İnmeli hastalarda malnütrisyon ve disfajinin önemi
The importance of malnutrition and dysphage in patients with stroke
- Tez No: 688698
- Danışmanlar: DOÇ. DR. TUBA TÜLAY KOCA
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon, Physical Medicine and Rehabilitation
- Anahtar Kelimeler: İnme, malnütrsiyon, disfaji, rehabilitasyon, Stroke, malnutrition, dysphagia, rehabilitation
- Yıl: 2021
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 74
Özet
Amaç: Rehabilitasyon ünitelerinde tedavi görmekte olan, bedensel ve bilişsel yetersizlikleri bulunan hastalarda beslenme desteği ve beslenme durumlarının izlemi büyük önem taşımaktadır. Bu bireylerde beslenme bozukluklarına bağlı morbidite ve mortalite riski ile beraber bilişsel ve fiziksel bozukluklar artmakta ve homeostatik denge çok kolay bozulmaktadır. Dolayısıyla fonksiyonel kazançlarda ciddi düşüşler meydana gelmektedir. Çalışmamızda inmeli hastalarda yutma güçlüğü görülme sıklığı ile beslenme durumlarının araştırılması ve malnütrisyonun tıbbi durumlara olan etkisinin incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışmada malnütrisyon ve disfajinin diğer parametreler ile (yaş, cinsiyet, inme süresi, fonksiyonel düzey vb.) ilişkisi analiz edilerek incelenmiştir. Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada 40-80 yaş aralığında 60 inmeli hasta değerlendirilmiştir. İnmeli hastaların yaş, cinsiyet, boy, kilo, beden kitle indeksi (BKİ), inme sonrası kilo kaybı ve disfaji varlığı ve hastaların inme süresi (ay olarak) not edilmiştir. İnmeli hastaların nütrisyonel durumları; serum albümin ve lenfosit düzeyleri, hasta başı EAT-10 yutma fonksiyonu tarama testi, Geraitrik nütrisyon risk indeksi (GNRI), Prognostik nütrisyonel indeks (PNI), Nottingham nütrisyonel tarama testi (NNTT) ile belirlenen Nottingham nütrisyon indeksi (NNI) kullanılarak değerlendirilmiştir. Hastaların fonksiyonel durumları Brunnstrom motor evrelemesi ve Fonksiyonel ambulasyon skalası (FAS) ile değerlendirilmiştir. Toplanan veriler katılımcıların gizlilikleri korunarak işlenmiş ve uygun istatiksel yöntemler ile analiz edilerek inmeli hastalarda malnütrisyon ve disfajinin önemi incelenmiştir. Bulgular: Hastaları EAT-10 ölçeğine göre disfajisi var-yok olarak iki gruba ayırdığımızda yaş (p=0.037), kilo kaybı (p=0.019), albumin (p=0.031), GNRI (p=0.029), PNI (p=0.024), NNI (p=0.011), üst ekstremite Brunnstrom (p=0.017), alt vi ekstremite Brunnstrom (p=0.005), el Brunnstrom (p=0.021), FAS (p=0.000) parametreleri arasında anlamlı farklılık gözlendi. Buna göre disfajisi olan hastaların daha ileri yaşta, kilo kaybı daha fazla (sebep-sonuç ilişkisi), albüminleri düşük, GNRI ve PNI daha düşük, NNI daha yüksek ve nörolojik seviye ile ambulasyonları daha geride olan hastalardan oluştuğu görüldü. Çalışmamızda disfajisi bulunan ve bulunmayan iki grup arasında EAT-10 ölçeğine göre inme süresi (p=0.55), cinsiyet (p=0.48), BKİ (p=0.825), lenfosit sayısı (p=0.207) ve malnütrisyon şiddeti (p=0.081) için anlamlı farklılık bulunmadı. Sonuç: Daha ileri yaş ve fonksiyonel seviyeleri daha düşük olan inmeli hastalarda disfajiyi daha sık gözledik ve bunun doğal sonucu olarak nütrisyon durumları kötü idi. Disfaji saptanan hastalarda görülen kilo kaybı, disfajinin ilerlemesine katkı sunarak malnütrisyona sebep olmaktadır. EAT-10 ölçeğine göre disfajisi saptanan hastalarda nütrisyon testleriyle yapılan taramalarda daha fazla malnütrisyon geliştiği görülmüştür. Bu durum disfajinin, malnütrisyonun önemli prekürsörü olduğunu göstermektedir ve aralarında sebep-sonuç ilişkisi bulunmaktadır. İnme süresi, cinsiyet ve BKİ açısından disfajisi olan ve olmayan iki grup benzerdi. Disfajinin erken tespiti ve malnütrisyon gelişiminin önlenmesi hem sağlık sistemi hem de hastanın sosyal ve fonksiyonel bağımsızlığını en kısa zamanda kazanması açısından büyük önem taşımaktadır. Hastalar, hastaneye yatışlarından itibaren disfaji açısından taranmalı ve bütüncül sistemik bir yaklaşımla erken dönemde tedaviye ve rehabilitasyona başlanmalıdır. Malnütrisyon inmeli hastalarda rehabilitasyona uyumu ve rehabilitasyon başarısını sarkopeni, osteoporoz, genel düşkünlük hali, kognitif disfonksiyon vb. sebeblerle düşürebilir. İnmeli hastalardaki disfaji komplikasyonu erkenden tespit edilmesi ve bu konuda farkındalık oluşturulması ile malnütrisyonun önüne geçilebilir.
Özet (Çeviri)
Introduction: Nutritional support and monitoring of nutritional status are of great importance in patients with physical and cognitive disabilities who are being treated in rehabilitation units. In these individuals, the risk of morbidity and mortality due to nutritional disorders increases with cognitive and physical disorders and homeostatic balance is easily disrupted. Therefore, serious decreases occur in functional gains. In our study, it was aimed to investigate the frequency of swallowing difficulties and nutritional status in stroke patients and to examine the effect of malnutrition on medical conditions. In the study, the relationship of malnutrition and dysphagia with other parameters (age, gender, stroke duration, functional level, etc.) was analyzed. Material and methods: 60 patients with stroke between the ages of 40-80 were evaluated in this study. Age, gender, height, weight, body mass index (BMI), poststroke weight loss and dysphagia, and duration of stroke (in months) of patients with stroke were noted. Nutritional status of stroke patients; Serum albumin and lymphocyte levels were evaluated using the bedside EAT-10 swallowing function screening test, Geriatric nutritional risk index (GNRI), Prognostic nutritional index (PNI), Nottingham nutritional index (NNI) determined by Nottingham nutritional screening test (NNTT). Functional status of the patients was evaluated with Brunnstrom motor staging and Functional ambulation scale (FAS). The collected data were processed by protecting the confidentiality of the participants and analyzed with appropriate statistical methods and the importance of malnutrition and dysphagia in stroke patients was examined. Results: When we divided the patients into two groups with dysphagia according to the EAT-10 scale, age (p=0.037), weight loss (p=0.019), albümin viii (p=0.031), GNRI (p=0.029), PNI (p=0.024), NNI (p=0.011), upper extremity brunnstrom (p=0.017), lower extremity brunnstrom (p=0.005), hand brunnstrom (p=0.021), FAS (p=0.000) parameters were significantly different. Accordingly, it was observed that patients with dysphagia consisted of older patients with higher weight loss (cause-effect relationship), lower albumin, lower GNRI and PNI, higher NNI, and lower neurological level and ambulation. In our study, stroke duration (p=0.55), gender (p=0.48), BMI (p=0.825), lymphocyte count (p=0.207) and severity of malnutrition according to the EAT-10 scale between the two groups (p:0.081) no significant difference was found for. Conclusion: We observed dysphagia more frequently in stroke patients with older age and lower functional levels, and as a natural consequence, their nutritional status was poor. Weight loss seen in patients with dysphagia contributes to the progression of dysphagia and causes malnutrition. It was observed that patients with dysphagia according to the EAT-10 scale developed more malnutrition in screening performed by nutritional tests. This situation indicates that dysphagia is an important precursor of malnutrition and there is a cause-effect relationship between them. The two groups with and without dysphagia were similar in terms of stroke duration, gender and BMI. Early detection of dysphagia and prevention of malnutrition are of great importance both for the health system and for the patient to gain social and functional independence as soon as possible. Patients should be screened for dysphagia from their hospitalization, and treatment and rehabilitation should be initiated at an early stage with an integrated systemic approach. In patients with malnutrition stroke, compliance with rehabilitation and rehabilitation success are determined by sarcopenia, osteoporosis, general lethargy, cognitive dysfunction etc. may drop for reasons. Malnutrition can be prevented by early detection of dysphagia complications in stroke patients and raising awareness on this issue.
Benzer Tezler
- İnmeli hastalarda disfaji ile uyku kalitesi arasındaki ilişki
The relationship between dysphagia and sleep quality in patients with stroke
AYŞE ÖZDEDE
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2017
Fiziksel Tıp ve RehabilitasyonSağlık Bilimleri ÜniversitesiFizik Tedavi ve Rehabilitasyon Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. EBRU ALEMDAROĞLU
- Ankara Şehir Hastanesi inme hastalarında disfaji protokolünün geliştirilmesi
Development of dysphagia protocol in Ankara City Hospital stroke patients
NAZİFE KAPAN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2021
Fiziksel Tıp ve RehabilitasyonAnkara Yıldırım Beyazıt ÜniversitesiFiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Ana Bilim Dalı
PROF. DR. MÜYESSER ARAS
- İnmeli hastalarda disfaji ve sarkopeni arasındaki ilişki
The relationship between dysphagia and sarcopenia in patients with stroke
ÖZLEM DİLAN GÖREL
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2019
Fiziksel Tıp ve RehabilitasyonSağlık Bilimleri ÜniversitesiFiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. EBRU ALEMDAROĞLU
- İnmeli hastalarda malnütrisyon varlığı, sıklığı ve çeşitli parametrelerle ilişkisi
Frequency of malnutrition in patients with stroke and relationship with various parameters
DIANA RUSTAMOVA
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2016
Fiziksel Tıp ve RehabilitasyonAnkara ÜniversitesiFiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Ana Bilim Dalı
PROF. DR. AYŞE ADİLE KÜÇÜKDEVECİ
- İnmeli hastalarda hyoid kaslara uygulanan yüzeyel elektriksel stimülasyonun disfajiye etkisi
Effect of surface electrical stimulation applied to hyoid muscles in patients with stroke on dysfagia
ZEYNEP DAMAR
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2022
Fiziksel Tıp ve RehabilitasyonSağlık Bilimleri ÜniversitesiFiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Ana Bilim Dalı
PROF. DR. BERNA ÇELİK