Geri Dön

Kendine zarar verme davranışı olan çocuk ve ergenlerin ortam terapisinden faydalanımının değerlendirilmesi

Evaluation of the benefit from milieu therapy of children and adolescents with self harm behavior

  1. Tez No: 673994
  2. Yazar: BAHAR ŞEN
  3. Danışmanlar: DOÇ. DR. HÜSEYİN BURAK BAYKARA
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Psikiyatri, Psychiatry
  6. Anahtar Kelimeler: Kendine zarar verme davranışı, özkıyım, HoNOSCA, CGAS, Delibrate self harm, suicide, HoNOSCA, CGAS
  7. Yıl: 2021
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Dokuz Eylül Üniversitesi
  10. Enstitü: Tıp Fakültesi
  11. Ana Bilim Dalı: Çocuk Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 143

Özet

Amaç: Bu çalışmada özkıyım amacı olmayan kendine zarar verme davranışı bulunan olgular ile özkıyım girişimi ve kendine zarar verme davranışı olan olguların ortam terapisinden faydalanımlarının karşılaştırılması; bu bireyler arasındaki sosyodemografik farklılıklarının ve psikiyatrik tanılarının incelenmesi ve karşılaştırılması amaçlanmaktadır. Metot: Çalışma Dokuz Eylül Üniversitesi Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı'nda gerçekleştirilmiştir. Çalışmada özkıyım amacı olmadan kendine zarar verme ve suisid girişimi olan grup 64, özkıyım amacı olmadan kendine zarar verme davranışı olan grup 67 kişiden oluşmaktadır. Yatış ile taburculuk sonrasında uygulanan bireysel ve ailesel risk değerlendirilmesi, HoNOSCA-TR Klinik Gidiş Değerlendirme Ölçeği ve Çocuğun Global Değerlendirme Ölçeği (CGAS)'nin istatistiği yapılmıştır. Bulgular: Suisid girişimi ve KZVD olan grupta daha fazla kız cinsiyet ve lise öğrencisi olduğu saptanmıştır. Suisid girişimi ve KZVD olan grupta davranım bozukluğu ve şizofreni daha az; majör depresif bozukluk, borderline kişilik bozukluğu ve alkol madde kullanımı daha fazla olduğu saptanmıştır. KZVD metodları karşılaştırıldığında suisid girişimi ve KZVD olan grupta faça kullanımı daha fazla, yumruk atma ise daha az saptanmıştır. Alkol madde kullanımı olan bireylerde KZVD uygulama yılı ve suisid girişim sayısı daha fazla saptanmıştır. Faça uygulayanlarda HoNOSCA değişimin daha fazla olduğu bulunmuştur. Sonuç: Çalışmamızda kullanılan ölçek puanlarında anlamlı değişimlerin olduğu; gruplar arasında cinsiyet, kendine zarar verme metodu ve alkol madde kullanımında farklılıklar olduğu; kendine zarar verme yöntemi ile ortam terapisinden faydalanım arasında farklılık olduğu saptanmıştır.

Özet (Çeviri)

Objective: The aim of this study is to compare the benefits of mileu therapy of cases with self-harming behavior with or without suicidal attempt. Also, it is aimed to examine and compare the sociodemographic differences and psychiatric diagnoses. Method: In this study, 64 participant consisted in the group of people with delibrate self harm and suicide attempt and 67 participant consisted in the group of people with delibrate self harm. Individual and familial risk assessment, Clinical Outgoing Rating Scale (HoNOSCA-TR) and Child's Global Assessment Scale (CGAS) were used. Results: It was determined that there were more girls and high school students in the group with suicide attempt and delibrate self harm. Conduct disorder and schizophrenia were less in the group with suicide attempt and delibrate self harm; Major depressive disorder, borderline personality disorder and alcohol substance use were found to be higher in this group. The cutting was more in the group with suicide attempt and delibrate self harm, while punching was found to be less in this group. The duration of delibrate self harm was longer and the number of suicide attempts were higher in individuals with alcohol or substance abuse. It was found that HoNOSCA change was more with cutting. Conclusion: The changes in scale scores were found to be statistically significant; It was determined that there were differences between the groups in terms of gender, self-harm method and alcohol substance use; It was found that there is a difference between self-harm method and benefit from mileu therapy.

Benzer Tezler

  1. Kendine zarar verme davranışı bulunan ergenlerde akran zorbalığı ve ruhsal tanıların değerlendirilmesi

    Evaluation of peer bullying and psychological diagnoses in adolescents with self-harm behaviors

    ELİF GÜNGÖRDÜ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2021

    PsikiyatriHarran Üniversitesi

    Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DR. ÖĞR. ÜYESİ HAMZA AYAYDIN

  2. Lise öğrencilerinde kendine zarar verme davranışı: İşlevleri, emosyonel regülasyon ve ayrılma bireyleşme

    Non-suicidal self injurious behavior among high school students: Its functions, emotion regulation and separation individuation

    BÜRGE KABUKÇU BAŞAY

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2011

    PsikiyatriEge Üniversitesi

    Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. TEZAN BİLDİK

  3. Tip 1 diyabetes mellitus'lu ve sağlıklı ergenlerde saldırganlık ve kendine zarar verme davranışları

    The aggression and self-injury behaviours in adolescents with type 1 diabetes mellitus and healthy

    YAĞMUR SEZER EFE

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2014

    HemşirelikErciyes Üniversitesi

    Hemşirelik Ana Bilim Dalı

    YRD. DOÇ. DR. EMİNE ERDEM

  4. Kendine zarar verme davranışı olan ergenlerde tükürük opiorphin düzeyi ve ağrı eşiği ile ilişkisi

    The relationship between saliva opiorphin level and pain threshold in adolescents with non suicidal self injury

    ERDAL GÖRKEM GAVCAR

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2021

    PsikiyatriPamukkale Üniversitesi

    Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. BÜRGE KABUKÇU BAŞAY

  5. Depresif bozukluk tanılı ergenlerde özkıyım ve özkıyım dışı kendine zarar verme davranışlarının uyku ile ilişkisinin incelenmesi

    Investigation of the relationship between suicide and non-suicidal self-injury behaviors with sleep in adolescents diagnosed with depressive disorder

    TUĞÇE TURAN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2023

    PsikiyatriDokuz Eylül Üniversitesi

    Çocuk Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. SEVAY ALŞEN GÜNEY