Eski Anadolu Türkçesinde dolaylılık kategorisi
Indirectivity category in old Anatolian Turkish
- Tez No: 763724
- Danışmanlar: PROF. DR. İBRAHİM TAŞ
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Türk Dili ve Edebiyatı, Turkish Language and Literature
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2022
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Bilecik Şeyh Edebali Üniversitesi
- Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Türk Dili ve Edebiyatı Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 78
Özet
Dolaylılık (indirectivity) kategorisi dilbilimde ifade edilen bilginin elde edildiği kaynakların gramatikal olarak işaretlenmesi esasına dayanan kanıtsallık (evidentiality) kategorisinin bir alt kolu olarak tanımlanmaktadır. Kanıtsallık kategorisinin görevi konuşurun ifade ettiği bilgiye hangi yolla ulaştığını işaretlemektir. Kanıtsallık doğrudan (dolaysız) ve dolaylı olarak iki şekilde gerçekleşir. Türkçede kanıtsallık kategorisi, bilginin dolaylı yollardan elde edildiğine göndermede bulunan dolaylılık (indirectivity) olarak öne çıkmaktadır. Dolaylılık kategorisi, konuşurun olayın katılımcısı ya da şahidi olmadığı yahut katılımcısı olup sonradan fark ettiği durumları kapsamaktadır. Konuşur, bu durumda eylem gerçekleştikten sonra devreye girmektedir. Daha kapsamlı olan ve dolaylılık kategorisini de içerisine alan kanıtsallık kategorisi ise, bilginin kaynağı ile ilgilenen gramer kategorisidir. Dünya dillerinde bilgi kaynağının işaretlenmesinde farklılıklar bulunmaktadır. Kimi diller bilginin hangi dolaylı yollardan ifade edildiğini morfolojik olarak işaretlerken kimi diller leksik-sentaktik olarak işaretlemektedirler. Türk dillerinde bilginin kaynağı eski dönemlerden itibaren morfolojik olarak güçlü bir şekilde ifade edilmektedir. Bunun yanı sıra leksik-sentaktik olarak da desteklenebilmektedir. Bu çalışmada, Eski Anadolu Türkçesinde dolaylılık kategorisi Şeyyâd Hamza'nın Yusuf ve Zeliha'sı, Şeyhî'nin Hüsrev ü Şirin'i ve Mes'ûd bin Ahmed'in Süheyl ü Nevbahar'ı özelinde incelenmiştir. Eski Anadolu Türkçesinde dolaylı bilgi türünün işaretlenmesinde hangi eklerin, hangi durumlarda tercih edildiği tespit edilmiş ve hangi pragmatik anlamların ortaya çıktığı yorumlanarak dolaylılık kategorisi incelenen örneklerden hareketle değerlendirilmiştir.
Özet (Çeviri)
Indirectivity is the immediate sub-branch of the evidentiality category, which is based on the grammatical marking of the origin of the referred information in linguistics. The function of the evidentiality category is to mark the way of the speaker to access the information he/she expresses. Evidentiality takes place in two ways: directly and indirectly. The evidentiality category in Turkish comes in the form of indirectivity, which refers to getting information through indirect ways. The indirectivity category refers to any situation where the speaker is not included in or witnesses the event or the speaker notices the case later on though he/she is included in. In this case, the speaker gets involved after the action is finished. The evidentiality category, which is more comprehensive and includes the indirectivity category as well, is the grammar category that deals with the origin of information. World languages have differences in marking the origin of information. Whereas some languages mark the indirective way of information morphologically, some mark it lexically and syntactically. Turkic languages have had a powerful way of expressing the origin of information morphologically since ancient times, however it may be supported lexically and syntactically, as well. In this study, the indirectivity category in Old Anatolian Turkish was examined focusing on three works, namely, Yusuf ve Zeliha, Hüsrev ü Şirin, and Süheyl ü Nevbahar. The suffixes used to mark the indirective kind of information and the circumstances under which they were used in Old Anatolian Turkish were determined, the pragmatic meanings that showed up were commented on, and the indirectivity category was evaluated on the grounds of the reviewed examples.
Benzer Tezler
- Eski Anadolu Türkçesinde fiillerin tasnifi
The Classification of old Anatolian Turkish verbs
SÜLEYMAN BOZDAĞ
Yüksek Lisans
Türkçe
1999
Türk Dili ve EdebiyatıAfyon Kocatepe ÜniversitesiOrtaöğretim Sosyal Alanlar Eğitimi Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. GÜRER GÜLSEVİN
- Eski Anadolu Türkçesinde bağlaç işlevli birimler
Connective function units in Anatolian Turkish
EMRE ERDEM
Yüksek Lisans
Türkçe
2022
Türk Dili ve EdebiyatıÇukurova ÜniversitesiTürk Dili ve Edebiyatı Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. NİGAR OTURAKÇI ORBAY
- Eski Anadolu Türkçesinde epistemik kiplik: Kısas-ı Enbiya örneği
Epistemic modality in old Anatolian Turkish: The case of Kısas-i Enbiya
MELİKE ÜZÜM
Doktora
Türkçe
2017
DilbilimHacettepe ÜniversitesiTürk Dili ve Edebiyatı Ana Bilim Dalı
PROF. DR. NURETTİN DEMİR
- Eski Anadolu Türkçesinde soru cümlelerinin edimbilimsel işlevleri
Pragmatic functions of questions in the old Anatolian Turkish
SUZAN HELVACI
Yüksek Lisans
Türkçe
2013
Türk Dili ve EdebiyatıGazi ÜniversitesiTürk Dili ve Edebiyatı Ana Bilim Dalı
YRD. DOÇ. DR. GÜLCAN ÇOLAK BOSTANCI
- Eski Anadolu Türkçesinde seri fiil yapıları
Serial verb constructions in Old Anatolian Turkish
ABDULLAH ÇİĞİL
Doktora
Türkçe
2022
DilbilimNevşehir Hacı Bektaş Veli ÜniversitesiTürk Dili ve Edebiyatı Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. ERKAN HİRİK