Geri Dön

Kronik hepatit C'li hastalarda karaciğer yağlanmasının pegile-interferon ile kombine antiviral tedavi yanıtına etkisi

The effect of liver steatosis on anti-viral therapy in individuals with chronic hepatitis C

  1. Tez No: 171458
  2. Yazar: ŞAHİN ÇOBAN
  3. Danışmanlar: DOÇ.DR. RAMAZAN İDİLMAN
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Gastroenteroloji, Gastroenterology
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2006
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Ankara Üniversitesi
  10. Enstitü: Tıp Fakültesi
  11. Ana Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 42

Özet

6. ÖZET Kronik Hepatit C'li Hastalarda Karaciğer Yağlanmasının Pegile-İnterferon İle Kombine Anti- Viral Tedavi Yanıtına Etkisi Giriş: Karaciğer yağlanması, kronik hepatit C'li bireylerde sık görülen bir histolojik bulgudur. Kronik hepatit C'li hastalarda bulunan karaciğer yağlanmasının, interferon ile kombine anti-viral tedaviye yanıt üzerinde etkisinin bulunup bulunmadığı literatürde netlik kazanmamıştır. Amaç: Karaciğer yağlanmasının kronik hepatit C'li hastalarda 1 yıllık pegile- interferon ile kombine anti-viral tedavi yanıtına etkisini göstermek. Gereç ve Yöntem: Kronik hepatit C tanısı alan ve 1 yıllık PEG-IFN ile kombine tedavi almış olan 112 hasta (K/E:57/55, yaş ortalaması: 50,3±10,7; sınırlar: 22-72) retrospektif olarak değerlendirildi. Hastaların tümünün bazal karaciğer biyopsileri vardı. Histolojik aktivite indeksi (HAİ) ve fibrozis evrelemesi, Knodell sınıflandırmasına göre yapıldı. Karaciğer yağlanma dereceleri üç gruba ayrıldı: grup 1, yağlanma yok; grup 2, %l-5; grup 3, >%5. Karaciğer yağlanmasının tedavi sonu yanıt üzerine etkisi incelendi. Ayrıca anti-viral tedavi yanıtına etki eden diğer faktörler araştırıldı. Hastaların bazal demografik ve virolojik verileri karaciğer yağlanma gruplarına göre karşılaştırıldı. Bulgular: 1 yıllık kombine anti-viral tedavi sonrası yanıt oram %73,2 (82/112) bulundu. Karaciğer yağlanması saptanan hastalarda TSY oranı yağlanma olmayanlara göre anlamlı olarak daha düşük saptandı (%67,1'e karşı %86,1; p=0.034). Tedavi sonu yanıtı azaltan faktörler şunlardı: diabetes mellitus (p=0.007); naiv olmamak (p=0.013); histolojik olarak ileri evreye sahip olmak (p=0.003); ve histolojik aktivite indeksinin yüksek olması (p=0.05). Lojistik regresyon analizinde yalnızca ileri fibrozis evresinin tedavi sonu yanıt üzerinde bağımsız olarak etkin faktör olduğu saptandı (p=0.019, OR:3.436, %95 güvenlik aralığı 1.227-9.618). Karaciğer yağlanması hastaların %67,9'unda (76/1 12) tespit edildi. Kadın ve erkek hastalar arasında yağlanma bakımından fark saptanmadı (p>0.05). Karaciğer yağlanması üzerine etkili olan faktörler şunlardı: 40 yaşın üzerinde olmak (p=0.012); fazla kilolu ve obez olmak (p=0.001); diabetes mellitusu olmak (p=0.005). Ortalama hastalık süresi karaciğer yağlanması olan grupta, yağlanma olmayanlara göre daha uzun bulundu (p=0.025). Ortalama serum AST seviyesi, karaciğer yağlanması olan grupta, yağlanma olmayan gruba göre daha yüksek saptandı (p=0.011). Ortalama serum GGT seviyesi, karaciğer yağlanması olan grupta, yağlanma olmayan gruba göre belirgin olarak daha yüksek saptandı (p=0.001). HAI, ileri derece karaciğer yağlanması olan grupta, yağlanma olmayan gruba göre daha yüksek saptandı (p=0.019). Serum trigliserid seviyeleri de ileri derece karaciğer yağlanması olan grupta yağlanma olmayan gruba göre daha yüksek saptandı (p

Özet (Çeviri)

7. SUMMARY The Effect of Liver Steatosis on Anti-Viral Therapy in Individuals with Chronic Hepatitis C Background: Liver steatosis is a common histological finding in patients with chronic hepatitis C. Whether liver steatosis affects on the anti-viral therapy in patients with chronic hepatitis C is still under discussion. Aim: To evaluate the effect of liver steatosis on the anti- viral therapy in patients with chronic hepatitis C. Methods: We evaluated 112 (male/female 57/55, mean age 50,3±10,7; range: 22- 72) consecutive patients treated with combination therapy, retrospectively. All patients had baseline liver biopsies. Liver biopsy specimens were evaluated for stage of fibrosis and grade of activity according to Knodell scoring system and steatosis grade. Steatosis was classified as follows: group 1: no steatosis, group 2: between 1% and 5%; and group 3: more than 5%. The effect of steatosis and possible other risk factors were evaluated on the end of the treatment response of pegylated interferon and ribavirin with/without amantadin. The relationship between extent of steatosis and patients' baseline clinical, demographic, and virologic data were recorded. Results: The virological response rate to combination therapy was 73,2% (82/1 12) on the end of the treatment. Steatosis was associated with lower response rate (%67,1 vs %86,1; p=0.034). The other variables associated with lower response rates were: diabetes mellitus (p=0.007), receiving anti-viral therapy before beginning combination therapy (p=0.013), advanced fibrosis stage (p=0.003), and higher histological acticity index (p=0.05). The only independent risk factor for the end of the treatment response was advanced fibrosis stage in logistic regression analysis (p=0.019, OR:3.436, %95 CR 1.227-9.618). Liver steatosis rate was 67,9% (76/112). Steatosis rates were not statistically significant between male and female patients (p>0.05). The variables associated with steatosis were; age greater than 40 years (p=0.012), body mass index greater than 25 (p=0.001), and diabetes mellitus (p=0.005). Mean duration of chronic hepatitis C infection in patients with steatosis was longer than in those without steatosis (p=0.025). AST and GGT levels in patients with steatosis were higher than in patients without steatosis (p

Benzer Tezler

  1. Kronik Hepatit B'de karaciğer yağlanması prevalansı ve karaciğer yağlanmasının oral antiviral tedavi cevabına etkisi

    Impact of hepatic steatosis on the outcome of the treatment in patients with Chronic Hepatitis B infection treated with oral anti-viral therapy

    AHMET KARAMAN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2011

    GastroenterolojiErciyes Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. ŞEBNEM GÜRSOY

  2. Kronik hepatit B'li hastalarda hepatik steatozun,insulin direnci,nekroinflamasyon ve fibrozis ile ilişkisi:Histolojik yağlanmayla ilişkili faktörlerin belirlenmesine yönelik prospektif klinik çalışma

    Corelation of hepatic steatosis with ınsulin resistance,necroinflammation and fibrozis in patient with chronic hepatitis B: A prospectif clinical study to asses histological fatty liver related factors.

    BÜLENT YILMAZ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2008

    GastroenterolojiDicle Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. KENDAL YALÇIN

  3. Kronik karaciğer hastalarında serum adiponektin ve resistin düzeyleri

    Serum adiponektin and resistin levels in patients with chronic liver disease

    NURŞEN GÜMÜŞ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2012

    GastroenterolojiTrakya Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. HASAN CELALETTİN ÜMİT

  4. Kronik hepatit C'li hastalarda karaciğer fibrozisini göstermede kullanılan biyokimyasal belirteçler ile karaciğer biyopsisinin tanısal değerliliklerinin karşılaştırılması

    Comparison of biochem?ical markers with liver biopsy to assess the degree of hepatic fibrosis in chronic hepatitis C

    DILŞA MIZRAK

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2008

    BiyokimyaAnkara Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. RAMAZAN İDİLMAN

  5. Kronik hepatit B ve C'li hastalarda karaciğer fibrozisin değerlendirilmesinde hyaluronik asit, tip IV kollajen, prokollajen III N peptid

    Hyaluronic acid, type IV collagen, procollagen type III N terminal peptide levels for noninvasive evaluation of hepatic fibrosis in patients with chronic viral hepatitis B and C

    KADER IRAK

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2011

    GastroenterolojiUludağ Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. SELİM GİRAY NAK