Subjective intensity and pleasantness in taste

Tatta öznel yoğunluk ve hoşluk' konulu

PDF İndir

Tez No: 781747
Yazar: MARİA GERALDİNE VELDHUİZEN
Danışmanlar: PROF. DR. J.H.A. KROEZE
Tez Türü: Doktora
Konular: Psikoloji, Psychology
Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
Yıl: 2006
Dil: İngilizce
Üniversite: Uthrecht University
Enstitü: Yurtdışı Enstitü
Ana Bilim Dalı: Psikoloji Ana Bilim Dalı
Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
Sayfa Sayısı: 140

Özet

Bu tezde tattaki sübjektif yoğunluk ve hoşluk arasındaki ilişki araştırılmıştır. Genellikle bir uyaranınduyusal hoşluğunun öznel yoğunluğa bağlı olduğu varsayılır. Bu varsayım ayrıca şu şekilde de ifadeedilir: 1. Tadın sinirsel kodlaması hiyerarşiktir. 2. Sübjektif yoğunluk, hoşluktan önce tespitedilmelidir. 3. Hoşluğu değerlendirebilmek için sübjektif yoğunluğun farkında olmak şarttır. 4.Sübjektif hoşluk yoğunluğu etkiler. 5. Hoşluk, sübjektif yoğunluğu etkileyemez.1.Bölümde tat sisteminin nöral yapısına genel bir bakış sunulmaktadır. Beyinde, öznel yoğunluk vehoşluk, paralel ve kısmen örtüşen yollarda işlenir. Büyük olasılıkla öznel yoğunluk, hoşluktan öncekodlanır. Çeşitli çalışmalar, örneğin özellikle güçlü ve hoş olmayan tatlara tepki veren birtakımyapılardan oluşan amigdalada, hoşluk ve yoğunluk arasındaki etkileşimi göstermektedir.Bir tadın sübjektif yoğunluğu, uyarıcının konsantrasyonuna çok bağlıdır. Uyarıcı ve hoşluk arasındakiilişki o kadar direkt değil çünkü burada etkili olan daha çok faktör vardır. Bununla birlikte, bir tadınkonsantrasyonu ve kalitesi (tatlı, tuzlu, ekşi veya acı) bilindiğinde, hoşluğu oldukça iyi derecedetahmin edilebilir. Bununla beraber, hoşluk değerlendirmelerinde bireyler arası ve birey içi büyükfarklılıklar olduğu da bir gerçektir. Hoşluk muhtemelen, kendi yoğunluk boyutuna sahiptir ve bu durum sübjektif yoğunluktan kısmi birbağımsızlık oluşturabilir. Hoş olmayan uyarılara karşı artan duyarlılık (negativity bias}, hoşluğun yoğunluküzerinde bir etkisine bile yol açabilir. Ayrıca, farkındalık olmadan da bir tadın hoşluğuna tepki verilmesimümkün olduğu gösterilmiştir, örneğin serebral korteksin gelişmemiş olan yenidoğanlarda.Bu tezdeki araştırmanın amacı: ı. daha önce özellikle tadın hoşluğu üzerindeki yoğunluğunu araştırmakiçin kullanılan araştırma tekniklerinin uygulanması ve 2. bu teknikleri uygulayara􀃒, s􀃓bjekttf unluk vehoşluk arasındaki ilişkiyi daha iyi anlamaktır. Sübjektif yoğunluk ve hoşluk arasındaki bağlılık. Öznel yoğunluğun ve hoşluğun etkilerini birbirinden bağımsız olarak inceleyebilmek için, ikisini debirbirinden bağımsız olarak sistematik olarak değiştirebilmek gerekir. Bu problemlidir çünkü hoşluk veyoğunluk her durumda en azından kısmen ilişkilidir: yoğunlukta bir değişiklik, genellikle hoşlukta da birdeğişime yol açar. Bunun yanında negatif uyarıcılara ilişkin bir bias, öznel yoğunluk ve hoşluğun bağımsızmanipülasyonunu da önleyebilir. 2. Bölümde, biri hoş, diğeri hoş olmayan ancak yoğunluğu eşit olan ikitadın farklı oranlarda karıştırılarak bu soruna bir çözüm aranmıştır. Teorik olarak, bu sistematik şekildedeğişen hoşluğa ve sabit yoğunluğa yol açmalıdır. Karışım süpresyonu için düzeltilmesi şartıyla, hemsübjektif yoğunluğun hem de hoşluğun doğru bir şekilde tahmin edilebileceği gösterildi. Bileşenlerdenbirinin diğerinden çok daha büyük miktarlarda bulunduğu karışımlarda, hoşluk yoğunluktan tamamenbağımsız olarak manipüle edilemedi. Bu, görünüşte ünit bir boyut oluşturan çeşitli hoşluk ve nahoşluközelliklerinden kaynaklanabilir. 6. bölümde, tat algılamada duygusal hazırlığı inceledik. Hoşluk bilgisi içeren görsel olarak sunulan sözcüklerden önce gelen tat hedeflerinin mümkün olan en hızlı şekilde tespit edilmesi gerekiyordu. İlk deneyde, 1000 ms'lik oldukça uzun prime sunum süreleriyle, prime'daki hoşluk bilgisi tat uyaranının hedonik tonuyla uyumluysa (örn. ;“kötü”-kafein;“nötr”-demineralize su) uyumsuz birincil hedef kombinasyonlarına kıyasla. 200 ms'lik önemli ölçüde daha kısa ana sunum sürelerine sahip ikinci deneyde, duyuşsal olarak uyumlu bir bağlam tarafından tespitin bu kolaylaştırılması tekrarlandı ve hatta daha da güçlüydü. Bu sonuçlar, hoşluk bağlamındaki bir manipülasyonla, nispeten düşük seviyeli tat algılama sürecinin etkilenebileceğini göstermektedir. Tespit ve yoğunluk algısı yakından ilişkili olduğundan, muhtemelen hoşluk işleme, uyaran yoğunluğu deneyimini de etkileyebilir. Bu çalışma ayrıca, negatif veya pozitif değerin, farklı zaman kısıtlamaları altında tat algılamayı farklı şekilde etkileyebileceğini ima eder. Monosodyum glutamatın (uma mi veya 'baharatlı' tadı ile) gıdaya eklenmesiyle, gıdanın hoşluğunda artışve supra aditif bir yoğunluk meydana geliyor. 7. Bölümde, et suyunun sübjektif yoğunluğu ve hoşluğubirbirinden bağımsız olarak deneklerce değerlendirilmesi yoluyla bu fenomeni araştırıyoruz. Supra aditifetki, özellikle hoşluk değerlendirmelerinde, konsantrasyonu ise yoğunluk değerlendirmelerinde yansıyor.Bu üç bölümün sonuçları, hoşluk ve yoğunluğun birbirinden bağımsız olmadığını göstermektedir. Dahası,bağımsız olarak manipüle de edilemezler. Tat araştırmalarında, hem hoşluğun hem de öznel yoğunluğundaima bağımsız olarak değerlendirilmesi tavsiye edilir. Bu öneriye uyulursa, sonuçlar 7. bölümdegösterildiği gibi daha iyi yorumlanabilir. Hoşluğun, tespit gibi düşük seviyeli algısal süreçleri deetkileyebileceği gösterilmiştir. Hoşluk ve öznel yoğunluk arasındaki ilişki hakkında daha fazla bilgiedinmek için, ilerideki çalışmalarda tat primerlerinin yoğunluk değerlendirmelerini hızlandırıphızlandıramadığı araştırılabilir. Sübjektif yoğunluk ve hoşluğun tepki süreleri 3., 4. ve 5. bölümlerde sübjektif yoğunluk ile tattaki hoşluk arasındaki zamansal ilişki araştırılmıştır. Buözellikle top-down olarak yapıldı: denekler, ya bir tadın yoğunluğuna ya da hoşluğuna dikkat ederekdeğerlendirdi. Bu deneylerde bağımlı değişken her zaman tepki süresiydi. Hoşluk ve yoğunlukdeğerlendirmelerinin yapılabileceği göreceli hız, muhtemelen bu iki özelliğin beyindeki işlenme farklarınıyansıtır. 3. Bölümde denekler, bir tat uyaranının bir önceki tat uyaranından daha güçlü veya daha hoş olupolmadığını değerlendirmiştir. Yoğunluk karşılaştırmaları için tepki süreleri, hoşluk karşılaştırmaları içinyanıt sürelerinden daha kısaydı. Hoşluk için daha uzun tepki süreleri, muhtemelen bu daha karmaşıkkonsepte eşlik eden bilişsel süreçleri yansıtmaktadır. Bir tadın hoşluğu zaman geçtikçe değişir. Bu husus 4. bölümde, test deneklerinin portakal limonatasıhoşluğunu ya da yoğunluğunu sürekli olarak değerlendirmesiyle ölçülmüştür. Beklendiği gibi, yoğunlukbakımından değerlendirmeye başlamak için hem de değerlendirmede maksimum değere ulaşmak içingereken süre hoşluk için gereken sürelerden daha uzundur. Beklenmedik bir bulgu ise hoşluktadeğerlendirme süresinin kısalığı. Bu deney, zaman içindeki hoşluğun ölçülmesinin bilgilendiriciolabileceğini göstermektedir. Ayrıca, tat algılamasının başlangıcındaki seri işlemeye ek olarak, dahasonra paralel işlemenin de olabileceğini düşündürmektedir. Son olarak, bu deney ilginç bir uygulamaimkanını akla getirmektedir: bir tadın hoşluğunu optimize etmek için en kısa zamanda maksimum değereulaşması önemlidir zira zirveden sonraki hoşluk zirveden önceki hoşluktan daha yüksek olarakalgılanmaktadır. Yargı gecikmesindeki farklılıklar üçüncü bir çalışmada (bölüm 5) tekrarlandı ve bu da deneklerin hoşluk yargılarından yoğunluk yargılarına tam tersinden daha hızlı geçebildiklerini gösterdi. Bu, sübjektif yoğunluk için hoşluğa göre daha yüksek bir uyaran-tepki uyumluluğu anlamına geliyordu. Vardiya süreleri, hoşluk ve sübjektif yoğunluktaki değişikliklere farklı hassasiyet gösterdi. Bu değişikliklerin yönü, eğer konsantrasyon artarsa, öznenin dikkatini yoğunluktan daha kolay ayırabileceğini ve hoşluğa geçebileceğini gösterdi. Yoğunluk ve hoşluk arasında değişen dikkat, tattaki öznel yoğunluk ve hoşluk arasındaki zamansal ilişkiyi ve uyaran konsantrasyonundaki değişikliklerle etkileşimi gecikmeler veya tepki sürelerinden daha hassas bir şekilde araştırmak için daha hassas bir araç sağlar. 3., 4. ve 5. Bölüm, yoğunluğun değerlendirilmesinin, muhtemelen uyarcının konsantrasyonuyla ilişkilialtta yatan tek boyutlu özellikten dolayı, gerçekleştirilmesi daha basit bir görev olduğunugöstermektedir. Dahası, beynin yoğunluğunun giderek daha yüksek katmanlarda kodlanması aynı şekildegerçekleşir. Diğer taraftan hoşluk, çok boyutlu bir kavramdır ve en az iki temel boyutu var: hoşluk venahoşluk. Bunları beyinde de bulabiliriz: çeşitli sistemler hoşnutluk yargısının oluşmasına paralel olarakkatkıda bulunur. Sonuç olarak, hoşluk daha az belirgin , biraz flu bir konsepttir, bu nedenledeğerlendirilmesi daha çok zaman alır. Hoşluk esas olarak, uyarana fa zla bağlı olmayan merkezi birolaydır ve hoşluk tepkisinin daha kısa süreli olması bundandır: hoşluk, tespit edildikten sonra artık çokhızlı bir şekilde değişmez. Uyarıcı konsantrasyonunda ki değişiklik, 3. bölümdeki tepki sürelerindeyansıtılır ama 4. ve 5. bölümde yansıtılmaz. Hoşluk yöne doğru çapraz geçişlerdeki tepki hızı uyaranınkonsantrasyonunu yansıtır: konsantrasyon arttıkça yoğunluktan hoşluğa geçiş daha hızlı olur. Bumuhtemelen, artan öznel yoğunluğuna sahip olan, belirsizliği azalmış bir hoşluk konseptine işaret ediyor.Bu düşünce negativity bias 'a uymaktadır. Nahoşluk arttıkça bir tadın hoşluğu ve yoğunluğu gittikçedaha az ayırt edilebilir hale gelir, gittikçe daha eşit şekilde artar ve sanki tamamen bağımlı hale gelirler.Bu, 7. bölümdeki sonuçlara uymaktadır: en yüksek konsantrasyonda, yoğunluk ve hoşluk yargıları gittikçedaha az farklılık gösterir ve supra-aditivite gittikçe küçülür. Benzer bir mekanizma 6. bölümde de bir roloynayabilir. Eğer hoşluk sübjektif yoğunluğa çok uyarsa bu iki yönün ayırt edilmesi giderek zorlaşır(örneğin güçlü ve hoş olmayan tatlar durumunda) ve daha yüksek uyum nedeniyle algılama giderek dahahızlı olur. Güçlü nahoş tatlarda yoğunluk ve hoşluk arasındaki daha yüksek uyum, hoşluk uyumununönüne bile geçebilir, örneğin 6. bölümde görülen, sükrozla kıyasla kafein için daha güçlü olan nöralkolaylaştırma. Seçici dikkat ve hoşluk. Seçici dikkat, modaliteye özgü beyin bölgelerinde daha güçlü işlemlerle ilişkilidir. 8. Bölümde fMRI(İşlevsel Manyetik Rezonans Görüntüleme) tekniğiyle, bir denek tatsız bir çözeltide aktif olarak bir tataradığında, primer tat korteksinde artan bir aktivitenin gözlendiğini göstermiştir. Parietal sulkus veanterior singulat korteks gibi bölgelerdeki faaliyet bu aktiviteyi öngörür. Bu, dikkatin primer tatkorteksindeki aktiviteyi modüle ettiğini ve mekansal dikkat ağının multimodal olduğunu gösterir.5. ve 6. Bölümlerde, tadın hoş olmaması durumunda tat işleminin dikkat mekanizmaları ilekolaylaştırılabileceğini gösterdik. İleride yapılacak çalışmalarda, hoşluğun tat algısında dikkatle nasıletkileşime girdiğini araştırmak için de fMRI tekniğinden yararlanılabilir. Algı literatüründe, hoşluğun önceliğine dair açıklamalara rastlanabileceği gibi, hoşluğun yoğunluktan önce kurulabileceği durumların, örneğin tehdit edici, son derece tatsız durumların araştırılmasına da rastlanabilir. Bir bakıma lezzet literatüründe bir hoşluk önceliği“mitosu”vardır. Bu tezde gösterdiğimiz gibi, yoğunluk yönleri hoşluk yönlerinden önce işlenir. Bu, tat nöroaksisinin modelleri ile uyumludur. Bununla birlikte, belirli koşullar altında hoşluğun, tadın daha belirgin yönü olabileceğini tartışmak isteriz. Bu tezde bunu doğrulamak için üç gösterge vardır: 1) 7. bölümde, umami tadındaki sinerjinin öncelikle hoşluk artışı olduğunu ve yoğunluk artışının çok daha az olduğunu veya hiç olmadığını gösterdik, 2) 6. bölümde, nispeten düşük seviyeli tat tespitinin olduğunu gösterdik. süreç, bağlamsal bir hoşluk manipülasyonundan etkilenebilir; ve 3) 5. bölümde, çok güçlü, nahoş uyaranlar söz konusu olduğunda dikkatin daha hızlı hoşa çevrilebileceğini gösterdik. fMRI kullanımı da dahil olmak üzere gelecekteki çalışmalar için bir yön, zevkin seçici dikkat gibi çeşitli mekanizmaları tatta nasıl yönlendirebileceğini araştırmak olabilir. 8. bölümde, bu tekniğin tat alma dikkatini araştırmak için nasıl kullanılabileceğini gösterdik. Nahoşluk ve yoğunluk arttıkça hoşnutluk ve sübjektif yoğunluğun gittikçe daha bağımlı ve daha az ayırtedilebilir olduğu sonucuna varılmıştır. Güçlü nahoş tatlar, tat algısında en önemli uyarcı kategorisioluşturabilir. Tat sistemi bir kapı bekçisi olarak kabul edilirse sistemin nasıl çalıştığı daha iyi anlaşılır.Enerji (şekerler/ tatlı tat) ve mineraller (tuz/ tuzlu tat) arasındaki dengeyi sağlamak ve organizmayıdüşük pH (asitler, ekşi tat) ve toksik maddelere (acı tat) karşı korumak için farklı tat özellikleri mevcutolabilir. Buna göre, bu farklı nitelikler, approach /avoidance (yaklaşma/ kaçınma) davranışına yol açanfarklı psiko-hedonik fonksiyonlar ve içsel hoşluk ile karakterize

Özet (Çeviri)

This thesis addresses the relationship between pleasantness and subjective intensity in taste perception. It is usually assumed that sensory pleasure as caused by a stimulus depends on subjective intensity. This assumption is also expressed in different ways in the following statements: 1) there is hierarchical neural coding of taste characteristics; 2) subjective intensity must be established before pleasantness; 3) awareness of subjective intensity information is necessary to make a pleasantness judgment; 4) subjective intensity influences pleasantness; and 5) pleasantness does not influence subjective intensity. In chapter 1 the neural organization of the taste system is reviewed. We described how subjective intensity and pleasantness may be established in the gustatory system. It is suggested that in the brain these two aspects are processed in parallel, partially overlapping pathways. Results from different neurophysiological studies indicate that in the brain subjective intensity is probably coded before pleasantness. Lesion studies and brain imaging results implicate a complex interaction between intensity and pleasantness in the amygdala (for example, several studies show that the amygdala respond only to very intense pleasant or unpleasant stimuli (Winston, Gottfried, Kilner, & Dolan, 2005)). Characteristics of the relationship between these two aspects are also reviewed. The subjective intensity of a stimulus can be predicted rather straightforwardly from its concentration, but the relationship between stimulus properties and pleasantness is less direct. It seems that taste pleasantness can be fairly well predicted from subjective intensity if combined with taste quality, but a lot of other factors influence taste pleasantness as well, for example prevailing mood or previous experience, which may lead to substantial differences between subjects: a pleasurable stimulus for one person may be a neutral or bad stimulus to another person. Also, pleasantness may have its own intensity dimension. This means that the degree of pleasantness may be at least partially independent from subjective intensity proper, thus complicating the relationship between pleasantness and subjective intensity. Also, through a negativity bias in hedonic processing, i.e. a greater sensitivity for unpleasant stimuli, pleasantness may in turn influence subjective intensity. Because of the partially independent coding of pleasantness, full awareness of subjective intensity may not be necessary under all circumstances to react to pleasantness or even make a pleasantness judgment. This was shown by anencephalic neonates displaying proportional hedonic responses to taste stimuli know to be of different hedonic value to normal humans (Steiner, 1973). This thesis aimed at 1) applying research techniques to pleasantness that have traditionally been used to study subjective intensity in taste, and 2) applying these techniques in order to improve our understanding of the dependency between subjective intensity and pleasantness. Dependency between subjective intensity and pleasantness A negativity bias may compromise the independent manipulation of subjective intensity and pleasantness. Independent experimental manipulation of subjective intensity and hedonic tone is required if one wants to study their separate effects on brain activity and behavior. This is problematic because hedonic tone and subjective intensity are at least partially related, leading to a pleasantness change each time the stimulus intensity is varied. In chapter 2 a potential solution to this problem was explored by combining a pleasant taste substance (sucrose) and a bad-tasting substance (quinine sulfate) into a number of different iso-intense mixtures. We showed that subjective intensity as well as pleasantness can be accurately predicted, only if one corrects for mixture suppression. Even though we were able to systematically manipulate pleasantness in the midrange of the binary mixtures, we were not able to do this completely independently of intensity. Due to the different characteristics of the positive and negative processes underlying the seemingly unitary overt dimension of pleasantness, complete experimental dissociation of intensity and pleasantness may not be possible in behavioral experiments. In chapter 6 we investigated affective priming in taste detection. Taste targets preceded by visually presented words containing pleasantness information, had to be detected as fast as possible. In the first experiment, with rather long prime presentation times of 1000 ms, we found that detection times of gustatory target stimuli are shortened if the pleasantness information in the prime is congruent with the hedonic tone of the taste stimulus (e.g.“good”-sucrose;“bad”-caffeine;“neutral”-demineralised water) as compared to incongruent prime-target combinations. In the second experiment with considerably shorter prime presentation times of 200 ms, this facilitation of detection by an affectively congruent context was replicated and even stronger. These results suggest that by a manipulation in pleasantness context, the relatively low-level taste detection process can be influenced. Possibly, pleasantness processing can also influence the experience of stimulus intensity, since detection and intensity perception are closely related. This study also implies that negative or positive valence may differentially influence taste detection under different time constraints. Pleasantness enhancement and synergism (supra-additivity) are characteristic of the umami taste, which is the typical taste of monosodium glutamate. Supra-additivity has been demonstrated repeatedly in intensity ratings of umami taste in mixtures. In chapter 7 the investigation of taste supra-additivity is described with MSG/IMP mixtures in a diluted bouillon. Subjects rated bouillon intensity and pleasantness independently. The results show that the subjective intensity ratings of the umami taste substances, although being a function of stimulus intensity, did not show significant synergism. In contrast, the pleasantness ratings of the mixtures did show synergism, suggesting that MSG/IMP synergism is primarily a form of pleasantness-enhancement. The results from these three studies combined indicate that pleasantness and intensity are not independent. In addition, they may not be manipulated independently. Therefore, we recommend independent collection of ratings of both aspect in taste studies. Only if this criterium is met, may results be interpreted correctly as was demonstrated in chapter 7. It was also shown in chapter 6 that pleasantness information can influence low-level taste processing. In future studies it may be investigated if taste pleasantness is able to influence intensity ratings, for example with unpleasant/pleasant taste primes and intensity evaluation response times. Subjective intensity and pleasantness response times In chapters 3, 4 and 5 we investigated the temporal relationship between pleasantness and subjective intensity in taste, and we did this primarily in a top-down manner: by having subjects attend either to the pleasantness or the subjective intensity of a taste stimulus. The dependent measurement we focused on was response time. The relative speed with which either pleasantness or subjective intensity judgments can be accomplished may reflect processing differences between them. In chapter 3 subjects made forced-choice paired comparisons of orange lemonades with various concentrations of added quinine sulfate. Depending on experimental condition, the subjects had to focus either on intensity or on pleasantness and give their responses as fast as possible. The data showed shorter response times for intensity comparisons than for pleasantness comparisons. Cognitive processing requirements related to the more complex pleasure concept may be responsible for the larger part of this difference. In chapter 4, we investigated the change of hedonic value over time. Analogously to time-intensity scaling, we used a tracking method to scale the temporal variation of taste intensity and pleasantness. Subjects were instructed to focus on and continually rate either the subjective intensity or the pleasantness of three different concentrations of an orange lemonade stimulus. As was expected, the latency and the time to maximum of the intensity response were shorter than the latency and time to maximum of the hedonic response. An unexpected finding was that the intensity response lasted longer than the pleasantness response. This study shows that continuous measurement of taste pleasantness may be more informative than single-point measurement. The results suggest that processing of intensity and pleasantness aspects, although being initially sequential, may be simultaneous later on. We also observed that some subjects displayed the obligatory double hedonic peak over time, which is predicted by the Wundt-curve. This study also suggested implications for an application: in order to optimize taste pleasantness it may be helpful to reach peak pleasantness or peak intensity as fast as possible, since taste pleasantness is rated higher post-peak than pre-peak. The differences in judgment latency were replicated in a third study (chapter 5), which also showed that subjects were able to switch faster from pleasantness judgments to intensity judgments than vice versa. This implicated a higher stimulus-response compatibility for subjective intensity than for pleasantness. The shift times showed differential sensitivity to changes in pleasantness and subjective intensity. The direction of these changes indicated that if concentration increases, the subject is able to detach his attention more easily from intensity and shift to pleasantness. Attention shifting between intensity and pleasantness provides a more sensitive tool for investigating the temporal relationship between subjective intensity and pleasantness in taste and the interaction with changes in stimulus concentration than latencies or response times. Chapter 3, 4, and 5 show that judging intensity is a stronger task, that is easier to perform, probably due to its underlying single dimension that corresponds strongly to stimulus concentration. Also, the coding of intensity at subsequently higher levels from the afferent nerves remains relatively similar. Pleasantness on the other hand is a multidimensional concept, with at least two underlying processes, a 'goodness' and a 'badness' dimension. This is also reflected in the coding of pleasantness in the brain with several hedonic systems working in parallel. As such, pleasantness is a less strong, more“fuzzy”concept, and for this reason it may take longer for the subject to assess taste pleasantness. Pleasantness is not strongly stimulus-bound and mainly a central event, which may explain the shorter duration of the pleasantness responses; once the pleasantness has been established it is not as strongly related to central the intensity code even if is already decaying as the intensity response is. Variation in concentration of the stimulus is reflected in the comparison response times in chapter 3, but not in the latencies in chapter 4 and 5. In the speed of the shift toward pleasantness the stimulus concentration is reflected: with increasing stimulus concentration the shift from intensity to pleasantness can be made faster. This seems to indicate that pleasantness becomes less fuzzy with increasing subjective intensity. This seems to agree with the already mentioned negativity bias. With increasing unpleasantness 1) pleasantness and subjective intensity become increasingly hard to distinguish; 2) increase more and more at the same pace; and 3) seem to become completely dependent. This also agrees with the result from chapter 7: for the highest stimulus concentration, the pleasantness and intensity ratings differ less and the synergism becomes less in both types of ratings. A similar mechanism may play a role in chapter 6. If the pleasantness agrees highly with the subjective intensity, and both become less easy to distinguish, for example in strong and unpleasant tastes, detection speeds up because of a high congruency. This intensity-pleasantness correlation may even overrule the pleasantness-based congruency as, for example, in the stronger facilitation of the responses to caffeine as compared to the facilitation for sucrose. Selective attention and pleasantness Selective attention is associated with enhanced processing in the modality-specific cortex. In chapter 8, using fMRI, we showed that actively probing a tasteless solution for a taste percept results in enhanced activity in the gustatory cortex compared to passive perception of a tasteless solution, with activity in the intraparietal sulcus and anterior cingulate cortex positively predicting gustatory cortex activity. In addition to demonstrating attentional modulation of gustatory cortex activity, these findings highlight the multimodal nature of the spatial attention network. In chapter 5 and 6 we showed that taste processing may be facilitated through attentional mechanisms, if unpleasantness is high. In the future, further fMRI studies may be carried out to investigate how pleasantness interacts with attention in taste. Scaling of subjective intensity and pleasantness In some of the experiments described in this thesis, subjects rated subjective intensity and pleasantness on the same types of scales, even though subjective intensity is unipolar and pleasantness bipolar . Some of the differences in response times reported here, may simply be due to the different arrangement of the dimensions on the scales. However, in order to make direct comparisons, the use of the same type of scale is necessary, with the arrangements of the visual analogue scales being more or less obligatory since they reflect the differences in dimensions of the aspects. In future studies such scaling differences may be avoided by considering the use of separate scales for pleasantness and unpleasantness. This also makes sense considering the different characteristics of pleasantness and unpleasantness (Coombs and Avrunin, 1977; Cacioppo and Berntson, 1999). Such an approach may also allow separation of the possible effect of pleasantness and stimulus concentration (and its corresponding subjective intensity) on the negativity bias. In this thesis, it is shown that psychophysical techniques that have been used to investigate subjective intensity may also be appropriate to investigate pleasantness. The use of response times for example confirmed expectations from neurophysiological studies about the sequential ordering of subjective intensity and pleasantness (chapter 3), but also improved our understanding of the temporal aspects of pleasantness processing (chapter 4). Interaction with olfaction In some of the studies reported in this thesis we used stimuli that exclusively activated the taste system only (chapter 2, 6, and 8). In the other studies, the stimuli we used had a real olfactory component in addition to the taste. Since taste perception is almost always accompanied by olfactory perception in daily life, and since the two systems are to a degree integrated, some of the results we report here cannot be regarded as reflecting the workings of the taste system only. For these studies we made the decision to use an ecologically valid stimulus in a life-like tasting situation. Pleasantness primacy in taste In the perception literature, remarks about pleasantness primacy may be encountered, as well as investigations of the circumstances under which pleasantness may be established before intensity, for example in threatening, highly unpleasantness situations. In a way, there is a pleasantness primacy“myth”in the taste literature. As we showed in this thesis, intensity aspects are processed before pleasantness aspects. This is in line with models of the gustatory neuroaxis. However, we would like to argue that pleasantness under certain circumstances may be the more salient aspect of taste. There are three indications in this thesis to substantiate this: 1) in chapter 7 we showed that synergism in umami taste is primarily pleasantness enhancement and much less or no intensity enhancement, 2) in chapter 6 we showed that the relatively low-level taste detection process can be influenced by a contextual pleasantness manipulation; and 3) in chapter 5 we showed that attention can be shifted faster to pleasantness in the case of very strong, unpleasant stimuli. A direction for future studies, including the use of fMRI, may be to investigate how pleasantness may drive several mechanisms, such as selective attention, in taste. In chapter 8 we demonstrated how this technique might be used to investigate taste attention. We concluded that subjective intensity and pleasantness become dependent and less distinguishable when the unpleasantness and the subjective intensity of a taste stimulus increase. Highly unpleasant stimuli may be the most salient stimuli in taste, even more salient than highly intense stimuli. This makes sense from the viewpoint that taste perception serves as a gatekeeper. The different qualities in taste may exist to serve the balance in energy (sugars/sweet taste and amino acids/umami taste) and electrolytes (salts/salty taste), and to protect the organism against low pH (acids/sour taste) and toxic substances (bitter taste). Accordingly, these different qualities are characterized by different psycho-hedonic functions, seem to be accompanied by intrinsic affective values and the corresponding approach/avoidance behaviours.

Benzer Tezler

Tez No
21550
Gender differences in the psychological consequences of torture with and without a sexual component
Başlık çevirisi yok
ÖZGÜN PAKER(TAŞDEMİR)
Yüksek Lisans
İngilizce
1992
Psikoloji Boğaziçi Üniversitesi
PROF. DR. GÜLER FİŞEK(OKMAN)
Tez No
698507
The impact of socio-cognitive factors and psychological attributes on undergraduates' entreprenuerial intention and intensity in Ghana
Sosyo-bilişsel faktörlerin ve psikolojik özelliklerinin Gana'daki lisans öğrencilerinin girişimcilik niyeti ve yoğunluğu üzerindeki etkisi
SAYADA MUBASHIRU
Yüksek Lisans
İngilizce
2021
İşletme Ankara Yıldırım Beyazıt Üniversitesi
Yönetim ve Organizasyon Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ SEMİH CEYHAN
Tez No
144298
Üniversite öğrencilerinin öznel iyi oluş düzeyleri
Subjective well-being levels of university students
MELİHA TUZGÖL DOST
Doktora
Türkçe
2004
Eğitim ve Öğretim Hacettepe Üniversitesi
Eğitim Bilimleri Ana Bilim Dalı
PROF. DR. NİLÜFER VOLTAN ACAR
Tez No
859680
Posterior kanal BPPV hastalarında epley manevrası öncesi ve sonrası servikal vestibüler miyojenik potansiyellerin karşılaştırılması
Comparison of cervical vestibular myogenic potentials before and after epley maneuver in posterior canal BPPV patients
İSA AKİN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2023
Kulak Burun ve Boğaz Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi
Kulak Burun Boğaz ve Baş-Boyun Cerrahisi Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. AKİF GÜNEŞ
Tez No
248793
Fokal karaciğer lezyonlarının karakterizasyonunda difüzyon ağırlıklı manyetik rezonanas görüntüleme: Orta ve yüksek b değerlerinin karşılaştırılması
Diffusion-weighted magnetic resonance imaging for characterization of focal liver lesion: Comparison of middle and high b value
KERİM ASLAN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2010
Radyoloji ve Nükleer Tıp Ondokuz Mayıs Üniversitesi
Radyodiagnostik Ana Bilim Dalı
PROF. DR. MURAT DANACI

Geri Dön