The social and political economy of the late Ottoman Empire and modern Turkey (1908 – 1939)
Geç dönem Osmanlı İmparatorluğu'nun ve modern Türkiye'nin sosyal ve siyasal ekonomisi (1908 - 1939)
- Tez No: 651905
- Danışmanlar: PROF. DR. FEROZ AHMAD
- Tez Türü: Doktora
- Konular: Siyasal Bilimler, Political Science
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2020
- Dil: İngilizce
- Üniversite: Yeditepe Üniversitesi
- Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Siyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 220
Özet
Türk modernleşmesi, gelişmiş batılı devletlerde gördüğümüz endojen veya iç kaynaklı diye adlandırılan, kapitalist ekonomik gelişmenin toplumsal ve dolayısıyla siyasal gelişmeyi tetikleyip, sürdürdüğü bir modernleşme türüne uymamaktadır. Bilakis, çağdaşlarına nazaran ekonomik, toplumsal ve siyasi olarak geri kalmış bir devlete, modern devletlerin sosyal ve siyasal kurumlarını bir grup bürokratın adapte etmesiyle gerçekleşmiş, ekzojen veya harici olarak adlandırılan bir modernleşme türüdür. Şüphesizdir ki, Türk modernleşmesinin en esaslı gelişim gösterdiği dönem, Jön Türk Devrimi (1908) ile başlayan ve İkinci Dünya Savaşı'na (1939) kadar süren zaman dilimidir. Bu dönemde, Osmanlı İmparatorluğu'nun 1922 yılında yıkılması ve Türkiye Cumhuriyeti'nin 1923 yılında kurulmasına rağmen, milliyetçi, pozitivist ve seküler düşünceler temelinde kesintisiz bir modernleşme performansı görülmüştür. Fakat bu sure zarfında geleneksel, bir diğer tabirle ilkel bir siyasi topluluk olan Türk toplumunun çoğunluğu, gelişmiş sosyal ve politik kurumlara ihtiyaç duymadıkları için modernleşme sürecine mesafeli durmuşlardır. Bu sebeptendir ki, gerek İttihat ve Terakki yönetimi süresinde, gerekse Kemalist dönemde, modernleşme denemeleri toplumsal direnişle karşılaşmıştır. Bazı durumlarda ise bu direnişin, devrim karşıtı ve gerici ayaklanmalara dönüştüğü tecrübe edilmiştir. Sonuç olarak, ekonomik, sosyal ve siyasi modernleşmeye yönelik uygulamalar, en etkin ve verimli olarak devletçi, tek parti dönemlerinde, modernleşme karşıtlarının siyasi olarak sınırlandırılmalarıyla gerçekleşmiştir. Diğer taraftan devletin, devletçi politikalar çerçevesinde, ekonomiye ve sosyal hayata yoğun müdahalesi, modernleşme sürecini hızlandırmıştır. Bu çalışma, tarihsel kayıtlara dayanarak 1908 ile 1939 yılları arasında uygulanan merkeziyetçi ve devletçi politikaların, çoğulcu ve liberal politikalara nazaran ekonomik, sosyal ve siyasal modernleşme yönünde daha etkin olduğunu tartışmaktadır. Ek olarak bu çalışma modernleşme doğrultusundaki devletçi politikaları yeniden yorumlayarak otoriterlik kavramına yeni bir bakış açısı getirmeye çalışmaktadır.
Özet (Çeviri)
Turkish modernization does not align with the endogenous type of modernization in which capitalist economic development plays a central role by triggering and carrying on social and political modernization. On the contrary, it was an exogenous type of modernization carried out by a group of ruling elite via adapting modern social and political institutions to an economically, socially and politically underdeveloped state. Undoubtedly, the time period that begins with the Young Turk Revolution in 1908 and continues up to the inception of World War II in 1939 is the radical progressive epoch of Turkish modernization. This period demonstrates a great deal of continuity of modernization on the basis of nationalist, positivist and secularist ideas despite the fall of the Ottoman Empire in 1922 and the establishment of The Turkish Republic in 1923. However, during this period, the majority of the traditional Turkish society, which can also be labelled as a primitive political community, frowned on modernization process as they had no need for highly developed social and political institutions. Therefore, either during the governance of the Committee of Union and Progress or the governance of the Kemalists, modernization attempts were met with resistance arising from society. In some instances, it was experienced that these resistances transformed into counter revolutionary and reactionary rebellions. Hence, the most effective and efficient implementations on the route of economic, social and politic modernization were secured in the statist, mono-party periods when the anti-modernizers were politically restrained. Besides, the economic and social modernization was also accelerated with the intensive state involvement according to the framework of statist social and economic programs. Depending on the historical records, this study argues that the centralist and statist political implementations rather than pluralist and liberal implementations were more effective towards modernization goal in economic, social and political arenas during the period between 1908 and 1939. Also, this study seeks to create a new perspective on the concept of authoritarianism by reinterpreting the statist policies on the way of modernization.
Benzer Tezler
- Ekonomik ve toplumsal gelişmelerin apartmanlaşma sürecinde konut birimine etkileri
Impacts of economical and social developments on individual dwelling units of multi-family housing blocks during their formation process
HÜLYA ARI
- Türkiye ekonomisinin liberalleşme süreci (1923-1990)
Liberalisation process of the Turkish economy(1923-1990)
EYÜP TOK
Yüksek Lisans
Türkçe
2017
EkonomiDumlupınar ÜniversitesiKamu Yönetimi Ana Bilim Dalı
YRD. DOÇ. DR. SELAMİ ERDOĞAN
- A history of a western anatolian region: Yenişehir and İznik during the late Ottoman Empire, 1855-1909
Bir Batı Anadolu yöresi tarihi: Osmanlı İmparatorluğu'nun son döneminde Yenişehir ve İznik, 1855-1909
FATMA MELEK ARIKAN
- Humor in the Ottoman Empire: An analysis of Karagöz (1908-1918)
Osmanlı İmparatorluğu'nda mizah: Karagöz mizah gazetesinin 1908-1918 yılları arası bir analizi
AYŞE CELEP
