Geri Dön

Aile hekimliği asistanlarının aşı iletişimi tutumlarının değerlendirilmesi

Evaluation of family medicine assistants' attitudes to vaccine communication

  1. Tez No: 873438
  2. Yazar: DİLEK ORHAN
  3. Danışmanlar: DOÇ. DR. ESRA MELTEM KOÇ, DOÇ. DR. GÜLSEREN PAMUK
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Aile Hekimliği, Family Medicine
  6. Anahtar Kelimeler: Aşı iletişimi, bağışıklama, empati, güven duygusu, Vaccine communication, immunization, empathy, sense of confidence
  7. Yıl: 2024
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: İzmir Katip Çelebi Üniversitesi
  10. Enstitü: İzmir Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi
  11. Ana Bilim Dalı: Aile Hekimliği Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 80

Özet

Amaç: Aşılama bireysel bir sağlık hizmeti gibi görülse de toplum sağlığını ilgilendiren bir süreçtir. Bu çalışmada aile hekimliği asistanlarının aşı iletişimi tutumunun değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Çalışma 01.05.2023-05.06.2024 tarihleri arasında İzmir'de bulunan dört üniversite hastanesinde uzmanlık eğitimi alan 201 aile hekimliği asistan hekimlerine yüz yüze anket formuyla yapılması planlanmıştır. Çalışmaya etik kurul onayı ve gerekli izinler alındıktan sonra başlanmıştır. Katılımcılara ilk bölümde sosyodemografik veriler için yedi soru, ikinci bölümde ise aile hekimliği asistanlarına aşı iletimi konusundaki tutumlarını değerlendirmek amacıyla 34 sorulu anket yüz yüze uygulanmıştır. Bulgular: Çalışmaya 201 aile hekimliği asistanı katıldı. Çalışma grubunun yaş ortalaması 29,28±3,95 yıl; %44,78'i erkek, %55,22'si kadındı. Asistanlık süresi ortalama 2,15±0,99 yıldı ve tıp fakültesi mezuniyet yılları 1990 ve 2023 yılları arasındaydı. Çalışma grubundakilerin %13,93'nde çocuk sahibi olduğu ve %38,31'inin evli olduğu görüldü. Uzmanlık eğitimini aldığı kurumlara bakıldığında %29,85'i üniversitede, %70,15 'i eğitim ve araştırma hastanesinde çalıştığı görüldü. Aşı iletişimine bakış açısı değerlendirme sorularına verilen yanıtların dağılımına bakıldı. Çalışma grubunun % 56,22'si aşı konusunda ve %57,71'i aşıların etkinliği hakkında yeterli bilgiye sahip oldukları saptandı. Hastaların aşı olmasını sağlamak için aşıların başarılarını anlatıp doğru iletişim kurarım diyen katılımcıların en yüksek sıklığa (%55,19) sahip olduğu saptandı. Eğitim alınan kuruma göre hastaların aşı olmalarını sağlamak için kullanılan yöntemler arasında istatistiksel olarak fark görüldü(p=0,019). Bu farklılık üniversitede eğitim alıp hastaları korkutarak aşı olmalarını sağlarım diyenlerden kaynaklandı. Aşı reddini etkileyen faktörlere bakıldığında Medya-Basın Yayın Organları diyenlerin en yüksek sıklığa (%43,05) sahip olduğu bulundu. Aşı reddi tereddütünün önüne geçebilmek için kamu spotu reklamlar yapılması gerekiyor diyenlerin sıklığının (%32,57) en fazla olduğu saptandı. Sonuçlar: Aşı konusunda tıp eğitimi ve tıpta uzmanlık eğitiminde çeşitli dersler olmasına rağmen aşı iletişimiyle ilgili özel bir eğitim bulunmamaktadır. Aile hekimliğinin hastalarla ilk temas noktası olması, zorunlu aşı takviminin uygulanmasından sorumlu olması nedeniyle aşı iletişimi farkındalıklarının artırılması gereklidir. Hem tıp eğitiminde hem de aile hekimliği uzmanlık dalında aşı iletişimiyle ve iletişim becerileriyle ilgili eğitimlerin verilmesi, sağlık bakanlığı tarafından konuyla ilgili hekimlerin faydalanacağı kaynaklar ve eğitimlerin artırılmasının aşı reddi ve tereddütüne fayda sağlayacağı düşünülmektedir. Aile sağlığı merkezlerinde ya da poliklinikler de hekimlere hastalarla iletişimleri için gerekli zamanın verilmesinin, bilgilendirme yapan hekimler arasında deneyim paylaşım imkanı sağlanmasının da bunu kolaylaştıracağı düşünülmektedir. Aşı kararsızlıkları ve aşı reddi gibi durumlara ilişkin düşünce, tutum ve davranışların büyük ölçüde medyadan etkilendiği bu çalışmada ve literatürdeki birçok çalışmada belirtilmiştir. İçinde pek çok platformu ve sınırsız içeriği barındıran medyada aşılar ile ilgili kanıta dayalı ve güncel olmayan hatalı bilgilerin yer alması nedeniyle aşı karşıtlığı/tereddütü ile mücadelede günümüzde gittikçe zorlaşmaktadır. Bu nedenle hastalara yönelik güvenilir kanıta dayalı bilimsel verilerin yer aldığı sağlık bakanlığı tarafından oluşturulan sosyal medya kaynaklarının arttırılması ve bu kaynakların hekimler tarafından halkla paylaşılması sağlanmalıdır. Toplum bağışıklığının sağlanabilmesi aşı kabulünün artırılması amacıyla toplumun her kesimine hitap eden kamu spotları, reklamlar halkın saygı duyduğu örnek aldığı kişilerden de destek alarak planlanmalıdır.

Özet (Çeviri)

Aim: Although vaccination is seen as an individual health service, it is a process that concerns public health. This study aimed to evaluate the vaccine communication attitudes of family medicine assistants. Methods: The study was planned to be conducted with a face-to-face survey form among 201 family medicine assistant physicians receiving specialty training at four university hospitals in Izmir between 01.05.2023 and 05.06.2024. The study was started after ethics committee approval and necessary permissions were obtained. A survey with seven questions for sociodemographic data was administered to the participants in the first part, and a 34-question survey was administered face to face to the family physician assistants in the second part to evaluate their attitudes towards vaccine delivery. Results: 201 family medicine assistants participated in the study. The average age of the study group was 29.28±3.95 years; 44.78% were men and 55.22% were women. The average duration of residency was 2.15±0.99 years, and the medical school graduation years were between 1990 and 2023. It was observed that 13.93% of the study group had children and 38.31% were married. When we look at the institutions where they received their specialist training, it was seen that 29.85% worked at universities and 70.15% worked at training and research hospitals. The distribution of the answers to the evaluation questions regarding the perspective on vaccine communication was examined. It was determined that 56.22% of the study group had sufficient information about the vaccine and 57.71% about the effectiveness of the vaccines. It was found that the participants who said“I communicate correctly by explaining the success of vaccines to ensure that patients are vaccinated”had the highest frequency (55.19%). There was a statistical difference between the methods used to ensure vaccination of patients according to the institution where they were trained (p = 0.019). This difference stemmed from those who studied at the university and said they would scare patients into getting vaccinated. When looking at the factors affecting vaccine rejection, it was found that those who said“Media-Press”had the highest frequency (43.05%). It was found that the frequency of those who said that public spot advertisements should be made to prevent vaccine rejection hesitancy was the highest (32.57%). Conclusion: Although there are various courses on vaccination in medical education and medical specialty training, there is no specific training on vaccine communication. Since family medicine is the first point of contact with patients and is responsible for the implementation of the mandatory vaccination schedule, it is necessary to increase awareness of vaccine communication. It is thought that providing training on vaccine communication and communication skills in both medical education and family medicine specialization and increasing the resources and training provided by the Ministry of Health to physicians on the subject will be beneficial to vaccine rejection and hesitancy. It is thought that giving physicians the necessary time to communicate with patients in family health centers or polyclinics and providing the opportunity to share experience among physicians providing information will facilitate this. It has been stated in this study and in many studies in the literature that thoughts, attitudes and behaviors regarding situations such as vaccine hesitancy and vaccine rejection are largely influenced by the media. Nowadays, it is becoming more and more difficult to fight against vaccine hesitation/anti-vaccine hesitancy due to evidence-based and out-of-date inaccurate information about vaccines in the media, which includes many platforms and unlimited content. For this reason, social media resources created by the Ministry of Health, which contain reliable evidence-based scientific data for patients, should be increased and these resources should be shared with the public by physicians. In order to ensure community immunity and increase vaccine acceptance, public spots and advertisements that appeal to all segments of society should be planned with the support of people whom the public respects and takes as role models.

Benzer Tezler

  1. Aile hekimliği uzmanlık öğrencilerinin aşı reddi konusundaki bilgi, tutum, davranış ve çözüm önerileri

    Knowledge, attitude, behavior and solution suggestions of family medicine residents about vaccine rejection

    BAHADIR ÜZÜLMEZ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2021

    Aile HekimliğiSağlık Bilimleri Üniversitesi

    Aile Hekimliği Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. SEÇİL ARICA

  2. Ankara ilindeki aile hekimliği kliniklerinde çalışan doktorların aşı karşıtlığı konusundaki görüş, tutum ve davranışlarının değerlendirilmesi

    Evaluation of the opinions, attitudes and behaviors of the physicians workingin family medicine clinics in Ankara province about anti-vaccination

    ERHAN ŞİMŞEK

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2020

    Aile HekimliğiAnkara Yıldırım Beyazıt Üniversitesi

    Aile Hekimliği Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. AYLİN BAYDAR ARTANTAŞ

  3. Aile hekimliği asistanlarının COVID-19 pandemisi döneminde influenza, pnömokok ve covıd-19 aşıları hakkında bilgi, tutum ve davranışlarının değerlendirilmesi

    Evaluation of knowledge, attitudes and behaviors of family medicine assistants about influenza, pneumococcal and COVID-19 vaccines during the covid-19 pandemic period

    HASAN YAĞMUR

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2021

    Aile HekimliğiSağlık Bilimleri Üniversitesi

    Aile Hekimliği Ana Bilim Dalı

    UZMAN DUYGU YENGİL TACİ

  4. Aile hekimliği asistanlarının HPV ve koruma yöntemleri farkındalık düzeyinin araştırılması

    Investigation of the awareness of family medicine assistants of HPV and protection methods

    AHMET DEVECİ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2020

    Aile HekimliğiSağlık Bilimleri Üniversitesi

    Aile Hekimliği Ana Bilim Dalı

    DR. ÖĞR. ÜYESİ SÜLEYMAN ERSOY

  5. Aile hekimliği asistanlarının meningokok enfeksiyonu ve aşıları hakkında bilgi düzeyleri ve tutumlarının eğitim öncesi ve sonrası karşılaştırılması

    Comparison of knowledge levels and attitudes of family medicine assistants about meningococcal infection and vaccines before and after education

    ABDULKADİR TANRIKULU

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2023

    Aile HekimliğiSağlık Bilimleri Üniversitesi

    Aile Hekimliği Ana Bilim Dalı

    UZMAN MERTHAN TUNAY

    UZMAN HALİL VOLKAN TEKAYAK