Geri Dön

Myasthenia gravis (MG) gelişiminde patolojik etkili yardımcı T hücrelerinin ve gelişen otoantikor yanıtının sitokinlerle modülasyonu

Modulation of pathogenic effectors T cells and developing autoantibody response with cytokines in the development of myasthenia gravis (MG)

  1. Tez No: 828437
  2. Yazar: MERVE ÇEBİ
  3. Danışmanlar: PROF. DR. GÜHER SARUHAN DİRESKENELİ
  4. Tez Türü: Doktora
  5. Konular: Nöroloji, Neurology
  6. Anahtar Kelimeler: Myasthenia Gravis, Interleukin-2, T follicular helper cells, Regulatory T Cell
  7. Yıl: 2023
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: İstanbul Üniversitesi
  10. Enstitü: Sağlık Bilimleri Enstitüsü
  11. Ana Bilim Dalı: İmmünoloji Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: İmmünoloji Bilim Dalı
  13. Sayfa Sayısı: 62

Özet

Myasthenia gravis (MG) patogenezinde otoantikorların rol oynadığı otoimmün bir hastalıktır. Otoantikor üretiminde etkin olan yardımcı foliküler T (Tfh) ve yardımcı periferik T (Tph) hücre popülasyonları MG hastalarında yüksek bulunmuştur ve immünosüpresif tedavi, bu hücre popülasyonlarını düşürmede yetersiz kalmaktadır. Çalışma, in vitro düşük doz IL-2 uyarısının MG hastalarındaki Tfh, Tph ve düzenleyici T (Treg) hücre popülasyonları üzerindeki etkisini araştırmayı, ve Tfh ve Tph hücre popülasyonlarının B hücre yanıtındaki etkisini fonksiyonel olarak değerlendirmeyi amaçlamaktadır. İn vitro IL-2 etkisinin değerlendirilmesinde, çalışmaya asetilkolin reseptörüne karşı antikor ile gelişen MG (AChR-MG, n = 31), kasa özgü kinaza karşı antikor ile gelişen MG (MuSK-MG, n = 12) hastaları ve sağlıklı kontrol (SK, n = 28) grubu dahil edilmiştir. Donörlerin periferik kan mononükleer hücreleri, IL-2 ile uyarılarak veya uyarısız kültür sonrası, Tfh, Tph ve Treg hücre popülasyonları açısından değerlendirilmiştir. Tfh ve Tph hücrelerinin fonksiyonel değerlendirilmesinde, çalışmaya 10 SK dahil edilmiştir. Donörlerin yardımcı T hücreleri, CXCR5, ICOS ve PD-1 ekspresyonlarına göre ayrılıp CD3/CD28 ile uyarılarak CD19+ B hücreleriyle kültürde yaşatılmıştır. Kokültür sonrası, plazmablast hücreleri ve üst sıvıda IgG konsantrasyonları incelenmiştir. IL-2 uyarısız kültürlerde, MG hastalarının Treg hücreleri sağlıklılara göre düşükken, Tfh ve Tph popülasyonlarının yüksek olduğu görülmüştür. Düşük doz IL-2 uyarısı, Treg popülasyonunu arttırırken, Tfh ve Tph popülasyonlarını düşürmektedir. Ayrıca, Tfh hücreleri, Tph hücrelerine göre plazmablast oluşumunu ve antikor üretimini daha fazla indüklemektedir. Düşük doz IL-2 tedavisi, Tfh ve Tph hücrelerini düşürerek ve Treg hücrelerini arttırarak patolojik hücrelerin modülasyonunu sağlamaktadır. IL-2, MG için ümit verici bir tedavi seçeneği olabilir.

Özet (Çeviri)

Myasthenia gravis (MG) is an autoimmune disease mediated by autoantibodies. In MG patients, T follicular helper (Tfh) and T peripheral helper (Tph) cells are elevated and immunosuppressive treatments do not effectively reduce these cells. This study aims to evaluate the effect of low-dose IL-2 stimulation on Tfh, Tph, and regulatory T (Treg) cell populations in MG patients and the effects of Tfh and Tph cells on B cell response in vitro. To assess in vitro effect of IL-2, acetycholine receptor antibody positive MG (AChR-MG, n = 31) and muscle spesific kinase antibody positive MG (MuSK-MG, n = 12) patients and healthy controls (HC, n = 28) were included. Peripheral blood mononuclear cells from donors were cultured with or without IL-2 stimulation. Subsequently, Tfh, Tph, and Treg cell populations were analyzed. To functionally assess Tfh and Tph cells, 10 HC were included. Helper T cells were separated into various combinations based on CXCR5, ICOS, and PD-1 and cocultured with CD19+ B cells with CD3/CD28 stimulation. After coculture, plasmablasts and IgG concentrations in the supernatant were measured. MG patients showed lower Treg populations compared to HC in unstimulated cultures, while Tfh and Tph populations were higher. Low-dose IL-2 stimulation increased the Treg population, while decreasing Tfh and Tph populations. Tfh cells were more effective in promoting the formation of plasmablasts and inducing antibody production compared to Tph cells. Low-dose IL-2 therapy may provide a treatment for MG by regulating pathological cells such as decreasing Tfh and Tph cells and increasing Treg cells.

Benzer Tezler

  1. Myasthenia gravis hastalığının HLA-DQ genleri ile ilişkisi

    Başlık çevirisi yok

    AYLİN KILIÇ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2002

    Nörolojiİstanbul Üniversitesi

    Nöroloji Ana Bilim Dalı

  2. Deneysel otoimmün myasthenia gravis (DOMG) modelinde B lenfosit genlerinin hastalık gelişimine etkisi

    The effect of B lymphocyte genes on disease development in experimental autoimmune myasthenia gravis (EAMG)

    GİZEM KORAL

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2022

    Nörolojiİstanbul Üniversitesi

    Sinir Bilimi Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. VUSLAT YILMAZ

  3. Deneysel otoimmün MuSK miyastenia graviste sitokinlerin rolü

    The role of cytokines in experimental autoimmune MuSK myasthenia gravis

    CANAN AYSEL ULUSOY

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2013

    Nörolojiİstanbul Üniversitesi

    Sinir Bilimi Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. ERDEM TÜZÜN

  4. Myasthenia gravis'li hastaların timus dokularında traıl ligand ve reseptörlerinin ve antiapoptotik nfkb molekülünün ekspresyon profillerinin araştırılması

    Investi̇gation of the expression profi̇les of trail ligand and receptors and the antiapoptotic nfkb molecule activation in thymic tissues of patients wi̇th myasthenia gravis

    İREM KANAT AYDENİZ

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2014

    Tıbbi BiyolojiAkdeniz Üniversitesi

    Tıbbi Biyoloji ve Genetik Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. AHTER DİLŞAD ŞANLIOĞLU

  5. Miyastenia gravisli olgularda timektomi uygulamasında peroperatif anestezi yönetiminin retrospektif değerlendirilmesi

    Retrospective study of perioperative anesthesia management of thymectomy application on myasthenia gravis cases

    BENGÜ DURMUŞ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2014

    Anestezi ve ReanimasyonUludağ Üniversitesi

    Anesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. FATMA NUR KAYA