Sendika dergilerinde özelleştirme gündemi: Petrol-İş ve Tek Gıda-İş örnekleri

Privatization agenda in union magazines: Examples of Petrol-İş and tek Gıda-İş

PDF İndir

Tez No: 735374
Yazar: GAYE KUAS
Danışmanlar: DOÇ. DR. CEREN SÖZERİ ÖZDAL
Tez Türü: Yüksek Lisans
Konular: Gazetecilik, Çalışma Ekonomisi ve Endüstri İlişkileri, İletişim Bilimleri, Journalism, Labour Economics and Industrial Relations, Communication Sciences
Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
Yıl: 2022
Dil: Türkçe
Üniversite: Galatasaray Üniversitesi
Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
Ana Bilim Dalı: Radyo Televizyon ve Sinema Ana Bilim Dalı
Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
Sayfa Sayısı: 127

Özet

İşçilerin sesi ve işçi sınıfının gündemleri ana akım medyada duyulmaz haldedir. İşçi sınıfı mücadelesine dair gelişmeler, işçi hakları ve işçilerin güncel koşulları gibi konular ana akım medyada kendine yer bulamamaktadır. İşçi sınıfının kendi yayınlarını oluşturmaya başlaması tarihte de bu durumun yaşanmasından doğan ihtiyaç ile olmuştur. İşçi mücadelesinin yükseldiği dönemlerde bu mücadelenin ve işçilerin gündemlerinin ana akım medya tarafından görmezden gelinmesi ile işçiler çareyi kendi bağımsız yayınlarını çıkarmakta bulmuştur. Bu yayınların ardından sendikacılık tartışmalarının ve sendikalaşma propagandasının yoğun olarak yapıldığı yarı-sendikal yayınlar ve nihayetinde sendikaların çoğalması ve güçlenmesi ile sendikaların yayın organları çıkarılmaya başlanmıştır (Streitmatter, 1999, s. 99-100;“Sendika Basını”, 1998, s. 13-16). Bu çalışma sendika yayınlarının günümüzde işlevlerinin neler olduğuna, hangi konuları, ne şekilde gündem ettiğine ve içeriklerinin ne gibi koşullara bağlı olarak değiştiğine dair bir merak sonucunda şekillenmiştir. Bu doğrultuda çalışmanın konusu yakın tarihte işçi sınıfı için kritik bir gündem olan özelleştirme gündeminin sendika yayınlarında ele alınış biçimidir. Özelleştirme gündeminin takip edilmesinin sebebi, bu uygulamanın 1980 sonrasında işçi sınıfının iş güvencesine, örgütlülüğüne, sendikal ve sosyal haklarına en büyük saldırılardan biri olmasıdır. Aynı zamanda özelleştirmelerin gerçekleştirilmesiyle özellikle kamu işletmelerinde örgütlü sendikaların da güncel durumu etkilenmiştir. Özelleştirilen kurumlarda yapılan toplu işten çıkarmalar ile bu kurumlarda örgütlü sendikalar üye kaybetmiş ve dolayısıyla toplu pazarlık güçleri zayıflamıştır. Bunun yanında özelleştirilen şirketler özel sektör koşullarına uyum sağlamak için farklı alanlara girmiş, işçilerin farklı işkollarına dağılması sendikaların yetki alanlarını daraltmıştır (Kağnıcıoğlu, 1999, s. 256-263). Medya tarafından bakılldığında ise özelleştirme konusunun ana akım medyada işçi sınıfının sesini duyuracak şekilde değil, yayın politikaları ve sahiplik yapıları ile paralel şekilde ele alındığı görülmektedir. Bu gündem, istenen yönleri öne çıkarılarak ve işçi sınıfı ile alakalı boyutları atlanarak işlenmiştir (Epikman, 2007; Yüksel, 2002; Yıldız, 2002). Özelleştirmelerin işçi sınıfı için ne gibi sonuçları olacağı, işçilerin ve sendikaların bu konuda nasıl bir tutum aldığı, siyasi olarak konuya nasıl baktığı ana akım medyanın gündemine girememiştir. Bu noktada sendikaların hem kurumsal olarak kendi geleceğini, hem de temsil ettiği sınıfın geleceğini etkileyecek olan bu konuyu kendi yayınlarında nasıl aktardığı ve bunu yaparken yayınlarına nasıl bir işlev yüklediği sendika yayıncılığı ile alakalı akla gelecek sorulardandır. Çalışmanın bu noktadan hareketle belirlenen amacı 1980 sonrasında işçi sınıfı için en önemli gündemlerden biri olan özelleştirme konusunun iki ayrı sendikal yayında ne şekilde ele alındığını incelemek ve bunun üzerinden bu iki sendikanın sendika yayıncılığı anlayışlarına, sendika yayınlarına atfettikleri işlevlere ve bu gündeme yaklaşımlarına dair bir tartışma yürütmektir. Zira sendikaların güncel siyasi tutumları, sendikacılık anlayışları ve sendika yayınlarını nasıl araçlar olarak gördüklerine göre işçi sınıfına dair gündemleri ele alış biçimleri değişecektir. Bu, çalışmanın temel varsayımını oluşturmaktadır. Çalışmanın bu ve diğer varsayımları aşağıdaki şekilde netleştirilmiştir:  Sendikaların farklı siyasi tutumları işçi sınıfına dair gündemleri yayınlarında nasıl ele aldıklarına etkide bulunmaktadır. Bu tutumun hem sendikalar arasında hem de dönemden döneme değişmesiyle sendika yayınlarının içeriği, dili ve işlevleri değişiklik göstermektedir.  Sendika yayınlarının kullanım amaçları ve işlevleri her dönemin özgün koşullarına göre değişmektedir. Sendikanın yayıncılık anlayışı ve siyasi tutumunun yanında işçi sınıfının mücadelesi bu değişimde bir etmendir.  Sendika yayınları sendikaların diğer sendikalarla ilişkilerini ve dönemin sendikacılık tartışmalarını okumak açısından kaynak oluşturmaktadır. Bu alanlardaki tutum farklılıkları yayınların kullanım amaçlarına ve işlevlerine yansımaktadır. Bu varsayımları sınamak için ise üretim hacimleri, geçmişleri ve çalışan işçi sayısının yüksekliği ile özelleştirme süreci en çok ses getiren Kamu İktisadi Teşekkülleri'nden (KİT) olan TÜPRAŞ, PETKİM, POAŞ ve TEKEL'in özelleştirme süreçlerinin izlenmesine karar verilmiştir. Dolayısıyla çalışmanın örneklemi olarak da bahsi geçen KİT'lerde örgütlü olan Petrol-İş ve Tek Gıda-İş sendikalarının süreli yayınları, Petrol-İş ve Tek Gıda-İş dergileri seçilmiştir. İncelenmek üzere Petrol-İş ve Tek Gıda-İş'in seçilmesinde bir diğer sebep ise bu iki yayını çıkaran sendikaların özelleştirmelerin büyük oranda tamamlandığı 2000'li yılların öncesinde bu KİT'lerde yüksek oranlarda örgütlü durumda olmaları ve aynı zamanda siyasi tutumları açısından kuruluşlarından itibaren farklı konumlara sahip olmalarıdır. Bu iki sendika Türkiye'nin en büyük sanayi kuruluşları arasında olan TÜPRAŞ, PETKİM, POAŞ ve TEKEL'in 2000'li yıllarda özelleştirilmesinden sonra büyük oranda üye kaybetmiştir. Özelleştirme sendikal haklara ve iş güvencesine karşı da bir saldırıdır. TÜPRAŞ, PETKİM, POAŞ ve TEKEL işçileri bu saldırıları direnişle karşılaşmıştır. Bu çalışmada Petrol-İş ve Tek Gıda-İş sendikalarının bütün bu süreçte yayınlarını bu gündemi aktarmada ne şekilde kullandığı araştırılmıştır. Tezin araştırma soruları ise aşağıda şekilde belirlenmiştir: • Petrol-İş ve Tek Gıda-İş dergilerinde özelleştirme gündemi en çok hangi yıllar ve dönemlerde ele alınmıştır? Bu artışların olası sebepleri nelerdir? • Özelleştirme gündemi bu sendikal yayınlarda nasıl ele alınmıştır? • Özelleştirme gündemi ele alınırken bu sendikal yayınlara nasıl bir işlev yüklenmektedir ve bu işlevler ilgili dönemdeki gelişmelere göre nasıl değişmektedir? • İki sendikal yayının özelleştirme gündemini ele alma ve aktarma biçiminde ne gibi farklar bulunmaktadır? KİT'lerin özelleştirilmesi konusu ilk defa 24 Ocak 1980 Kararları ile gündeme gelmiştir. 2010 yılında ise son olarak TEKEL'in de özelleştirilmesi ile bu dört kurumun hiçbirinin kamuya ait hissesi kalmamıştır. Özellikle özelleştirmelerin yasalar ile yolunun açıldığı ve gerçekleştirilmeye başlandığı 2000'li yıllar özelleştirme gündemi açısından kritik yıllardır. Bu sebeple araştırma dahilinde, bu kritik dönemi de sonuna kadar kapsayacak şekilde dergilerin 1980-2010 yılları arasında çıkan sayıları taranmıştır. Araştırma yöntemi olarak ise nicel ve nitel içerik analizi kullanılmıştır. Bu noktada sırası ile araştırmanın bütün bölümlerinden, konuyu aktarmak ve tartışmayı genişletebilmek için oluşturulmak istenen yapıdan bahsetmek faydalı olacaktır. Araştırmanın saha çalışmasına geçmeden önce iki bölümden oluşan bir literatür anlatımı bulunmaktadır. Literatürün“Dünyada ve Türkiye'de Sendika Basını”başlıklı ilk bölümünde öncelikle dünyada sendika basınının doğuşuna yer verilmiş, ardından Türkiye'de sendika basınının tarihsel gelişimi anlatılmıştır. Bu yapılırken işçi sınıfı ve sendikacılık açısından dönüm noktası niteliğindeki olay ve tarihler genel hatlarıyla anlatıma dahil edilmiştir. Anlatım, yine bu dönüm noktalarına göre dönemlere ayrılmış ve bu dönemlerde sendika basının içinde bulunduğu durum tarif edilmiştir. Burada Türkiye'de sendika yayıncılığının gelişiminin dünya ile paralel sebepler ve benzer bir gelişim hattı ile olduğu görülmektedir. Önceleri işçilerin seslerini duyurmak için bağımsız olarak çıkardığı yayınlar, sendikaların kurulmaya başlanması ile yarısendikal ve nihayetinde sendikal yayınları doğurmuştur. Yine dünyadaki örnekleri ile benzer şekilde işçi sınıfı mücadelesinin ve sendikacılık hareketinin canlı olduğu dönemlerde yayınların sayısında, etkililiklerinde ve içeriklerinde artış olmuştur. Buna göre sendikacılığın, işçi sınıfı mücadelesinin ve sol siyasetin en etkili olduğu 1960- 1980 dönemi, sendika basını açısından da zengin bir dönemdir. Bu bölümün kalan kısmında ise sendika yayınlarının genel nitelikleri, sendika yayıncılığının amaçları ve işlevleri hakkında bir anlatıma yer verilmiştir. Bu anlatım özellikle Türkiye sendika basınından örnekler ile desteklenmiştir. Zira bu örneklerin güncel durumu yorumlamak konusunda önemli çıkış noktaları olacağı düşünülmüştür. Literatürün ikinci bölümü“Türkiye'de Özelleştirme Uygulamaları Ve Kamu Sendikacılığı”başlığını taşımaktadır. Bu bölümde öncelikle neoliberal politikaların ve küreselleşmenin amaç ve sonuçlarından biri olan özelleştirme kavramının tanımına, dünyada ve ardından Türkiye'de gelişimine değinilmiştir. Özelleştirme uygulamalarının Türkiye'deki gelişimi Osmanlı'nın son döneminden itibaren uygulanan iktisat politikaları ile bağlantılı şekilde sunulmuştur. Buradaki amaç iktisat polikalarının neoliberal politikalara ve nihayetinde özelleştirme uygulamalara gelene kadarki değişiminin bir tablosunu sunmaktır. Aynı tarihsel anlatım içerisinde Cumhuriyet'in ilk yıllarında uygulanan devletçi iktisat politikalarının etkisi ile kurulan KİT'lere, bu kurumların siyasi ve ekonomik açıdan durumunlarına da değinilmiştir. 1950'li yıllar itibaren etkisini göstermeye başlayan karma ekonomi politikaları ile beraber iktidarın KİT'lere bakışının ve KİT'ler hakkında yaptığı planların nasıl değiştiği vurgulanmıştır. Önceleri sanayinin belkemiğini oluşturan ve halkın temel tüketim maddelerine uygun fiyatlarla ulaşmasını sağlayan KİT'ler, özel sektörün genişlemesinin önemsenmeye başlaması ile beraber özel sektörü hem üretilen ara mallar hem de kalifiye eleman ve üretim yöntemleri ile besleyen kurumlar olarak görülmeye başlanmıştır (Boratav, 2005). Nihayetinde 1980'li yıllara gelindiğinde, neoliberalizm yerleşme süreci başlamıştır. Bu dönemde iktisat politikalarının temel hedeflerini serbestleşme, sermayenin ve özel sektörün desteklenmesi, devletin küçültülmesi ve KİT'lerin özelleştirilmesi oluşturulması oluşturmuştur. Bu, belirtilen hedeflerle bağlantılı olarak işçi sınıfının iş güvencesine, sendikal ve sosyal haklarına saldırıların da arttığı bir dönemdir (Kazgan, 2006, s. 127-156). Bütün bu hedeflerin ilanı, özelleştirmeye dair plan ve kararların ilk kez resmi olarak gündeme getirilmesi 24 Ocak Kararları ile olmuştur. Bu politikalar oldukça keskindir ve işçi sınıfını derinden etkileyecektir. Öyle ki uygulanabilmesi için 12 Eylül 1980 Darbesi ile zeminin hazırlanması gerekmiştir. 24 Ocak Kararları ve 12 Eylül 1980'ın ardından yeri sağlamlaştırılan neoliberal politikaların bir uzantısı olarak özelleştirmeler sıklıkla gündeme getirilmiştir. KİT'lerin topluma yük olan ve zarar eden kurumlar olduğu ve özelleştirilmeleri gerektiği iktidar tarafından vurgulanan söylemler haline gelmiştir. Ancak bu vurgulara ve özelleştirme planlarının açıklanmasına rağmen, işçi sınıfının, sendikaların ve özelleştirme karşıtlarının mücadeleleri ile, 2000'li yıllara kadar özelleştirmeler uygulamaya konulamamıştır. 2000 sonrasında ise planlar hızlıca hayata geçirilmeye başlanmış, kamu işletmelerin bütününe yakını 2000'li yıllarda özelleştirilmiştir (Çelik, 2017, s. 62). Literatürün Türkiye'de özelleştirm uygulamalarının geçmişini anlatan bu bölümünde, çalışmanın örneklemini oluşturan dergileri çıkaran, petrol ve gıda sektörlerinde örgütlü Petrol-İş ve Tek Gıda-İş sendikalarının geçmişine ve kamu sendikacılığının genel bir tasvirine de yer verilmiştir. Son olarak ise POAŞ, TÜPRAŞ ve PETKİM'in özelleştirilme süreçleri, işçilerin ve sendikaların bu dönemdeki tepkileri aktarılmıştur.“Petrol-İş ve Tek Gıda-İş Sendikalarının Dergilerinde Özelleştirme Gündeminin Ele Alınışı”başlıklı üçüncü bölüm ise, bu çalışmanın özgün sonuçlarının elde edildiği saha araştırmasını içermektedir. Sahanın ilk aşamasını oluşturan nicel içerik analizi bölümünde incelenen Petrolİş ve Tek Gıda-İş yayınlarının dergi formatı, yayın periyodu, sayfa sayısı, yayın kurullarına göre bir analizi ve özelleştirme içeriklerinin türleri ve ve yıllara göre dağılımı sunulmuştur. İki yayının da ilk çıktığı yıllarda gazete formatında olduğu, sonrasında dergi formatına evrildiği, yayın periyodlarında ile süregelen bir düzensizlik olduğu görülmüştür. Bu bölümde elde edilen verilerde dikkat çeken başka bir nokta iki yayının da yayın kurullarının aynı zamanda sendika yönetim kurulu kadrosunda bulunan isimlerden oluşmasıdır. görülmektedir. Yalnızca Petrol-İş'in 2005 yılı sonrasındaki sayılarında yönetim kurulu kadrosu dışında bir isim genel yayın yönetmeni ve yazı işleri müdürü pozisyonundadır. Sahanın ikinci aşaması olan nitel içerik analizi bölümünde ise ilgili yayınların hepsi incelenerek özelleştirme konusunu ele alış biçimlerindeki benzerlikler ve farklılıklar, dönemlere göre eğilimler ve bazı dikkat çeken noktalar ortaya konulmuştur. Bu yapılırken betimleyici bir anlatım izlenmiş ve bulgular özelleştirme uygulamarındaki tarihsel dönüm noktaları ile paralel olacak şekilde iki döneme ayrılarak sunulmuştur. İlk dönem 1980-2000 yılları arasıdır. Petrol-İş'te bu dönemden itibaren konunun ekonomi-politik analizlerle, zaman zaman işçilerin de katkı sunduğu çeşitli içeriklerle, Tek Gıda-İş'te ise dönem içerisinde farklılık gösteren ve zaman zaman ikircikli bir tutum ile aktarıldığı görülmüştür. Özelleştirmenin yayınlarda ana gündem haline gelmesi ise beklenildiği gibi, bulguların tasniflenmesi için belirlenen ikinci dönem olan 2000-2010 yılları arasında olduğu ortaya konulmuştur. Bu dönem boyunca da özelleştirme gündeminin aktarılmasında iki yayın arasında hem siyasi tutumlarından, hem de sendikacılık ve yayıncılık anlayışlarından doğan farklar betimlenmiştir. Nitel içerik analizinin sonucunda iki sendikanın da dergilerinde özelleştirme gündemini ele alış biçimlerinin, bu yayınların kullanım amaçlarının, yayınlara yüklenen işlevlerin hem dönemlere göre kendi içerisinde hem de birbirleri arasında farklılıklar gösterdiği ortaya konulmuştur. Bu farklılıklarda yayıncılık anlayışlarının yanısıra sendikaların siyasi tutumlarının etkili olduğu sonucuna varılmıştır. Sonuç ve bulguların değerlendirilmesi bölümünde bütün bunlar çerçevesinde bir tartışma yürütülmüş ve daha önce sıralanan varsayımları doğrular nitelikte sonuçlara varılmıştır.

Özet (Çeviri)

The voice of workers and the agendas of the working class are not given a place in the mainstream media. Topics such as developments on the struggles of the working class, workers' rights and their current conditions are not covered in the mainstream media. And the working class started their own publications due to such a need in history. During the periods when the workers' struggle was on the rise, their struggles and agendas were ignored massively by the mainstream media, and the workers found the solution by issuing their own independent publications. Semi-union publications in which there were intense debates on unionism and unionization propaganda, and eventually with the proliferation and strengthening of the unions, the media organs of the unions began to be published (Streitmatter, 1999, pp. 99-100;“Union Press”, 1998, pp. 13-16). This study took shape with a curiosity about what functions union publications have today, what topics they put on their agenda and how, and how their content has changed over time. And accordingly, the subject of the study is the way in which the topic of privatization, which has been a critical agenda for the working class in the recent past, has been discussed in the union publications. I chose the topic of privatization as it has been one of the biggest attacks on the job security, organization, union and social rights of the working class after 1980. At the same time, privatization has greatly affected the current situation of organized unions, especially in public enterprises. After the mass layoffs, we see in the privatized institutions, the unions organized in these institutions lost members and their collective bargaining power weakened. Also, the privatized companies got into different fields to adapt to the conditions of the private sector, and the dispersal of the workers into different lines of work narrowed the power of the unions (Kağnıcıoğlu, 1999, pp. 256- 263). And the media covers the issue of privatization not in a way to give place to the voice of the working class in the mainstream media but in close parallel with publication policies and ownership structures. We see the media covering this topic by highlighting what they desire and omitting the issues related to the working class (Epikman, 2007; Yüksel, 2002; Yıldız, 2002). Topics such as what kind of consequences privatization would have for the working class, what kind of attitude the workers and unions took on this issue, and how they looked at the issue through the political lens could not be on the agenda of the mainstream media. At this point, how the unions convey this issue, which will affect both their institutional future and the future of the class they represent, in their own publications and what function they assign to their publications are among the questions that come to mind regarding union publications. The aim of the study, determined from this perspective, is to examine how the topic of privatization -one of the most important agendas for the working class after 1980- was covered in two separate union publications and to carry out a discussion on their understanding of union publications, the functions they assigned to union publications and their approaches towards this topic. Because the current political attitudes of unions would change according to their understanding of unionism, how they see union publications as tools and the way they cover the topics of the working class. And this constitutes the fundamental assumption of the study. This and other assumptions of the study can be clarified as follows:  The different political attitudes of unions influence how they cover workingclass agendas in their publications. The content, language and functions of union publications also change as this attitude changes both among unions and between periods.  The purposes and functions of union publications vary with the unique conditions of each period. The struggle of the working class constitutes a factor in this change, as well as the publication understanding and political attitude of unions.  And we can see union publications as a source to read the relations of unions with each other and the unionism debates of the period. Attitude differences in these areas are also reflected in the purposes and functions of publications. In order to test these assumptions, I decided to monitor the privatization processes of TÜPRAŞ, PETKİM, POAŞ and TEKEL, which are among the State Economic Enterprises (SEEs) whose privatization process was the most popular due to their production volume, background and the great number of workers. Therefore, the periodicals of Petrol-İş and Tek Gıda-İş unions, which are organized in the mentioned SEEs, and the journals Petrol-İş and Tek Gıda-İş were chosen as the sample of the study. Another reason to choose Petrol-İş and Tek Gıda-İş is that the unions that made these two publications were highly organized in these SEEs prior to the 2000s, when privatizations were largely completed, and they had different political positions from their establishment. These two unions lost a great proportion of their members after the privatization of TÜPRAŞ, PETKİM, POAŞ and TEKEL in the 2000s, which are some of the largest industrial organizations in Turkey. Privatization is also an attack on union rights and job security. Workers in TÜPRAŞ, PETKİM, POAŞ and TEKEL have met these attacks with resistance. This study investigates how Petrol-İş and Tek Gıda-İş unions used their publications to resound this agenda throughout the process. The research questions of the thesis are as follows: • In which years and periods were the privatization agenda the most discussed in Petrol-İş and Tek Gıda-İş journals? What could be the possible causes of these increases? • How was the privatization agenda covered in these union publications? • What kind of function was assigned to these union publications when the topic of privatization was discussed, and how did these functions change with the developments in relevant periods? • What differences can be found in the way the two union publications handle and cover the topic of privatization? The topic of privatization of SEEs was first raised with the Decisions announced on January 24, 1980. In 2010, with the privatization of TEKEL, none of these four institutions remained publicly owned. The 2000s in particular, when the laws paved the way for privatizations, has been critical for the topic of privatization. That's why, within the scope of the research, the issues of journals published between 1980-2010 were scanned to cover this critical period until the end. And the quantitative and qualitative content analysis was used as a research method. At this point, it would be useful to talk about respectively all parts of the research, and the structure that is to be created to convey the subject and to expand the discussion. The research also contains a two-part literature review before the field study. The first part of the literature review titled“Union Press in the World and in Turkey”, discusses the birth of the union press in the world and then the historical development of the union press in Turkey. Here, events and dates which are turning points for the working class and unionism are included in the narrative. The narrative is divided into periods of these turning points and the conditions of the union press in these periods are described. Here, we can see how the union publications develop in Turkey with parallel reasons and a similar development line with the world. The publications independently issued by the workers to make their voices heard gave rise to semiunion and eventually union publications with the establishment of unions. And we can see similar examples in the world as there has been an increase in the number, effectiveness and content of the publications in periods when the working-class struggle and the union movement were greatly active. Accordingly, the period of 1960- 1980 when unionism, working-class struggle and leftist politics were most effective, was also a rich period for the union press. The rest of the section explains the general characteristics, purposes and functions of union publications. And the narrative has been supported with examples from the Turkish union press as they will be important starting points for interpreting the current situation. The second part of the literature review is titled“Privatization Practices and Public Unionism in Turkey”. This section revolves around the definition of the concept of privatization, which is one of the purposes and results of neoliberal policies and globalization, and its development in the world and in Turkey. The development of privatization practices in Turkey has been presented in connection with the economic policies implemented since the last period of the Ottoman Empire. The aim here is to present a picture of the evolution of economic policies until neoliberal policies and finally privatization practices. Within the same historical narrative, the SEEs, which were established under the influence of the statist economic policies implemented in the first years of the Republic, and the political and economic status of these institutions were also mentioned. In addition, how the government views SEEs and its plans for SEEs have changed with the mixed economy policies since the 1950s were highlighted. SEEs, which were previously the backbone of the industry and allowed the public to access basic consumer goods at affordable prices, have started to be regarded as institutions that support the private sector through intermediate goods, qualified personnel and production methods, since the expansion of the private sector has become important (Boratav, 2005). Finally, by the 1980s, the establishment of neoliberalism began. During this period, the main objectives of economic policies were liberalization, supporting capital and the private sector, reducing the influence of the state and privatization of SEEs. At that time the attacks on the job security, union and social rights of the working class increased in connection with these objectives (Kazgan, 2006, pp. 127-156). It was the January 24 Decisions that we first officially heard the announcement of these objectives, plans and decisions for privatization. These policies were quite strict and would profoundly affect the working class. So much so that the ground for their implementation was needed to be prepared with the 1980 Turkish coup d'état. Talks of privatization were frequently brought to the agenda as an extension of the neoliberal policies that were consolidated after the January 24 Decisions and 1980 Turkish coup d'état. The government started to adopt the rhetoric that SEEs were institutions that burdened and brought harm to the society, and they should be privatized. However, despite such rhetoric and the announcement of privatization plans, privatization could not be implemented fully until the 2000s due to the struggles of the working class, unions and opponents of privatization. After 2000, the plans started to be realized quickly, and almost all of the public enterprises were privatized in the 2000s (Çelik, 2017, p. 62). In this section of the literature review on the history of privatization practices in Turkey, the history of Petrol-İş and Tek Gıda-İş unions, which were organized in the oil and food sectors, and a general description of public unionism, which publishes the magazines that constitute the sample of the study. Finally, the privatization processes of POAŞ, TÜPRAŞ and PETKİM, and the reactions of workers and unions in this period were provided. The third section titled“The Discussion of the Privatization Topic in the Journals of Petrol-İş and Tek Gıda-İş Unions”, includes the field research in which the original results of this study were obtained. In the quantitative content analysis section, which constitutes the first stage of the field research; the journal format, publication period, number of pages, editorial boards and the types of privatization content and distribution by years of Petrol-İş and Tek Gıda-İş publications were presented. It has been observed that both publications were in newspaper format in the first years, then evolved into journals, and there was an ongoing irregularity in the publication periods. Another point that draws attention in the data obtained in this section is that the editorial boards of both publications include names who were also in the board of directors of the union. Only in the post2005 issues of Petrol-İş, one person other than the board of directors was in the position of editor-in-chief and editor. In the qualitative content analysis section, which is the second stage of the field research, all the related publications were examined and the similarities and differences in the way they covered the topic of privatization, the trends between periods and some points of attention were revealed. Here, a descriptive narrative was adopted and the findings were divided into two periods in parallel with the historical turning points in privatization practices. The first period was between the years 1980- 2000. We can see that since this period, the subject has been covered through economic-political analyzes, with various content provided by the workers from time to time in Petrol-İş, and with an indecisive attitude that differed from time to time in Tek Gıda-İş. As expected, it was revealed that privatization became the main agenda in the publications between the years 2000-2010, which is the second period determined for the classification of the findings. The differences between the two publications that arise from both their political attitudes and their understanding of unionism and publishing were described in conveying the privatization agenda. As a result of the qualitative content analysis, it has been found that the way in which both unions cover the topic of privatization in their journals, the purpose of these publications, and the functions attributed to the publications differ both within and between each other in different periods. And the conclusion is that the political attitudes of the unions, as well as their understanding of publishing, were effective in these differences. In the evaluation of the results and findings, a discussion was conducted within the framework of all these and conclusions were reached that confirm the assumptions listed earlier. La voix des travailleurs et les agendas de la classe ouvrière n'ont pas leur place dans les médias grand public. Des sujets tels que l'évolution des luttes de la classe ouvrière, les droits des travailleurs et leurs conditions actuelles ne sont pas couverts dans les médias grand public. Et la classe ouvrière a lancé ses propres publications en raison d'un tel besoin dans l'histoire. Pendant les périodes où la lutte des travailleurs était en hausse, leurs luttes et leurs programmes ont été massivement ignorés par les médias grand public, et les travailleurs ont trouvé la solution en publiant leurs propres publications indépendantes. Des publications semi-syndicales dans lesquelles il y avait des débats intenses sur le syndicalisme et la propagande de syndicalisation, et finalement avec la prolifération et le renforcement des syndicats, les organes médiatiques des syndicats ont commencé à être publiés (Streitmatter, 1999, pp. 99-100 ; « Union presse“, 1998, p. 13-16). Cette étude a pris forme avec une curiosité sur les fonctions des publications syndicales aujourd'hui, les sujets qu'elles ont mis à leur ordre du jour et comment, et comment leur contenu a changé au fil du temps. Et en conséquence, le sujet de l'étude est la manière dont le sujet de la privatisation, qui a été un programme critique pour la classe ouvrière dans un passé récent, a été discuté dans les publications syndicales. J'ai choisi le sujet de la privatisation car elle a été l'une des plus grandes attaques contre la sécurité de l'emploi, l'organisation, les droits syndicaux et sociaux de la classe ouvrière après 1980. En même temps, la privatisation a considérablement affecté la situation actuelle des syndicats organisés, en particulier dans les entreprises publiques. Après les licenciements massifs, on voit dans les établissements privatisés, les syndicats organisés dans ces établissements ont perdu des membres et leur pouvoir de négociation collective s'est affaibli. En outre, les entreprises privatisées se sont lancées dans différents domaines pour s'adapter aux conditions du secteur privé, et la dispersion des travailleurs dans différentes branches de travail a réduit le pouvoir des syndicats (Kağnıcıoğlu, 1999, pp. 256-263). Et les médias couvrent la question de la privatisation non pas de manière à donner une place à la voix de la classe ouvrière dans les médias grand public, mais en parallèle avec les politiques de publication et les structures de propriété. On voit les médias couvrir ce sujet en mettant en avant ce qu'ils désirent et en omettant les enjeux liés à la classe ouvrière (Epikman, 2007 ; Yüksel, 2002 ; Yıldız, 2002). Des sujets tels que le type de conséquences que la privatisation aurait pour la classe ouvrière, le type d'attitude des travailleurs et des syndicats sur cette question et la manière dont ils envisageaient la question à travers le prisme politique ne pouvaient pas être à l'ordre du jour des médias grand public. A ce stade, la manière dont les syndicats portent dans leurs propres publications cet enjeu qui conditionnera à la fois leur devenir institutionnel et celui de la classe qu'ils représentent et la fonction qu'ils assignent à leurs publications font partie des questions qui viennent à l'esprit à propos des publications syndicales. . L'objectif de l'étude, déterminé dans cette perspective, est d'examiner comment le thème de la privatisation - l'un des agendas les plus importants pour la classe ouvrière après 1980 - a été traité dans deux publications syndicales distinctes et de mener une discussion sur leur compréhension de publications syndicales, les fonctions qu'ils attribuent aux publications syndicales et leurs approches à ce sujet. Parce que les attitudes politiques actuelles des syndicats changeraient en fonction de leur compréhension du syndicalisme, de la manière dont ils considèrent les publications syndicales comme des outils et de la manière dont ils couvrent les sujets de la classe ouvrière. Et cela constitue l'hypothèse fondamentale de l'étude. Cette hypothèse et d'autres de l'étude peuvent être clarifiées comme suit : • Les différentes attitudes politiques des syndicats influencent la façon dont ils couvrent les agendas de la classe ouvrière dans leurs publications. Le contenu, la langue et les fonctions des publications syndicales changent également à mesure que cette attitude change à la fois entre les syndicats et entre les périodes. • Les buts et les fonctions des publications syndicales varient selon les conditions uniques de chaque période. La lutte de la classe ouvrière constitue un facteur de ce changement, ainsi que la compréhension des publications et l'attitude politique des syndicats. • Et on peut voir dans les publications syndicales une source pour lire les relations des syndicats entre eux et les débats sur le syndicalisme de l'époque. Les différences d'attitude dans ces domaines se reflètent également dans les objectifs et les fonctions des publications. Afin de tester ces hypothèses, j'ai décidé de suivre les processus de privatisation de TÜPRAŞ, PETKİM, POAŞ et TEKEL, qui font partie des entreprises économiques d'État (SEE) dont le processus de privatisation a été le plus populaire en raison de leur volume de production, de leur contexte et de la grande nombre de travailleurs. Par conséquent, les périodiques des syndicats Petrol-İş et Tek Gıda-İş, qui sont organisés dans les SEE mentionnés, et les revues Petrol-İş et Tek Gıda-İş ont été choisis comme échantillon de l'étude. Une autre raison de choisir Petrol-İş et Tek Gıda-İş est que les syndicats qui ont fait ces deux publications étaient très organisés dans ces EES avant les années 2000, lorsque les privatisations étaient en grande partie achevées, et qu'ils avaient des positions politiques différentes de leur établissement. Ces deux syndicats ont perdu une grande partie de leurs membres après la privatisation de TÜPRAŞ, PETKİM, POAŞ et TEKEL dans les années 2000, qui comptent parmi les plus grandes organisations industrielles de Turquie. La privatisation est aussi une attaque contre les droits syndicaux et la sécurité de l'emploi. Les travailleurs de TÜPRAŞ, PETKİM, POAŞ et TEKEL ont opposé une résistance à ces attaques. Cette étude examine comment les syndicats Petrol-İş et Tek Gıda-İş ont utilisé leurs publications pour faire résonner cet agenda tout au long du processus. Les questions de recherche de la thèse sont les suivantes : • Dans quelles années et périodes le programme de privatisation a-t-il été le plus discuté dans les revues Petrol-İş et Tek Gıda-İş ? Quelles pourraient être les causes possibles de ces augmentations ? • Comment le programme de privatisation a-t-il été couvert dans ces publications syndicales ? • Quel type de fonction était assignée à ces publications syndicales lorsque le thème de la privatisation a été abordé, et comment ces fonctions ont-elles évolué avec l'évolution des périodes concernées ? • Quelles différences peut-on trouver dans la manière dont les deux publications syndicales traitent et couvrent le sujet de la privatisation ? Le thème de la privatisation des EES a été soulevé pour la première fois avec les Décisions annoncées le 24 janvier 1980. En 2010, avec la privatisation de TEKEL, aucune de ces quatre institutions n'est restée publique. Les années 2000 en particulier, lorsque les lois ont ouvert la voie aux privatisations, ont été cruciales pour le sujet de la privatisation. C'est pourquoi, dans le cadre de la recherche, les numéros des revues publiées entre 1980-2010 ont été scannés pour couvrir cette période critique jusqu'à la fin. Et l'analyse de contenu quantitative et qualitative a été utilisée comme méthode de recherche. À ce stade, il serait utile de parler respectivement de toutes les parties de la recherche et de la structure à créer pour véhiculer le sujet et élargir la discussion. La recherche contient également une revue de la littérature en deux parties avant l'étude sur le terrain. La première partie de la revue de littérature intitulée ”La presse syndicale dans le monde et en Turquie“, traite de la naissance de la presse syndicale dans le monde puis de l'évolution historique de la presse syndicale en Turquie. Ici, les événements et les dates qui marquent des tournants pour la classe ouvrière et le syndicalisme sont inclus dans le récit. Le récit est divisé en périodes de ces tournants et les conditions de la presse syndicale dans ces périodes sont décrites. Ici, nous pouvons voir comment les publications syndicales se développent en Turquie avec des raisons parallèles et une ligne de développement similaire avec le monde. Les publications indépendantes émises par les travailleurs pour faire entendre leur voix ont donné naissance à des publications semi-syndicales et éventuellement syndicales avec la constitution de syndicats. Et nous pouvons voir des exemples similaires dans le monde car il y a eu une augmentation du nombre, de l'efficacité et du contenu des publications dans des périodes où la lutte ouvrière et le mouvement syndical étaient très actifs. En conséquence, la période 1960-1980 où le syndicalisme, la lutte ouvrière et la politique de gauche étaient les plus efficaces, fut aussi une période riche pour la presse syndicale. Le reste de la section explique les caractéristiques générales, les buts et les fonctions des publications syndicales. Et le récit a été étayé par des exemples tirés de la presse syndicale turque car ils seront des points de départ importants pour interpréter la situation actuelle. La deuxième partie de la revue de la littérature s'intitule « Pratiques de privatisation et syndicalisme public en Turquie ». Cette section s'articule autour de la définition du concept de privatisation, qui est l'un des buts et des résultats des politiques néolibérales et de la mondialisation, et de son développement dans le monde et en Turquie. L'évolution des pratiques de privatisation en Turquie a été présentée en lien avec les politiques économiques mises en œuvre depuis la dernière période de l'Empire ottoman. Il s'agit ici de dresser un tableau de l'évolution des politiques économiques jusqu'aux politiques néolibérales et enfin aux pratiques de privatisation. Dans le même récit historique, les SEE, qui ont été créés sous l'influence des politiques économiques étatistes mises en œuvre dans les premières années de la République, et le statut politique et économique de ces institutions ont également été mentionnés. En outre, la façon dont le gouvernement perçoit les EES et ses plans pour les EES ont changé avec les politiques d'économie mixte depuis les années 1950 ont été mis en évidence. Les EES, qui étaient auparavant l'épine dorsale de l'industrie et permettaient au public d'accéder aux biens de consommation de base à des prix abordables, ont commencé à être considérées comme des institutions qui soutiennent le secteur privé par le biais de biens intermédiaires, de personnel qualifié et de méthodes de production, depuis l'expansion du le secteur privé est devenu important (Boratav, 2005). Enfin, dans les années 1980, la mise en place du néolibéralisme a commencé. Au cours de cette période, les principaux objectifs des politiques économiques étaient la libéralisation, le soutien au capital et au secteur privé, la réduction de l'influence de l'État et la privatisation des EES. A cette époque, les atteintes à la sécurité de l'emploi, aux droits syndicaux et sociaux de la classe ouvrière se multiplient en lien avec ces objectifs (Kazgan, 2006, pp. 127-156). C'est dans les Décisions du 24 janvier que nous avons entendu pour la première fois officiellement l'annonce de ces objectifs, plans et décisions de privatisation. Ces politiques étaient assez strictes et affecteraient profondément la classe ouvrière. À tel point qu'il a fallu préparer le terrain pour leur mise en œuvre avec le coup d'État turc de 1980. Les discussions sur la privatisation ont été fréquemment mises à l'ordre du jour en tant que prolongement des politiques néolibérales qui ont été consolidées après les décisions du 24 janvier et le coup d'État turc de 1980. Le gouvernement a commencé à adopter la rhétorique selon laquelle les EES étaient des institutions qui pesaient et nuisaient à la société, et qu'elles devaient être privatisées. Cependant, malgré une telle rhétorique et l'annonce de plans de privatisation, la privatisation n'a pu être pleinement mise en œuvre que dans les années 2000 en raison des luttes de la classe ouvrière, des syndicats et des opposants à la privatisation. Après 2000, les plans ont commencé à se concrétiser rapidement et presque toutes les entreprises publiques ont été privatisées dans les années 2000 (Çelik, 2017, p. 62). Dans cette section de la revue de la littérature sur l'histoire des pratiques de privatisation en Turquie, l'histoire des syndicats Petrol-İş et Tek Gıda-İş, qui se sont organisés dans les secteurs pétrolier et alimentaire, et une description générale du syndicalisme public, qui publie le magazines qui constituent l'échantillon de l'étude. Enfin, les processus de privatisation de POAŞ, TÜPRAŞ et PETKİM, et les réactions des travailleurs et des syndicats au cours de cette période ont été fournis. La troisième section intitulée ”La discussion sur le sujet de la privatisation dans les revues des syndicats Petrol-İş et Tek Gıda-İş", comprend la recherche sur le terrain dans laquelle les résultats originaux de cette étude ont été obtenus. Dans la partie analyse quantitative de contenu, qui constitue la première étape de la recherche de terrain ; le format de la revue, la période de publication, le nombre de pages, les comités de rédaction et les types de contenu de privatisation et de distribution par années des publications Petrol-İş et Tek Gıda-İş ont été présentés. Il a été observé que les deux publications étaient sous forme de journal dans les premières années, puis ont évolué vers des revues, et il y avait une irrégularité continue dans les périodes de publication. Un autre point qui attire l'attention dans les données obtenues dans cette section est que les comités de rédaction des deux publications incluent des noms qui faisaient également partie du conseil d'administration du syndicat. Ce n'est que dans les numéros post-2005 de Petrol-İş qu'une personne autre que le conseil d'administration occupait le poste de rédacteur en chef et de rédacteur en chef. Dans la section d'analyse qualitative du contenu, qui est la deuxième étape de la recherche sur le terrain, toutes les publications connexes ont été examinées et les similitudes et les différences dans la manière dont elles ont traité le sujet de la privatisation, les tendances entre les périodes et certains points d'attention ont été révélées. Ici, un récit descriptif a été adopté et les résultats ont été divisés en deux périodes parallèlement aux tournants historiques des pratiques de privatisation. La première période se situait entre les années 1980-2000. Nous pouvons voir que depuis cette période, le sujet a été traité à travers des analyses économico-politiques, avec des contenus divers fournis par les travailleurs de temps en temps dans Petrol-İş, et avec une attitude indécise qui différait de temps en temps dans Tek Gıda- Est. Comme prévu, il a été révélé que la privatisation est devenue l'agenda principal dans les publications entre les années 2000-2010, qui est la deuxième période déterminée pour la classification des résultats. Les différences entre les deux publications qui découlent à la fois de leurs attitudes politiques et de leur compréhension du syndicalisme et de l'édition ont été décrites dans la communication du programme de privatisation. À la suite de l'analyse qualitative du contenu, il a été constaté que la manière dont les deux syndicats traitent le sujet de la privatisation dans leurs revues, le but de ces publications et les fonctions attribuées aux publications diffèrent à la fois au sein et entre eux dans périodes différentes. Et la conclusion est que les attitudes politiques des syndicats, ainsi que leur compréhension de l'édition, ont été efficaces dans ces différences. Dans l'évaluation des résultats et des constatations, une discussion a été menée dans le cadre de tout cela et des conclusions ont été tirées qui confirment les hypothèses énumérées précédemment.

Benzer Tezler

Tez No
250581
Working class formation in the Democrat Party Period: Evaluating class consciousness through trade union publications
Demokrat Parti Döneminde işçi sınıfı oluşumu: Sınıf bilincinin sendika yayınları üzerinden değerlendirilmesi
EZGİ PINAR
Yüksek Lisans
İngilizce
2009
Kamu Yönetimi Orta Doğu Teknik Üniversitesi
Siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi Bölümü
PROF. YÜKSEL AKKAYA
DOÇ. DR. NECMİ ERDOĞAN
Tez No
778429
İnönü döneminde sol düşünce dergilerinin olay ve olgulara bakışı
The perspective of the left thought journals to the events and facts in the İnönü period
İSA YILDIRIM
Doktora
Türkçe
2022
Türk İnkılap Tarihi Ankara Üniversitesi
Atatürk İlkeleri ve İnkılap Tarihi Ana Bilim Dalı
PROF. DR. HAKAN UZUN
Tez No
277476
Sol basında; Halkın Sesi, Halkın Birliği, Halkın Kurtuluşu ve Emekçi dergilerine göre gençlik hareketi (1970-1980)
Youth movement according to Halkın Sesi, Halkın Birligi, Halkın Kurtulusu and Emekçi magazines in the left wing press (1970-1980)
SEHER ACARER
Yüksek Lisans
Türkçe
2010
Siyasal Bilimler Marmara Üniversitesi
Atatürk İlkeleri ve İnkılap Tarihi Ana Bilim Dalı
YRD. DOÇ. DR. ALİ KARACA
Tez No
207602
1946'da kurulan iki yasal sol partinin hayatının basına yansıması
The relection of the lives of the two leftisit legal parties founded in 1946 on the press
EREN EFE
Yüksek Lisans
Türkçe
2006
Gazetecilik Marmara Üniversitesi
İletişim Bilimleri Ana Bilim Dalı
YRD. DOÇ. DR. CÜNEYT AKALIN
Tez No
427486
İslamcı hâfızada 'emek' sorunu: Türkiye'de 1980-2000 arası İslamcı dergilerde sosyal adalet söylemi
'Labour' issue in the memory of Islamism: Social justice discourse in Islamist magazines between 1980-2000 in Turkey
MUSTAFA AMMAR KILIÇ
Yüksek Lisans
Türkçe
2016
Din Marmara Üniversitesi
Felsefe ve Din Bilimleri Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. HALİL AYDINALP

Geri Dön