Abandonment trauma in harvesting the heart and the days of abandonment. A psychoanalytic approach
Harvesting the heart ve the days of abandonment eserlerinde ayrılık travması. Psikanalitik yaklaşım
- Tez No: 804445
- Danışmanlar: DOÇ. DR. LUCIA BARBARA DELL ABATE ÇELEBİ
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Batı Dilleri ve Edebiyatı, Western Linguistics and Literature
- Anahtar Kelimeler: Travma, Yas, Feminizm, Picoult, Ferrante, Trauma, Mourning, Feminism, Ferrante, Picoult
- Yıl: 2023
- Dil: İngilizce
- Üniversite: İstanbul Üniversitesi
- Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Batı Dilleri ve Edebiyatları Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: İtalyan Dili ve Edebiyatı Bilim Dalı
- Sayfa Sayısı: 171
Özet
Bu çalışmanın temel amacı, Jodi Picoult'un Harvesting the Heart (1993) ve Elena Ferrante'nin The Days of Abandonment (2002) adlı eserlerinin, Therese Rando'nun Yasın Altı“R”Süreci (the Six“R”Processes of Mourning), Robert Neimeyer'in Anlam Oluşturma Kuramı (the Meaning Making Theory) bağlamında ve birinci şahıs anlatının önemi ışığında kapsamlı bir metin analizini yapmak ve bu eserlerdeki Paige ve Olga karakterlerinde tasvir edilen travma sonrası büyüme deneyimlerini incelemektir. Adı geçen romanların analizi, kahramanlar Paige ve Olga'nın ayrılık travması sonrası yaşadıklarını ve ardından yasın altı“R”süreci olan tanıma (recognize), tepki verme (react), hatırlama (recollect), vazgeçme (relinquish), yeniden adapte olma (readjust) ve yeniden yatırım yapma (reinvest) süreçlerinin yanı sıra başa çıkma ve bir amaç duygusu bulma aracı olarak anlam yaratma (meaning-making) süreçlerinden nasıl geçtiklerini ortaya koymaya çalışmıştır. İnceleme boyunca, Paige ve Olga'nın ayrılık travmalarına verdikleri tepkilerin yasın altı“R”sürecinde yer alan aşamalar ile paralellik gösterdiği açıkça görülmüştür. Her iki karakter de önce yaşadıkları kaybın farkına varırlar ve onu inkâr etmezler, ardından keder ve sıkıntılarını bastırmak yerine ifade ederek travmalarına duygusal tepki verirler. Ayrıca anılarını gerçekçi bir biçimde hatırlayıp kelimelere dökerler. Harvesting the Heart (1993) romanında Paige kaybıyla yüzleşmek için çocukluk anılarına geri dönerken, The Days of Abandonment (2002) romanında Olga, çocukluk anılarının yanı sıra çoğunlukla evliliğiyle ilgili anılarına vurgu yapar. Beşinci süreç, her iki edebi eserde de yeni koşullara ve gerçekliğe uyum sağlamaktır. Başkarakterler, kayıplarının gerçekliğini kabul etmeye başladıkça, kaybedilen kişiye olan bağlılıklarından vazgeçerler. Ardından kayıp sonrası yeni çevreye ve koşullara yeniden adapte olmaya başlarlar. Son olarak, altıncı süreç yeni ilişkilere yeniden yatırım yapmaktır ki bu da her iki eserde de açıkça görülmektedir. Çünkü kahramanlar enerjilerini ve dikkatlerini kendilerini bir amaç ve anlam duygusu veren yeni ilişkilere ve faaliyetlere yöneltirler. Ayrıca hem Paige hem de Olga iyileşme yolculukları boyunca anlam yaratma faaliyetlerinde bulunurlar. Deneyimlerini anlamlandırmak ve ilerlemek için bir yol bulmaya çalışırlar. Bulgular, kahramanların travma sonrası yasın evrelerine ve anlam oluşturma sürecine aktif bir şekilde dahil olmalarının, deneyimlerini yönlendirmelerine ve anlamlandırmalarına olanak tanıdığını ve nihayetinde ilerlemelerini yenilenmiş bir kimlik bulmalarını sağladığını göstermeye çalışmıştır. Her iki karakter de yaşamlarında amaç ve değer bulmalarına yardımcı olan deneyimlerinden anlam inşa etme sürecinden geçer. Travmatik deneyimlerini bir güç ve dayanıklılık kaynağına dönüştürebilirler. Bu da travmanın etkisinden kurtulup ilerlemelerine ve tatmin edici hayatlar yaşamalarını sağlar. Adı geçen romanların incelemesine dayanan bu çalışma, aktif yas tutma ve anlam oluşturma sürecinin her iki kahramanın da ayrılık travmalarıyla yüzleşmelerine ve üstesinden gelmelerine yardımcı olduğunu göstermektedir. Çalışma, kayıp ve ayrılık sonrası travmayı deneyimleyen kadın karakterlerin analiziyle, başa çıkma, iyileşme ve büyümeye yönelik bir yol bulma aracı olarak yas tutma ve anlam oluşturma sürecine dahil olmanın önemini vurgulamaktadır. Her iki romanda da birinci şahıs bakış açısının kullanılması, kadın karakterlerin ayrılık travması deneyimleriyle yüzleşmelerine ve bunlarla hesaplaşmalarına yardımcı olur. Yazarlar, karakterlerin deneyimlerini birinci şahıs bakış açısıyla sunarak okuyucuların, karakterlerin iç dünyalarını, duygularını ve mücadelelerini daha yakından anlamalarına olanak sağlarlar. Karakterlerin travma karşısında susmayı reddetmeleri bir tür eylemlilik ve dayanıklılık olarak yorumlanabilir. Her iki kadın karakter, travma geçirmiş bireyleri damgalamaya veya marjinalleştirmeye çalışan toplumsal normları reddederek, travma deneyimlerini aşma ve yeni bir öz kimlik duygusu inşa etme kararlılıklarını sergiler. Bu eylemlilik ve dayanıklılık duygusu, kahramanların iyileşme ve kendini keşfetme yolculuğunun önemli bir bileşenidir. Paige ve Olga'nın yaşadıkları travmalar karşısında sessiz kalmayı reddetmeleri, güçlerinin ve dayanıklılıklarının bir göstergesidir. Yeni kimlikler inşa etme ve eylemliliklerini ortaya koyma kararlılıkları sayesinde, toplumsal normların sınırlamalarının üstesinden gelmenin yanı sıra iyileşme ve kendilerini keşfetme yolunda adım atarlar. Her iki karakter de kadın kimliklerini geleneksel ataerkil toplumlarda yer alan annelik ve eş olma beklentilerinin dışında yeniden inşa eder. Travma sonrası yas sürecindeki deneyimleri onları toplumsal normlarla yüzleşmeye ve nihayetinde bunları reddetmeye zorlayarak dış beklentilerden bağımsız yeni bir benlik duygusu yaratmalarını sağlar. Karakterler, annelik ve eş kimliklerinin öngörülen rollerini reddederek kendi özerkliklerini ortaya koyabilir ve kimliklerini kendi koşullarına göre yeniden tanımlayabilirler. Kimliğin yeniden inşası süreci, karakterlerin kendi deneyim ve arzularına dayanan yeni bir benlik duygusu yaratmalarına olanak tanıyan bir güçlenme biçimi olarak görülebilir. Karakterlerin toplumsal cinsiyet rollerini reddetmesi, kadınların failliğini ve potansiyelini sınırlamaya çalışan ataerkil yapılara karşı bir direniş biçimi olarak da yorumlanabilir. Çalışma, travmayla başa çıkma ve psikolojik gelişim sağlamada yas tutma ve anlamlandırma süreçlerinin önemini vurgulamayı ve edebiyatta travma kavramı üzerine katkıda bulunmayı amaçlamaktadır. İncelenen eserlerdeki kadın karakterlerin yas süreçlerine aktif katılımı ve deneyimlerini paylaşmaya istekli olmaları, harekete geçmelerinde, destek aramalarında, iyileşme ve toparlanmanın peşinden gitmelerinde önemli bir rol oynar. Travmalarını birinci şahıs bakış açısıyla yazıya dökerek anlamlandıran kahramanlar, deneyimlerine dair yeni içgörü kazanabilmişlerdir. Kahramanların yas süreçlerine aktif katılımlarının ve deneyimlerini paylaşmalarının, travma sonrasında dayanıklılığı teşvik etmek ve iyileşmeyi kolaylaştırmak için güçlü bir araç olarak görülebileceği ve birinci şahıs anlatılarının benzer sorunlarla mücadele eden diğerleri için bir ilham kaynağı olarak görülebileceği, iyileşme ve dönüşüme yönelik yol gösterici bir ışık sunabileceği öngörülmektedir. Birinci şahıs anlatımı yoluyla deneyimlerini kelimelere dökme eylemi, karakterler için bir tür katarsis olarak görülebilir. Ayrıca travmalarını işlemelerine ve anlamlandırmalarına olanak tanır. Karakterler travma deneyimlerini kendi sözcükleriyle ifade ederek kimliklerini geri kazanır ve yaşamları üzerinde yeniden kontrol sahibi olurlar. Genel olarak, her iki edebi eserde de birinci şahıs bakış açısının kullanılması, karakterlerin travmalarıyla yüzleşmelerini, deneyimlerini işlemelerini ve yeni bir öz kimlik duygusu inşa etmelerini sağlayan bir anlatı stratejisidir. Karakterlerin travma sonrası aktif bir yas sürecinden geçmeleri, susmayı reddetmeleri ve kendi seslerini bulmaya çalışmaları, onların failliğini ve direncini yansıtmakta, böylece travmayla yüzleşildiğinde bu deneyimin dönüştürücü gücünü göstermektedir. Bu bağlamda faillik kavramı, travma mağdurlarının kendi anlatılarını şekillendirmede ve yaşamları üzerindeki gücü geri kazanmada aktif bir rol üstlenebilmelerini ifade eder. Bu süreç, travma sonrasında kaybedilmiş olabilecek bir özerklik ve güçlenme duygusunun gelişmesine olanak tanır. Romanların analizi sonucu başkarakterlerin, travma karşısında aktif bir rol üstlenmeleri ve onunla başa çıkmaya çalışmaları, özerkliklerinin bir iddiası ve mağduriyetin reddi olarak görülür. Sonuç olarak bu çalışma, özellikle travma mağdurlarının yas tutma ve anlam oluşturma sürecine dahil olarak, deneyimleriyle yüzleşebileceklerini ve böylece eylemliliklerini yeniden kazanabileceklerini göstermeyi amaçlamaktadır. Tez ayrıca, travmanın etkilerini anlamak ve bu etkilerle başa çıkmak için bir çerçeve olarak, birinci şahıs bakış açısıyla sunulan Harvesting the Heart ve The Days of Abandonment romanlarının, büyüyen travma anlatılarına bir katkı sağlamasını amaçlamaktadır.
Özet (Çeviri)
The primary objective of this study is to conduct a comprehensive textual analysis of two literary works, namely, Harvesting the Heart (1993) by Jodi Picoult and The Days of Abandonment (2002) by Elena Ferrante in the light of the Six“R”Processes of Mourning, the Meaning Making Theory and the importance of the first-person narrative, with the aim of examining the experience of growth and meaning-making after abandonment trauma as portrayed through the characters of Paige and Olga in the literary works mentioned above. The analysis of the two novels reveals that the two women experience abandonment trauma and subsequently engage in the Six“R”Processes of Mourning: recognizing, reacting, recollecting, relinquishing, readjusting, and reinvesting, as well as the Meaning Reconstruction as a means of sense-making, benefit-finding and identity-reconstruction. The findings indicate that the active participation of the main characters in the identified procedures facilitates their ability to navigate and come to grips with their traumatic experiences. The employment of first-person narratives in the analyzed novels enables the two women to address their abandonment trauma, a challenge that is further complicated by their gendered encounters in a patriarchal society. The ability to share their stories grant them the opportunity to provide a sense of validation and empathy to women who may have undergone similar struggles, thereby contributing to a larger conversation surrounding women's experiences.
Benzer Tezler
- Acil servise başvuran 1 yaş altı pediatrik travmalı hastaların geriye yönelik incelenmesi
Analysis of pediatric trauma patients under 1 year-old applied to emergency department
GÜLTEN KARA
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2020
İlk ve Acil YardımEge ÜniversitesiAcil Tıp Ana Bilim Dalı
PROF. DR. GÜÇLÜ SELAHATTİN KIYAN
- Trauma and mourning in Don Delillo's The Body Artist and Zero K
Don Delillo'nun The Body Artist ve Zero K romanlarında travma ve yas
ZEYNEP BEYZA KARATAŞ
Yüksek Lisans
İngilizce
2024
Amerikan Kültürü ve EdebiyatıBaşkent ÜniversitesiAmerikan Kültürü ve Edebiyatı Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ SELEN AKTARİ SEVGİ
- Türkiye'de yaşayan geçici koruma statüsündeki Suriyeli'lerin göç travmasına ilişkin görüşlerinin incelenmesi
The views of temporary protection status Syrians related to migration trauma
AMANI KUBBANİ
Yüksek Lisans
Türkçe
2019
PsikolojiNecmettin Erbakan ÜniversitesiEğitim Bilimleri Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ HATİCE İREM ÖZTEKE KOZAN
- Çocukluk çağı travmaları ile çocuk ve ergenlerde major depresif bozukluk arasındaki ilişkide erken dönem uyumsuz şemaların aracı rolü
The mediating role of early maladaptive schemas in the relation between childhood trauma and major depressive disorder in children and adolescents
EMRAH TATIR
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2019
PsikiyatriKocaeli ÜniversitesiÇocuk ve Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. ŞAHİKA GÜLEN ŞİŞMANLAR
- Erişkin major depresyon hastalarında dikkat eksikliği ve hiperaktivite ile otizm belirtilerinin çocukluğu çağı travması ile ilişkisi
The relationship of childhood trauma with attention-deficit/hyperactivity, autism symptoms in major depression patients
İSMAİL KARKA
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2020
PsikiyatriHarran ÜniversitesiRuh Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ ALPARSLAN CANSIZ