Aile yapıları arasında birlikte ebeveynlik, aile aidiyeti ve empati arasındaki ilişki
The relationship between co-parenting across family structures, family belonging and empathy
- Tez No: 901415
- Danışmanlar: PROF. DR. SERAP DAŞBAŞ
- Tez Türü: Doktora
- Konular: Sosyal Hizmet, Social Work
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2024
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Selçuk Üniversitesi
- Enstitü: Sağlık Bilimleri Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Sosyal Hizmet Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 195
Özet
Bu tez çalışmasının amacı; aile yapılarında birlikte ebeveynlik, aile aidiyeti ve empati arasındaki ilişkileri araştırmaktır. Çalışmada birlikte ebeveynliğin objektif bir şekilde değerlendirilmesi için Aile Yapılarında Birlikte Ebeveynlik Ölçeği'nin (AYBEÖ) Türk kültürüne uyarlanması gerçekleştirilmiştir. Araştırma; birlikte ebeveynlik, aile aidiyeti ve empati arasındaki etkileşimleri inceleyerek bu değişkenlerin sosyo-demografik faktörlere göre nasıl farklılık gösterdiğini ortaya koymayı hedeflemiştir. Araştırma, metodolojisi betimsel araştırma olarak tasarlanmış ve iki aşamadan oluşmuştur. İlk aşamada, ölçeğin dilsel geçerliliği ve kültürel uyarlaması yapılmıştır. İkinci aşamada ise birlikte ebeveynlik, aile aidiyeti ve empati sosyo-demografik değişkenler ile ebeveynlik sürecini etkileyebilecek çocuğa veya ebeveyne ilişkin gelişimsel stres kaynakları ve olası destek kaynakları gibi faktörler doğrultusunda incelenmiştir. Bu aşamada betimsel istatistikler, Pearson korelasyon katsayısı, bağımsız örneklemler t-testi ve ANOVA analiz yöntemleri kullanılmıştır. Çalışmanın bulguları; AYBEÖ'nün iletişim, güven, saygı, düşmanlık ve diğer ebeveynin katılımına değer olmak üzere beş faktörlü yapısının Türk kültürüne başarılı bir şekilde uyarlandığını ve ölçeğin yüksek düzeyde iç tutarlılık gösterdiğini ortaya koymuştur. Bulgulara göre iletişim, saygı, düşmanlık ve değer alt boyutlarında cinsiyetler arasında anlamlı bir fark bulunmazken, erkeklerin güven alt boyutunda kadınlardan daha yüksek puan aldığı tespit edilmiştir. Eğitim seviyesi ve ekonomik düzey arttıkça birlikte ebeveynlik puanlarının yükseldiği görülmüştür. Medeni durumun da birlikte ebeveynlik ilişkisinde önemli bir değişken olduğu, evli ebeveynlerin boşanmış ebeveynlere kıyasla daha yüksek puanlara sahip olduğu belirlenmiştir. Ayrıca çocuğun kronik bir rahatsızlığı ya da gelişimsel bir bozukluğunun olması, birlikte ebeveynlik ilişkisinde olumsuz etkilere neden olmuştur. Aile aidiyeti ve empati arasında pozitif bir ilişki bulunmuştur. Aile aidiyeti yüksek olan ebeveynlerin empati düzeylerinin de yüksek olduğu bulunmuştur. Empati düzeylerinin, özellikle duygusal tepki alt boyutunda kadınlar lehine anlamlı bir fark gösterdiği tespit edilmiştir. Araştırma sonuçları, birlikte ebeveynlik süreçlerinde empati ve aile aidiyeti gibi psikososyal faktörlerin kritik bir rol oynadığını ve bu faktörlerin ebeveynler arasındaki uyumu olumlu yönde etkilediğini ortaya koymaktadır. Bu bağlamda ebeveynler arasındaki empatinin artırılmasının olumlu birlikte ebeveynlik ilişkisi açısından önemli olduğu görülmektedir. Ayrıca boşanmanın ebeveynlik süreçlerine olumsuz etkileri göz önünde bulundurularak, bu aileler için psiko-sosyal destek mekanizmalarının geliştirilmesi önerilmektedir. Eğitim ve ekonomik düzeyin yüksek olması birlikte ebeveynlik süreçlerine olumlu katkı sağladığı bulgusu, bu alanlarda geliştirilecek program ve politikaların ebeveynlik uyumunu destekleyebileceğini göstermektedir.
Özet (Çeviri)
The aim of this thesis is to investigate the relationships between co-parenting across family structures, family belonging, and empathy levels. In this study, the Co-Parenting Across Family Structures Scale (CoPAFS-27) was adapted to Turkish culture to objectively assess co-parenting. The research aims to explore the interactions between co-parenting, family belonging, and empathy levels, and to identify how these variables differ based on socio-demographic factors. The research was designed as a descriptive study and consisted of two stages. In the first stage, the linguistic validity and cultural adaptation of the scale were performed. In the second stage, coparenting, family belongingness and empathy were examined in the context of socio-demographic variables, as well as developmental stressors and potential support sources related to the child or parent that may affect the parenting process. Descriptive statistics, Pearson correlation coefficient, independent samples t-test, and ANOVA analysis methods were used in this stage. The findings of the study revealed that the five-factor structure of the CoPAFS-27 scale, including communication, trust, respect, hostility, and valuing the involvement of the other parent, was successfully adapted to Turkish culture, and the scale demonstrated high internal consistency. According to the results, while no significant difference was found between genders in the subscales of communication, respect, hostility, and valuing, it was observed that men scored higher than women in the trust subscale. As education level and economic status increased, coparenting scores also increased. Marital status was found to be an important variable in the coparenting relationship, with married parents scoring higher than divorced parents. Additionally having a child with a chronic illness or developmental disorder negatively impacted the coparenting relationship. A positive relationship was found between family belongingness and empathy. Parents with a high sense of family belongingness were found to have higher levels of empathy. Empathy levels, particularly in the emotional responsiveness subscale, showed a significant difference in favor of women. The results of the study demonstrate that psychosocial factors such as empathy and family belongingness play a critical role in coparenting processes and positively influence the harmony between parents. In this context, enhancing empathy between parents is seen as important for fostering a positive coparenting relationship. Furthermore, considering the negative effects of divorce on parenting processes, it is recommended to develop psychosocial support mechanisms for these families. The finding that higher education and economic levels contribute positively to coparenting processes suggests that programs and policies developed in these areas can support parenting harmony.
Benzer Tezler
- Tek ebeveynli aileleri güçlendirme programının dezavantajlı ebeveynler üzerindeki etkililiğinin belirlenmesi
Determination of the effectiveness of the single-parent families strengthen program on disadvantaged parents
ÖMER DOĞAN
Yüksek Lisans
Türkçe
2024
Eğitim ve ÖğretimKırıkkale ÜniversitesiEğitim Programları ve Öğretimi Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. İLKAY DOĞAN TAŞ
- Eğitimde aile katılımı ve okul-aile işbirliği: Tek ebeveynli ailelerin deneyimleri
Family involvement and school-family partnership in education: Experiences of single parent families
MELİKE YİĞİT
Yüksek Lisans
Türkçe
2024
Eğitim ve ÖğretimAmasya ÜniversitesiEğitim Bilimleri Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ ŞERAFETTİN GEDİK
- Okul öncesi yaşta beslenme sorunu olan çocuklar, annelerinin tutumları ve psikolojik iyilik halleri
Nutritional problems in preschool age of children, mothers' attitudes and psychological wellness
MERVE ÖZEN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2022
Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıSağlık Bilimleri ÜniversitesiÇocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
UZMAN ÖZLEM ERDEDE
UZMAN PINAR ZENGİN AKKUŞ
- Çocukluk dönemi yaşantıları ile yetişkin iletişim becerileri arasındaki ilişki: Öz belirleme ve öz duyarlığın aracı rolü
The relationship between childhood experiences and adult communication skills: The mediating role of self-determination and self-compassion
RUMEYSA ÇOBAN
Yüksek Lisans
Türkçe
2023
Psikolojiİstanbul Medeniyet ÜniversitesiAile Danışmanlığı ve Eğitimi Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ NUMAN TURAN
- Değişim kültürü ve aile: Türk ve Japon aile yapıları üzerinde bir karşılaştırma
The culture for change and family: A comparison between Turkish and Japanese family structure
Murakami İkuko
Doktora
Türkçe
2009
Eğitim ve ÖğretimAnkara ÜniversitesiEğitim Bilimleri Ana Bilim Dalı
PROF. DR. İSMAİL DOĞAN