İnterstisyel akciğer hastalıklarında otoantikorlar
Autoantibodies in interstitial lung diseases
- Tez No: 653805
- Danışmanlar: PROF. DR. GÖKHAN ÇELİK
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Göğüs Hastalıkları, Chest Diseases
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2020
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Ankara Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: Göğüs Hastalıkları Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 114
Özet
Giriş: İnterstisyel akciğer hastalıkları, hastalığın nedeni, klinik seyri ve tedavi seçenekleri açısından heterojen bir hasta grubudur. Bazı hastalarda mesleksel, çevresel maruziyet, ilaç maruziyeti, bağ doku hastalığı gibi tetikleyiciler tanımlanmış olmasına rağmen en fazla sayıda hasta idiyopatik grupta değerlendirilmektedir. Hastalığın etiyolojisinin tanımlanması, tedavi tercihini belirlemede ve prognoz ile ilgili fikir vermekte önemlidir. İdiyopatik hasta grubunda, idiopatik pulmoner fibrozis (İPF) tanısı alan hastalarda antifibrotik tedavi hastalık progresyonunu yavaşlatabilmekte, atak sıklığını azaltabilmektedir. Bunun aksine bağ doku hastalığı ilişkili İAH grubu daha iyi prognoza sahip olup immunsüpresif tedaviye yanıt verebilmektedir. Bu nedenle etiyolojiye yönelik erken tanı, doğru tedaviye başlanması ve hastalık progresyonunun önlenmesi, prognostik değerlendirme açısından önem taşımaktadır. Gereç ve Yöntem: Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Göğüs Hastalıkları Anabilim Dalı'na Ocak 2014 ve Eylül 2019 tarihleri arasında başvuran ve Toraks BT'lerinde İAH olan 655 olgu retrospektif olarak değerlendirildi. Klinik, radyolojik özellikleri, tanı dağılımı, olduysa tanı değişikliği ile otoantikor düzeyleri ve serokonversiyon arasındaki ilişki araştırıldı. Bulgular: İAH tanılı 655 olgu çalışmaya dahil edildi. Olguların yaş ortalaması 62,2±13,3 (20-90) idi. Olguların %52,1'i erkek, %47,9'u kadındı. İAH saptanan bu olguların %44,3'ü hiç sigara içmemiş iken %55,7'sinde sigara öyküsü mevcuttu. Olguların %59,7'i yeni tanı almış olup %40,3'ü daha önceden bilinen bir interstisyel akciğer hastalığı tanısı ile takibe alındı. Olguların %76,0'sında başvuru zamanında yalnızca pulmoner, %1,6'sında ekstrapulmoner semptom/bulgular mevcuttu. Hem pulmoner hem ekstrapulmoner semptom/bulgu gösteren olgular %22,4 idi. Tüm olguların %91,6'sına en az bir kez bir otoantikor testi yapılmış iken, %8,4'üne otoantikor testi yapılmadı. Otoantikor testi yapılan olguların %62'sinde otoantikor testleri takipler süresince en az 1 kez tekrarlandı. Otoantikor testleri tekrarlanan olguların 21,8'inde en az 1 otoantikorun serokonversiyon gösterdiği görüldü. Olguların %34,2 'ü tedavi almıyor iken immünsüpresif ya da antifibrotik tedavi alanlar %65,8'i (sırasıyla %50,7, %15,1) idi. Olguların %5,1'inin almakta olduğu tedavi değişitirildi. Olgularda en sık ANA, RF ve immunblot tetkiklerinin yapıldığı görüldü. ANA %88,7 olguda tetkik edildi, %41,0'inde ANA pozitifliği saptandı. İkinci en sık test edilen otoantikor RF olup %85,0 olguda, %19,0 pozitiflik saptandı. İmmunblot incelemesi %77,5 olguda yapıldı, %20,9 olguda pozitif saptandı. ANCA incelemesi %79,5 olguda yapılmış olup %12,1'i pozitif saptandı. Anti-dsDNA %67,9 hastada bakıldı, %2,2 olguda pozitif saptandı. Anti-CCP bakılan %62,1 hastanın %9,3'ü pozitif bulundu. Anti-ENA yalnızca %10,5 hastada tetkik edilmiş olup%10,1'i pozitifti. Serokonversion gösteren otoantikorlar sıklık sırası ile; ANA (%16,2), ANCA (%8,4), RF (%6,5), Anti-CCP (5,8) ve immunblot paneli (%2,6) idi. Serokonversiyon süreleri ise aynı sıra ile ortalama 21,3 ay, 25,7 ay, 26,4 ay, 19,7 ay, 20,9 ay saptandı. En sık görülen tanı %22,3 İPF idi. Tanısı netleştirilememiş olan olgular, %16,3 olup 2. en kalabalık grubu oluşturdu. İmmün ilişkili İAH, olguların %13,6'sı idi. Olguların %6,1'i Sjögren-İAH, %2,7 SSc-İAH, %8,5 'i HP, %6,9'u RA-İAH, %4,7'si sarkoidoz, %2,7'si OP, %1,2'si PLHH ve ilaç ilişkili İAH %1,1 olarak saptandı. Kesin BDH (%20,8) olup bunun %6,9'u RA, %6,1'i Sjögren, %2,7'si SSc, %2,4'ü Anca-ilişkili vaskülit, %1,5'i mikst BDH, %0,6'sı SLE, %0,2'si polimyozit olarak bulundu. Spesifik bir BDH tanı kriterlerini karşılamayan immün ilişkili İAH ise %13,6 bulundu. Başvuru semptomu, başvuru zamanındaki otoantikor pozitifliği ya da serokonversiyon ile tanı değişikliği ilişkisi saptanamadı (p=0,571 ve p=0,052). Otoantikor serokonversyonunun gerçekleşme süresi ortalama 2. yıl, tanı değişikliği süresi ortanca 24 (3-72 ay) ay bulundu. ANA, ANCA, Anti-dsDNA, RF, AntiCCP ve İmmunblot otoantikor pozitifliği kesin BDH ve immün ilişkili İAH gruplarında daha yüksekti (p
Özet (Çeviri)
Introduction: Interstitial lung diseases are a heterogeneous group of diseases in terms of the cause, clinical course and treatment options. Although triggers such as occupational, environmental exposure, drug exposure, and connective tissue diseases have been identified in some patients, the highest number of patients are evaluated in the idiopathic group. Defining the etiology of the disease is important in determining the treatment choice and giving an idea about the prognosis. In Idiopathic Pulmonary Fibrosis (IPF), antifibrotic therapy can slow the disease progression and reduce the frequency of attacks. In contrast, connective tissue disease associated ILD group has a better prognosis and may respond to immunosuppressive therapy. Therefore, early diagnosis, initiation of correct treatment and prevention of disease progression are important in terms of prognosis. Materials And Method: 655 cases who had ILD were evaluated retrospectively. The relationship between clinical and radiological features, distribution of diagnosis, change in diagnosis, and autoantibodies and seroconversion were investigated. Results: The mean age of the patients was 62.2 ± 13.3 (20-90). 52.1% of the cases were male and 47.9% were female. While 44.3% of these patients had never smoked, 55.7% had a history of smoking. 59.7% of the cases were newly diagnosed and 40.3% were followed up with a previously known diagnosis of ILD. In 76.0% of the cases, only pulmonary symptoms were present at the time of admission, and 1.6% had extrapulmonary symptoms/ findings. 22.4% of the cases showed both pulmonary and extrapulmonary symptoms/ findings. While an autoantibody test was performed at least once in 91.6% of all cases, no autoantibody test was performed in 8.4%. Autoantibody tests were repeated at least once during the follow-up in 62%of the cases. In 21.8 of the cases whose autoantibody tests were repeated, at least 1 autoantibody seroconversion was observed. While 34.2% of the cases were not receiving treatment, 65.8% (50.7%, 15.1%, respectively) received immunosuppressive or antifibrotic treatment. The treatment that 5.1% of the cases were receiving was changed. It was observed that ANA, RF and immunoblot tests were performed most frequently in the cases. ANA was examined in 88.7% of the cases, ANA positivity was found in 41.0%. The second most commonly tested autoantibody was RF, with a positivity rate of 19.0% in 85.0% of the cases. Immunblot tests were performed in 77.5% of the cases, which were positive in 20.9% of the cases. ANCA examination was performed in 79.5% of the cases and 12.1% of them were found to be positive. Anti-dsDNA was examined in 67.9% of the patients, and it was positive in 2.2% of the patients. Of the 62.1% patients who were tested for anti-CCP, 9.3% were found to be positive. Anti-ENA was examined in only 10.5% of patients and 10.1% was positive. Autoantibodies showing seroconversion, in order of frequency were ANA (16.2%), ANCA (8.4%), RF (6.5%), Anti-CCP (5.8%) and immunoblot (2.6%). Seroconversion times were determined to be 21.3 months, 25.7 months, 26.4 months, 19.7 months, and 20.9 months, respectively. The most common diagnosis was IPF (22.3%). The cases whose diagnosis could not be clarified, was 16.3%, making up the 2nd largest group. Immune-related ILD was in 13.6% of the cases. 6.1% of the cases were Sjögren-ILD, 2.7% SSc-ILD, 8.5% HP, 6.9% RA-ILD, 4.7% sarcoidosis, 2.7% OP, 1.2% PLHH, and drug-related ILD 1.1%. Definite CTD (20.8%), of which 6.9% RA, 6.1% Sjögren, 2.7% SSc, 2.4% Anca-associated vasculitis, 1.5% mixed CTD, 0.6% SLE and 0.2% polymyositis were diagnosed. There was no relationship between the presenting symptom, autoantibody positivity at the time of admission, or seroconversion and a change in diagnosis (p = 0.571 and p = 0.052). The mean time for autoantibody seroconversion was 2 years, and the median time for diagnosis change was 24 (3-72 months) months. ANA, ANCA, Anti-dsDNA, RF, AntiCCP and Immunblot positivities were higher in definite CTD and immune-related ILD (p
Benzer Tezler
- Difüz interstisyel akciğer hastalıklarında fizik muayene ve laboratuvar bulguları arasındaki korelasyonun değerlendirilmesi
Başlık çevirisi yok
SERRA TOPRAK
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2005
Göğüs Hastalıklarıİstanbul ÜniversitesiGöğüs Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF.DR. LEVENT TABAK
- Otoimmun romatolojik hastalıklarda otoantikor profilinin geriye dönük değerlendirilmesi
Retrospective evaluation of autoanticor profile in romatologic diseases
TURKAN MAMMADLI
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2020
İç HastalıklarıErciyes Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. SONER ŞENEL
- İnterstisyel akciğer hastalıklarında pulmoner vasküler değişiklikler
Pulmonary vasculer changes in interstitial lung diseases
ZEYNEP DOĞRUL
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2012
Göğüs HastalıklarıEskişehir Osmangazi ÜniversitesiGöğüs Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. SİNAN ERGİNEL
- İnterstisyel akciğer hastalıklarında egzersiz testleri
Başlık çevirisi yok
GÖZDE APAYDIN SALAR
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2007
Göğüs HastalıklarıEge ÜniversitesiGöğüs Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. NESRİN MOĞULKOÇ
- İnterstisyel akciğer hastalıklarında uyku ile ilişkili solunumsal bozukluklar
Sleep related breathing disorders with interstitial lung diseases
AYLİN PIHTILI
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2009
Göğüs Hastalıklarıİstanbul ÜniversitesiGöğüs Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ZİYA GÜLBARAN