Geri Dön

Investigating physicochemical properties of wet-glycated soy proteins

Sulu ortamda glike edilen soya proteinlerinin fizikokimyasal özelliklerinin incelenmesi

  1. Tez No: 640240
  2. Yazar: MUHAMMAD BIN ZIA
  3. Danışmanlar: DOÇ. DR. HALİL MECİT ÖZTOP, PROF. DR. BEHİÇ MERT
  4. Tez Türü: Yüksek Lisans
  5. Konular: Gıda Mühendisliği, Food Engineering
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2020
  8. Dil: İngilizce
  9. Üniversite: Orta Doğu Teknik Üniversitesi
  10. Enstitü: Fen Bilimleri Enstitüsü
  11. Ana Bilim Dalı: Gıda Mühendisliği Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 115

Özet

Endüstriyel ölçekte çoğaltılması genellikle uzun bir süreç olan glikasyon, laboratuvar ölçeğinde maliyetlidir. Bu çalışmada, soya proteini izolatını glike etmek için basitleştirilmiş bir yöntem geliştirilmiştir. Soya proteinleri, su varlığında alüloz, fruktoz ve glikoz ile glike edilmiştir. 0.5-1.0 g/ml protein-su oranında 100-130°C'de 15 dakika ve 50°C 'de % 55 bağıl nemde bir gün boyunca olmak üzere glikasyon gerçekleştirilmiştir. Örneklerin fizikokimyasal özellikleri olan serbest amino grubu, protein çözünürlüğü, esmerleşme indeksi, indirgen şeker konsantrasyonu, yapısal değişiklikler ve hidrasyon davranışı sırasyıla OPA, Lowry, UV-VIS spektrofotometresi, HPLC, Fourier Transform Infrared (FT-IR) spektroskopisi ve Zamansal Alanda Nükleer Manyetik Rezonans (TD-NMR) ile T2 relaksasyon süresi ölçümü yöntemleri kullanılarak belirlenmiştir. Bu çalışmanın sonuçları, proteinlerin bu temel koşullar altında daha az kontrolle glike edilebileceğini göstermiştir. Yüksek sıcaklıkların glikasyon için uygun olmadığı ve daha düşük sıcaklıkların tercih edilebileceği bulunmuştur. Lowry yöntemiyle çözünür protein miktarı ve TD-NMR ile hidrasyon davranışı sonuçları yüksek sıcaklıkta protein denatürasyonun artığını ve proteinlerin daha az çözünür hale geldiğini göstermiştir. Yüksek sıcaklıkta, özellikle de glikasyon için alüloz ve früktoz kullanıldığında daha yüksek esmerleşme görülmüştür. Glikoz ile glike edilen proteinlerin daha açık renkte olduğu gözlemlenmiştir. En yüksek glikasyon glikoz ile elde edilirken, önerilen koşullar altında alüloz ve fruktoz en düşük reaktiviteyi göstermiştir. Çözünürlüğü düşük proteinlerin daha uzun T2 relaksasyon sürelerine sahip olması daha fazla serbest su ve daha zayıf su bağlama kapasitesinin olduğunu göstermektedir.

Özet (Çeviri)

On a lab-scale, glycation is generally a lengthy process which if replicated on an industrial scale, would be costly. In this study, a simplified method for glycating soy protein isolate has been developed. Soy proteins were glycated with allulose, fructose and glucose in the presence of water. The protein-water ratio was changed from ½ to 1 (w/w) and glycation was conducted at 100°C and 130°C for 15 minutes, and samples were also dried at 50°C, 55% relative humidity for 1 day. The physicochemical properties of these proteins were analysed including free amino groups by OPA method, protein solubility by Lowry method, browning index, reducing sugar concentration using HPLC, structural changes via Fourier Transform Infrared (FT-IR) spectroscopy and hydration behavior using Time Domain Nuclear Magnetic Resonance (TD-NMR) relaxometry through T2 relaxation time measurements. The results showed that proteins could be glycated under these simple conditions and with minimal control. It was found that high temperatures are not favorable for glycation and lower temperatures could be preffered. At high temperatures, proteins become more denatured and less soluble as shown through the Lowry method for protein solubility and TD-NMR results. Higher browning was seen at higher temperature, especially when allulose and fructose were used for glycation. Proteins glycated with glucose were observed to be lighter in color. The highest glycation was obtained with glucose while allulose and fructose showed the lowest reactivity under the proposed conditions. Proteins with low solubility had longer T2 relaxation times, indicating the presence of more free water and weaker water-binding capability.

Benzer Tezler

  1. Kayısı zamkının tabletlerde bağlayıcı madde olarak değerlendirilmesi

    Evaluation as a binder of apricot gum in tablets

    DEMET ŞENSOY

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2002

    Eczacılık ve Farmakolojiİstanbul Üniversitesi

    Farmasötik Teknoloji Ana Bilim Dalı

    PROF.DR. TURAN ALTINKURT

  2. Bakladan ultrases destekli alkali ekstraksiyon ile protein eldesi: Teknofonksiyonel, ın vıtro biyoerişebilirlik ve ade inhibisyon özelliklerinin incelenmesi

    Protein extraction by ultrasound assisted alkaline extraction from faba beans: Investigation of technofunctional, in vitro bioavailability and ace inhibition properties

    ZEHRA MERTDİNÇ

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2022

    Gıda Mühendisliğiİstanbul Teknik Üniversitesi

    Gıda Mühendisliği Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. BERAAT ÖZÇELİK

  3. Aljinat-karboksimetil selüloz kürelerinin hazırlanması ve fiziksel özelliklerin incelenmesi

    Preparation of alginate-carboxymethyl cellulose beads and investigation of their physical properties

    BURCU ORHAN

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2021

    Kimyaİstanbul Teknik Üniversitesi

    Kimya Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. FATMA BEDİA BERKER

    DR. ÖĞR. ÜYESİ HAKAN KAYGUSUZ

  4. Tekirdağ Merkez ve Malkara kömür sahaları yeraltı suyu sisteminin modellenmesi

    Modelling of groundwater system of Tekirdağ Merkez and Malkara coal area

    SERKAN DENİZ

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2021

    Jeoloji MühendisliğiNiğde Ömer Halisdemir Üniversitesi

    Jeoloji Mühendisliği Ana Bilim Dalı

    DR. ÖĞR. ÜYESİ UĞUR ERDEM DOKUZ

  5. Rational design and applications of advanced functional polymer gels

    İleri fonksiyonel polimer jellerin rasyonel tasarımı ve uygulamaları

    MERTCAN ER

    Yüksek Lisans

    İngilizce

    İngilizce

    2024

    Kimyaİstanbul Teknik Üniversitesi

    Kimya Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. NERMİN ORAKDÖĞEN