Lokal ileri meme kanserlerinde tedaviye yanıtın değerlendirilmesinde difüzyon ağırlıklı manyetik rezonans görüntüleme ve adc değerlerinin yeri
The usage of diffusion weighted mr images and adc values in evaluating the response to the treatment in local advanced breast cancer
- Tez No: 195338
- Danışmanlar: PROF.DR. PINAR BALCI
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Genel Cerrahi, Patoloji, Radyoloji ve Nükleer Tıp, General Surgery, Pathology, Radiology and Nuclear Medicine
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2007
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Dokuz Eylül Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: Radyoloji Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 75
Özet
Giriş ve Amaç Meme kanserli olgularda neoadjuvant kemoterapi sonrası hastanın diffüzyon ağırlıklı Manyetik Rezonans Görünteleme (MRG) ile incelenmesi ve ADC (Apparent Diffusion Coefficent= Görünür difüzyon katsayısı) değerlerlerinin saptanması, lezyonun kemoterapiye erken dönem yanıtının değerlendirilmesinde diffüzyon ağırlıklı Manyetik Rezonans Görüntüleme ve ADC değerlerlerinin katkısının araştırılması. Gereç ve Yöntem Yaşları 27?77 (ortalama: 50,5) arası değişen histopatolojik olarak meme kanseri tanısı almış 24 kadın hasta çalışmamıza alındı. Hastalara 1.5 Tesla manyetik alan gücünde MR cihazı ile memeye yönelik manyetik rezonans görüntüleme incelemesi yapıldı. Ardından her iki memeye sagital planda spin eko ?echo planar? görüntüleme sekansı ile difüzyon ağırlıklı görüntüler alındı. Çalışmada ?b? değeri 0 ve 550 sn/ mm2 olarak belirlendi. Elde olunan görüntüler üzerinden, normal meme parankimine ait fibroglandüler dokuda ve meme lezyonlarında ADC değerleri hesaplandı. İkinci aşamada, neoadjuvant kemoterapiye giden13 hasta değerlendirmeye alındı. Tüm hastalardan 2. kür kemoterapi sonrası tetkikler tekrarlandı ve tedavi öncesi ADC değerleri ile karşılaştırıldı. Ayrıca tedavi öncesi ve tedavi sonrası santral ve periferik ölçümler kendi aralarında değerlendirildi. Tedaviye bağlı santral nekroz gösteren tümörler not edildi. Her lezyonun santralinde ve periferinde elde olunan ADC değerleri kendi aralarında ve karşı meme dokusu ile ayrı ayrı karşılaştırıldı. Tedavi sonrası difüzyon ağırlıklı görüntüler üzerinden elde olunan ADC haritalarından yapılan ölçümler ile tedavi öncesi ölçümler karşılaştırıldı ve RECIST ölçütleri ile saptanan yanıt ile uyumlu olup olmadığı değerlendirildi. Yine tümörlerin patolojik tiplerine göre tedavi öncesi ve sonrası ADC değerleri arasında anlamlı farklılık olup olmadığı incelendi. Son olarak, tedavi sonrası lezyon bulunmayan normal meme dokusuna ait ADC değerleri tedavi öncesi ADC değerleri ile karşılaştırılarak, kemoterapotik ajanların normal meme parankimi üzerine etkileri araştırıldı. Bulgular İncelemeye dahil edilen 24 hastadan tamamı histopatoloji ile kanıtlanmış meme kanseri tanısı aldı. Yapılan ölçümlerde malign lezyonlarda ADC değerleri ortalaması 1,07 X 10?³ mm²/sn, eşik değer 1,48 X 10?³ mm²/sn olarak saptandı. Karşı meme glandüler dokuda ADC değerleri ortalaması 1,80 X 10?³ mm²/sn ölçüldü. Malign lezyonlara ait ADC değerleri normal glandüler doku ADC değerlerinden istatistiksel anlamlı düşük saptandı, (Mann Whitney U testi, p < 0.001). Ardından neoadjuvant kemoterapi alan 13 hastada tedavi öncesi ve sonrası ADC değerleri karşılaştırıldı. Tedavi öncesi nekroz izlenen tümörlerde santralde ADC değerleri perifere göre yüksek izlendi. Tedavi sonrası nekroz gösteren tümör sayısında artış saptandı. Tedavi sonrası lezyon ADC değerleri ortalamasında (1,38 X 10?³ mm²/sn), tedavi öncesi ADC değerlerine (1,06 X 10?³ mm²/sn) göre istatistiksel olarak anlamlı artış izlendi (Wilcoxon İşaretli Sıralar Testi, p = 0.003). Tedaviye boyut değerlendirmede minimal yanıt veren tek vakada (invaziv lobüler karsinom), tedavi sonrası ADC değerlerinde artış izlenmedi. Normal meme parankimine, kemoterapotik ajanların etkilerini değerlendirmek amacı ile yapılan istatistiksel değerlendirmede tedavi öncesi ve sonrası her iki memenin ADC değerleri arasında istatistiksel fark izlenmedi (Wilcoxon İşaretli Sıralar Testi, p = 0.658 ve p = 0.702). Sonuç Meme kanserinde tedavi sonrası selüler dansitede azalma, hücre membran yapısında bozulma sonucu lezyonlarda difüzyon kısıtlaması azalmakta ve ADC değerleri artış göstermektedir. Buna bağlı olarak kemoterapi sonrası tedaviye yanıtın erken dönemde difüzyon ağırlıklı görüntüler ile değerlendirilebileceği gösterilmiştir.
Özet (Çeviri)
Introduction and Purpose To analyse the patient with breast cancer, after the neoadjuvant chemotherapy using diffusion weighted magnetic resonance imaging (MRI) and to determine the values of ADC (apparent diffusion imaging), to evaluate the contribution of diffusion weighted magnetic resonance imaging and ADC, in evaluating the response of lesion to chemotherapy in early period. Material and method Twenty four woman patients, aged between 27?77 (average:50,5) who had histopathologically diagnosed as breast cancer were included in our study. Magnetic resonance imaging was done selective to breast, using a MR device with 1,5 tesla magnetic field power. After that diffusion weighted images were taken by spin echo `echo planar imaging? sequence to both two breast. The `b? value was determined as 0 and 550 mm²/sn in the study. From the images that were acquired, the ADC values determined in fibroglandulary tissue, which belongs to the normal breast parenchyma, and in breast lesions. In second phase, 13 patients who had neoadjuvant chemotheraphy were included in evaluation. The examinations repeated after second cure of chemotheraphy for all patients and compared with ADC values before treatment. Also, central and peripheric scales evaluated among themselves before the theraphy and after the theraphy. The tumors which denoted central necrotic areas because of theraphy were noted. The ADC values, acquired from each lesion?s central and peripheric areas, were compared among themselves and compared to contralateral breast. The scales which were measured from ADC maps acquired from diffusion weighted images after the treatment and the scales measured before the treatment were compared and evaluated if they are competible with the response determined by RECIST scales or not. According to the tumors pathological types, it was evaluated if there?s a meaningful difference between before and after treatment ADC values or not. Finally, the ADC values determined after theraphy which belongs to normal breast tissue that has no lesions, compared to the ADC values before the theraphy and the affects of chemothrapeutic agents to normal breast parenchyma were investigated. Results All of 24 patients included in the study had diagnosed histopathologically as breast cancer. In measurements made in malign lesions the ADC values mean average was found as 1,07 x 10?³ mm²/sn, the treshold value was found as 1,48 x 10?³ mm²/sn. In glandulary tissue of contralateral breast the ADC values mean average was found as 1,80x 10?³ mm²/sn. The ADC values of malign lesions were statistically meaningful lower then normal glandulary tissue ADC values (Mann Whitney U test, p < 0.001). After, the ADC values before the treatment and after the treatment were compared in 13 patients who had neoadjuvant chemotherapy. In tumors which had necrotic area before the treatment, the ADC values were higher in central then periphery. The number of tumors which had necrotic area was increased after the treatment. The ADC values mean averages after treatment (1,38 x 10?³ mm²/sn) were found statistically meaningful higher then the ADC values mean average before the treatment (1,06 x 10?³ mm²/sn) (Wilcoxon test, p = 0.003). In only one case which had given minimal response to treatment (invasive lobulary carsinoma), no increase in ADC values after treatment were seen. In statistical evoluation made to value the affects of chemotherapeutics to normal breast parenchyma, there were no statistically difference between ADC values of two breasts before the treatment and the ADC values after the treatment.(Wilcoxon test, p = 0.658 and p = 0.702). Conclusion In breast cancer, the cellular density decreases, the diffusion limitation decreases as a result of degeneration in cellular membrane structure and the ADC values increase after the threatment. According to that, it was shown that the response to treatment after chemotheraphy can be evaluated by diffusion weighted images in early period.
Benzer Tezler
- Meme kanseri hastalarında neodjuvan tedaviye yanıtı öngörmede serum adipokinlerinin rolü
The role of serum adipokines in predicting response to neoadjuvant therapy in breast cancer patients
İSHAK YILDIZ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2023
Genel CerrahiSağlık Bilimleri ÜniversitesiGenel Cerrahi Ana Bilim Dalı
PROF. DR. MERT MAHSUNİ SEVİNÇ
- Neoadjuvan tedavi almış meme kanserli olguların tedaviye yanıtının radyolojik ve histopatolojik olarak değerlendirilmesi
Evaluation of radiological and histopathological response after neoadjuvant chemotherapy on breast cancer patients
AHMET YUSUF SERDAROĞLU
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2020
Genel Cerrahiİstanbul Medeniyet ÜniversitesiGenel Cerrahi Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ORHAN ALİMOĞLU
- Lokal ileri ve ileri akciğer kanserlerinde F18-FDG PET/BT ile tedavi yanıtını değerlendirmede heterojenite indeksinin prediktif önemi
Predictive value of heterogeneity index in evaluating treatment response with F18-FDG PET/CT in locally advanced and advanced lung cancers
YİĞİTHAN OKAR
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2024
OnkolojiSağlık Bilimleri ÜniversitesiNükleer Tıp Ana Bilim Dalı
PROF. DR. MUAMMER URHAN
- Neoadjuvan kemoterapi öncesinde marker konulan kitlesel meme kanserlerinde patolojik yanıtı öngörmede dinamik meme MRG' nin rolü
The role of dynamic breast mri in predicting pathologic response of mass breast cancers with placed marker prior to neoadjuvant chemotherapy
ŞEYMA ÜNÜVAR
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2024
Radyoloji ve Nükleer TıpNecmettin Erbakan ÜniversitesiRadyoloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. NECDET POYRAZ
- Neoadjuvan tedavi sonrası patolojik tam yanıt alınan meme kanseri hastalarımızın klinikopatolojik özellikleri
Başlık çevirisi yok
FURKAN KARAHAN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2022
Genel Cerrahiİzmir Katip Çelebi ÜniversitesiGenel Cerrahi Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. YELİZ YILMAZ BOZOK