Geri Dön

Fitlight antrenmanı ve gölge badminton antrenmanının reaktif çeviklik üzerine etkisi ve karar verme ilişkisinin incelenmesi

Effects of fitlight tranining and shadow badminton training on reactive agility and investigation of the relationship of decision making

  1. Tez No: 675723
  2. Yazar: RIDVAN ERGİN
  3. Danışmanlar: PROF. DR. SEYDİ AHMET AĞAOĞLU
  4. Tez Türü: Doktora
  5. Konular: Spor, Sports
  6. Anahtar Kelimeler: Badminton, gölge badminton, FitLight, karar verme, reaktif çeviklik, Badminton, decision-making, FitLight, reactive agility, shadow badminton
  7. Yıl: 2021
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Ondokuz Mayıs Üniversitesi
  10. Enstitü: Sağlık Bilimleri Enstitüsü
  11. Ana Bilim Dalı: Antrenörlük Eğitimi Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 148

Özet

Amaç: Badminton sporunda, teknolojik tabanlı reaktif başlamalar içeren çeviklik antrenmanının reaktif çevikliğe etkisi ve karar verme ilişkisinin incelenmesidir. Materyal ve Metot: Çalışma grubumuz 48 (24 erkek ve 24 kadın) badminton sporcusundan (yaş 15.1 ± 1.3 yıl; boy uzunluğu 169.1 ± 7.8 cm; vücut ağırlığı 59.3 ± 10.3 kg; BKİ 20.62 ± 2.34 kg/m2; SY 6.7 ± 2.4 yıl) oluşup seçkisiz olarak eşit sayıda 3 gruba ayrılmıştır. Deney gruplarına 6 hafta haftada 3 gün HITT içerikli çeviklik (1:3; 10 sn.:30sn.) antrenmanları uygulanmıştır. DG I (n=16) FitLight antrenmanı, DG II (n=16) gölge badminton antrenmanı ve KG (n=16) normal badminton antrenmanı yapmıştır. Y reaktif çeviklik testi ve Yıldız ve Fidan (2018a) tarafından badmintona özgü olarak geliştirilen geçerlik ve güvenirlik çalışması yapılan Fitspeed A (Fitmac, Türkiye) ölçüm aracı saha testleri olarak kullanılmıştır. Demografik bilgiler için Kişisel Bilgi Formu ve karar verme özellikleri içinse Melbourne Karar Verme Ölçeği (MKVÖ) I-II (Deniz, 2004) uygulanmıştır. Araştırma verileri α: .05 düzeyinde SPSS 26 programıyla incelenmiştir. Bulgular: Reaktif çeviklik parametrelerinde DG I ve DG II'de büyük düzeyde anlamlı bir farklılığın (p.05) olmadığı belirlenmiştir. Y reaktif çeviklik parametrelerinde tüm gruplarda anlamlı farklılığın (p>.05) olmadığı görülmüştür. Ayrıca, reaktif çeviklik DG I'de -%7, DG II'de -%10 ve KG'de -%5 olumlu ve Y reaktif çeviklik tüm gruplara %1 olumsuz sonuç sağlamıştır. Gruplar arası karşılaştırmada, reaktif çeviklik ve Y reaktif çeviklik açısından farklılığın (p>.05) olmadığı belirlenmiştir. Ek olarak, her iki saha testinde MKVÖ I-II arasında ilişki bulunmamıştır (p>.05). Sonuç: Reaktif çeviklik açısından anlamlı gelişimin sağlanması için iki antrenman uygulamasından birinin tercih edilebilir olduğu belirlenmiştir.

Özet (Çeviri)

Aim: The aim of this study is to examine the effects of agility training containing technology based reactive starts in badminton sport and its relationship with decision-making. Material and Method: Our study group consists of 48 (24 male and 24 female) badminton athletes (age 15.1 ± 1.3 years; height 169.1 ± 7.8 cm; weight 59.3 ± 10.3 kg; BMI 20.62 ± 2.34 kg/m2; SA 6.7 ± 2.4 years) and it was divided into three groups of equal numbers randomly. Experimental groups were applied agility (1:3; 10 sec.:30 sec.) training with HITT 3 days a week for 6 weeks. EG I (n=16) had FitLight training, EG II (n=16) had shadow badminton training and CG (n=16) had normal badminton training. Y reactive agility test and Fitspeed A (Fitmac, Turkey) measurement tool which was developed specifically for badminton and tested for validity and reliability for Yıldız and Fidan (2018a) were used as field tests. Personal Information Form was used for demographic information and Melbourne Decision Making Questionnaire (MDMQ) I-II (Deniz, 2004) was applied for decision making characteristics. The research data were analyzed with SPSS 26 program at α: .05 level. Results: Highly significant difference (p.05). No significant difference was found in Y reactive agility parameters of all groups (p>.05). In addition, reactive agility gave -7% positive result in EG I, -10% positive result in EG II and -5% positive result in CG, while Y reactive agility gave 1% negative result in all groups. In the comparison between groups, no significance was found in terms of reactive agility and Y reactive agility (p>.05). In addition, no relationship was found between MDMQ I-II in both field tests (p>.05). Conclusion: It was found that one of the two training practices is preferable in terms of providing significant reactive agility.

Benzer Tezler

  1. Taekwondocularda life kinetik egzersizlerinin denge, koordinasyon ve reaksiyon zamanı üzerine etkileri

    Effects of life kinetic exercises on balance, coordination, and reaction time in taekwondo athletes

    AYŞE HAZAL BOYANMIŞ

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2024

    SporMersin Üniversitesi

    Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. MANOLYA AKIN

  2. 15-18 yaş aralığındaki masa tenisi ve okçuluk sporcularının dikkat puanı ve reaksiyon sürelerinin karşılaştırılması

    Comparison of attention score and reaction time of 15-18 years old table tennis and archery athletes

    ABDULLAH KÖSEOĞLU

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2024

    SporİSTANBUL NİŞANTAŞI ÜNİVERSİTESİ

    Antrenman ve Hareket Ana Bilim Dalı

    DR. ÖĞR. ÜYESİ NAHİT BAYLAN

  3. 11-12 yaş tenisçilerde life kinetik egzersizlerinin motorik özelliklere ve tenis becerilerine etkisi

    The effect of life kinetic exercises on motoric traits and tennis skills in tennis players aged 11-12

    RAMAZAN TEKDEMİR

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2022

    Sporİstanbul Gelişim Üniversitesi

    Antrenörlük Eğitimi Ana Bilim Dalı

    DR. ÖĞR. ÜYESİ ASAF ÖZKARA

  4. Amatör düzeydeki espor ve basketbol oyuncularının üst ekstremitelerindeki görsel ve işitsel reaksiyon sürelerinin karşılaştırılması

    Comparison of the visual and auditory reaction times in the upper extremities between amateur level esports and basketball players

    TUĞBERK EVRAN

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2022

    Sporİstanbul Gelişim Üniversitesi

    Antrenörlük Eğitimi Ana Bilim Dalı

    DR. ÖĞR. ÜYESİ MILAIM BERISHA

  5. 9-13 yaş arası masa tenisçilerde 8 hafta süresince uygulanan core antrenmanların denge, çabukluk ve reaksiyon zamanına etkisinin incelenmesi

    Investigation of the effect of core trainings applied for 8 weeks on balance, quickness and reaction time on table tennis players between 9-13 years of age

    KUDDUSİ KAHVECİ

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2024

    SporSelçuk Üniversitesi

    Antrenörlük Eğitimi Ana Bilim Dalı

    DOÇ. MEHMET PENSE