Geri Dön

Early marriages, autonomy and afterthoughts: Investigating marital age regret through the lens of consent among the Roma community in Türkiye

Erken evlı̇lı̇kler, özerklı̇k ve sonradan düşünülenler: Türkı̇ye'dekı̇ Roman topluluğu arasında evlı̇lı̇k yaşı pı̇şmanlığının rıza merceğı̇nden ı̇ncelenmesı̇

  1. Tez No: 902230
  2. Yazar: SİMAY HURŞİDİ ÇAKIR
  3. Danışmanlar: PROF. DR. ALANUR ÇAVLİN BİRCAN
  4. Tez Türü: Yüksek Lisans
  5. Konular: Demografi, Demography
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2024
  8. Dil: İngilizce
  9. Üniversite: Hacettepe Üniversitesi
  10. Enstitü: Nüfus Etütleri Enstitüsü
  11. Ana Bilim Dalı: Demografi Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Demografi Bilim Dalı
  13. Sayfa Sayısı: 96

Özet

Bu tez, Türkiye'deki Roman toplumunda çocuk yaşta evlilik olgusunu, özellikle“evlilik yaşı pişmanlığı”kavramına ve evlilik kararlarında özerkliğin rolüne odaklanarak incelemektedir. Bu çalışmada, 2023“Türkiye'de Roman Nüfusun Demografik Bütünleşme ve Farklılaşma Düzeyleri ve Politika Öncelikleri (ROMA.AR)”araştırmasından elde edilen veriler kullanılarak, çocuk yaşta evlilikle ilişkili demografik, medeni ve sosyoekonomik faktörler ve bunların evlilik yaşına ilişkin geriye dönük pişmanlık duyguları üzerindeki etkileri nicel olarak analiz edilmiştir. Araştırma bulguları, Roman kadınların önemli bir kısmının çocuk yaşta evlendiğini, ancak bu kararlara dahil olan otonomi düzeyinin, evliliklerinin zamanlamasına ilişkin sonraki düşünceleri üzerinde önemli bir etkiye sahip olduğunu göstermektedir. Çalışma, bu bulguları Roman toplumunun daha geniş toplumsal ve kültürel dinamikleri içinde bağlamsallaştırmak için Sosyal Sözleşme Teorisi, bilgilendirilmiş rıza kavramı ve etnosentrizmi birleştiren kapsamlı bir teorik çerçeve kullanmaktadır. Kruskal-Wallis ve post hoc testleri de dahil olmak üzere çalışmanın istatistiksel analizi, zorla evliliklerin daha yüksek pişmanlık düzeyleriyle ilişkili olduğunu ve kendi kararıyla ve görücü usulüyle yapılan evliliklerin daha düşük pişmanlık dereceleri sergilediğini ortaya koyarken, tüm demografik kadın grupları çocuk yaşta evlilik deneyimi yaşamışlarsa evlilik yaşlarına ilişkin pişmanlık ifade ettiğini ortaya çıkarmıştır. Bulgular, çocuk yaşta evliliğin ele alınmasında kültüre duyarlı yaklaşımların gerekliliğini vurgulamakta, bireysel özerkliğin ve bilinçli karar vermenin teşvik edilmesinin öneminin altını çizmektedir. Bu araştırma, Türkiye'deki Roman nüfusu içinde çocuk yaşta evlilik ve sosyal meselelere ilişkin akademik söyleme katkıda bulunurken, yaygınlığını azaltmayı ve uzun vadeli sonuçlarını hafifletmeyi amaçlayan politika yapıcılar için de önemli bilgiler sunmaktadır.

Özet (Çeviri)

This thesis examines the phenomenon of child marriage within the Roma community in Turkey, with a particular focus on the concept of“marital age regret”and the role of autonomy in marital decision-making. This study employs data from the 2023“Demographic Integration and Differentiation Levels and Policy Priorities of the Roma Population in Turkey (ROMA.AR)”survey to conduct a quantitative analysis of the demographic, marital, and socioeconomic factors associated with child marriage and their impact on retrospective feelings of regret concerning marital age. The research findings indicate that while a considerable proportion of Roma women marry as children, the level of agency involved in these decisions has a significant impact on their subsequent reflections on the timing of their marriage. The study employs a comprehensive theoretical framework integrating Social Contract Theory, the concept of informed consent, and ethnocentrism to contextualize these findings within the broader societal and cultural dynamics of the Roma community. The study's statistical analysis, including Kruskal-Wallis and post hoc tests, reveals that while forced marriages are associated with higher levels of regret, and self-decided and arranged marriages exhibit lesser degrees of regret, all demographic groups of women express regret regarding their marriage age if they experienced child marriage. The findings highlight the necessity for culturally sensitive approaches to addressing child marriage, underscoring the significance of promoting individual autonomy and informed decision-making. This research contributes to the academic discourse on child marriage and social issues within the Roma population in Türkiye, while providing crucial insights for policymakers aiming to reduce its prevalence and mitigate its long-term consequences.

Benzer Tezler

  1. Investigating the impact of socio-demographic dynamics on divorce risk in Turkey

    Türkı̇ye'de sosyodemografı̇k dı̇namı̇klerı̇n boşanma rı̇skı̇ üzerı̇ndekı̇ etkı̇sı̇nı̇n araştırılması

    HANDE DENİZ TÜRK

    Yüksek Lisans

    İngilizce

    İngilizce

    2024

    DemografiHacettepe Üniversitesi

    Demografi Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. MEHMET ALİ ERYURT

  2. Üniversite öğrencilerinin evliliğe yönelik inançları algılanan ebeveyn tutumları ve erken dönem uyumsuz şemaları arasındaki ilişkinin incelenmesi

    Investigating the relationship between university students' beliefs to marriage and perceived parental attitudes and early maladaptive schemas

    AYŞE GÜMÜŞ KARADAŞ

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2022

    PsikolojiAnkara Hacı Bayram Veli Üniversitesi

    Psikoloji Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. CENGİZ ŞAHİN

  3. Erken dönem uyumsuz şemalar ve yalnızlık hissinin ilişki doyumu üzerine etkisi

    The effect of early maladaptive schemas and loneliness on romantic relationship satisfaction

    FATMA GÜLŞAH BEŞTAV ARICA

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2014

    PsikolojiÜsküdar Üniversitesi

    Klinik Psikoloji Ana Bilim Dalı

    YRD. DOÇ. DR. GÜL ERYILMAZ

  4. Evlilik doyumunu açıklamaya yönelik bir model: Uyumsuz şemalar, bağlanma stilleri ve duygusal düzenleme

    Model to explain marital satisfaction: Maladaptavi schemas, attachment styles and emotional regulation

    OSMAN ÇAKIR

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2014

    PsikolojiGazi Üniversitesi

    Eğitim Bilimleri Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. MEHMET GÜVEN