Geri Dön

Rovamycine antibiyotiğinin etkin maddesi spiramycin'in sıçam kemik iliği hücrelerinde in vivo genotksik etkileri

In vivo genotoxic effects of spiramycin which effective ingredient of rovamycine in bone marrov cells of rats

  1. Tez No: 65337
  2. Yazar: HASAN BASRİ İLA
  3. Danışmanlar: PROF. DR. MEHMET TOPAKTAŞ
  4. Tez Türü: Yüksek Lisans
  5. Konular: Biyoloji, Biology
  6. Anahtar Kelimeler: Rovamycine, Spiramycin, Sıçan Kemik İliği Hücresi, Kromozoma! Anormallik, Genotoksik Etki, Rovamycine, Spiramycin, Rat Bone Marrow Cells, Chromosomal Aberration, Genotoxic Effect
  7. Yıl: 1997
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Çukurova Üniversitesi
  10. Enstitü: Fen Bilimleri Enstitüsü
  11. Ana Bilim Dalı: Biyoloji Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 72

Özet

öz Bu çalışmanın amacı, Rovamycine antibiyotiğinin etkin maddesi olan spiramycin' in sıçan (Rattus norvegicus var. albinos) kemik iliği hücrelerinde genotoksik ve sitotoksik etkilerini araştırmaktır. 100 mg/kg/gün konsantrasyonundaki spiramycin ile 7 gün boyunca beslenen ve son dozdan 6 saat sonra öldürülen sıçanların kemik iliği hücrelerinde anormal hücre ve KA/hücre sayısı artmasına rağmen diğer dozlarda (200 ve 400 mg/kg/gün) artmamıştır. Bu muamele süresinde MI etkilenmemiştir. 12 saat sonra öldürülen sıçan kemik iliği hücrelerinde ise spiramycin hem anormal hücre hem de KA/hücre sayısını arttırmamış, MI'i ise genellikle düşürmüştür. Gap oluşumu üzerine spiramycin' in herhangi bir etkisi bulunamamıştır.

Özet (Çeviri)

IX ABSTRACT The aim of this study was to investigate the genotoxic and cytotoxic effects of spiramycin which is an effective ingredient of rovamycine in bone marrow cells of rats (Rattus norvegicus var. albinos). Spiramycin increased percentage of the abnormal cell and the C A/cell in bone marrow cells of rats which treated with 100 mg/kg/day of spiramycin for 7 days and sacrified 6 h after last administration, however spiramycin could not induce the abnormalities at the other concentrations (200 and 400 mg/kg/day). The Ml was not affected. In the bone marrow cells of rats which sacrified after 12 hours, spiramycin did not increased both the percentage of abnormal cell and the CA/cell, whereas it generally decreased the Ml. Spiramycin did not effect the formation of gaps.

Benzer Tezler

  1. Ratlarda sistemik rapamisin uygulamasının postoperatif peritoneal adezyonlar üzerine etkisi

    Effects of systemic rapamycine administration on postoperative peritoneal adhesions in rats

    ALİ CEM GÜMÜŞGERDANLI

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2011

    Genel CerrahiDokuz Eylül Üniversitesi

    Genel Cerrahi Ana Bilim Dalı

    PROF. SEYMEN BORA

  2. Deneysel periton diyalizi modelinde mikofenolat mofetil ve rapamisinin periton fibrozisi üzerine etkileri

    Effects of mycophenolate mofetil and rapamycine on peritoneal fibrosis of experimental peritoneal dialysis model

    HASAN DURSUN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2006

    NefrolojiÇukurova Üniversitesi

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF.DR. AYTÜL NOYAN

  3. Deneysel uterin horn adezyon modelinde düşük molekül ağırlıklı heparin ile rapamisin'in karşılaştırılması

    Comparison of low molecular weight heparin and rapamycine in an experimental uterine horn adhesion model

    AHTER TANAY TAYYAR

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2013

    Kadın Hastalıkları ve DoğumErciyes Üniversitesi

    Kadın Hastalıkları ve Doğum Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. MAHMUT TUNCAY ÖZGÜN

  4. Deneysel oluşturulan medulla spinalis zedelenmesinde Agmatin, Metilprednizolon ve Rapamisin'in tedavi edici etkilerinin ışık, elektronmikroskobik ve biyokimyasal olarak değerlendirilmesi.

    The therapeutic effects of Agmatine, Methylprednisolone and Rapamycine on experimental spinal cord injury and evaluate with light, electronmicroscopy and biochemical datas

    TÜLİN FIRAT

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2010

    Histoloji ve EmbriyolojiAbant İzzet Baysal Üniversitesi

    Histoloji ve Embriyoloji Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. AYSEL KÜKNER