Türkiye'de sosyal konutun gelişimi ile ilgili yasal düzenlemeler ve kent planlaması açısından değerlendirilmesi
Başlık çevirisi mevcut değil.
- Tez No: 98438
- Danışmanlar: PROF.DR. YÜCEL ÜNAL
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Şehircilik ve Bölge Planlama, Urban and Regional Planning
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 1999
- Dil: Türkçe
- Üniversite: İstanbul Teknik Üniversitesi
- Enstitü: Fen Bilimleri Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 97
Özet
TÜRKİYE'DE SOSYAL KONUTUN GELİŞİMİ İLE İLGİLİ YASAL DÜZENLEMELER VE KENT PLANLAMASI AÇISINDAN DEĞERLENDİRİLMESİ ÖZET Barınma; beslenme ve giyinme ile birlikte insanoğlunun temel gereksinimlerinden birini oluşturmaktadır. Barınma işlevini yerine getiren, konut adını verdiğimiz fiziksel çevrelerdir. Konut,“en alt düzeyde de olsa güvenlik, sağlık, rahatlık ölçünlerine uygun olan; iş yerine kolayca erişebilir uzaklıkta bulunan; su, kanalizasyon, elektrik, ulaşım, alışveriş, kültür ve eğlence kolaylıkları olan; altyapı ölçünlerine uygun düşen oturma birimi”olarak tanımlanmaktadır. Ülkemizin son kırk yıllık dönemde toplam nüfusun içindeki kentsel nüfus oranı beş katma çıkmıştır. 1995 verilerine göre ülkemiz nüfusunun % 3 5 'i kentlerde yaşamaktadır. Yapılan tahminler, önümüzdeki 15 yıl içinde nüfusumuzun dörtte üçünün kentlerde yaşayacağına yöneliktir. Yalnızca kentleşmenin önümüzdeki yirmi yıllık dönemde doğuracağı yeni konut gereksinmesinin, bugünkü kentsel konut varlığımızın iki katına eşit olacağı tahmin edilmektedir. Türkiye'nin özellikle kentsel alanlarda yüzyüze kaldığı konut sorunu önemli boyutlara ulaşmıştır. Planlı dönem süresince konuta yapılan yatırım yaklaşık kırk milyardır (1990 DPT verileri itibariyle). Ancak yapılan bu yatırımlar kırdan kente göç edene cevap vermeye yetmemiş, kentlerimizde ruhsatlı yapılar ile gecekonduların yanyana gelişmesine yol açmıştır. Ülkemizdeki gelir dağılımında yaşanan dengesizliğin etkileri, konut sorununda da kendini göstermektedir. Dünya standartlarına göre; bir ülkede yaşayan hanehalklarının en düşük gelirli % 20'lik dilimi, milli gelirin % 6'sını almalıdır. Yine dünya standartlarına göre hanehalklarının en yüksek gelirli % 10'luk dilimi ise, milli gelirin % 40'ını almalıdır. Ancak ülkemizde, hanehalklarının en düşük gelirli % 20'sine düşen milli gelir payı % 3.5; hanehalklarının en yüksek gelirli % 10 'ununa düşen milli gelir payı ise % 41.50'dir. Bu verilere göre, toplumun %20'lik diliminin geliri beklenenden daha düşüktür. Kendi imkanları ile konut sahibi olamayan bu dar gelirli aileler için barınma sorununa yönelik özel yaklaşımlara ihtiyaç vardır. Üretilecek konutlar,“çevresel, toplumsal, sağlıksal ölçünler açısından insan onuruna en yakışır ortamda insanın barınma gereksinmesini karşılamak amacı ön plana çıkan”mekanlar olmalıdır. Sosyal Konut adını verdiğimiz bu tür fiziksel çevrelerin ekonomik olması ilk bakışta ortaya çıkan özellikleridir. Ancak yaşanabilir mekanlar olması gerekliliği ve yalnız dört duvardan ibaret olmayıp, çevresiyle de ele alınması gereken bir olgu olduğu viiunutulmamalıdır. Fakat, bugüne kadar Sosyal Konut konusu mekan tasarımı, standartlar, ekonomik kriterler yönünden ele alınmıştır. Halbuki, Sosyal Konut Alanlarının, teknik ve sosyal altyapısını tamamlanan, içinde bulunduğu kentle bütünleşen, toplumsal gereksinimlerini en ekonomik biçimde karşılayan mekanlar olması gereklidir. Bu yüksek lisans tez çalışmasının amacı, Sosyal Konut olgusuna Planlama Hiyerarşisi içinde, ülkesel, bölgesel ve kentsel düzeyde yaklaşarak, Planlama Sisteminin yardımıyla zorunlu kılmaktır. Tez çalışmasında kullanılan temel yöntem, mevcut uygulamaları hukuki düzenlemeler ile ilişkilendirmek olmuştur. Bu yöntemin seçilmesindeki amaç, kurumsal yapı ve hukuki yapıdaki değişimlerin uygulamalar üzerindeki etkilerini değerlendirmek, böylece Planlama Hiyerarşisi'ni kullanarak öneride bulunmaktır. Seçilen yöntem doğrultusunda, ikinci bölümde sosyal konut kavramı tanımlanmış, sosyal konut konusu ile ilgili kurumsal yapı ve Kalkınma Planlan üzerinde durulmuştur. Üçüncü bölümde yasal düzenlemelerin sosyal konut üretimi üzerindeki etkileri değerlendirilmiştir. Bölüm 4'de, sosyal konut politikalarının uygulamalarını yönlendirici bir araç olarak Planlamanın önemine değinilmiştir. Son bölümde ise, çalışmanın genel değerlendirilmesi yapılararak, Planlama Hiyerarşisi içinde önerilerde bulunulmuştur. vııı
Özet (Çeviri)
THE LEGISLATIVE SYSTEM ABOUT EVOLUTION OF SOCIAL HOUSING IN TURKEY AND EXAMINATION BY URBAN PLANNING SUMMARY One of the basic needs of individuals is shelter, with nutrition and dressing. Houses are places where we use for shelter in. These places are being defined as the settlements that have the lowest standards of health, security and comfortable. They must be at the fewest distances to working, culture and amusement areas. Also, they must have the easiness of transportation, water, drainage and electricity systems. In the last 40 years, Turkey's urban population rate increased five times in total population. According to State Institute of Statistics (DIE) 1995' s data, 35% of the total population are living in urban areas. The last estimates show that after 15 years the total population's third quarter will be living in urban areas. The housing shortage that is expecting in urban areas in 20 years will be equal to our existing housing amount. So, the housing problem of Turkey is at the serious position especially in urban areas. According to State Planning Organization's (DPT) 1990' s data, the investments for the housing in the Planning Period (1963-1990) were 40 billions. The investments were not enough for the migrations that are coming from rural areas, so the permitted residential areas grown up with illegal residential areas. The unbalanced distribution of wealth also effects to the housing problem in Turkey. According to international standards, 20% of the lowest income group of households have to take the 6% of national income. Also, 10% of the highest income group of households have to take the 40% of national income. If a country has this economic balance, it means that this country's national income distributes equally. But in our country, the 20% of the lowest income group of households take 3.5 % of national income and the 10% of the highest income group of households take 41.5% of national income. By these data, 20% of our country's population take lower income than the expectations. These low-income families that can not have own houses by themselves, need a special approach for the housing problem. The houses that will be product must have the environmental, social and health standards. These kinds of physical places are being called social houses. Their basic characteristic is to being economic. But, they must have standards of living and they are not existing by just four walls, they must being plan with their environments. The social housing has being examined with design, standards and economic criterion. However, Social Housing Areas must ixhave technical and social infrastructure that has done. These areas must be integrate with the city and satisfy their public needs economically. This thesis aim is to give answers to the social housing event by using Planning Hierarchy in territory, region and urban levels. The main method using in this thesis is to make relations between present practices and laws. The aim of choosing this method is to expose the effects of variation in law and institutional organization on practices. Thus, these outputs used in suggesting new ideas in Planning Hierarchy. According to the chosen method, social housing concept described by institutional organizations and Development Plans examined at the second part. At the third part, the effects of laws on producing of social housing are being exposed. At the 4th part, Planning System examined for guiding social housing politics. The last one is the conclusion and suggestion part. In suggestion part, Planning Hierarchy used for making Social Housing compulsorily by Building Legislation in Turkey. For this, every planning level examined and made suggestions.
Benzer Tezler
- Konutun toplumsal boyutu ve paylaşımlı konut: Konut alanlarında kamusal-özel alan etkileşimi
Social aspect of housing and collaborative housing: Public-domestic space interaction in residential areas
UFUK KÜÇÜKYAZICI
Doktora
Türkçe
2024
Mimarlıkİstanbul Teknik ÜniversitesiMimarlık Ana Bilim Dalı
PROF. DR. YASEMİN ALKIŞER BREGGER
- Kurumsal yönetim ilkeleri ve Türkiye'de kurumsal yönetim uygulamalarının örnek olaylarla incelenmesi
The corporate governance principles and studying of corporate govermance applications in Turkey by case studies
AHMET GENÇER İPEK
- Demokrasi ve insan haklarının 1980-2000 yılları arası lise tarih kitaplarına ve tarih müfredat programlarına yansıması
The Reflection of democracy and human right to high school history books and history curriculum between the years 1980-2000
ZİHNİ MEREY
Yüksek Lisans
Türkçe
2005
Eğitim ve ÖğretimYüzüncü Yıl ÜniversitesiOrtaöğretim Sosyal Alanlar Eğitimi Ana Bilim Dalı
DOÇ.DR. ZEKİ TEKİN
- Yabancı gayrimenkul yatırımlarının kentin mekansal ve ekonomik yapısı üzerindeki etkileri: Trabzon örneği
The impacts of foreign real estate investments on the spatial and economic structure of the cities: Trabzon case
GÖKTUĞ KÖSEAHMET
Yüksek Lisans
Türkçe
2020
Şehircilik ve Bölge Planlamaİstanbul Teknik ÜniversitesiGayrimenkul Geliştirme Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. ELİF ALKAY