Türk sinemasında modern bir anlatı: Selman Nacar sineması
A modern narrative in Turkish cinema: Selman Nacar cinema
- Tez No: 959586
- Danışmanlar: DOÇ. DR. NESLİHAN GÖKER
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Radyo-Televizyon, Radio and Television
- Anahtar Kelimeler: Sinema, Modern Sinema, Anlatı Türleri, Selman Nacar, Cinema, Modern Cinema, Narrative Types, Selman Nacar
- Yıl: 2025
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Fırat Üniversitesi
- Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: İletişim Bilimleri Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: İletişim Bilimleri Bilim Dalı
- Sayfa Sayısı: 86
Özet
Bu çalışma, Selman Nacar sinemasının modern sinema unsurlarıyla kurduğu ilişkiyi, Peter Wollen'ın“yedi erdem”ve“yedi günah”ikilemi üzerinden analiz etmektedir. Nacar'ın filmlerinde, klasik anlatı sinemasının şeffaflık, özdeşleşme ve kapalılık gibi geleneksel özelliklerinin nasıl dönüştürüldüğü; yerine ön plana çıkarma, yabancılaşma ve açıklık gibi çağdaş sinema erdemlerinin nasıl ikame edildiği incelenmiştir. Tezde, yönetmenin uzun plan sekans tercihleri ve diegesis içi gerçekçilik vurgusuyla Wollen'in“şeffaflık yerine ön plana çıkarma”erdemini ne ölçüde benimsediği ortaya konmuştur. Ayrıca karakterlerin etik çatışmalarının açık uçlu bırakılması,“kapalılık yerine açıklık”erdemini beslerken, izleyiciyi pasif tüketici olmaktan çıkarıp aktif bir yorumlayıcı konumuna taşımaktadır. Sessizlik ve diyalog balansı üzerinden yapılan görsel-işitsel analiz,“haz yerine rahatsızlık”ve“özdeşleşme yerine yabancılaşma”erdemlerinin Nacar sinemasının özünü oluşturduğunu göstermektedir. Buna karşılık, ana akım anlatının hız ve netlik arayışına tepki olarak sergilenen yavaş tempo, Wollen'ın“hız yerine derinlik”ilkesiyle örtüşmektedir. Sonuç olarak, Selman Nacar'ın filmografisi, modern sinemanın eleştirel dilini benimseyerek yedi erdem ile yedi günah arasındaki gerilimi izleyiciye yaşatmakta; böylece sinemada yeni bir deney düzlemi yaratmaktadır. Bu çalışma, hem Nacar'ın özgün anlatı stratejilerini hem de çağdaş sinema estetiğinin evrensel tartışmalarını akademik bir bakışla yorumlamayı amaçlamaktadır.
Özet (Çeviri)
This study analyzes the relationship between Selman Nacar's cinema and the elements of modern cinema through the lens of Peter Wollen's dichotomy of the“seven virtues”and“seven sins.”It examines how the traditional features of classical narrative cinema—such as transparency, identification, and closure—are transformed in Nacar's films and replaced by contemporary cinematic virtues such as foregrounding, alienation, and openness. The thesis reveals the extent to which the director embraces Wollen's virtue of“foregrounding instead of transparency,”particularly through his preference for long takes and his emphasis on diegetic realism. Furthermore, the open-ended ethical dilemmas faced by the characters reflect the virtue of“openness instead of closure,”inviting the viewer to become an active interpreter rather than a passive consumer. The audiovisual analysis conducted through the balance of silence and dialogue demonstrates that the core of Nacar's cinematic language lies in the virtues of“discomfort instead of pleasure”and“alienation instead of identification.”In contrast to the mainstream narrative's pursuit of speed and clarity, Nacar's slow pacing aligns with Wollen's principle of“depth instead of speed.”In conclusion, Selman Nacar's filmography adopts the critical language of modern cinema, allowing the viewer to experience the tension between the seven virtues and seven sins, thereby creating a new experiential dimension in cinematic storytelling. This study aims to interpret both Nacar's unique narrative strategies and the universal debates of contemporary film aesthetics from an academic perspective.
Benzer Tezler
- Yeşilçam melodram anlatısının günümüz Türk sinemasına etkisi
The effect of Yeşilçam melodrama narrative to contemporary Turkish cinema
FERDİ OZAN DERİN
Yüksek Lisans
Türkçe
2014
Sahne ve Görüntü SanatlarıMarmara ÜniversitesiRadyo Televizyon ve Sinema Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ESRA BİRYILDIZ
- Deleuze'ün oluş kavramı çerçevesinde 2010 sonrası Türk sinemasında minör anlatılar
Minor narratives in post-2010 Turkish cinema in the context of the Deleuzian concept of becoming
KADRİYE TÖRE ÖZSEL
Doktora
Türkçe
2021
FelsefeEge ÜniversitesiRadyo Televizyon ve Sinema Ana Bilim Dalı
PROF. DR. LALE KABADAYI
- Senaryo yazarlığında Syd Fıeld Paradigması: Karabal film senaryosu örneği̇
Syd Field Paradigm in screenwriting: A case study of the Karabal film script
ONUR ATICI
Yüksek Lisans
Türkçe
2025
Sahne ve Görüntü SanatlarıYıldız Teknik ÜniversitesiSanat Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ ERKAN ÇİÇEK
- 2000 sonrası Türk sinemasında kültürel kodların kullanımı: Derviş Zaim sineması
The use of cultural codes in Turkish cinema after 2000: Derviş Zaim's cinematography
PELİN YOLCU
Doktora
Türkçe
2020
İletişim BilimleriSelçuk ÜniversitesiRadyo Televizyon ve Sinema Ana Bilim Dalı
PROF. DR. SEDAT ŞİMŞEK
- Türk sinemasında fantastik tür filmlerinin anlatı yapısı (Drakula İstanbul'da, Turist Ömer Uzay Yolunda ve Ulak filmleri üzerine bir inceleme)
The narrative structure of fantastic genre films in Turkish cinema (A review on Drakula in Istanbul, The Tourist Omer on the Space Travel and Ulak movies)
BUŞRA KARADUMAN
Yüksek Lisans
Türkçe
2021
Sahne ve Görüntü SanatlarıAtatürk ÜniversitesiRadyo Televizyon ve Sinema Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. İRFAN HIDIROĞLU