Geri Dön

Tip 1 diyabet etiyopatogenezindekızamık aşısı ve hepatit b aşısının immunmodulatör etkisi

Immunmodulator effect of measures vaccine and hepatitis b vaccine on type 1 diabetes etiopatheogenesis

PDF İndir

  1. Tez No: 711714
  2. Yazar: ELVAN BAYRAMOĞLU
  3. Danışmanlar: DOÇ. DR. HASAN ÖNAL
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıkları, Endocrinology and Metabolic Diseases
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2014
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Sağlık Bakanlığı
  10. Enstitü: İstanbul Kanuni Sultan Süleyman Eğitim ve Araştırma Hastanesi
  11. Ana Bilim Dalı: Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 94

Özet

Amaç: Kızamık aşısı ile sağlanan veya sağlanamayan immünmodülasyonun tip 1 diyabet gelişimi, klinik seyri ve otoimmün süreç üzerindeki etkisinin değerlendirilip tip 1 diyabet etiyopatogenezinde yer alan immün bozukluklar ile ilişkilendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve yöntem: İstanbul Kanuni Sultan Süleyman Eğitim ve Araştırma Hastanesi Çocuk Endokrinoloji Kliniğinde takip edilen çocukluk çağı aşıları tam olduğu bilinen 201 tip 1 diyabet tanılı hasta ve 140 sağlıklı çocuktan oluşan kontrol grubuda anti-Hbs, kızamık IgG ve immüngloblin düzeyleri bakılarak hücresel ve hümoral immünite , kızamık ve hepatit B aşıları etkinlikleri açısından değerlendirildi. Tip 1 diyabet tanılı hastalar kızamık IgG negatif ve pozitif olanlar olmak üzere 2 gruba ayrıldı. Cinsiyet ,yaş, tanı yaşı, tanı anındaki başvuru kliniği, HbA1c, kullanılan insülin dozu, c-peptid düzeyleri, otoantikor pozitiflikleri ve diyabet komplikasyonları (retinopati, nöropati, nefropati) açısından bu iki hasta grubu karşılaştırıldı. Bulgular: Çalışmaya alınan hastaların yaş ortalamsı 12,02±3,89 yıl, kontrol grubunun yaş ortalamaları ise 11,65 ±4,01 yıl, hasta grubunun %46,80'i erkek, %53,20'si kız, kontrol grubunda ise %46,40'ı erkek, %53,60'ı kız idi. Hasta grubunun %43,80'inde kızamık IgG, %27,40'ında anti-Hbs negatif iken kontrol grubunun %40,70'inde kızamık IgG %17,90'ında anti-Hbs negatif saptandı. Ortalama tanı yaşı 7,78±3,67 yıl idi. Anti-GAD pozitifliği %43,70'inde, adacık antikoru (ICA) pozitifliği %31,25'inde, insülin antikoru pozitifliği %15,60'ında, Anti-TPO pozitifliği %11,30'unda, anti-TG pozitifliği %8,90'ında ve . EMA pozitifliği hastaların %4.80'inde saptandı. Hastaların %46,20'sinin diyabetik ketoasidoz kliniği ile %53.80'inin ise hiperglisemi ile başvurduğu belirlendi. Ölçülen son 3 HbA1c ortalaması 9,3±1,6, kullandıkları insülin dozu ortalaması 0,9±0,5 IU/kg/gün, c-peptid düzeyi 0,57±0,55ng/ml olarak ölçüldü. 3 hastada retinopati, 4 hastada nöropati ve 33 hastada mikroalbüminüri saptandı. Ortalama hastalık süresi 5,85±4 yıl olarak hesaplandı. Tip 1 diyabet tanılı hastalar kızamık IgG pozitif ve negatif olanlar olarak iki gruba ayrılarak bu veriler karşılaştırıldı. hastalık süresi dışında anlamlı fark saptanmadı. Kızamık IgG pozitif olan grupta hastalık süresi 6,46±4,23 yıl iken kızamık IgG negatif olan grupta 5,12±3,2 yıl idi. Sonuç: Tip I diyabetin etiyopatogenezinin daha iyi anlaşılmasına yönelik olarak yapılan bu çalışmada tip 1 diyabete yatkınlıkta rolü olduğu bilinen immun bozukluklar ile sadece kızamık aşısının uzun dönem immünmodülatif etkisi arasında ilişki saptanmadı. Ancak infantil dönemde aşılanmış olan tip 1 diyabet hastalarında ileriki dönemde hepatit B ve kızamık aşısı koruyuculuk düzeyleri beraber değerlendirildiğinde normal toplumdan farklı olduğu görüldü. Bu durumda kızamık aşısı ve hepatit B aşısı ile sağlanan veya sağlanamayan aktif immünizasyon, otoimmünite, metabolik kontrol ve uzun dönem klinik seyir ile ilişkilendirilemese de, tip 1 diyabet etiyopatogenezinde yer alan diğer faktörlerle birlikte değerlendirildiğinde tip 1 diyabet gelişimi açısından riskli bireyleri belirlemede kullanılabileceğini düşündürmektedir.

Özet (Çeviri)

Objectives: The object of this study is to define the effect of immunmodulation provided by rubeola vaccination on development of type 1 diabetes mellitus, clinical course and autoimmune process and assessment of the relationship of this immunmodulation with the immune defects which play role in the pathogenesis of type 1 diabetes. Material and Methods: Anti-HBs, Rubeola IgG and total immunglobulin levels were used to evaluate cellular and humoral immunity and the efficacy of rubeola and hepatitis vaccines in 201 patients with diabetes mellitus who had completed the vaccination program and who are being followed up in the Pediatric Endocrinology Clinic in Kanuni Sultan Süleyman Education and Research Hospital and a control group of 140 healthy children. Patients with diabetes were grouped in two according to their rubeola Ig G results. Age, gender, age at the time of diagnosis, clinical status at the time of diagnosis, Hb A1c levels, current dose of daily insulin treatment, levels of c-peptide, positivity of autoantibodies and presence of diabetic complications (retinopathy, neuropathy, nephropathy) were evaluated. Statistical analysis was performed with NCSS (Number Cruncher Statistical System) 2007 Statistical Software (Utah, USA) . Results: The average age was 12,02±3,89 years in the patient group and 11,65 ±4,01 years in the control group. %46,80 of the patient group were males and %53,20 females, whereas in the control group %46,40 were males and %53,60 were females. In the patient group, %43,80 had negative rubeola IgG results and anti-Hbs was negative in %27,40; on the other hand, in the control group, %40,70 of the cases were negative for rubeola IgG and %17,90 were negative for anti-Hbs. In the patient group, mean age at the time of diagnosis was 7,78±3,67 years. %43,70 tested positive for anti-GAD, %31,25 for islet cell antibodies, %15,60 for insulin antibodies, %11,30 foranti-TPO, %8,90 for anti-TG while %4.80 had positive anti-endomisium (EMA) results. Of the patients, %46,20 had ketoacidosis at the time of diagnosis while %53.80 had hyperglycemia only. Average of the last 3 HbA1c values was 9,3±1,6, average daily insulin dose was 0,9±0,5 IU/kg/day and average of the c-peptid levels were measured to be 0,57±0,55ng/ml. 3 patients suffered from retinopathy while 4 had neuropathic complications and 33 had microalbüminüria. Mean period since the time of diagnosis was 5,85±4 years. Patients with type 1 diabetes were grouped in two according to their results of rubeola Ig G and the above mentioned data were compared between the two groups. The only statistically significant difference was in the mean period of time since the diagnosis. The period was 6,46±4,23 years in the group of patients who were positive for rubeola Ig G and 5,12±3,2 years in the other group. Conclusions: In this study that we held in order to have a better understanding of the pathophysiology of type 1 diabetes mellitus, there was no relation between the autoimmune disorders that play a role in pathogenesis of diabetes and the long term immunomodulative effects of measles vaccination. Hepatitis B and measles immunisation status of type 1 diabetes patients who had vaccination as infants were significantly different from controls. As a result, we conclude that active immunisation by measles and hepatitis B vaccines, even if not related to autoimmunity, metabolic control and long term clinical results; can guide clinians in detecting the risk of a person to become type 1 diabetes.

Benzer Tezler

  1. Tez No

    773617

    Tip 1 diyabetes mellitus tanılı çocuklarda anemi parametrelerinin metabolik kontrol üzerine etkileri

    Başlık çevirisi yok

    SENEM AYÇA

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2014

    Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıSağlık Bakanlığı

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. HATİCE NİLGÜN SELÇUK DURU

  2. Tez No

    351216

    Tip 1 diyabetli çocuk ve adolesanlarda glisemik değişkenliğin HBA1C ve oksidatif stres ile ilişkisi

    Evaulation of the Relationship Between Glucose Variability HBA1C and Oxidative Stress in Children and Adolescents With TYPE 1 Diabetes

    AYÇA ALTINCIK

    Tıpta Yan Dal Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2011

    Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıDokuz Eylül Üniversitesi

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. ECE BÖBER

  3. Tez No

    352433

    Proposing adaptive insulin dosage for type 1 diabetes by fuzzy-based controller

    Tip-1 diyabet hastaları için bulanık mantık tabanlı kontrol edici kullanarak uygun insulin dozlarının önerilmesi

    EMRE ÇANAYAZ

    Yüksek Lisans

    İngilizce

    İngilizce

    2013

    Bilgisayar Mühendisliği Bilimleri-Bilgisayar ve Kontrolİstanbul Teknik Üniversitesi

    Elektronik ve Haberleşme Mühendisliği Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. İNCİ ÇİLESİZ

  4. Tez No

    692856

    Tip 1 diyabet tanılı çocuğu olan ebeveynlerin covid-19 pandemi dönemindeki bakım yüklerinin incelenmesi

    Investigation of Care Burdens of Parents with A Child Diagnosed with TYPE 1 Diabetes During the Covid-19 Pandemic Period

    RIDVAN KALMİ

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2021

    HemşirelikManisa Celal Bayar Üniversitesi

    Hemşirelik Ana Bilim Dalı

    DR. ÖĞR. ÜYESİ NESRİN ŞEN CELASİN

  5. Tez No

    340560

    Samsun ilinde yaşayan 6-18 yaş grubu tip 1 diyabetli çocuklarda yaşam kalitesi ölçümü ve sağlıklı çocuklarla karşılaştırılması

    Measurement of quality of life in children with type 1 diyabetes in 6?18-yr-old school children living in Samsun, Turkey and compared with healty controls

    TURGAY AYDIN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2013

    Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıOndokuz Mayıs Üniversitesi

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. CENGİZ KARA

Geri Dön