Geri Dön

IGA nefropatili hastaların prognozunda böbrek biyopsisinin rolü

The role of renal biopsy in the prognosis of patients with İGA nephropathy

PDF İndir

  1. Tez No: 808486
  2. Yazar: CEMİLE FEYZA ELBİSTAN
  3. Danışmanlar: PROF. DR. KÜLTİGİN TÜRKMEN
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: İç Hastalıkları, Internal diseases
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2023
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Necmettin Erbakan Üniversitesi
  10. Enstitü: Tıp Fakültesi
  11. Ana Bilim Dalı: İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 60

Özet

Amaç: Bu çalışmada, IgA nefropatisi tanısı almış hastaların biyopsi materyallerinin patogenezle ilişkisi olduğu bilinen C4d, IL-10, PDGF ve TGF- beta immunhistokimyasal boyalarıyla boyanmasının demografik, histopatolojik ve klinik verilerle beraber değerlendirildiğinde son dönem böbrek yetmezliğine ilerleyişi ve erken dönemde tedavi modalitesini belirlemede katkısının olup olmayacağı hedeflenmiştir. Materyal ve Metot: Çalışmamıza 2015 Ocak ve 2022 Ocak tarihleri arasında Necmettin Erbakan Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Nefroloji Kliniğinde böbrek biyopisisi yapılıp primer IgA nefropatisi tanısı alan 18 yaş ve üzeri 59 hasta dahil edildi. Hastaların biyopsi esnasında bakılan yaş, cinsiyet, kan grubu gibi demografik verileri ile üre (mg/dL), kreatinin (mg/dL), eGFR (50 mL/dk/1,73 m²), 24 saatlik idrarda proteinüri (mg/dL) değerleri, biyopsiden 1 yıl sonra ve sistemde bulunan en son laboratuvar değerleri karşılaştırmaya alınmıştır. C4d, IL-10, PDGF ve TGF- β immunhistokimyasal boyanması pozitif ve negatif olanlar ve tanı anındaki GFR düzeyleri, MEST-C skoru, yıllık GFR ve proteinüri değişimleri, tedavi yanıtları, 1 ve 5 yıllık süreleri içeren IgA prediction tool oranları ile ilişkisi değerlendirildi. Bulgular: Çalışmaya primer IgA nefropatisi tanısı alan 59 hasta dahil edilmiştir. Hastaların 24'ü kadın, 35'i erkekti. Tüm hastaların yaş ortalaması 39.4814,81 ve ortalama tanı yaşı 37.6112,82 yıldı. Hipertansiyon %70 (n=41) hastada mevcut olup, başka ek hastalık yoktu. Takip edilme süreleri ortalama 42,9823,5 aydı. Tanı anında bakılan ortalama GFR 66,6129,7 ml/dk, kreatinin 1,430,8 mg/dL, proteinüri 26702110 mg/dL ve CRP 7,5111,5 mg/dL olarak bulundu. 59 hastanın tümü RAS blokörü kullanmaktaydı ve %69'una (n=40) immunsupresif tedavi eklendiği görüldü. 59 hastanın patoloji bloklarının hepsi TGF-beta ile boyandı. Blokların %56'sı (n=33) C4d, %96,6'sı (n=57) PDGF ve %62,7'si (n=37) IL-10 ile boyandı. TGF-beta, PDGF ve IL-10 ile boyananlar, boyanmamın şiddetine göre numaralandırıldı. Şiddetine göre boyanan TGF-betanın %30,5'i (n=18) hafif dereceli, %45,8'i (n=27) orta dereceli, %23,7'si (n=14) ciddi dereceliydi. . PDGF ile boyananların %50,8'i (n=30) hafif dereceli, %37,3'ü (n=22) orta dereceli ve %8,5'i(n=5) ciddi dereceliydi. IL-10 ile boyananların %39'u (n=23) hafif dereceli, %20,3'ü (n=12) orta dereceli ve %3,4'ü(n=2) ciddi dereceliydi. C4d antikoru ile boyanma, boyanın lokalizasyonu ve boyandığı lokalizasyonun boyanma yüzdesine göre değerlendirildi. Lokalizasyonlar glomerüllerde mesengial/perimesengial(m/pm) boyanma, periferal boyanma ve sklerotik glomerülerde non spesifik boyanma olarak üç bölümde gruplandı. Boyanan lokalizasyon eğer %50'nin altında boyama gösteriyorsa fokal, %50'nin üstünde boyama gösteriyorsa diffüz olarak değerlendirildi. M/pm boyaması olup glomerüllerin %50'sinden fazla boyananlar 10 blok, m/pm boyaması olup glomerüllerin %50'sinden azı boyananlar 7 bloktu. Glomerüllerin periferal %50'den fazla boyandığı blokların sayısı 7, glomerüllerin periferal %50'den az boyandığı blok sayısı ise 2 adetti. Sklerotik glomerüler segmentte non spesifik boyanması %50'den az olan 7 adet bloktu. GFR değeri 60 altında ve üstünde olan hastalar karşılaştırıldığında, GFR< 60 olan hastalarda TGF-beta ve PDGF ile boyanma şiddetinin daha yüksek olduğu bulundu (sırasıyla p=0,004, p=0,008). Ciddi boyanan TGF-beta ve PDGF boyalarının 1 yıl sonra son dönem böbrek yetmezliğine ilerleme hızı daha fazlaydı (sırasıyla p=0,002, p=0,001). GFR değeri 60 altında olan hastaların C4d ve IL-10 ile boyanma oranı, biyopsi esnasındaki GFR değeri 60 üzerinde olan gruba göre daha fazlaydı (sırasıyla p=0,002, p=0,033). C4d boyanan grupta, 1 yıllık ve 5 yıllık IgA Prediction Tool formülü ile hesaplanan SDBY'ne ilerleme oranı C4d boyanmayan gruba göre daha yüksekti (sırasıyla p=0,001, p=0,001). IL-10 boyanan grubun, 1 yıllık ve 5 yıllık IgA Prediction Tool formülü ile hesaplanan SDBY'ne ilerleme oranı IL-10 ile boyanmayan gruba göre daha yüksekti (sırasıyla p=0,001, p=0,001). Binary regresyon analizine geleneksel kriterlerden cinsiyet, tanı yaşı, tanı esnasındaki GFR ve proteinüri değerleriyle, immunhistokimyasal boyalar dahil edildi. Klinik progresyonun bağımsız ön gördürücüsü olarak IL-10 tespit edildi. IL-10 boyanan grubun, boyanmayan gruba göre 4,9 kat daha fazla tedaviye yanıtsız olduğu saptandı (p= 0,008). Sonuç: Çalışmamızda renal biyopsi preparatının IL-10 ile immunhistokimyasal boyanmasının olumsuz renal sağkalım ile ilişkili olduğu bulunmuştur. IL-10'nun IgA nefropatisinin erken dönemde prognozunu tahmin etme açısından yol göstermesi, umut vadedicidir. Ancak çalışmamızda hasta sayısı sınırlı olduğundan, daha geniş hasta popülasyonunun yer aldığı çalışmalara ihtiyaç vardır.

Özet (Çeviri)

Aim: In this study, we aimed to determine whether the staining of biopsy materials of patients diagnosed with IgA nephropathy with C4d, IL-10, PDGF and TGF-beta immunohistochemical stains, which are known to be associated with pathogenesis, would contribute to the determination of progression to end-stage renal failure and early treatment modality when evaluated together with demographic, histopathological and clinical data. Materials and Method: Our study included 59 patients aged 18 years and older who were diagnosed with primary IgA nephropathy after kidney biopsy at Necmettin Erbakan University Meram Medical Faculty Nephrology Clinic between January 2015 and January 2022. Demographic data of the patients such as age, gender, blood group examined during biopsy, and urea (mg/dL), creatinine (mg/dL), eGFR (50 mL/min/1.73 m²), 24-hour urine proteinuria (mg/dL) values, 1 year after biopsy, and the latest laboratory values found in the system were compared. C4d, IL-10, PDGF and TGF-β immunohistochemical staining was positive and negative, and its relationship with IgA prediction tool rates including GFR levels at the time of diagnosis, MEST-C score, annual GFR and proteinuria changes, treatment responses, and 1 and 5-year periods were evaluated. Results: The study included 59 patients diagnosed with primary IgA nephropathy. 24 of the patients were female and 35 were male. The mean age of all patients was 39.4814.81 years and the mean age at diagnosis was 37.6112.82 years. Hypertension was present in 70% (n=41) patients and there were no other comorbidities. The mean follow-up period was 42.9823.5 months. The mean GFR at the time of diagnosis was 66.6129.7 ml/min, creatinine 1.430.8 mg/dL, proteinuria 26702110 mg/dL and CRP 7.5111.5 mg/dL. All 59 patients were on RAS blockers and 69% (n=40) were added immunosuppressive therapy. All pathology blocks of 59 patients were stained with TGF-beta. 56% (n=33) of the blocks were stained with C4d, 96.6% (n=57) with PDGF and 62.7% (n=37) with IL-10. Those stained with TGF-beta, PDGF and IL-10 were numbered according to the intensity of the staining. TGF-beta stained according to severity was mild in 30.5% (n=18), moderate in 45.8% (n=27), and severe in 23.7% (n=14). . Of those stained with PDGF, 50.8% (n=30) were mild, 37.3% (n=22) were moderate, and 8.5% (n=5) were severe. Of those stained with IL-10, 39% (n=23) were mild, 20.3% (n=12) were moderate, and 3.4% (n=2) were severe. Staining with C4d antibody was evaluated according to the localization of the dye and the percentage of staining of the stained localization. Localizations were grouped into three sections as mesengial/perimesengial (m/pm) staining in glomeruli, peripheral staining and non-specific staining in sclerotic glomeruli. The stained localization was considered focal if it showed less than 50% staining, and diffuse if it showed more than 50% staining. Those with M/pm staining and staining more than 50% of the glomeruli were 10 blocks, while those with m/pm staining less than 50% of the glomeruli were 7 blocks. The number of blocks with more than 50% peripheral staining of the glomeruli was 7, and the number of blocks with less than 50% peripheral staining of the glomeruli was 2. There were 7 blocks with less than 50% non-specific staining in the sclerotic glomerular segment. When patients with GFR values below and above 60 were compared, it was found that the intensity of staining with TGF-beta and PDGF was higher in patients with GFR < 60 (p=0.004, p=0.008, respectively). Severely stained TGF-beta and PDGF stains had a higher rate of progression to end-stage renal disease after 1 year (p=0.002, p=0.001, respectively). The rate of staining with C4d and IL-10 in patients with a GFR below 60 was higher than the group with a GFR above 60 at the time of biopsy (p=0.002, p=0.033, respectively). The rate of progression to ESRD, calculated with the 1-year and 5-year IgA Prediction Tool formula, was higher in the C4d-stained group than in the non-C4d-stained group (p=0.001, p=0.001, respectively). The rate of progression to ESRD, calculated with the 1-year and 5-year IgA Prediction Tool formula, was higher in the IL-10 stained group than in the IL-10 stained group (p=0.001, p=0.001, respectively). Traditional criteria such as gender, age at diagnosis, GFR and proteinuria at diagnosis, and immunohistochemical stains were included in the binary regression analysis. IL-10 was identified as an independent predictor of clinical progression. It was determined that the IL-10 stained group was 4.9 times more unresponsive to treatment than the unstained group (p= 0.008). Conclusions: In our study, immunohistochemical staining of renal biopsy preparation with IL-10 was found to be associated with unfavourable renal survival. It is promising that IL-10 provides a guide to predict the prognosis of IgA nephropathy in the early period. However, since the number of patients in our study was limited, studies involving a larger patient population are needed.

Benzer Tezler

  1. Tez No

    729489

    Aktif enfeksiyon dışlanan immunoglobulin a nefropatili hastalarda başlangıç inflamasyon belirteçlerinin hastanın prognozunu tahmin etmekteki etkisi

    Prognostic importance of initial inflammatory markers inpatients with immunoglobulin a nephropathy

    HAKAN SARAÇOĞLU

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2021

    NefrolojiErciyes Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. BÜLENT TOKGÖZ

  2. Tez No

    316670

    İmmünglobulin A nefropatisinin klinik ve patolojik özelliklerinin retrospektif olarak incelenmesi

    Retrospective evaluation of the clinical and pathological characteristics of immunoglobulin A nephropathy

    SEMİH AKIN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2012

    NefrolojiEge Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. HÜSEYİN TÖZ

  3. Tez No

    913934

    Çocukluk çağı hematüri bulgusu ile başvuran olguların değerlendirilmesi

    Burkan B. evaluation of cases presenting with childhood hematuria

    BETÜL BURKAN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2024

    Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıSağlık Bakanlığı

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. TÜLİN GÜNGÖR

  4. Tez No

    414805

    Çocuk nefroloji polikliniğinde hematüri nedeni ile tetkik edilen olguların uzun dönem izlem sonuçlarının retrospektif olarak değerlendirilmesi

    Long term analysis of cases diagnosed with hematuria in the pediatric clinic: A retrospective analysis

    HARİKA DİKDUR

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2015

    Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıDokuz Eylül Üniversitesi

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. MEHMET ATİLLA TÜRKMEN

  5. Tez No

    852707

    Ürik asit ve sistemik immün inflamatuvar indeks değişkenliğinin IgA nefropati prognozu üzerine etkisinin değerlendirilmesi

    Evaluation of the effect of uric acid and systemic immune inflammatory index variability on the prognosis of IgA nephropathy

    RIDVAN ÖZKAN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2024

    İç HastalıklarıSağlık Bakanlığı

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. FATMA AYERDEN EBİNÇ

Geri Dön