Geri Dön

Ameliyathane dışı anestezi uygulamalarında ebus olgularının prospektif olarak değerlendirilmesi

Prospective evaluation of ebus cases in anesthesia applications outside the operating room

  1. Tez No: 912525
  2. Yazar: ŞEYMA NUR VAROL
  3. Danışmanlar: PROF. DR. İLKER ÖNGÜÇ AYCAN
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Anestezi ve Reanimasyon, Anesthesiology and Reanimation
  6. Anahtar Kelimeler: ASA, EBUS-TBNA, Sedasyon, Komplikasyon, Ameliyathane Dışı Anestezi, Hastane Yatışı, ASA, EBUS-TBNA, Sedation, Complications, Outpatient Anesthesia, Hospital Admission
  7. Yıl: 2025
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Akdeniz Üniversitesi
  10. Enstitü: Tıp Fakültesi
  11. Ana Bilim Dalı: Anesteziyoloji Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 114

Özet

Amaç: Endobronşiyal ultrason rehberliğinde yapılan transbronşiyal iğne aspirasyonu (EBUS-TBİA), akciğer kanseri, sarkoidoz ve lenfoproliferatif hastalıklar gibi farklı akciğer hastalıklarının teşhisinde sıklıkla kullanılan minimal invaziv bir tekniktir. Çalışmamızda elektif EBUS-TBİA yapılan hastalar prospektif olarak değerlendirilerek hastane yatış ihtiyacını önceden belirleyebilmek amaçlanmıştır. Yöntem: Bu çalışmada, elektif EBUS-TBİA yapılan 241 hasta; STOP-Bang Anket Skoru, Charlson Komorbidite İndeksi, ASA, Özel ASA skorlamaları solunum fonksiyon testleri, kan gazı analizleri, laboratuvar parametreleri, preoperatif SpO₂ seviyeleri, intraoperatif bulgular ve biyopsi alınan bölgeler üzerinden değerlendirilmiştir. Çalışmada istatistiksel analizler SPSS 27.0 (IBM Inc, Chicago, IL, USA) programı kullanılarak yapılmıştır. Bulgular: Komplikasyonlar günübirlik ve hastane yatışı grupları arasında karşılaştırıldığında desatürasyon, uzamış hipoksemi, ciddi hipoksemi, ciddi ve uzamış hipoksemi, ağır hipoksemi, aritmi komplikasyonlarının hastane yatışı gerektiren grupta daha sık gözlendiği görülmüştür. ASA 4 ve solunumsal ASA 4 hastaların hastane yatışının daha fazla olduğu kardiyovasküler ASA 4 olan hastaların ise hepsinin hastane yatışına ihtiyaç duyduğu bulunmuştur. Günübirlik grubunda ASA 1 ve 2 oranının daha yüksek olması ve hastanede yatan hasta grubunda ASA 3 ve 4 oranının daha yüksek olması dikkat çekmektedir. Her iki grup incelendiğinde, işlem öncesi daha düşük SpO2, daha düşük FEV1 (%) ve FVC (%) olan ve kitleden biyopsi yapılan hastaların hastane yatış oranlarının daha fazla olduğu görülmüştür. Laboratuvar değerlerinde ise hastane yatışı gereken grupta hemoglobin, hematokrit, sodyum, klor ve kalsiyum değerleri daha düşükken lökosit, NLR (Nötrofil/Lenfosit oranı), BUN, kreatinin, aPTT, INR ve CRP anlamlı olarak daha yüksek bulundu. STOP-Bang anketine göre hastaların risk derecelerinin ve Charlson Komorbidite İndeks puanlarının hastane yatışıyla ilişkisi anlamlı bulunmamıştır ancak STOP-Bang anket skoru yüksek olan hastalarda daha fazla desatürasyon, ağır hipoksemi ve hipertansiyon geliştiği görülmüştür. Charlson Komorbidite İndeks puanları daha yüksek olan hastalarda da daha sık aritmi ve hipertansiyon görülmüştür. Sonuç: Çalışmamızda STOP-Bang anket skorunun, Charlson Komorbidite İndeksinin ve preoperatif son 1 ay içinde alınan kan gazı değerlerinin hastane yatışı üzerinde belirleyici olmadığı sonucuna vardık. Ancak preoperatif solunum fonksiyon testinde FEV1 (%) ile FVC (%) yüzdelerinin düşük olmasının hastane yatışı üzerinde anlamlı bir etkisi olduğunu tespit ettik. Çalışmamızda ortaya koyduğumuz önemli bulgulardan biri, preoperatif düşük SpO2 değerlerinin hastane yatışını belirgin şekilde etkileyen bir faktör olmasıdır.

Özet (Çeviri)

Introduction: Endobronchial ultrasound-guided transbronchial needle aspiration (EBUS-TBNA) is a minimally invasive technique widely employed in the diagnosis of various pulmonary conditions, such as lung cancer, sarcoidosis, and lymphoproliferative disorders. This study aimed to prospectively evaluate patients undergoing elective EBUS-TBNA to identify potential predictors of hospital admission requirements. Methods: This study included 241 patients who underwent elective EBUS-TBNA. Assessments were conducted using the STOP-Bang Questionnaire, Charlson Comorbidity Index (CCI), American Society of Anesthesiologists (ASA) classification, specific ASA scores, pulmonary function tests, arterial blood gas analyses, laboratory parameters, preoperative SpO₂ levels, intraoperative findings, and biopsy sites. Statistical analyses were performed using SPSS version 27.0 (IBM Inc., Chicago, IL, USA). Results: Complications were compared between the outpatient and inpatient groups. Desaturation, prolonged hypoxemia, severe hypoxemia, combined severe and prolonged hypoxemia, profound hypoxemia, and arrhythmias were observed more frequently in the inpatient group. Patients with ASA 4 and respiratory ASA 4 classifications had higher hospitalization rates, while all patients with cardiovascular ASA 4 required admission. The outpatient group exhibited a higher prevalence of ASA 1 and 2 classifications, whereas the inpatient group showed a greater proportion of ASA 3 and 4 classifications. Hospitalization was more common among patients with lower preoperative SpO₂, reduced FEV1 (%), and FVC (%), as well as those who underwent biopsies from mass lesions. Laboratory findings revealed lower hemoglobin, hematocrit, sodium, chloride, and calcium levels in the inpatient group, whereas leukocyte count, neutrophil-to-lymphocyte ratio (NLR), blood urea nitrogen (BUN), creatinine, activated partial thromboplastin time (aPTT), international normalized ratio (INR), and C-reactive protein (CRP) levels were significantly higher. Although the STOP- Bang score and CCI were not directly associated with hospital admission, higher STOP-Bang scores were linked to increased rates of desaturation, severe hypoxemia, and hypertension. Higher CCI scores correlated with increased occurrences of arrhythmias and hypertension. Conclusion: This study demonstrated that the STOP-Bang score, Charlson Comorbidity Index, and preoperative arterial blood gas values obtained within the last month were not significant predictors of hospital admission. However, reduced FEV1 (%) and FVC (%) in preoperative pulmonary function tests were identified as meaningful predictors. A notable finding was that lower preoperative SpO₂ levels significantly influenced hospitalization rates.

Benzer Tezler

  1. Pediatrik kateterizasyon uygulamalarında sedasyon için kullanılan deksmedetomidin ve propofolün serebral oksijenizasyon üzerine olan etkilerinin fore- sight ile değerlendirilmesi

    The effects of using dexmedetomidine and propofol for sedation in pediatric cardiac catheterization on cerebral oxygen saturation by using fore-sight.

    MURAT ÇETİN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2013

    Anestezi ve ReanimasyonMersin Üniversitesi

    Anesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. HANDAN BİRBİÇER

  2. Pediatrik endoskopik girişimlerde ANİ monitörizasyonu kılavuzluğunda uygulanan sedasyonun postoperatif derlenme üzerine etkileri

    The effects of sedation guided by ANI monitoring on postoperative recovery in pediatric endoscopic procedures

    MERVE ALTINTAŞ DOĞRU

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2019

    Anestezi ve ReanimasyonMarmara Üniversitesi

    Anesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı

    DR. ÖĞR. ÜYESİ PELİN ÇORMAN DİNÇER

  3. Dilatasyon ve küretaj uygulanan olgularda intravenöz deksmedetomidinin propofol enjeksiyon ağrısına, sedasyon ve analjezi kalitesine etkisi

    The effect of intravenous dexmedetomidine on propofol injection pain, sedation and analgesia quality in patients undergoing dilatation and curettage

    HİCRAN KARACA SONMEZER

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2011

    Anestezi ve ReanimasyonErciyes Üniversitesi

    Anesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. ZEYNEP TOSUN

  4. Günübirlik anestezi uygulamalarında hasta güvenliği kültürünün algılanmasının değerlendirilmesi

    Evaluation of the patient safety culture perception of outpatient anesthesia

    YILMAZ MENKEN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2018

    Anestezi ve ReanimasyonSağlık Bilimleri Üniversitesi

    Anesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. NAMİGAR TURGUT