Ergenlerde intihar davranışı bozukluğu ve intihar olmayan kendini yaralama vakalarının eş hastalanım, ebeveyn tutumu ve stresle başa çıkabilme becerileri açısından karşılaştırılması
Comparison between suicidal behavior disorder and non-suicidal self injury in terms of comorbidity, parental attitudes and coping skills
- Tez No: 638857
- Danışmanlar: DOÇ. DR. GÜL KARAÇETİN ÖZER
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Psikiyatri, Psychiatry
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2020
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Sağlık Bilimleri Üniversitesi
- Enstitü: İstanbul Bakırköy Prof. Dr. Mazhar Osman Ruh Sağlığı ve Sinir Has. Eğt. ve Arş. Hastanesi
- Ana Bilim Dalı: Çocuk Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 127
Özet
AMAÇ: Araştırmamızın amacı, DSM-5 ile sınıflama sistemine giren İntihar Davranışı Bozukluğu (İDB) ve İntihar Olmayan Kendini Yaralama (İOKY) tanılı ergenlere, klinisyen tarafından uygulanan yarı-yapılandırılmış görüşme ile eş hastalanım değerlendirmesi yaparak bu iki tanıyı ebeveyn tutumları ve stresle başa çıkma becerileri açısından karşılaştırmaktır. GEREÇ VE YÖNTEM: Araştırmaya, Sağlık Bilimleri Üniversitesi Bakırköy Prof. Dr. Mazhar Osman Ruh Sağlığı ve Sinir Hastalıkları Sağlık Araştırma ve Uygulama Merkezi Çocuk ve Ergen Psikiyatri Kliniği'ne başvuran, 13-18 yaşları arasında, İDB için DSM-5 tanı kriterlerini karşılayan 30 ergen ile İOKY için DSM-5 tanı kriterlerini karşılayan 60 ergen alınmıştır. Psikiyatrik değerlendirme,“Okul Çağı Çocukları için Duygulanım Bozuklukları ve Şizofreni Görüşme Çizelgesi- Şimdi ve Yaşam Boyu Şekli”kullanılarak yapılmıştır. Araştırmaya katılmayı kabul eden hastalara Anne Baba Tutum Ölçeği (ABTÖ), Kendine Zarar Verme Davranışı Değerlendirme Envanteri, Ergenler İçin Başa Çıkma Ölçeği (EBÇÖ), hastaların annelerine de Aile Hayatı ve Çocuk Yetiştirme Tutumu Ölçeği (AHÇYTÖ) öz bildirim şeklinde doldurtulmuştur. BULGULAR: Araştırmada, yaş ve cinsiyet bakımından eşleştirilmiş olarak belirlenen vaka ve kontrol gruplarının yaş ortalaması 15.23±1.22 olarak saptanmıştır. Ebeveynlerin doldurdukları AHÇYTÖ alt ölçek puanları ve ergenlerin doldurdukları ABTÖ alt ölçek puanları bakımından İDB ve İOKY grupları arasında anlamlı bir farklılık saptanmazken, EBÇÖ alt ölçek puanları incelendiğinde, İDB tanılı olguların, İOKY tanılı olgulara göre aktif başa çıkma yöntemlerini daha fazla, olumsuz başa çıkma yöntemlerini ise daha az kullandıkları görülmüştür. Depresyon, yıkıcı davranış bozuklukları ve kaygı bozuklukları her iki grupta da en sık eşlik eden bozukluklar olarak bulunmuş, ancak iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmamıştır. Bununla birlikte depresyon, intihar girişiminde bulunma riskini 13.11 kat artırmasıyla, gruplar arasında intihar girişiminde bulunmaya yönelik en önemli yordayıcı olarak bulunmuştur. SONUÇ: Araştırmamızdaki bulgular, İDB ve İOKY tanılı olguların ebeveynlerinin benzer tutumları olduğunu, eş hastalanım bakımından gruplar arasında anlamlı fark olmadığını, İDB tanılı olguların daha işlevsel başa çıkma yöntemleri tercih ettiğini ortaya koymuştur. Çalışmamız sonucunda, gruplar arasında intihar girişiminde bulunmaya yönelik en önemli yordayıcı olarak saptanan depresyonun tanınması ve uygun şekilde tedavi edilmesinin, çocuk ve ergen intiharlarının önlenmesinde bir gereklilik olduğu söylenebilir. Ebeveyn tutumları arasında fark olmaması ve intihar girişimi bulunan olguların daha işlevsel başa çıkma yöntemleri tercih etmesi intihar olmayan kendini yaralama davranışlarının, intihar girişimlerinin hafif bir formu olarak değil, çok daha ciddi bir durum olarak ele alınması gerektiğini ortaya koymaktadır.
Özet (Çeviri)
AIM: The aim of our study was to compare adolescents with Suicidal Behavior Disorder (SBD) and Non-Suicidal Self-Injury (NSSI), which were the diagnoses suggested by DSM-5, in terms of comorbidity, parental attitudes and coping skills. MATERIALS and METHODS: Thirty adolescents who met DSM-5 diagnostic criteria for SBD and 60 adolescents who met DSM-5 diagnostic criteria for NSSI were included in our study. The adolescents were between 13-18 years of age and consulted to outpatient unit of the Child and Adolescent Psychiatry Clinic of Bakirkoy Prof. Dr. Mazhar Osman Research and Training Hospital for Psychiatric and Neurological Disorders. The psychiatric assesments were performed by using the Kiddie Schedule for Affective Disorders and Schizophrenia Present and Lifetime Version. Patients who agreed to participate in the study were assessed by the Parenting Style Inventory (PSI), Inventory of Statements About Self- injury, The Kidcope; the mothers of the patients were evaluated with the Parental Attitude Research Instrument (PARI). RESULTS: In our study, case and control groups were matched in terms of age and gender and the mean age was 15.23 ± 1.22 years for both groups. No significant difference was found between SBD and NSSI groups in terms of PARI subscale scores filled by parents and PSI subscale scores filled by adolescents. The Kidcope subscale scores showed that patients diagnosed with SBD used active coping methods more and negative coping methods less than those with NSSI. Depression, disruptive behavior disorders and anxiety disorders were found to be the most comorbid disorders in both groups, but there was no statistically significant difference between the groups. However, depression was found to be the most important predictor of suicide attempts among groups, with the odd ratio of attempting suicide by 13.11 times. CONCLUSION: The findings in our study revealed that the parents of SBD and NSSI patients had similar attitudes, there was no significant difference between the groups in terms of comorbidity, and patients with SBD used more functional coping methods. As a result of our study, it can be said that the recognition and proper treatment of depression, which we found as the most important predictor of suicide attempts among the groups, is a necessity in preventing child and adolescent suicides. The fact that there was no difference between parental attitudes and the suicide attempters used more functional coping methods reveals that non-suicidal self-injury behaviors should not be considered as a mild form of suicide attempts, but as a much more serious condition.
Benzer Tezler
- İntihar davranışı bozukluğu ile intihar olmayan kendini yaralama tanısı olan ergenlerin akıllı telefon bağımlılığı riski ve siber zorbalık açısından karşılaştırılması
Comparison between suicidal behavior disorder and non-suicidal self injury in terms of smartphone addiction risk and cyberbullying
ELİF YERLİKAYA ORAL
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2022
PsikiyatriSağlık Bilimleri ÜniversitesiÇocuk Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. GÜL KARAÇETİN
- İntihar olmayan kendini yaralama tanısı olan ergenler ile intihar davranışı bozukluğu tanısı olan ergenlerin psikolojik dayanıklılık, algılanan sosyal destek ve duygu düzenleme açısından karşılaştırılması
Comparison between non-suicidal self-injury and suicide behavior disorder in terms of resilience, perceived social support and emotion regulation
HABİBE GÜNEŞ PARLAK
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2023
PsikiyatriSağlık Bilimleri ÜniversitesiÇocuk ve Ergen Psikiyatrisi Ana Bilim Dalı
PROF. DR. GÜL KARAÇETİN
- Kendini yaralama davranışı olan ve olmayan depresif ergenlerin karşılaştırılması
Comparison of depressive adolescents with and without self mutilation
ELİF YILMAZ
- Kendine zarar verme davranışı bulunan ergenlerde akran zorbalığı ve ruhsal tanıların değerlendirilmesi
Evaluation of peer bullying and psychological diagnoses in adolescents with self-harm behaviors
ELİF GÜNGÖRDÜ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2021
PsikiyatriHarran ÜniversitesiÇocuk ve Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ HAMZA AYAYDIN
- Lise öğrencilerinde kendine zarar verme davranışı: İşlevleri, emosyonel regülasyon ve ayrılma bireyleşme
Non-suicidal self injurious behavior among high school students: Its functions, emotion regulation and separation individuation
BÜRGE KABUKÇU BAŞAY
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2011
PsikiyatriEge ÜniversitesiÇocuk ve Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. TEZAN BİLDİK