Ankara'da belediyelere bağlı kadın sığınmaevlerinde barınan kadınların sosyodemografik özellikleri ve birinci basamak sağlık hizmetlerine yönelik düşünceleri
The sociodemographic characteristics and the thoughts on primary healthcare of the women in the women's shelters affiliated with the municipalities in Ankara
- Tez No: 643105
- Danışmanlar: DR. ÖĞR. ÜYESİ AYŞE SELDA TEKİNER
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Aile Hekimliği, Halk Sağlığı, Family Medicine, Public Health
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2020
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Ankara Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: Aile Hekimliği Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 146
Özet
Kadına yönelik şiddet, çözümlenmesi için kolektif bir bakış açısını ve temelde toplumsal cinsiyet eşitliğinin sağlanmasını gerektiren küresel bir problemdir. Şiddetin yaygınlığı ve yol açtığı fiziksel, ruhsal ve sosyal sorunlar düşünüldüğünde koruyucu önlemlerin alınması ve şiddete maruz kalan kadınların erken fark edilerek desteklenmesi hem şiddet gören kadın hem de varsa çocukları için önemlidir. Tıbbi bakım arayan herkese kapsamlı bakım sağlayarak, yaş ve cinsiyet ayrımı yapmaksızın bireyi merkeze alıp biyopsikososyal ve varoluşçu boyutlarıyla hastasına bütüncül olarak yaklaşan bir disiplin olan aile hekimliği, ülkemizde en yaygın sağlık hizmet ağı olup hastaların birinci başvuru basamağı olması beklenmektedir ve şiddet mağdurlarının yardım ve yönlendirme talebi ile aile hekimlerine başvurmaları makul görünmektedir. Bu çalışmada kadınların sosyodemografik özellikleri ile sığınmaevine başvurmadan önceki süreçte aile hekimlerine başvurma ve şiddet gördükleri bilgisini paylaşma sıklıklarının belirlenmesi, hekime ve aile hekimliği sistemine yönelik düşüncelerinin tespit edilmesi ve bu sayede aile hekimliği sisteminin geliştirilmesine yönelik önerilerde bulunularak mevcut sisteme ışık tutulması amaçlanmaktadır. 1 Nisan 2019–31 Mayıs 2019 tarihleri arasında T.C. Ankara Büyükşehir Belediyesi, T.C. Çankaya Belediyesi ve T.C. Keçiören Belediyesi Kadın Sığınmaevlerinde gerçekleştirilen çalışma 52'si eş/partner şiddeti, 3'ü ebeveyn/kardeş şiddeti nedeniyle sığınmaevinde barınan 55 katılımcı ile tamamlanmıştır. Açık uçlu soruları da içeren bir yarı yapılandırılmış görüşme formu geliştirilmiş ve derinlemesine mülakat yöntemi uygulanmıştır. Katılımcıların yaş ortalaması 35,76 ± 10,88 olup %50,9'u evli, %30,9'u ilkokul mezunu iken %65,5'inin aile tipi çekirdek ailedir ve %76,4'ü kent merkezlerinde yaşamaktadır. Katılımcıların %30,4'ü aile zoruyla evlendirilmiştir. %50,1'inin sığınmaevine başvurmadan önce meslek sahibi olduğu belirlenmiştir. Şiddet çoğunlukla evliliğin ilk 2 senesi içinde ve çocuk sahibi olmadan başlamıştır. Psikolojik şiddetin zamanla fiziksel şiddete dönüştüğü ve çoğunlukla bunlara cinsel ve ekonomik şiddetin de eşlik ettiği belirlenmiştir. Sığınmaevlerinden haberdarlık ağırlıklı olarak kolluk kuvvetleri (%34,5) ve çevre aracılığıyla sözel bilgilendirme (%34,5) sayesinde olmuştur. Katılımcıların %50,1'i sığınmaevine başvurmadan önce ayda 1 veya daha sıklıkla aile hekimliğine başvurduklarını bildirmiştir. Kadınların %89'u şiddete maruz kaldığını aile hekimi ile paylaşmamış olup utanma, hekimle iletişim eksikliği, gizlilik endişesi ve konunun aile hekimliği alanı dışında olduğunu düşünme öne çıkan nedenlerdir. Hekim ile şiddet gördüğünü paylaşan kadınların %57,1'i herhangi bir yönlendirmede bulunulmadığını belirtmiştir. Katılımcılar aile hekimliğinin şiddetin önlenmesinde kadına yönelik şiddetin sorgulanması ve gerekli yönlendirmelerin yapılması (%65,5) ve ASM'de psikolojik destek sağlanması (%34,5) şeklinde katkılarının olabileceğini belirtmişlerdir. ASM'de kadına yönelik şiddet hakkında bilgilendirme tercihleri sorulduğunda kadınların %78,2'si hem yazılı olarak hem de muayene esnasında sözel olarak bilgilendirilmek istediklerini belirtmiştir. Katılımcılara şiddetin önlenebilirliğine ilişkin düşünceleri sorulduğunda ise, eşinin ailesiyle yaşayanlarda daha yüksek oranlarda olmak üzere, şiddetin aile desteği ile önlenebilirliği (%45,5) ve eşin/partnerin psikolojik yardım alması ile önlenebilirliği (%34,5) düşünceleri öne çıkmıştır. Bu çalışmada literatürle uyumlu olarak yerleşim yeri, öğrenim düzeyi, meslek sahibi olma durumu, refah düzeyi fark etmeksizin her kesimden kadının şiddet mağduru olabildiği görülmüştür. Ailesi veya yakın çevresi ile şiddete maruz kaldığını paylaşan çoğu kadının destek bulamadığı, yuvasını dağıtmaması ve idare etmesi yönünde telkinde bulunulduğu görülmüştür. Aile hekimlerinin çekirdek yeterlilikleri kapsamında bütüncül bakım vererek şiddet mağdurlarının tanı ve tedavisinde rol oynaması için hekim ve yardımcı sağlık personelinin eş/partner şiddeti hakkında bilgilendirilerek yaklaşım konusunda donanımlı hâle getirilmesi, şiddeti düşündüren öykü ve bulguların hekimler ve yardımcı sağlık personelince farkında olunması, bireyi merkeze alan ve otonomisine saygı duyarak hastayla ortaklaşa hareket eden kişi merkezli bakım sağlanması, biyopsikososyal modellemenin kültürel ve varoluşçu boyutlarıyla ele alındığı bütüncül yaklaşım ilkesinin benimsenmesi, etkili bir iletişimle doktor ve hasta arasında zaman içinde gelişen bir ilişki kurulması, klinisyenin tekrarlayan vizitlerde kadına desteğini sürdürerek seçenekleri hakkında bilgi vermesi ve yardımcı olabilecek kurum ve kuruluşlara yönlendirilmesi şiddet mücadelesinde öne çıkmaktadır. Aile hekimi eş/partner şiddetinin fark edilmesi ve şiddet mağdurunun destek sistemlerinin harekete geçirilmesinde önemli bir yere sahiptir. Eş/partner şiddetinden şüphelenilmesi ya da varlığının saptanması durumunda birinci basamak sağlık hizmetlerinin ulaşılabilirliği, hasta merkezli ve süreklilik arz eden bakım verilmesi nedeniyle, aile hekimi şiddet mağduruna yardım için ideal hekimdir.
Özet (Çeviri)
Violence against women is a global problem, the resolution of which requires a collective perspective based on societal gender equality. When the generality of the violence and the physical, mental, and social problems caused by violence are considered, taking protective measures and supporting women, who are exposed to violence by early identification are important for both women and children who are exposed to violence. Family medicine, which approaches the patient as a whole with biopsychosocial and existentialist dimensions centered on the individual, provides comprehensive care to all who are seeking medical care, regardless of age and gender. This is the most widespread healthcare network in Turkey and is expected to be the first step in healthcare services. Therefore, it seems reasonable for victims of violence to apply to family doctors for help and referral. In this study, it is aimed to determine the sociodemographic characteristics of women and their frequency of applying to the family doctors and sharing the information about the violence that is exposed to before they consult to a shelter, to define their opinions about the physician and the family medicine system, and thereby to shed light on the existing system by making suggestions to improve the current medicine system. This study, which was carried out in the Women's Shelters of Ankara Metropolitan Municipality, Çankaya Municipality, and Keçiören Municipality between April 1st, 2019 and May 31st, 2019, was accomplished by 55 participants: 52 out of 55 suffered partner violence, while the rest were exposed to parent or sibling violence. An in-depth interview was conducted using a semi-structured interview form including open-ended questions. The mean age of the participants was 35,76±10,88 years, 50,9% were married, 76,4% lived in city centers, 65,5% in a nuclear-type family, and 30,9% had a primary school level of education. 30,4% of the participants had been forced to marry by their family, and 50,1% of them were reported that they had a profession before applying to the Shelter. In the majority of cases, the violence had started in the first two years of marriage before there had children. It was detected that psychological violence turned into physical violence in time and the majority of women stated that they experienced sexual and economic violence, as well. Being aware of the Women's Shelters was obtained mainly by the police and armed forces (34,5%) or by verbal statements in their environment (34,5%). 50,1% of the women stated that they consulted the family doctor for once or more in a month, before applying to the Shelter. The reasons that 89% of the women did not tell the family physician that they were exposed to violence were primarily shame, lack of communication with the doctor, concerns about confidentiality, and the thought that the subject was beyond the scope of the family doctor. Of the women who shared information about violence with the doctor, 57,1% reported that they were not given any referral. The participants stated that family doctors could contribute to the prevention of violence by questioning the women about violence and making the necessary referrals (65,5%) and providing psychological support in the family health center (34,5%). When their preference for being informed about violence against women in the family health center was asked, 78,2% of the women stated that they wished to be informed both in written and verbal during the examination. When the participants were asked about their thoughts related to the preventability of violence, the predominant opinions were that violence could be prevented with family support (45,5%), reported especially at high rates by those living with the family of their spouse, and by the receiving psychological support of spouse/partner (34,5%). Consistent with findings in the literature, it was seen that women in all sections of society could be exposed to violence, irrespective of place of residence, level of education, occupational status, and prosperity. It was seen that most of the women who told their family or those around them that they had been exposed to violence did not obtain support but were advised to manage the situation and not break up their relationship. For family doctors to play a role in the diagnosis and treatment of victims of violence, they must have core capabilities in the context of providing holistic care, and there must be an established approach for informing the doctor and auxiliary healthcare personnel about intimate partner violence. Doctors and auxiliary healthcare workers must be aware of history and findings suggestive of violence, and provide patient-centered care in agreement with the patient, respecting their autonomy. To be successful in overcoming violence against women, a holistic approach should be adopted in the biopsychosocial modeling, considering cultural and existentialist dimensions, the relationship between doctor and patient should be developed over time with effective communication, and on repeat visits, ongoing support should be provided for the woman by giving information about options and referrals to organisations and institutions that will be able to help. The family physician has an important role in identifying intimate partner violence and activating the support system for victims of violence. When intimate partner violence is detected, or there is any suspicion, the family doctor is in an ideal position to help the victim as the first stage of accessibility to healthcare services, providing patient-centered and ongoing care.
Benzer Tezler
- Yerel yönetimlerde kamu ve özel sektör işbirliği uygulamaları
Implementation of the public and private sectors cooperation in local government
A. NİMET BAYLAN BAZAN
Yüksek Lisans
Türkçe
2016
Kamu Yönetimiİstanbul Gelişim Üniversitesiİşletme Ana Bilim Dalı
YRD. DOÇ. DR. ERDAL ŞEN
- Kentsel dönüşüm sürecinin kadınlar üzerindeki etkisi: İstanbul Kadıköy ilçesi Fikirtepe Mahallesi
The effect of the urban transformation process on women: Istanbul Kadıköy District Fikirtepe neighborhood
ELİF DUYGU ADIGÜZEL
- Rekreasyonel alanların kullanım etkenlerinin incelenmesi
Investigation of effects of recreational areas usage
HÜSEYİN GÜMÜŞ
- Meb' na ve belediyelere bağlı yaygın müzik eğitimi veren kurumların çeşitli değişkenler yönünden incelenmesi
An investigation of the different point of views of state and municipal educational institutions who give widespread music education.
SEVİM GÜNDÜZ
Yüksek Lisans
Türkçe
2007
Eğitim ve ÖğretimAbant İzzet Baysal ÜniversitesiMüzik Eğitimi Ana Bilim Dalı
YRD. DOÇ. DR. ÖZNUR ÖZTOSUN ÇAYDERE