Geri Dön

Relapsing remitting multipl skleroz hastalarının serum/bos CXCL13, CCL11, CCL20 düzeylerinin ve mr lezyon volümlerinin hastalık aktivasyonu ve progresyonu ile ilişkisi

The relationship between serum/CSF levels of CXCL13, CC11, and CCL20 chemokines and mri volumetric findings with disease activation and progression in relapsing-remitting multiple sclerosis

  1. Tez No: 841083
  2. Yazar: IŞIL PEKER
  3. Danışmanlar: UZMAN BELGİN MUNİSE MUTLUAY
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Nöroloji, Neurology
  6. Anahtar Kelimeler: Relapsing Remitting Multipl Skleroz, B Lenfosit Kemoatraktan Molekül, Eotaksin-1, Makrofaj İnhibitör Aktivatörü 3- Alfa, Beyin Atrofisi, Biyobelirteç, Relapsing-Remitting Multiple Sclerosis, B Lymphocyte Chemoattractant Molecule, Eotaxin-1, Macrophage İnflammatory Protein 3- Alfa, Brain Atrophy, Biomarkers
  7. Yıl: 2023
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Sağlık Bilimleri Üniversitesi
  10. Enstitü: İstanbul Bakırköy Prof. Dr. Mazhar Osman Ruh Sağlığı ve Sinir Has. Eğt. ve Arş. Hastanesi
  11. Ana Bilim Dalı: Nörobilim Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 72

Özet

Amaç: Çalışmamızda B lenfosit kemoatraktan molekül (CXCL13), eotaksin-1 (CCL11) ve makrofaj inflamatuar protein 3-alfa(CCL20) kemokinlerinin ve MRG volümetrik ölçümlerinin MS hastalığının şiddeti ve prognozundaki yerini inceleyerek, takip ve hastalık seyirini öngörüde güvenilir belirteçler olup olmadıklarını araştırmayı amaçladık. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 04/2021-04/2022 tarihleri arasında, demiyelinizan atak nedeniyle tetkik edilen BOS incelemesi ve MRG yapıldıktan sonra ilk kez MS tanısı alan 43 olgu ve kontrol grubu olarak 12 idiyopatik intrakranyal hipertansiyon (İİH) ve 10 noninflamatuar nörolojik hastalık (NNH) ön tanısıyla BOS incelemesi yapılan toplamda 22 olgu dahil edildi. Tüm grupların serum/BOS ile MS grubunun 1.yıl serum kemokinleri ELISA'yla ölçüldü. MS hastalarının başlangıç ve 1. yıl MRG'lerinde volümetrik bulgular kaydedildi. Bulgular: Gruplar arasında yaş ve cinsiyet açısından fark yoktu (p=0.254, p=0.249). Gruplar arasında serum CXCL13, CCL11 ve CCL20 açısından anlamlı fark saptanmadı (sırasıyla p=0.509, p=0.980, p=0.169). MS grubunda BOS CXCL13'ün ortancası 37.2 pg/mL, İİH grubunda 37.6 pg/mL ve NNH grubunda 37.8 pg/mL'ydi. BOS CXCL13 NNH grubunda istatistiksel anlamlı yüksekti (p=0.016). BOS CCL11 ve CCL20 açısından gruplar arasında anlamlı farklılık saptanmadı (p=0.173, p=0.087). Tanı anı ve 1.yıl serum CXCL13, CCLL11 ve CCL20 kıyaslandığında anlamlı farklılık saptanmadı (p=0.159, p=0.936, p=0.778). Korelasyon analizinde BOS CXCL13 takip MRG'de yeni lezyon görülmesiyle (r=0.403; p=0.024), tanı anı serum CCL11 ise olguların tanı alma süresiyle (r=0.497; p= 0.036) istatistiksel olarak anlamlı ilişkiliydi. Beyin total hacim kaybı ortanca değeri 0,69 ml'ydi(%0.04). Spearman korelasyonuna göre bu değer olguların tanı alma süresi ile (r=0.895; p=0.001) pozitif yönde ilişkiliydi. Yine 1.yıl serum CXCL13 ile ak madde fraksiyonu değişim yüzdesi (r=0.648; p=0.043) pozitif yönde ilişkiliydi. Sonuç: Çalışmamızdaki bulgular BOS CXCL13'in aktif hastalık, serum CCL11'in ise progresyon tayininde yardımcı biyobelirteçler olabileceğini düşündürmektedir. Ayrıca olgularımızın tanı alma süresi geciktikçe MRG'de beyin hacim kaybının daha fazla olabileceğini gözlemledik. Sonuç olarak belli aralıklarla kısmen noninvaziv yöntemler olan MRG volümetrik ve bazı kemokin ölçümlerinin birlikte değerlendirilmesinin tedavi stratejisinde rol oynayacağını düşünmekteyiz.

Özet (Çeviri)

Objective: The study aimed to assess the potential prognostic value of B lymphocyte chemoattractant molecule (CXCL13), eotaxin-1 (CCL11), and macrophage inflammatory protein 3-alpha (CCL20) chemokines in MS. Moreover, a volumetric analysis of the brain was conducted to investigate the correlation with these chemokines and the benefit of follow-up. Method: Between April 2021 and April 2022, a total of 43 demyelinating attack cases diagnosed with MS were enrolled along with 22 controls (12 idiopathic intracranial hypertension (IIH) cases and 10 noninflammatory neurologic disease (NNH) cases). Chemokine levels were measured using ELISA in both serum and CSF samples. Volumetric analysis was performed based on annual follow-up MRI. Results: No significant differences were observed among the groups regarding serum CXCL13, CCL11, and CCL20 (p=0.509, p=0.980, p=0.169, respectively). However, CSF CXCL13 was significantly higher in NNH group (p=0.016). There were no significant differences in CSF CCL11 and CCL20 (p=0.173, p=0.087). Comparison of initial serum chemokines with those 1-year follow-up showed no significant differences(p=0.159, p=0.936, p=0.778). Correlation analysis indicated that CSF CXCL13 was significantly associated with the new lesions (r=0.403; p=0.024), while serum CCL11 was correlated with the time from the onset of symptoms to diagnosis(r=0.497; p=0.036). The median brain total volume loss value was 0.69 ml (%0.04) and correlated with the time from symptom onset to diagnosis (r=0.895; p=0.001), and serum CXCL13 after one-year follow-up was associated with the change in WMF percentage (r=0.648; p=0.043). Conclusion: CSF CXCL13 could serve as a useful biomarker for predicting active disease, while serum CCL11 may assist in identifying progression. Greater loss of brain volume on MRI was observed as the time from symptom onset to diagnosis increased. Our findings imply that the aforementioned chemokine levels and annual volumetric measurements for brain atrophy could play roles as both methods for monitoring disease progression and planning a treatment strategy.

Benzer Tezler

  1. Multipl sklerozda nörofilament hafif zincir ve B lenfosit kemoatraktan düzeyleri ile kognisyon ilişkisinin değerlendirilmesi

    Evaluation of the cognition relationship with neurofilament light chain and B lymphocyte chemoattractant levels in multiple sclerosis

    EZGİ BAKIRCIOĞLU DUMAN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2022

    NörolojiSağlık Bilimleri Üniversitesi

    Nöroloji Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. FATMA BELGİN BALCI

  2. Relapsing remitting multipl skleroz ve klinik izole sendrom tanılı hastaların beyin omurilik sıvılarının karakterizasyon ve ayırıcı tanılarınınfourier dönüşüm kızılötesi (FTIR) spektroskopi tekniği ile değerlendirilmesi

    Characterization of cerebrospinal fluids and evaluation of differential diagnosis in patients with relapsing remitting multiple sclerosis or clinical isolated syndrome using fourier transformation infrared (FTIR) spectroscopy.

    LEVENT ÖCEK

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2013

    NörolojiSağlık Bakanlığı

    Nöroloji Ana Bilim Dalı

    DR. YAŞAR ZORLU

  3. Protein biomarkers of multiple sclerosis; studies of cerebrospinal fluids from clinically different subtypes of MS patients

    Klinik olarak farklı multipl skleroz alt grubu hastalarının beyin omurilik sıvılarında MS biyobelirteçleri çalışması

    TİMUÇİN AVŞAR

    Yüksek Lisans

    İngilizce

    İngilizce

    2009

    Nörolojiİstanbul Teknik Üniversitesi

    İleri Teknolojiler Ana Bilim Dalı

    YRD. DOÇ. DR. EDA TAHİR TURANLI

  4. Yeni tanı konulmuş multipl skleroz hastalarında psikolojik dayanıklılığın; çocukluk çağı travması, depresyon, klinik, laboratuvar ve nörogörüntüleme bulguları ile ilişkisi

    The relationship of psychological resilience with childhood trauma, depression, clinical, laboratory and neuroimaging findings in newly diagnosed multiple sclerosis patients

    EMİNE AYAS ÇETE

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2024

    PsikiyatriSağlık Bilimleri Üniversitesi

    Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. DERYA İPEKÇİOĞLU

    DOÇ. DR. BURCU YÜKSEL

  5. Multipl skleroz hastalarında metilprednizolon tedavi öncesi ve sonrası oksidatif stres, nitrozatif stres ve enflamasyon belirteçlerinin incelenmesi

    Evaluation of oxidative stress, nitrosative stress and inflammation markers in multiple sclerosis patients before and after methylprednisolone therapy

    MAHMURE ASLAN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2008

    Biyokimyaİstanbul Üniversitesi

    Biyokimya Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. ARZU SEVEN