Erken dönem Bizans İmparatorluğu'nun dış politikası (330-717)
Foreign policy of the early Byzantine Empire (330-717)
- Tez No: 928846
- Danışmanlar: DOÇ. DR. SAYİME DURMAZ
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Tarih, History
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2025
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Çankırı Karatekin Üniversitesi
- Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Tarih Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 207
Özet
Erken dönem Bizans İmparatorluğu, MS. IV. yy. ile VII. yy. arasındaki dönemi kapsar ve bu dönem Roma İmparatorluğunun bölünmesiyle devam eder. Bu dönemde Bizans'ın dış politikası birçok faktörün etkisi ile şekillenmiş ve farklı stratejilerin uygulanmasına neden olmuştur. Erken dönem Bizans'ın dış politikasının temel amaçlarından biri, imparatorluğun sınırlarını korumak ve toprak bütünlüğünü sağlamak olmuştur. Bizans, doğu ve batıda çeşitli düşmanlar ile özellikle Sasani ve barbar kavimler ile mücadele etmek durumunda kalmıştır. Sasani imparatorluğu, Bizans'ın en büyük rakibi olmuş ve sık sık savaşa neden olmuştur. Bu savaşlar imparatorluğun askeri gücünü ve ekonomik kaynaklarını zorlamış ancak bazı dönemlerde Bizans'ın zaferleri ile sonuçlanarak yeni toprak kazanımları sağlanmıştır. Aynı dönemde barbar kavimlerin akınları da Bizans için önemli bir zorluk teşkil etmiştir. Gotlar, Vandallar, Lombardlar, Hunlar gibi kavimler, romanın zayıf olduğu dönemleri fırsat bilerek sınırlarına yönelmiştir. Bu gruplarla başa çıkmak amacı ile Bizans askeri önlemler almakla kalmamış, aynı zamanda diplomatik yollarla da ilişkileri geliştirmeye çalışmıştır. İttifaklar yapmak, çeşitli kavimlerle barış antlaşmaları imzalamak gibi yöntemler, dış politikada önemli bir yer tutmuştur. Bu stratejik diplomasi Bizans'ın sınırlarını korumak ve belirli bir denge sağlamak amacıyla etkin bir şekilde kullanılmıştır. Diğer yandan dönemin en dikkate değer faktörlerinden biri de Hristiyanlığın güçlenmesidir. I. Konstantin'in Hristiyanlığı resmi din olarak kabul etmesiyle, bu inanç sistemi Bizans'ın iç ve dış ilişkilerini önemli ölçüde etkilemiştir. Hristiyanlığa geçiş, sadece dini bir dönüşüm değil aynı zamanda siyasi bir strateji olarak da değerlendirilmiştir. Bizans imparatorluğu, Hristiyan topluluklarla iş birliği yaparak düşmanlarına karşı dayanışma sağlama yoluna gitmiştir. Dini birleştirici bir unsur olarak Hristiyanlık, dış politikanın temel taşlarından biri haline gelmiştir. Bu durum hem Bizans'ın iç huzurunu arttırmış hem de komşu Hristiyan devletlerle ilişkilerini güçlendirmiştir.
Özet (Çeviri)
The early Byzantine Empire covers the period from the 4th to the 7th century AD, and continues with the division of the Roman Empire. Byzantine foreign policy during this period was shaped by many factors and led to the implementation of different strategies. One of the main objectives of early Byzantine foreign policy was to protect the borders of the empire and ensure its territorial integrity. Byzantium had to fight against various enemies in the east and west, especially Sassanids and barbarian tribes. The Sassanid empire was Byzantium's biggest rival and frequently caused wars. These wars strained the military power and economic resources of the empire, but in some periods they resulted in Byzantine victories and new territorial gains. In the same period, the raids of barbarian tribes also posed a significant challenge for Byzantium. Tribes such as Goths, Vandals, Lombards and Huns took advantage of the weak periods of the Roman Empire and headed towards its borders. In order to deal with these groups, Byzantium not only took military measures but also tried to improve relations through diplomatic means. Methods such as making alliances and signing peace treaties with various tribes played an important role in foreign policy. This strategic diplomacy was used effectively to protect Byzantium's borders and maintain a certain balance. On the other hand, one of the most remarkable factors of the period was the strengthening of Christianity. With Constantine I's adoption of Christianity as the official religion, this belief system had a significant impact on Byzantium's internal and external relations. The conversion to Christianity was not only a religious conversion but also a political strategy. The Byzantine Empire sought solidarity against its enemies by cooperating with Christian communities. As a religious unifier, Christianity became one of the cornerstones of foreign policy. This situation both increased Byzantium's internal peace and strengthened its relations with neighboring Christian states.
Benzer Tezler
- Erken Dönem Doğu Roma İmparatorluğunun dış siyaseti (330-717)
Foreign policy of the Early Eastern Roman Empire
ZEYNEP UĞURLU
Yüksek Lisans
Türkçe
2024
TarihNevşehir Hacı Bektaş Veli ÜniversitesiTarih Ana Bilim Dalı
PROF. DR. LÜTFİ GÜRKAN GÖKÇEK
- Doğu Roma (Bizans) İmparatorluğu'nun dış politikası (Erken Bizans Dönemi (330-718))
Foreign policy of East Roman (Byzantine) empire (Early Byzantine Period (330-718))
MUSTAFA GÜLEM
- An urban node in the ritual landscape of byzantine constantinople: The church of St John the Baptist of the Stoudios Monastery
Bizans Konstantinopolis'inin ritüelistik peyzajinda kentsel bir düğüm noktası: Stoudios Manastırı Vaftizci Yahya Kilisesi
DİLARA BURCU GİRİTLİOĞLU
Yüksek Lisans
İngilizce
2019
MimarlıkOrta Doğu Teknik ÜniversitesiMimarlık Tarihi Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ PELİN YONCACI ARSLAN
- Musics of Harşit valley, Northeastern Turkey
Harşit vadisi müzikleri, Kuzeydoğu Türkiye
MUSTAFA KEMAL ÖZKUL
Doktora
İngilizce
2019
Müzikİstanbul Teknik ÜniversitesiMüzik Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. EMİNE ŞİRİN ÖZGÜN TANIR
- Erken Bizans Dönemi'nde Orta ve Güney Yunanistan'daki Slav izleri
The Slavic traces in the Early Byzantine Period in the Central and Southern Greece
ONUR TÜRKAY
Yüksek Lisans
Türkçe
2022
ArkeolojiDokuz Eylül ÜniversitesiArkeoloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. BİNNUR GÜRLER