Geri Dön

Türkiye'nin taraf olduğu geri kabul anlaşmalarının geri göndermeme ilkesi açısından değerlendirilmesi

The evaluation of the readmission agreements to which Türkiye is a party within the frame of the principle of non-refoulement

  1. Tez No: 910709
  2. Yazar: MEHMET CEMİL BALCIOĞLU
  3. Danışmanlar: DOÇ. DR. BLEDA RIZA KURTDARCAN
  4. Tez Türü: Yüksek Lisans
  5. Konular: Hukuk, Law
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2024
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Galatasaray Üniversitesi
  10. Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
  11. Ana Bilim Dalı: Kamu Hukuku Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 174

Özet

Bu çalışmada, geri göndermeme (non-refoulement) ilkesi çerçevesinde, Türkiye'nin taraf olduğu geri kabul anlaşmaları ele alınmış ve bu kapsamda Türkiye'nin gerek hedef gerekse transit ülke olarak karşı karşıya olduğu düzensiz göç akını ile mücadelesinde GKA'ların nasıl bir işlevselliği haiz olduğunun ve düzensiz göç yükünün, sorumluluğun paylaşımı çerçevesinde anlaşmalara taraf diğer ülkelerle paylaşımı ve düzensiz göçmenlerin menşe ülkelerine yahut güvenli üçüncü bir ülkeye gönderilmesi yoluyla hafifletilmesi çabalarından arzu edilen sonuçların alınıp alınamadığının değerlendirmesi yapılmaya çalışılmıştır. Bu bağlamda, söz konusu değerlendirmeler yapılırken, GKA'lar kapsamında geri gönderme işlemine muhatap olan düzensiz göçmenlerin menşe ülkelerine yahut güvenli üçüncü bir ülkeye gönderilmeleri uygulamasının, uluslararası mülteci hukukunun en temel ilkelerinden biri olan geri göndermeme ilkesinin ihlali neticesini doğurup doğurmadığı tartışması da dikkate alınmıştır. Bu kapsamda çalışmanın birinci bölümünde mültecilik kavramı ve ilişkili kavramlar ele alınmış ve bu kavramların hem uluslararası hukuk hem de iç hukuk açısından taşıdığı anlam irdelenmiştir. Devamında mülteci statüsünün tespiti ve bu statünün devletler açısından yarattığı uluslararası koruma sorumluluğu öncelikle uluslararası hukuk açısından sonrasında ise iç hukuk açısından ele alınmıştır. İkinci bölümde, mülteci statüsünün sağladığı en temel hak olması ve diğer haklardan yararlanabilmenin de ön koşulu olması nedeniyle koruma sorumluluğunun temelinde yatan kavram olan geri göndermeme ilkesi hukuksal niteliği, koruma sağladığı kişiler, ilkeye riayet etmekle yükümlü devletler, ilke kapsamında yasaklanan eylemler ve istisnaları bakımından öncelikle uluslararası hukuk ve iç hukuk bakımından ele alınmış ve sonrasında devletlerin koruma sorumluluğunun paylaşımının temelinde yatan ve bu sorumluluğun paylaşımının aracı olan GKA'ların dayanağı olan güvenli üçüncü ülke kavramı ve bununla bağlantılı olan ilk sığınma ülkesi kavramı ve genel bir değerlendirmeyle GKA kavramı üzerinde durulmuştur. Çalışmanın son bölümü olan üçüncü bölümde ise Türkiye'nin taraf olduğu GKA'lar geri göndermeme ilkesi açısından değerlendirmeye tabi tutulmuştur. Bu kapsamda anlaşmalar tek tek ele alınmış ve öncelikle anlaşmalar hakkında genel bilgilere yer verilen bir değerlendirme yapılmış, sonrasında ise söz konusu anlaşmaların ilke bakımından incelemesine yer verilmiştir. Bu inceleme kapsamında anlaşmaların ilkeye doğrudan içeriğini zikrederek metinlerinde açık bir şekilde yer vermek yoluyla mı referans verdikleri, yoksa uluslararası hukukun temel ilkelerine ve ilkeyi doğrudan içeren veya ona dolaylı atıf yapan uluslararası anlaşmalara atıf yapmak suretiyle anlaşmalar içerisinde ilkeye dolaylı şekilde mi referans verildiği hususları ele alınmıştır.

Özet (Çeviri)

In this study, the readmission agreements to which Türkiye is a party are discussed within the frame of the principle of non-refoulement and, also in this context, the function of readmission agreements in its struggle against the flow of irregular migration Türkiye faces both as a country of destination and transit and whether the desired results were achieved from the efforts made to ease the burden of irregular migration by sharing it with the other states parties and returning irregular migrants to their countries of origin or safe third countries are assessed and it was taken into account whether returning irregular migrants who are subject to readmission to their countries of origin or safe third countries via readmission agreements results in violation of the principle of non-refoulement, one of the most fundamental principles of international refugee law. In this context, the first chapter of the study examines the refugee concept and other relevant concepts and their meanings in both international law and Turkish law. Subsequently, the determination of refugee status and the international protection responsibility it imposes on states are evaluated. In chapter two, the principle of non-refoulement that underlies the protection responsibility due to it being the most fundamental right provided by the refugee status and the prerequisite for the use of other rights is examined in terms of its legal characteristics, the persons that it provides protection to, the states obliged to comply with it, actions prohibited within the scope of the principle, and its exceptions, in terms of international and municipal law. Subsequently the safe third country concept which underlies the sharing of protection responsibility of states and is the basis for the readmission agreements that are a means of sharing this responsibility, and the related first country of asylum concept are examined, followed by a general assessment of the concept of readmission agreement. In the third and final chapter of the study the readmission agreements to which Türkiye is a party are examined within the frame of the principle of non-refoulement. In this context, the agreements are individually evaluated, and an assessment providing general information on the agreements is made and then the agreements are evaluated in terms of the principle of non-refoulement by assessing whether the agreements refer to the principle explicitly by mentioning its content and elements or implicitly by referring to the fundamental principles of international law or to the international agreements that clearly mention the principle or give implicit references to it.

Benzer Tezler

  1. Effects of the re-admission agreements on transit countries and irregular illegal immigrants: Turkey

    Geri kabul anlaşmalarının transit ülkeler ve düzensiz yasadışı göçmenler üzerine etkisi: Türkiye

    HATİCE DENİZ KAÇMAZ

    Yüksek Lisans

    İngilizce

    İngilizce

    2022

    Kamu YönetimiAnkara Sosyal Bilimler Üniversitesi

    Uluslararası İlişkiler Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. MERYEM HAKİM

  2. Düzensiz göçle mücadelede geri kabul anlaşmasının rolü: Türkiye-Avrupa Birliği örneği

    The role of readmission agreement in combating irregular migration: The Case of Türkiye-European Union

    BATUHAN KÖROĞLU

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2023

    Siyasal Bilimlerİnönü Üniversitesi

    Siyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. OĞUZHAN GÖKTOLGA

  3. Türkiye Cumhuriyeti'nin mülteci mevzuatı ve uygulamaları (1946-2016)

    Turkey's refugee legislation, and implementations (1946-2016)

    HAKİM BAKIR

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2024

    TarihAnkara Üniversitesi

    Atatürk İlkeleri ve İnkılap Tarihi Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. TEMUÇİN FAİK ERTAN

  4. Kıbrıs Barış Harekâtı'nın Türkiye ve Yunanistan basını eksenli analizi

    Comperative analyses of the Cyprus operation of 1974 on the basis of Turkish and Greek newspapers

    OZAN YÜCESOY

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2016

    TarihAnkara Üniversitesi

    Atatürk İlkeleri ve İnkılap Tarihi Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. NECDET AYSAL

  5. ЕВРАЗИЯ ЭКОНОМИКАЛЫК БИРЛИГИ: КЫРГЫЗСТАН МИСАЛЫНДА

    Avrasya Ekonomik Birliği: Kırgızistan örneği / The Eurasian Economic Union: The Case Of Kyrgyzstan

    ŞAMİL BALCI

    Doktora

    Kırgızca

    Kırgızca

    2024

    EkonomiKırgızistan-Türkiye Manas Üniversitesi

    İktisat Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. CUSUPCAN PİRİMBAYEV