Geri Dön

Çocuklarda idrar yolu enfeksiyonu etkenleri ve antibiyotik direnç oranları

Pediatric urinary tract infection pathogens and antibiotic resistance rates

PDF İndir

  1. Tez No: 869607
  2. Yazar: CANSU DURSUN
  3. Danışmanlar: PROF. DR. İBRAHİM GÖKÇE
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları, Child Health and Diseases
  6. Anahtar Kelimeler: İdrar yolu enfeksiyonu, çocuk, üropatojen, antibiyotik direnci, genişlemiş spektrumlu beta-laktamaz, Urinary tract infection, child, uropathogen, antibiotic resistance, extended spectrum beta-lactamase
  7. Yıl: 2024
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Marmara Üniversitesi
  10. Enstitü: Tıp Fakültesi
  11. Ana Bilim Dalı: Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Çocuk Nefrolojisi Bilim Dalı
  13. Sayfa Sayısı: 100

Özet

Çocuklarda İdrar Yolu Enfeksiyonu Etkenleri ve Antibiyotik Direnç Oranları Amaç: Bu çalışmada idrar yolu enfeksiyonu (İYE) nedeniyle polikliniğimize başvuran çocukların demografik, klinik, laboratuvar ve görüntüleme bulgularının saptanması, en sık görülen üropatojenlerin belirlenmesi, güncel antibiyotik direnç oranlarının saptanması ve bu veriler ışığında profilaksi ve tedavide kullanılabilecek ajanların belirlenmesi amaçlanmıştır. Hastalar ve Yöntem: Bu çalışmada 01.01.2015-31.12.2023 tarihleri arasında Marmara Üniversitesi Pendik Eğitim ve Araştırma Hastanesi çocuk nefroloji polikliniğine başvuran, 0-18 yaş arasındaki İYE tanısı almış 520 hasta değerlendirilmiştir. Çalışmaya İYE semptomu olan ve idrar kültüründe anlamlı miktarda (orta akım idrar yönteminde ≥10⁵ cfu/ml, mesane kateterizasyonunda ≥104 cfu/ml) üremesi olan hastalar dahil edilmiştir. Hastalara ait bilgiler, hastane veri tabanından ve takip dosyalarından retrospektif olarak incelenmiştir. Bulgular: İdrar yolu enfeksiyonu tanısı almış 520 hastada toplam 692 İYE atağı ve 713 mikroorganizma üremesi çalışmaya dahil edildi. Hastaların %72.3'ü kızdı. Hastaların başvuru ortanca yaşı 72 ay idi. En sık eşlik eden komorbidite spina bifidaydı (%19.2). En sık saptanan ürogenital anomaliler sırasıyla vezikoüreteral reflü (%30.8), nörojenik mesane (%24) ve işeme disfonksiyonu (%13.1) idi. Başvuruların %82.5'i sistit, %17.5'i piyelonefrit idi; atakların %81.9' u tekrarlayan İYE idi. En sık rastlanan başvuru semptomları ateş, idrarda kötü koku, karın ağrısı ve idrar yaparken yanma idi. En sık saptanan gram (-) etkenler sırasıyla Escherichia coli (%61.9), Klebsiella pneumoniae (%17.7) ve Proteus mirabilis (%4.5); en sık gram (+) etken ise Enterococcus faecalis (%6.6) idi. Çalışmamızda ampisilin direnci %77.2, amoksisilin-klavulanat %57.5 saptandı. Sıklıkla kullanılan sefalosporinlerden sefiksim direnci %43.2, sefuroksim aksetil %51.7, seftriakson %40.4 ve sefepim %7.5 idi. Trimetoprim-sulfametoksazol direnç oranı %51, nitrofurantoin %23.2, siprofloksasin %33.9, amikasin %17, gentamisin %21.8 saptandı. En düşük direnç oranına karbapenem grubu (meropenem %1.5, ertapenem %1.7 ve imipenem %5.3) sahipti. Gram (-) üropatojenlerin %45.1'i (297/658) çoklu ilaç direncine (genişlemiş spektrumlu beta-laktamaz, AmpC beta-laktamaz, karbapenemaz üreten bakteriler) sahipti. İlk İYE ve tekrarlayan İYE'de antibiyotik direnç oranları karşılaştırıldığında, imipenem ve trimetoprim-sulfametoksazole karşı tekrarlayan İYE'lerde daha yüksek direnç oranları saptandı. Voiding sistoüretrografi yapılan hastaların %37.8'inde vezikoüreteral reflü; dimerkaptosüksinik asit sintigrafisi yapılan hastaların %47.9'unda parankimal skar saptandı. Son kontrolde hastaların %5'inde proteinüri, %5'inde hipertansiyon vardı. Hastaların sadece %0.8'inde glomerüler filtrasyon hızı 90 ml/dk/1.73m2'nin altında saptandı. Sonuç ve Tartışma: Son yıllarda gereksiz ve uygunsuz antibiyotik kullanımı nedeniyle antibiyotiklere karşı direnç tüm dünyada giderek artmakta ve önemli bir halk sağlığı sorunu haline gelmektedir. Çalışmamızda da benzer şekilde çoklu ilaç direncine sahip patojenlerin hızla arttığı, antibiyotik direnç oranlarında korkutucu bir yükseliş olduğu görülmektedir. Her ülke, her şehir ve hatta her ünite kendi mikro-çevrelerinde değişen antibiyotik direnç oranları nedeniyle kendi direnç profilini belirli aralıklarla gözden geçirmeli, güncel direnç oranlarını belirlemeli, ampirik tedavi seçeneklerini gözden geçirerek olası tedavi başarısızlığını en aza indirgemelidir.

Özet (Çeviri)

Pediatric Urinary Tract Infection Pathogens and Antibiotic Resistance Rates Objective: This study aims to determine the demographic, clinical, laboratory, and imaging findings of children presenting to our clinic due to urinary tract infections (UTI), identify the most common uropathogens, determine current antibiotic resistance rates, and identify antimicrobials that can be used in prophylaxis and treatment based on these data. Patients and Methods: A total of 520 patients diagnosed with UTI aged 0-18 years who presented to the pediatric nephrology outpatient clinic of Marmara University Pendik Training and Research Hospital between January 01, 2015 and December 31, 2023 were evaluated in this study. Patients with UTI symptoms and significant growth in urine culture (≥10⁵ cfu/ml in midstream urine method, ≥104 cfu/ml in bladder catheterization) were included. Patient's data were retrospectively reviewed from hospital databases and follow-up files. Results: A total of 692 UTI attacks and 713 microorganism growths were included in the study of 520 patients diagnosed with UTI. 72.3% of the patients were female. The median age at presentation was 72 months. The most common accompanying comorbidity was spina bifida (19.2%). The most commonly detected urogenital anomalies were vesicoureteral reflux (30.8%), neurogenic bladder (24%), and voiding dysfunction (13.1%), respectively. 82.5% of the patients had cystitis, 17.5% had pyelonephritis; 81.9% of the attacks were recurrent UTI. The most common presenting symptoms were fever, foul-smelling urine, abdominal pain, and dysuria. The most commonly encountered gram-negative pathogens were Escherichia coli (61.9%), Klebsiella pneumoniae (17.7%) and Proteus mirabilis (4.5%); the most common gram-positive pathogen was Enterococcus faecalis (6.6%). In our study, ampicillin resistance was 77.2%, amoxicillin-clavulanate 57.5%. Resistance rates of frequently used cephalosporins as follows: cefixime 43.2%, cefuroxime axetil 51.7%, ceftriaxone 40.4%, and cefepime 7.5%. Trimethoprim-sulfamethaxazole resistance rate was 51%, nitrofurantoin 23.2%, ciprofloxacin 33.9%, amikacin 17%, gentamicin 21.8%. The lowest resistance rate was shown in the carbapenem group (meropenem 1.5%, ertapenem 1.7%, and imipenem 5.3%). 45.1% of gram-negative uropathogens (297/658) had multidrug resistance (bacteria producing extended spectrum beta-lactamase, AmpC beta-lactamase, carbapenemases). When comparing antibiotic resistance rates between initial UTIs and recurrent UTIs, higher resistance rates were found for imipenem and trimethoprim-sulfamethaxazole in recurrent UTIs. Vesicoureteral reflux was detected in 37.8% of patients by voiding cystourethrography; renal parenchymal scarring was detected in 47.9% of patients by dimercaptosuccinic acid scintigraphy. At the last follow-up, proteinuria was found in 5% of patients, hypertension in 5%. Only 0.8% of patients had an glomerular filtration rate below 90 ml/min/1.73m² at the last follow-up. Conclusion and Discussion: In recent years, antibiotic resistance is increasing worldwide due to unnecessary and inappropriate antibiotic use, becoming a significant public health issue. Similarly, in our study, it is observed that pathogens with multidrug resistance are rapidly increasing, and there is a frightening rise in antibiotic resistance rates. Each country, city, and even each unit should review its resistance profile at certain intervals due to varying antibiotic resistance rates, determine current resistance rates, and minimize possible treatment failures by reviewing empiric treatment options.

Benzer Tezler

  1. Tez No

    532224

    Çocukluk çağında ilk idrar yolu enfeksiyonunda idrar bulguları ve idrar kültür sonuçlarının değerlendirilmesi

    Evaluation of urine test findings and urine culture results in first urinary tract infection of childhood

    NURSEL ATAY ÜNAL

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2018

    Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıSağlık Bilimleri Üniversitesi

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. ARİFE USLU GÖKCEOĞLU

  2. Tez No

    156568

    Çocukluk çağı komplike idrar yolu enfeksiyonlarında antibiyotik direnç profili

    Başlık çevirisi yok

    ARZU İSTANBULLU

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2004

    Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıEskişehir Osmangazi Üniversitesi

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

  3. Tez No

    455833

    Pediatrik üropatojenik escherıchıa colı izolatlarında virülans faktörlerinin ve antimikrobiyal duyarlılığın belirlenmesi

    Determination of virulence factors and antimicrobial susceptibility of pediatric uropathogenic escherichia coli isolates

    KEREM YILMAZ

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2013

    MikrobiyolojiEge Üniversitesi

    Farmasötik Mikrobiyoloji Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. ŞAFAK ERMERTCAN

  4. Tez No

    163658

    Çocuk yaş grubu üriner sistem patojenleri ve antibiyotik duyarlıkları

    Causative organismus and antibiotic in childhood uranary tract infections

    LEMAN KAYAŞ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2005

    Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıDicle Üniversitesi

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ.DR. AYDIN ECE

  5. Tez No

    502348

    Üriner sistem enfeksiyonlarında antibiyotik direncinin araştırılması

    Evaluation of antibiotic resistance in urinary tract infections

    RIZA YILMAZ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2018

    Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıSelçuk Üniversitesi

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    YRD. DOÇ. DR. MELİKE EMİROĞLU

Geri Dön