Bir dağıtıcı adalet anlayışı olarak şans eşitlikçiliği ve eleştirisi
Luck egalitarianism as a distributive justice approach and its critique
- Tez No: 836219
- Danışmanlar: PROF. DR. MUHARREM KILIÇ
- Tez Türü: Doktora
- Konular: Felsefe, Hukuk, Philosophy, Law
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2023
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Ankara Yıldırım Beyazıt Üniversitesi
- Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Kamu Hukuku Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 262
Özet
Kapitalizmin hakim üretim biçimi haline gelmesiyle hiç olmadığı kadar artan iktisadi eşitsizlikler dağıtıcı adaletin eşitlikçi yorumlarının büyük bir önem kazanmasına yol açmıştır. Bu çalışma, Anglo-Amerikan felsefe geleneğindeki eşitlikçi adalet tartışmalarında merkezi bir konum işgal eden şans eşitlikçiliğinin eleştirisi üzerinedir. Şans eşitlikçisi kuramlar, kolayca reddedilemeyen ortak bir temel ilkeye dayanır: Herhangi bir kişinin kendi hatasıyla veya seçimiyle gerekçelendirilemediği sürece diğerlerinden daha kötü durumda olması adalete aykırıdır. Çalışmanın araştırma sorusu, bu ilkeyi merkeze alan şans eşitlikçiliğinin modern toplumlarda adaletin temel çerçevesi olarak kabul edilmek için ne ölçüde elverişli olduğudur. İddiamız, ilkenin takip edebileceği tüm alternatif güzergâhlardaki çıkmazların şans eşitlikçiliğini kabul edilemez kıldığıdır. Bu iddianın test edilmesi için şans eşitlikçiliğinin kurucu yazarları Ronald Dworkin, Richard Arneson ve Gerald Allan Cohen'in adalet kuramları;“normatif yansıtıcılık”,“tutarlılık”ve“hayata rehberlik etme kapasitesi”kriterleri aracılığıyla kapsamlı ve derinlikli bir değerlendirmeye tabi tutulmaktadır. Dworkin'in“kaynakların eşitliği”kuramında; insanların tüm hırs ve tutkularından kategorik olarak sorumlu tutulmasının, kaynaklara piyasa aracılığıyla değer biçilmesinin ve farazi sigorta mekanizmasının yol açtığı kaynak dağılımının şans eşitlikçiliğinin temel ilkesiyle çeliştiği öne sürülmektedir. Arneson'ın“refah için eşit fırsat”kuramı; refahın ne olduğu, nasıl ölçülebileceği ve“eşit fırsatın”ne anlama geldiğine ilişkin belirlemeleri sebebiyle hayata rehberlik etme kapasitesini yoğun ölçüde yitirmektedir. Cohen'in“avantaja eşit erişimi”ise, avantaj kavramının belirsizliği nedeniyle tutarsızlaşmakta ve Cohen'in yapmak zorunda kaldığı bir revizyon sonucunda şans eşitlikçiliğinin temellerinde yatan“sorumluluğa duyarlılık”unsurunu büyük ölçüde yitirmektedir. Ulaşılan bulguların şans eşitlikçisi kuramların ağır sorunlarla karşı karşıya olduğunu gösterdiği ve bu sorunların kuramcıların“hatalı seçimlerinin”neticeleri değil, şans eşitlikçiliğinin takip edebileceği alternatif güzergâhların kaçınılmaz sonuçları olduğu iddia edilmektedir. Böylece, şans eşitlikçiliğinin modern toplumlarda adaletin temel çerçevesi olarak kabul edilmek için yeterince elverişli olmadığına ilişkin hipotezin doğrulandığı kanaatine ulaşılmaktadır.
Özet (Çeviri)
Economic inequalities, which have increased dramatically with the rise of capitalism as the dominant mode of production, have led to egalitarian perspectives of distributive justice gaining great importance. This study focuses on a critique of luck egalitarianism, which holds a central position in discussions of egalitarian justice within the Anglo-American philosophical tradition. Luck egalitarian theories are based on a common fundamental principle that is not easily rejected: It is unjust if any individual is worse off than others unless it derives from their own choices or faults. The research question of this study assesses the degree to which luck egalitarianism can serve as the fundamental framework of justice in modern societies. Our claim is that the dead ends in all alternative routes which the principle might follow make luck egalitarianism unacceptable. To test this claim, the justice theories of foundational luck egalitarian philosophers Ronald Dworkin, Richard Arneson, and Gerald Allan Cohen are analyzed within the context of 'normative reflectiveness', 'consistency', and 'capacity for guidance' criteria. In Dworkin's 'equality of resources' theory, it is argued that categorically holding people responsible for all their ambitions, valuing resources through market, and the hypothetical insurance mechanism's distribution are in conflict with the fundamental principle of luck egalitarianism. Arneson's 'equal opportunity for welfare' theory significantly loses its capacity for guidance due to specifications concerning what welfare is, how it can be measured, and what 'equal opportunity' entails. Cohen's 'equal access to advantage' becomes inconsistent due to the ambiguity of the concept of advantage. Additionally, as a result of a revision Cohen had to make in his theory, it largely loses the 'responsibility-sensitive' character inherent to the foundations of luck egalitarianism. The findings indicate that luck egalitarian theories face severe challenges, and it's contended that these challenges are not consequences of the theorists' 'misguided choices', but inevitable results of the alternative paths luck egalitarianism could pursue. Thus, it is concluded that luck egalitarianism is not sufficiently suitable to be accepted as the fundamental framework of justice in modern societies.
Benzer Tezler
- Le rapport des droits de l'homme au politique: Lefort et Rancière
İnsan haklarının politik-olan bağlantısı: Lefort ve Rancière
EYLEM YOLSAL MURTEZA
Doktora
Fransızca
2022
FelsefeGalatasaray ÜniversitesiFelsefe Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ALİYE KARABÜK KOVANLIKAYA
- Ronald Dworkin'in eşitlikçi liberalizminde Anayasal Demokrasi teorisi
The theory of Constitutional Democracy in Ronald Dworkin's egalitarian liberalism
ERTUĞRUL KAAN YILDIRIM
Yüksek Lisans
Türkçe
2023
HukukGalatasaray ÜniversitesiKamu Hukuku Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ZEYNEP ÖZLEM ÜSKÜL ENGİN
- Aristoteles ve John Rawls'ta adalet anlayışı: Karşılaştırmalı bir inceleme
Aristotle and John Rawls' conception of justice: A comparative analysis
AYŞEGÜL AYDINLI
Yüksek Lisans
Türkçe
2021
Siyasal BilimlerKocaeli ÜniversitesiSiyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ADEM ÇAYLAK
- Aristoteles'te sosyal demokrasi ve dağıtıcı adalet
Social democracy and distributive justice in Aristotle
SABAHATTİN UZDEN
Yüksek Lisans
Türkçe
2019
FelsefeMuğla Sıtkı Koçman ÜniversitesiFelsefe Ana Bilim Dalı
PROF. DR. HATİCE NUR ERKIZAN