Geri Dön

Aldo Rossı'nin mimarlık yaklaşımının kendi metinleri üzerinden incelenmesi: Diyalektik ve analoji

Investigation of Aldo Rossi's architectural understanding through his texts: Dialectic and analogy

  1. Tez No: 746028
  2. Yazar: HAYRUN NİSA KURUÇAY
  3. Danışmanlar: DR. ÖĞR. ÜYESİ ÖZGE GÜNDEM
  4. Tez Türü: Yüksek Lisans
  5. Konular: Mimarlık, Architecture
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2022
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi
  10. Enstitü: Fen Bilimleri Enstitüsü
  11. Ana Bilim Dalı: Mimarlık Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Mimarlık Tarihi Bilim Dalı
  13. Sayfa Sayısı: 142

Özet

Aldo Rossi, 1960-1990 yılları arasında mimarlık yazını ve üretiminde faaliyet gösteren bir mimardır. Modern mimarinin bütünleştirici ve kuralcı ortamının çözüldüğü, mimarinin iyileştirici gücüne olan inancın yerini kararsız yaklaşımların aldığı bu dönem, postmodern mimarlık dönemi olarak adlandırılır. Diğer disiplinler gibi mimarlık da dil ile doğrudan ilişkiler kurmaya başlar; mimari gerçeklik dışında, genellikle basit stratejilerle üretilen yüzeysel söylem ve üretimler ortaya çıkar. Buna karşın Aldo Rossi, her ne kadar postmodern ya da neo-rasyonel bir mimar olarak kategorize edilse de bütünleştirici bir mimarlık mantığı kurmayı hedeflemiştir. Bu bağlamdaki fikirleri Şehrin Mimarisi kitabında yer alır. Kitapta Rossi mimarisinin varoluş nitelik ve nicelikleri sistematik olmayan bir kurguyla ve kuramsal bir dille anlatılır. Daha planlı yazılmış ve şiirsel bir dili olan, Türkçeye Bilimsel Otobiyografi olarak çevrilen, A Scientific Autobiography'de ise Rossi, kendi mimarlığının kaynaklarını ve nihai olarak evrildiği aşamayı anlatır. Bu iki ana metin onun mimarlık anlayışını kavramak için dikkatlice incelendiğinde karşımıza iki önemli kavram çıkar; diyalektik ve analoji. İlk etapta birbiriyle ilişkisiz görünen bu kavramların bağlantısı kurulduğunda bütüncül bir mimarlık sistematiği oluşturmak adına bir zemin hazırlanabilir. Aynı zamanda sistematik mimarlık, bilimsel yaklaşımlar ve felsefe arakesitinde ele alındığında rasyonel mimarlık anlayışları gündeme gelir. Rasyonel mimarlık, belli dönemlerde ona atfedilen anlamlara sığdırılmayacak kadar önemlidir. Her çağın belli dayanaklarla bünyesine kattığı durumlar, rasyonel kavramının tanımını yeniden şekillendirir. Bu çalışmanın amacı Rossi mimarisini sınırlandırılan bir çerçevede sabit bir zemine oturtmak değil aksine belli sınırlandırmalara dahil etmeden kendi dinamikleri ile değerlendirmektir. Dolayısıyla çalışmaları her yeni koşulda yeniden tanımlanan rasyonellik kavramına koşut olarak ele alınmıştır. Buradan hareketle tezin temel konusu olan Rossi'nin mimarlık yaklaşımına ulaşmak adına onun ana metinleri yeniden çözümlemeye tabi tutulmalıdır. Şehrin mimarisinin gerçekliğini oluşturan diyalektik, öznel ve evrensel yanlarının birlikteliği olarak ele alınmalı; bireysel ve kolektif hafızanın çakışma noktası olarak tanımlanabilecek analojik yaklaşım ise Bilimsel Otobiyografi kitabında açıklanan şekilde incelenmelidir. Böylece kendi oluşturduğu sistem dahilinde mimarlık faaliyetleri gerçekleştirmiş olan Aldo Rossi'nin mimarlık yaklaşımı, Rossi'ye atfedilen ya da Rossi'yi kategorize eden tartışmalı fikirlerden sıyrılabilir.

Özet (Çeviri)

Aldo Rossi is an architect who was active in architectural literature and production between 1960-1990. This period, in which the integrative and normative environment of modern architecture was dissolved, and the belief in the healing power of architecture was replaced by indecisive approaches. This period is called the postmodern architectural period. Like other disciplines, architecture establishes direct relations with language; apart from architectural reality, superficial discourse and productions usually produced with simple strategies emerge. In contrast, Aldo Rossi aims to establish an integrative architectural logic, even though he is categorized as a neo-rational or postmodern architect. His ideas in this sense are included in the book Architecture of the City. In the book, the existential qualities and quantities of Rossi architecture are explained with an unsystematic fiction and theoretical language. In A Scientific Autobiography, which was translated into Turkish as a“Bilimsel Otobiyografi”, which was written in a more planned and poetic language, Rossi describes the sources of his architecture and the stage in which it ultimately evolved. When these two main texts are carefully examined to understand his understanding of architecture, we come across two important concepts; dialectic and analogy. When these concepts, seem unrelated at first, are connected, a basis can be prepared for creating a holistic architectural systematic. At the same time, when systematic architecture is considered at the intersection of scientific approaches and philosophy, rational architectural understandings come to the fore. Rational architecture is too important to fit into the meanings attributed to it in specific periods. The situations that each age incorporates with certain grounds reshape the definition of the concept of rationale. The aim of this study is not to place Rossi architecture on a fixed ground in a limited framework but to evaluate it with its own dynamics without including certain limitations. Therefore, his studies were handled parallel with the concept of rationality, which was redefined in each new condition. From this point of view, to reach Rossi's architectural approach, which is the primary subject of the thesis, his main texts should be analyzed again. The dialectic, which constitutes the reality of the city's architecture, should be considered as the unity of its subjective and universal aspects; The analogical approach, which can be defined as the overlapping point of individual and collective memory, should be examined as described in the book“A Scientific Autobiography”. Thus, the architectural approach of Aldo Rossi, who carried out architectural activities within the system he created, can get rid of the controversial ideas attributed to or categorizing Rossi.

Benzer Tezler

  1. Yer ve zaman arasında bir eşik olarak harabe ve konstantinopolis hipodromu örneği

    Ruin as a threshold between place and time the case of the hippodrome of constantinople

    İLHAN AYDIN MELTEM

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2023

    MimarlıkMimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi

    Mimarlık Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. NEVZAT OĞUZ ÖZER

  2. Sudan yazılan yer: Mimarlıkta bir kuramsal yazım çalışması

    Place written from water: A study of theoretical writing in architecture

    İREM KORKMAZ

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2022

    Mimarlıkİstanbul Teknik Üniversitesi

    Mimarlık Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. SIDIKA ASLIHAN ŞENEL

  3. Aldo Rossi in Turkey: Translations and appropriations

    Türkiye'de Aldo Rossi: Çeviriler ve benimsemeler

    ALPAY AYDIN

    Yüksek Lisans

    İngilizce

    İngilizce

    2024

    MimarlıkOrta Doğu Teknik Üniversitesi

    Mimarlık Tarihi Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. AYŞE BELGİN ÖZKAYA

  4. Modern sonrası mimarlıklara ilk adım: Robert Venturi ve Aldo Rossi'nin mimarlıklarının kıyaslanması

    First step to post-modern architectures: Comparison of the architectures of Robert Venturi and Aldo Rossi

    MUHAMMED SALİH YURDAGÜL

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2024

    MimarlıkFatih Sultan Mehmet Vakıf Üniversitesi

    Mimarlık Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. YUSUF CİVELEK

  5. On archelypol monumentality in architecture

    Mimarlıkta arketipsel anıtsallık

    ÖZLEM DENİZ

    Yüksek Lisans

    İngilizce

    İngilizce

    1999

    MimarlıkOrta Doğu Teknik Üniversitesi

    Mimarlık Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. EMEL AKÖZER