Türkiye'de okul öncesi eğitim programlarının (1952-2024) afet dirençliliği bakımından incelenmesi, oyun tabanlı afet farkındalık etkinlikleri

Analysis of preschool education programs in Türkiye (1952-2024) in terms of disaster resilience, play-based disaster awareness

Tez No: 957492
Yazar: ESEN AYANOĞLU
Danışmanlar: PROF. DR. NİLGÜN OKAY
Tez Türü: Yüksek Lisans
Konular: Kamu Yönetimi, Public Administration
Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
Yıl: 2025
Dil: Türkçe
Üniversite: İstanbul Teknik Üniversitesi
Enstitü: Lisansüstü Eğitim Enstitüsü
Ana Bilim Dalı: Afet ve Acil Durum Yönetimi Ana Bilim Dalı
Bilim Dalı: Afet Yönetimi Bilim Dalı
Sayfa Sayısı: 161

Özet

Dünya'nın süreçlerinde deprem, sel, heyelan, yıldırım gibi doğa olayları bulunmaktadır. Doğanın bir parçası olan insan için doğayla uyum içerisinde yaşamak ve yerleşim yerleri seçilirken riskleri göz ardı etmemek hayati bir önem taşımaktadır. Afetlere neden olabilecek iklim değişikliği etkileri ve doğal olayların bir tehdit olduğunu bilmek, doğal ve doğal olmayan tehlikeleri öğrenmek, zarargörebilirliği azaltmak ya da tehlikelerden sakınmak ve korunmak için afete dönüşmeden riskleri görmek ve önleyici tedbirler almak gerekmektedir. Afet riskini azaltmak ve hazırlık için afet farkındalıklarının oluşturulması, bireylerin ve çevresindekilerin hayatlarını koruyacak ve kurtaracaktır. Aynı zamanda duyarlılık ve beceriler kazanarak sosyal sorumluluk sahibi olmaları, afetlere dirençli toplumların oluşmasını sağlayarak sürdürülebilir kalkınmanın devamlılığında etkili olacaktır. Okul öncesi dönem, bireylerin temel davranış kalıplarını edindiği ve yaşam boyu sürecek alışkanlıkların temellerinin atıldığı kritik bir gelişim evresidir. Bu dönemde kazanılan bilgi, beceri ve tutumlar, kalıcı biçimde davranışları doğrudan etkilemektedir. Dolayısıyla, okul öncesinde verilen afet farkındalığı ve hazırlık eğitimi, çocukların yalnızca bu yaş döneminde değil, yaşamlarının ilerleyen evrelerinde de afetlere karşı doğru davranışlar sergilemelerine olanak tanımakta; risk durumlarında doğru kararlar alma, problem çözme ve çevresel değişimlere uyum sağlama becerilerini desteklemektedir. Çocuklar afetlerde en savunmasız gruplardan birini oluşturmaktadır. Zarargörebilirliklerinin yüksek olması, gelişimsel özellikleri, bilişsel yeterlilikleri ve çevresel desteğe olan ihtiyaç düzeyleri ile ilişkilidir. Okul öncesinde afetlere karşı dirençlilik temelli ve sürdürülebilir bir eğitim aldıkları takdirde okullarda kazandıkları alışkanlıklar, davranışlarını şekillendirdiği için öğrendiklerini yaşamları boyunca uygulayabilir, yeni problemleri çözebilir ve hayatın değişen koşullarına uyum sağlayabilirler. İklim değişikliği ve doğa olaylarını bilimsel süreçlerle anlama becerilerinin arttırılması, okul öncesi dönemde çocukların afetlere karşı psikolojik ve bilişsel olarak hazırlık ve dirençlilik geliştirmelerini desteklemektedir. Bu bağlamda geliştirilecek eğitim programlarının, onların bilişsel ve gelişimsel düzeylerine uygun biçimde yapılandırılması gereklidir. Okul öncesi dönemdeki çocukların bilişsel gelişim özellikleri dikkate alındığında, ezbere dayalı ve pasif öğrenmeye dayanan afet farkındalık ve hazırlık amaçlı eğitimlerin korku ve kaygıyı tetikleyebildiği değerlendirilmelidir. Bu yaş grubundaki çocukların bilişsel düzeyleri, soyut kavramları anlamada sınırlıdır ve olayları somut biçimde algılama eğilimindedirler. Bu nedenle, tehlike ve risk gibi soyut kavramların doğrudan anlatım yoluyla verilmesi çocuklarda korku, kaygı ve yanlış anlamlandırmalara yol açabilmektedir. Aktif katılımı teşvik eden ve çocukların öğrenme sürecine doğrudan dahil olmalarını sağlayan etkinlikler ile sürdürülebilir eğitimlerin geliştirilmesi bilimsel yaklaşımla afetlere dirençlilik geliştirmelerine katkı sunmaktadır. Ayrıca afet eğitiminin yalnızca okul ortamıyla sınırlı kalmaması, aile katılımını da içerecek şekilde çok paydaşlı bir yapıda kurgulanması gerekmektedir. Ailelerle yürütülen eğitim çalışmaları, hem çocukların okulda kazandıkları davranışların ev ortamında pekiştirilmesini sağlamakta hem de afet bilincinin toplumsal düzeyde yaygınlaşmasına katkıda bulunmaktadır. Bu sayede afet sonrası normal yaşama geçiş süreci daha kısa sürede ve daha sağlıklı bir biçimde gerçekleştirilebilmektedir. Toplumların afetlere karşı dirençli hale gelmesinde, bireylerin erken yaşlardan itibaren afet farkındalığına sahip olması temel bir gerekliliktir. Afet riskinin oluşmasını önlemek veya etkilerini azaltmak, afet sırasında ve sonrasında yapılması gereken doğru davranışları öğrenmek ancak programlı ve okul öncesinde başlayan bir eğitim süreciyle mümkündür. Bu çerçevede, çocukların afetlere neden olabilecek tehlikeleri tanımaları, yaşadıkları çevrede var olan deprem, sel, orman yangını ve heyelan gibi riskleri fark etmeleri büyük önem taşımaktadır. Söz konusu riskleri anlamlandıran ve uygun önlemleri öğrenen bireylerin yetişmesi, yanlızca bireysel güvenliği değil, aynı zamanda afetlere karşı toplumsal dayanıklılılğı da güçlendirecektir. Türkiye'de uluslararası çalışmalara bakıldığında okul öncesi eğitim programlarının afetler açısından değerlendirilmesine yönelik çalışma bulunmamaktadır. Bu tez çalışmasında, Türkiye'de ilk defa Okul Öncesi Eğitim Programlarının (1952-2024) afet dirençliliği bakımından 3-6 yaş çocukların gelişimine yönelik incelemesi yapılmıştır ve“Nitel Araştırma Yöntemi”kullanılmıştır. Okul öncesi eğitim programlarında afet dirençliliği eğitiminin olması, çocukların afetlere tepkilerini şekillendirerek afetler hakkındaki farkındalığını artırmada ve günlük yaşamlarında uygulamaya geçirmeleriyle hayati bir rol oynar. Ülkemizde Milli Eğitim Bakanlığı tarafından hazırlanan okul öncesi eğitim programı, ilk defa 1952 yılında geçici olarak düzenlenen“Ana Okulları program ve yönetmeliği ile anaokulların öğretmen yetiştirme kursu geçici programı”, 1953 yılında“Ana Okulları Yönetmeliği ve Programı”olarak uygulanmıştır. Daha sonra, 1962 yılında“Ana Okulları Kılavuzu”, 1989 yılında“Okul Öncesi Eğitim Programı”, 1994 yılında“Okul Öncesi Eğitim Programları (Kreş, Anaokulu, Anasınıfı), 2002 ve 2006 yıllarında ”36-72 Aylık Çocuklar İçin Okul Öncesi Eğitim Programı“, 2013'te ”Okul Öncesi Eğitim Programı“ olarak hazırlanmış ve uygulanmaya alınmıştır. 2013'te Okul Öncesi Eğitimde Değerler Eğitimi Programı (Davranış Geliştirme Merkezli Öğrenme) yer almıştır. ”Erken Çocukluk Eğitiminde Kalite ve Erişimin Arttırılması“ projesi kapsamında güncellenerek ”2024 Okul Öncesi Eğitim Programı“ 2023-2024 eğitim öğretim yılı Şubat ayında uygulanmaya konulmuştur. 2024-2025 eğitim öğretim döneminde ise ”Türkiye Yüzyılı Maarif Modeli“ kapsamında ”2024 Okul Öncesi Eğitim Programı“ adıyla uygulanmaya başlanmıştır. 2024 yılından önceki okul öncesi eğitim programlarında; tehlikelerden korunma, çevresel farkındalık, yardım kuruluşlarıyla işbirliği, yaşamı iyileştirme ve koruma sorumluluğu, kaynakların etkin kullanımı, sosyal yaşamın işleyişini anlama gibi afet dirençliliği için önemli konular yer alsa da; bu programlarda afet ve risk kavramları, afetlere hazırlık, afet öncesi-sırası-sonrası yapılması gereken davranışlara dair bilgiler ve afet riskinin önlenmesi ya da azaltılması gibi kritik unsurlar yer almamıştır. Dolayısıyla okul öncesi dönemde afet farkındalık eğitimi verilmemesi, afet dirençli toplumların oluşturulamamasına neden olmuştur. Bu nedenle Türkiye'de sık yaşanan depremler, orman yangınları, seller, heyelanlar ve çığ gibi doğal olaylar afete dönüşmüştür. 23.04.2025 tarihinde merkez üssü Marmara Denizi olan Silivri açıklarında 6.2 büyüklüğünde meydana gelen deprem sonrasında 4, 5 ve 6 yaş gruplarındaki 15 çocuk ile ”Anket Çalışması" yapılmıştır. Elde edilen bulgular, çocukların büyük çoğunluğunun deprem olgusuna ilişkin yeterli bilgiye ve güvenli davranışlara yönelik refleks düzeyinde becerilere sahip olmadığını ortaya koymuştur. Okul öncesi eğitim alan çocukların afet farkındalık düzeylerinin görece daha yüksek olmasına karşın bu bilgilerin deprem sırasında uygulamaya geçirilmediği; yani bilişsel düzeyde kazanılmış bilginin davranışsal düzeye aktarılamadığı gözlemlenmiştir. Bununla birlikte, çocukların ve onlara eşlik eden yetişkinlerin deprem sırasında çoğunlukla dışarıya kaçtıkları ya da hiç bir eylemde bulunmadıkları belirlenmiştir. Bu durum, çocukların ve çevresindeki bireylerin deprem sırasında yapılması gereken doğru davranışları ya bilmediklerini ya da bildikleri halde uygulamaya geçiremediklerini göstermektedir. Anket sonuçları, yaşantı temelli öğrenmenin ve tekrarlayan eğitim uygulamalarının gerekliliğini açıkça ortaya koymaktadır. Tez'in son bölümünde, çocukların Dünya'yı tanıma süreci kapsamında doğa olaylarını ve iklim değişikliğini aktif olarak keşfetmelerini sağlayan etkinlikler gerçekleştirilmiştir. Bu etkinlikler, okul öncesi dönemdeki çocukların kalıcı ve eğlenceli bir öğrenme yaşamaları amacıyla tasarlanmıştır. Bu doğrultuda, afet farkındalığını oyun yoluyla kazandırmaya yönelik etkinlikler geliştirilmiştir. Hazırlanan bu oyun temelli etkinlikler, çocukların yaşlarına uygun ve ilgi çekici bir şekilde afetle ilgili kavramları içselleştirmelerini amaçlamaktadır. Ayrıca, öğrenmenin yalnızca okul ortamında sınırlı kalmaması ve çocukların afetlere hazırlık düzeylerinin artırılması için aile katılımı da etkinliklere entegre edilmiştir. Aile katılımı, çocukların öğrendiklerini ev ortamında pekiştirmelerini sağlayarak, afetlere hazırlık konusunda hem bireysel hem de toplumsal dirençliliğin güçlendirilmesine katkıda bulunmuştur. Bu tez çalışmasında, bireysel ya da toplumsal düzeyde var olan kırılganlıkların, kaçınılmaz zararlarla sonuçlanmak zorunda olmadığı; uygun hazırlık, risk azaltma stratejileri ve koruyucu önlemler yoluyla, okul öncesi dönemden itibaren verilecek oyun tabanlı afet farkındalık eğitimleriyle bu zararların önlenebileceği ya da en aza indirilebileceğinin kavratılması amaçlanmıştır.

Özet (Çeviri)

This thesis aims to help children understand that individual or societal vulnerabilities do not necessarily lead to inevitable harm; rather, such risks can be mitigated through appropriate preparedness, risk reduction strategies, and protective measures. Natural hazards such as earthquakes, floods, landslides, and lightning are intrinsic elements of the Earth's ecological cycle. Given that human beings are integral components of the natural environment, coexisting in harmony with nature and accounting for potential risks when selecting settlement areas are matters of critical importance. Recognizing the threat posed by both the impacts of climate change and natural phenomena, it becomes imperative to develop an understanding of both natural and anthropogenic hazards, to identify risks before they manifest as disasters, and to adopt proactive, preventive strategies aimed at minimizing vulnerability and ensuring protection. Enhancing disaster risk awareness and preparedness not only safeguards individual lives but also contributes to broader community resilience. Furthermore, the cultivation of sensitivity and competence in this domain fosters a sense of social responsibility, thereby facilitating the emergence of disaster-resilient societies and playing a pivotal role in ensuring the continuity of sustainable development. Children represent one of the most vulnerable groups in the context of disasters. If they receive resilience-focused and sustainable education during the early childhood period, the habits they develop at school will shape their behaviors, enabling them to apply learned knowledge throughout their lives, solve emerging problems, and adapt to changing life circumstances. Enhancing their capacity to comprehend climate change and natural events through scientific inquiry fosters both psychological and cognitive preparedness and resilience against disasters in the preschool years. It has been observed that passive, rote-based disaster awareness and preparedness programs can evoke fear in young children and hinder their understanding, as they tend to perceive events in a concrete manner. Therefore, the development of sustainable education programs incorporating active learning strategies will reinforce their disaster resilience through a scientific and participatory approach. Moreover, educational interventions involving families are critical for strengthening community resilience and ensuring a rapid transition to normalcy in the aftermath of disasters. In Turkey, there are no existing studies that evaluate preschool education programs in terms of disaster resilience within the context of international research. This thesis is the first to examine the Preschool Education Programs in Turkey (1952–2024) with respect to disaster resilience and their impact on the development of children aged 3 - 6 years. The Qualitative Research Method was employed in this study. Providing disaster awareness education from an early age is essential for building disaster-resilient communities, as it helps individuals prepare for disasters and understand what actions to take before, during, and after such events, thereby preventing or reducing the formation of disaster risks. Therefore, it is crucial for children in the preschool period to learn about hazards that may lead to disasters and to recognize the risks in their environment, such as earthquakes, floods, forest fires, and landslides. In this study, preschool education programs in Turkey from 1952 to 2024 have been examined in terms of disaster resilience. The inclusion of disaster resilience education in preschool curricula plays a vital role in shaping children's responses to disasters, increasing their awareness, and enabling them to apply this knowledge in their daily lives. In Turkey, the first preschool education curriculum was temporarily introduced in 1952 under the title“Preschool Program and Regulation”along with the provisional teacher training program for preschools. This was later formally implemented in 1953 as the“Preschool Regulation and Curriculum,”prepared by the Ministry of National Education. In the 1989 Preschool Education Program, the list of units included disaster types such as fire, earthquake, landslide, and flood, and concepts such as snow, rain, hail, wind, lightning, and thunder. Additionally, commemorative weeks such as Red Crescent Week, Green Crescent Week, Forest Week, and Health Week were added. In the 1994 Preschool Education Program, rules for maintaining a healthy life, self-protection from dangers, and avoiding potentially hazardous situations were included among the goals and target behaviors. The Red Crescent was introduced as a social aid institution, and topics such as weather events, the positive and negative impacts of changes in nature, efficient use of resources, environmental cleanliness, earthquakes, and landslides were addressed. Doctor and firefighter-themed classroom corners were also incorporated. In the 2002 Preschool Education Program, emphasis was placed on children taking responsibility and becoming aware of current events and special days, thereby contributing to the importance of sensitivity in disaster resilience. The frequent inclusion of activities in the educational plan that encouraged children to observe their surroundings, gather and express information, and ask questions revealed the foundations of a proactive approach in early childhood. Children were provided opportunities to develop solutions to problems independently. Learning personal details such as their name, surname, age, family, address, and phone number is emphasized as highly important for children to know during disasters. Understanding how social life functions and recognizing disturbing situations in their environment were framed as responsibilities in improving and protecting society and the environment. Observing changing situations, recognizing symbols vital to daily life (e.g., traffic signs), establishing cause-effect relationships related to events, identifying problems, and proposing solutions are considered significant for children to recognize disaster risks. Practicing hygiene rules for healthy living was also included as a crucial point in disaster contexts. In the 2006 Preschool Education Program, themes such as taking responsibility for improving and protecting life, using resources efficiently, and understanding how social life is maintained are considered important in reducing disaster risk. For the first time, the topic of protection from dangers includes the statement:“Seeks help from adults in case of any danger; states the emergency phone numbers that can be called in urgent situations.”In the 2013 Preschool Values Education Program (Behavior Development-Centered Learning), aspects contributing to disaster resilience include family education, ensuring family involvement, socialization, supporting acquired knowledge with social projects, and incorporating it into social life. Through applicable projects, neighbors, extended family members, and family friends are also involved in the learning process. In the activity implementation examples, under the theme of responsibility, expected behaviors include“using water efficiently, turning off the lights when leaving, and cleanliness.”The 2013 Preschool Education Program emphasizes the consideration of emergencies and the necessity of addressing basic safety rules in educational activities. In the context of disaster awareness, it is important for children to observe events on-site, recognize symbols used in daily life such as traffic signs, danger warnings, recycling symbols, and directional arrows, and to perceive the causes and consequences of events, identify problems they encounter, and develop solutions. Efficient use of essential resources for sustaining life such as soil, water, energy, and food and fulfilling responsibilities such as being a conscious consumer are emphasized. Protection from dangers, knowledge of basic safety rules, preventive and protective behaviors, and awareness of critical emergency phone numbers are essential for disaster resilience. Compliance with hygiene, traffic, and societal rules necessary for the continuation of social life, as well as understanding the roles of individuals in society, are significant for safety. In science activities, introducing real-life phenomena through nature walks, observing natural elements, and providing information on the value and protection of natural entities help foster environmental awareness. Field trips that include research, problem-solving, and direct observation further support this awareness. For the first time in the 2013 Preschool Education Program, it is highlighted that teachers must be aware of key considerations in supporting children with special needs such as those with visual, hearing, or orthopedic impairments; chronic illnesses; autism spectrum disorder (ASD); attention deficit hyperactivity disorder (ADHD) risk; intellectual disabilities; speech and language disorders; or those considered to be gifted. This knowledge is also considered crucial for fostering disaster resilience. In the 2024 Preschool Education Program, the concepts of“disaster”and“risk”were included for the first time, along with an emphasis on community participation. In addition to the learning outcomes related to disaster resilience present in previous preschool curricula, the 2024 program incorporates several new elements. These include: protecting oneself from risky situations; understanding safety rules at home, school, and in various environments; identifying safe play areas; developing awareness of actions to take during risky situations and how to seek help from adults; conducting regular fire and earthquake drills; knowing that the emergency phone number is 112; recognizing individuals such as police officers, security personnel, and firefighters by their uniforms as trusted figures from whom help can be sought.Moreover, children are expected to take necessary precautions for first aid, recognize the items in a first aid kit along with their functions and usage, know when to seek help in first aid situations, apply basic first aid procedures, and receive first aid education along with their families. The program also includes awareness of individual and environmental health risks and encourages preventive behaviors, displaying appropriate behaviors during disasters, understanding what disasters are, their causes, and the measures that can be taken against them. Children are also expected to prepare for disasters, demonstrate proper behaviors during and after disasters, prepare emergency kits, conduct hazard hunts, become familiar with emergency assembly points and exits, and recognize key institutions such as the Turkish Red Crescent and Disaster and Emergency Management Authority (AFAD) that provide assistance during disasters. The curriculum promotes the development of habits such as conserving essential resources for sustainable living such as soil, water, energy, and food preventing environmental pollution, protecting nature, combating the effects of climate change, and engaging in recycling and reuse practices. Within the scope of the“Century of Türkiye Maarif Model,”the 2024 Preschool Education Program adopts the“Virtue-Value-Action Model,”which aims to contribute to children's holistic development. The program also emphasizes fostering disaster awareness, fulfilling social responsibilities, valuing sustainability, becoming conscious consumers, and acquiring skills such as healthy living and hygiene thereby supporting disaster resilience from early childhood. An analysis of Turkey's Preschool Education Programs from 1952 to 2024 in terms of disaster resilience reveals that the concepts of“disaster”and“risk”were introduced for the first time in the 2024 Preschool Education Program (as part of the Improving the Quality and Accessibility of Early Childhood Education Project). In the 2024 Preschool Education Program (within the Century of Türkiye Maarif Model), the“Virtue–Value–Action Model”was adopted to raise disaster awareness among preschool children. This model emphasizes that disasters and emergencies can occur at any time and in any place; that children should be aware of the risks caused by such events, and learn the measures that can be taken to mitigate these risks. Furthermore, it promotes awareness of actions required before, during, and after a disaster, and encourages contribution to post-disaster social solidarity. Concepts such as sustainability literacy, which are critical for disaster resilience, have also been incorporated into the curriculum. Although the Preschool Education Programs of 1962, 1989, 1994, 2002, 2006, and 2013 included topics significant for disaster resilience such as protection from hazards, environmental awareness, cooperation with aid organizations, taking responsibility for improving and preserving life, efficient use of resources, and understanding the functioning of social life they did not the concepts of disaster and risk, address preparedness for disasters, nor the knowledge of actions to be taken before, during, and after such events, as a means of preventing or reducing disaster risk. The absence of disaster awareness education in the preschool period meant that the foundations for building disaster-resilient societies were not established. Consequently, the frequent natural events in Turkey such as earthquakes, forest fires, floods, landslides, and avalanches could not be prevented from turning into disasters. A survey was conducted with 15 children aged four, five, and six residing across Istanbul, including those who had and had not received preschool education, in relation to the earthquake that occurred on April 23, 2025. The study examined both the earthquake awareness of the children and those around them, as well as how children perceive earthquakes as one of the Earth's internal processes. It was found that children living on the Anatolian side in Kadıköy, Üsküdar, and Ümraniye did not feel the earthquake because it was their first experience, and the tremor was“weak”(intensity III). They learned about the event from their mothers. In contrast, children residing in Seyrantepe, Bahçelievler, Şişli, and Ortaköy on the European side did feel the earthquake, which occurred was“light”(intensity IV), due to the shaking of objects such as lamps, televisions, sofas, and doors. It was also determined that the perceived intensity of the earthquake varied depending on ground conditions and building structures. Children living in Kağıthane, Fatih, Beşiktaş, and Esenler, also on the European side, did not feel the earthquake and only learned about it from others, likely due to it being their first experience. The survey results revealed that the children and their relatives either ran outside during the earthquake or took no specific action. Eight children who received preschool education were found to have an age-appropriate understanding of the causes of earthquakes. Four children who had not received preschool education did not know the cause of earthquakes. The remaining three children gave responses such as“Because monsters passed under our house”(age 4),“Because little ones upset the big ones”(age 5), and“Sirens sound from underground”(age 5). These responses indicate that the children, due to a lack of knowledge about earthquakes, perceived the event through fear, guilt, or supernatural explanations and were thus unable to comprehend it as a natural phenomenon. The response of four children (ages 4 and 5) to“get under the table”shows that getting under the table alone is not enough during an earthquake. In order for this behavior to be completely safe, it must be applied together with the“drop-cover-hold on”method. Since objects such as tables can shift in severe earthquakes, holding on behavior increases the child's safety by preventing them from being thrown from the protected area. This situation reveals that children should not only be informed about correct protective behaviors during disasters, but also be taught the skills to apply them. In this context, one child's statement“We put a book on our head and do drop-cover-hold on”(age 5), another child's response“We should hold on to something sturdy like a table, protect our head, and secure the items”(age 6), and yet another child's answer“We make a triangle of life”(age 6) indicate that an awareness of AFAD's recommended safe behaviour models is developing and that some children have started to internalize this knowledge. This situation highlights the critical importance of supporting disaster education with experience-based, participatory, and repetitive practices to ensure that children adopt safe behaviours at a reflexive level. According to the survey, children in the 4–5–6 age group did not know the appropriate actions to take during the April 23, 2025 earthquake, and even those who did know them did not put them into practice. In order to help children develop reflexive protective behaviors during disasters, regular drills must be conducted. In the final part of the thesis, activities were carried out within the scope of understanding the Earth, through which preschool children actively explored natural events and climate change as part of the process of making sense of the planet. In order to ensure lasting learning through enjoyable experiences, play-based disaster awareness activities were designed. These activities aimed to help children internalize disaster-related concepts in an age-appropriate and engaging manner. Parental involvement was also integrated into the activities to reinforce learning at home and strengthen children's preparedness through family participation.

Benzer Tezler

Tez No
882680
Türk eğitim sisteminde Cumhuriyet'in ilk yüzyılında (1923-2023) uygulanan okul öncesi eğitim programlarının analizi
Analysis of preschool curriculum applied in the Turkish education system in the first century of the Republic (1923-2023)
BÜŞRA GÜNAL
Yüksek Lisans
Türkçe
2024
Eğitim ve Öğretim Hacettepe Üniversitesi
Eğitim Bilimleri Ana Bilim Dalı
PROF. DR. HÜNKAR KORKMAZ
Tez No
313406
II. Meşrutiyet Dönemi okul öncesi eğitim çalışmalarının Cumhuriyet Dönemi uygulamalarına etkilerinin değerlendirilmesi
Evaluation of influences to Republican Period applications of II. Constitutional Monarchy Period pre-school education studies
SİBEL ATLİ
Yüksek Lisans
Türkçe
2011
Eğitim ve Öğretim Yüzüncü Yıl Üniversitesi
Eğitim Bilimleri Ana Bilim Dalı
YRD. DOÇ. DR. ALİ GURBETOĞLU
Tez No
349934
Türkiye'de ve Güney Kore'de okul öncesi eğitimin incelenmesi
A study of the preschool education in Turkey and South Korea
JEONGSUK CHOİ
Doktora
Türkçe
2013
Eğitim ve Öğretim Marmara Üniversitesi
İlköğretim Ana Bilim Dalı
PROF. DR. RENGİN ZEMBAT
Tez No
749518
Okul öncesi eğitimde yaratıcılığı geliştirmeye yönelik mekân tasarımı önerisi
Space design proposal to develop creativity in pre-school education
ÖZGE DEVAL
Doktora
Türkçe
2022
İç Mimari ve Dekorasyon Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi
İç Mimarlık Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ EMEL BAŞARIK AYTEKİN
DR. ÖĞR. ÜYESİ BENGİSU KOYUNCU
Tez No
583191
Okul öncesi eğitim programlarının karşılaştırılması: Türkiye, Rusya ve Finlandiya
Comparative analysis of pre-school programs Turkey, Russia and Finland
ŞEYDA ERTUĞRUL
Yüksek Lisans
Türkçe
2019
Eğitim ve Öğretim Zonguldak Bülent Ecevit Üniversitesi
Eğitim Programları ve Öğretimi Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. CEVAT EKER

Geri Dön