Evre IV meme kanserli hastalarda IL-6, CRP, prealbumin, hemoglobin, lenfosit alt grupları ve biyoelektrik empedans ölçümlerinin üç siklus kemoterapi sonrası yanıtla olan ilişkisi
Başlık çevirisi mevcut değil.
- Tez No: 171891
- Danışmanlar: DOÇ.DR. BİNNAZ DEMİRKAN
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Onkoloji, Oncology
- Anahtar Kelimeler: Metastatik meme kanseri, akut faz reaktanları, interlökin-6, lenfosit alt grupları, bioelektrik empedansmetre, Metastatik meme kanseri, akut faz reaktanları, interlökin-6, lenfosit alt grupları, bioelektrik empedansmetre
- Yıl: 2006
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Dokuz Eylül Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 128
Özet
ÖZET Meme kanseri kadınlarda en sık görülen tümör olup, %20-85'inde 5 yıl içinde uzak metastaz gelişmekte, %10'u da tanı anında metastatik olarak gelmektedir. Metastatik hastalıkta prognostik faktörler en sık GİS ve akciğer tümörlerinde çalışılmış olup, metastatik meme kanserinde fazla çalışma yoktur. Biz bu çalışmamızda, metastatik meme kanseri tanısı alanlarda, bilinen prognostik faktörleri lenfosit alt grupları ve vücut kompozisyonları ölçümleriyle birlikte, üç siklus kemoterapi sonrası yanıta olan etkisini araştırdık. Eylül 2004 ve Aralık 2005 tarihleri arasında kliniğimizde, primer meme kanseri tanısıyla adjuvan tedavi sonrasında izlemde metastaz ortaya çıkan veya tanı anında metastatik olan, henüz tedavi almamış, epirubisin ve dosetaksel (ET) tedavisine aday olgular seçildi. Klinik ve radyolojik değerlendirmeleri yapıldıktan sonra hastalık yaygınlığı belirlenerek üç siklus ET (Epirubisin 75mg/m2, Dosetaksel 75 mg/m2, 21 günde 1) tedavisi verildi. Tedavi öncesi ve üç siklus sonrası rutin kan tetkikleri, IL-6, CRP, prealbumin, Ca 15.3, lenfosit alt grupları bakıldı, biyoelektrik empedansmetre ile (BEE) ölçümleri yapıldı. Bazal serum IL-6 düzeyleri sağlıklı kontrol grubuyla karşılaştırıldığında farklılık yoktu. Bazal serum IL-6 düzeyleri tedavi sonrası ile karşılaştırıldığında ise yükselmesine rağmen istatistiki anlamlılık saptanmadı. Hastaların bazal değerlendirmesinde CRP yüksekliği dışında tüm hematolojik ve biyokimyasal değerleri, lenfosit ve alt grupları, vücut kompozisyonları normal sınırlardaydı. Tedaviden sonra CRP azalmasına rağmen istatistiki olarak anlamlı bulunmadı. Total protein (p=0.029), hemoglobin (p=0,008), lenfosit (p=0,006), CD19 (p=0,00) ve CD3 (p=0,048) sayısında düşme ve empedans (p=0,013), yağ kitlesi (p=0,001) ve yağ oranında (p=0,004) azalma saptandı. Alt grup analizlerinde, tümör yüküne paralel olarak Ca 15.3 (p=0,031) belirteci yüksek saptandı. Stabil yanıt alınanlarda parsiyel yanıt alınanlara göre bazalde aktif T hücre sayısı daha azdı (p=0,048). Sonuç olarak, başlangıçta tümör ve inflamasyon yükünün fazla olması immün baskılanmaya neden olmaktadır. Hastalarda tedaviden önce inflamasyonla birlikte T lenfosit alt grubunun düşük saptanması, tedaviye alınacak yanıtı etkilemekte ve belki de IIIdirence neden olmaktadır. Bu nedenle inflamasyonu önleyen ve immün aktivasyonu hedefleyen tedaviler sitotoksik tedavilerle birlikte verilirse daha iyi yanıtlar alınabilir.
Özet (Çeviri)
ÖZET Meme kanseri kadınlarda en sık görülen tümör olup, %20-85'inde 5 yıl içinde uzak metastaz gelişmekte, %10'u da tanı anında metastatik olarak gelmektedir. Metastatik hastalıkta prognostik faktörler en sık GİS ve akciğer tümörlerinde çalışılmış olup, metastatik meme kanserinde fazla çalışma yoktur. Biz bu çalışmamızda, metastatik meme kanseri tanısı alanlarda, bilinen prognostik faktörleri lenfosit alt grupları ve vücut kompozisyonları ölçümleriyle birlikte, üç siklus kemoterapi sonrası yanıta olan etkisini araştırdık. Eylül 2004 ve Aralık 2005 tarihleri arasında kliniğimizde, primer meme kanseri tanısıyla adjuvan tedavi sonrasında izlemde metastaz ortaya çıkan veya tanı anında metastatik olan, henüz tedavi almamış, epirubisin ve dosetaksel (ET) tedavisine aday olgular seçildi. Klinik ve radyolojik değerlendirmeleri yapıldıktan sonra hastalık yaygınlığı belirlenerek üç siklus ET (Epirubisin 75mg/m2, Dosetaksel 75 mg/m2, 21 günde 1) tedavisi verildi. Tedavi öncesi ve üç siklus sonrası rutin kan tetkikleri, IL-6, CRP, prealbumin, Ca 15.3, lenfosit alt grupları bakıldı, biyoelektrik empedansmetre ile (BEE) ölçümleri yapıldı. Bazal serum IL-6 düzeyleri sağlıklı kontrol grubuyla karşılaştırıldığında farklılık yoktu. Bazal serum IL-6 düzeyleri tedavi sonrası ile karşılaştırıldığında ise yükselmesine rağmen istatistiki anlamlılık saptanmadı. Hastaların bazal değerlendirmesinde CRP yüksekliği dışında tüm hematolojik ve biyokimyasal değerleri, lenfosit ve alt grupları, vücut kompozisyonları normal sınırlardaydı. Tedaviden sonra CRP azalmasına rağmen istatistiki olarak anlamlı bulunmadı. Total protein (p=0.029), hemoglobin (p=0,008), lenfosit (p=0,006), CD19 (p=0,00) ve CD3 (p=0,048) sayısında düşme ve empedans (p=0,013), yağ kitlesi (p=0,001) ve yağ oranında (p=0,004) azalma saptandı. Alt grup analizlerinde, tümör yüküne paralel olarak Ca 15.3 (p=0,031) belirteci yüksek saptandı. Stabil yanıt alınanlarda parsiyel yanıt alınanlara göre bazalde aktif T hücre sayısı daha azdı (p=0,048). Sonuç olarak, başlangıçta tümör ve inflamasyon yükünün fazla olması immün baskılanmaya neden olmaktadır. Hastalarda tedaviden önce inflamasyonla birlikte T lenfosit alt grubunun düşük saptanması, tedaviye alınacak yanıtı etkilemekte ve belki de IIIdirence neden olmaktadır. Bu nedenle inflamasyonu önleyen ve immün aktivasyonu hedefleyen tedaviler sitotoksik tedavilerle birlikte verilirse daha iyi yanıtlar alınabilir.
Benzer Tezler
- Metastatik göğüs kanseri hastalarında serum IL-17 ve lipoksin A4 düzeyleri arasındaki ilişkinin araştırılması
Investigation of relationship between IL-17 cytokine and lipoxin A4 level in serum of metastatic breast cancer
FATMA HASAN BASHIR ABAID
Yüksek Lisans
Türkçe
2018
Allerji ve İmmünolojiKastamonu ÜniversitesiGenetik ve Biyomühendislik Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. BAYRAM KIRAN
- Tanı anında evre IV olan meme kanserli hastalarda primer tümöre yönelik cerrahi tedavinin sağ kalıma etkisi
Effect of primary tumor surgical treatment on patients with initially stage IV breast cancer.
TİMUÇİN EROL
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2009
Genel CerrahiHacettepe ÜniversitesiGenel Cerrahi Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ATAÇ BAYKAL
- Meme kanserli hastalarda kemik iliği mikrometastazlarının flovsitometri yöntemiyle belirlenmesi ve diğer prognostik parametrelerle ilişkisi
Detection of bone marrow micrometastases in breast cancer patients with flow cytometry method and correlation with other prognostic parameters
MUSTAFA SALİH AKIN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2009
OnkolojiÇukurova Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. BERKSOY ŞAHİN
- Metastatik meme kanserli hastalarda nüks sonrası sağkalımı etkileyen klinikopatolojik prognostik faktörler
The evaluation of the clicopathological prognostic factors that influence the survival after recurrence of 349 metastatic breast cancer patients
EBRU ÇILBIR
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2004
OnkolojiHacettepe Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. NİLÜFER GÜLER
- Trastuzumab ile tedavi edilen meme kanserli hastalarda kardiyotoksisitenin erken belirlenmesinde serum biyobelirteçlerinin rolü
The role of serum biomarkers in early detection of trastuzumab related carditoxicity in patients with breast cancer
YÜKSEL ÜRÜN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2012
OnkolojiAnkara Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. GÜNGÖR UTKAN