Johannes Brahms'ın orkestra eserlerinde sonlanma karakteristiği
Characteristics of endings in Johannes Brahms's orchestral works
- Tez No: 649566
- Danışmanlar: PROF. DR. TÜREV BERKİ
- Tez Türü: Doktora
- Konular: Müzik, Music
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2020
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Hacettepe Üniversitesi
- Enstitü: Güzel Sanatlar Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Müzik Teorileri Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 133
Özet
Sonlanma, zamansal boyutu olan her konunun, izleyici ya da dinleyiciye en yakın noktasıdır. Bir başka deyişle, konuyla son görsel ya da işitsel temasımız sonlanma ânında gerçekleşir. Bu sebeple - bilhassa ilk deneyimlememizde - konuya dair hatırladığımız ilk şey, çoğunlukla onun sonlanma biçimidir ki, bu da konunun bizde uyandıracağı izlenimde kritik bir rol oynar. Belki de bu yüzden, müzik tarihi - Richard Strauss, Bruckner ya da Prokofiev örneklerinde olduğu gibi -, ilk edisyonun yayımlanmasından önce ya da sonra, eserinin sonlanma ânı için radikal değişikliklere giden onlarca besteciye tanıklık etmiştir. Bununla birlikte, sonlanma kavramını müzik teorileri bağlamında ele alan sınırlı sayıdaki çalışmanın, bütüncül bir analiz niteliği taşımaması dikkat çekicidir. Bu çalışmada; Johannes Brahms'ın orkestra eserleri özelinde,“bir bestecinin, eserleri için kullandığı bir ya da birkaç sonlanma modeline ulaşılıp ulaşılamayacağı”sorusuna yanıt aranmaktadır. Çalışmada izlenen analiz yöntemi; sırasıyla bölgeler, nota yazımı, tempo, nüans düzeyi, ritmik yapı, armonik yapı, alıntılama ve orkestrasyon olmak üzere sekiz ana boyuttan oluşmaktadır. Analiz sonucunda, • Brahms'ın orkestra eserlerinde, 1 tipi sonlanma ve 2 tipi sonlanma olmak üzere, birbirinden belirgin biçimde ayrılan iki grubun varlığından söz edilebileceği, • 1 tipi sonlanmanın;“K + U”biçiminde formüle edilebilecek bir ritmik yapıyı, f ve üzeri nüans düzeylerini ve Allegro merkezinde seyreden hızlı ve canlı tempoları ifade ettiği, • 2 tipi sonlanmada;“U / K”biçiminde formüle edilebilecek bir ritmik yapının, p ve altı nüans düzeylerinin ve büyük çoğunlukla yavaş tempoların söz konusu olduğu, • Her ne kadar iki ayrı karakteri temsil etseler de, bu iki sonlanma modelinin, bütün içinde tamamlayıcı bir düalite oluşturduğu sonuçlarına ulaşılmıştır.
Özet (Çeviri)
The nearest point of a subject, exhibiting a time-wise dimension, to audience is the ending. In other words, our final visual or aural contact with the subject is the ending. Therefore, the first thing we recall of a subject is its ending form, particularly for first-term viewers or listeners. Hence, it heavily influences the subject's impression. Perhaps for that reason, music history has witnessed numerous composers, such as Richard Strauss, Bruckner, or Prokofiev, who did radical changes on the endings of their works either before or after the publication of the first edition. Thus far, the number of studies carried out in the field of music theory handling endings are limited and these are far from featuring a comprehensive analysis characteristic. In this study, through a case study of Johannes Brahms's orchestral works, we will seek if it is possible to find out one or more ending model(s) applied by a composer in his/her works. The analysis method consist of eight dimensions which are territories, score writing, tempo, dynamic level, rhythmic structure, harmonic structure, quoting and orchestration. The results of the analysis are as follows: • In Brahms's orchestral works, it is possible to classify the endings into two groups, Type-1 and Type-2 • Type-1 endings consist of a rhythmic structure which can be formulated as“S + L”, f, or higher level dynamics, and fast tempos characterize Allegro • Type-2 endings consist of a rhythmic structure which can be formulated as“L / S”, p, or lower level dynamics, and slow tempos in general • Even though Type-1 and Type-2 represent two opposite characteristics, these two models embody a complementary duality in a whole
Benzer Tezler
- Brahms'ın eserlerinde Korno; Op.40 keman, piyano, korno üçlüsünün teknik ve müzikal açıdan analizi
Studying of french horn in Brahms's works and an analysis of violin, piano, horn trio's Op.40 in terms of technical and musical
KORAY AY
- Romantik dönemde varyasyon ve Johannes Brahms'ın solo piyano için varyasyonları
The variation in romantic period and Johannes Brahms?s Variations For Solo Piano
TALİA ÖZLEM ALPAY
- Romantik dönem bestecilerinden Johannes Brahms'ın Op. 77 Re Majör Keman Konçertosunun obua partisinin incelenmesi
Analysing the oboe part of the Violin Concerto in D Major Op.77 by Johannes Brahms, one of the composers of the romantic period
HAZAL YEŞİLLİ PANGALLO
- Brahms ve piyano (üç evrede Brahms'ın piyanoya getirdikleri)
Brahms and piano (what Brahms brought to the piano in 3 stages)
GÜLDEN GÖKŞEN
Sanatta Yeterlik
Türkçe
2006
MüzikMimar Sinan Güzel Sanatlar ÜniversitesiMüzik Bilimleri Bölümü
PROF. HÜLYA TARCAN
- Akademische Festouvertüre von Johannes Brahms interpretatorische Analyse einer Konzertouvertüre
Johannes Brahms'ın Akademik Festival Uvertürü'nün İcra Yönünden Analizi
FİKRİ BATUĞHAN UZGÖREN
Yüksek Lisans
Almanca
2018
MüzikUniversitaet Für Muzik und Darstellende Kuns WienMüzik Ana Sanat Dalı
PROF. VLADIMIR KIRADJIEV