Abbasiler ve Fatımiler döneminde Yahudiler (132-656/750-1258)
Jews during the Abbasid and Fatimid periods (132-656/750-1258)
- Tez No: 208872
- Danışmanlar: PROF.DR. MUSTAFA FAYDA
- Tez Türü: Doktora
- Konular: Din, Sosyoloji, Tarih, Religion, Sociology, History
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2007
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Marmara Üniversitesi
- Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: İlahiyat Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: İslam Tarihi Bilim Dalı
- Sayfa Sayısı: 532
Özet
Hz. Peygamber döneminde baslayan, Hulefâ-yı Rasidîn'le hızlanıp Emevîler döneminde zirveye ulasan fetihlerle, o dönem dünyasının büyük bir bölümü slâm hakimiyetine girmisti. slam idaresinde ?zimme? adı verilen bir ?teminat?la hukukî statü kazanan Yahudilere din, dil ve kültür hürriyeti tanınmıs ve can emniyeti de saglanmıstı. Statülerini Kur'ân'dan ve Hz. Peygamberin emir ve uygulamalarından alan Yahudiler, yükümlülüklerini yerine getirip devletin aleyhine herhangi bir eylem içerisine girmedigi müddetçe hep rahatlık içinde olmuslardır. slâm hukukunda gayr-ı müslimlerin seyahat, tasınma ve ikâmetleri konusunda herhangi bir engel bulunmadıgı için Yahudiler, slam dünyasının her tarafına dagılmıs durumda idiler. Mabetleri, mezarları ve kabul ettikleri diger kutsallarının masuniyeti vardı. Kanun önünde esit olan Yahudiler, davasını kendi mahkemesinde görmek istemezse bir slâm mahkemesine de götürebilme özgürlügüne sahipti. slam hakimiyetine girilmesinden sonra ilk slamî dönemde Müslümanlara mesafeli duran Yahudiler, zamanla bu mesafeyi kaldırmaya baslamıstır. Ancak, özellikle dinî çevrelerde asırların getirdigi ?digeri?ne karsı teyakkuz hali her zaman devam etmistir. Abbasî ve Fatımîler döneminde Yahudiler daha çok kendi mahallelerinde, bet din ve sinagog etrafında yogunlasan kümeler halinde adeta ?devlet içinde devlet?, hatta ondan da öte bir hayat sürmüslerdir. Cemaatlere yöneticiler kendi dinî ve siyasî otoriteleri tarafından atanırdı. Yerel cemaatler de kurumları belli bir aidatla desteklerdi. Bu, slam idareleri açısından da pratik amaçlı bir uygulamaydı. Yahudilere özerk yapılanma ve kendi mahkemelerinde yargılanma hakkı tanınmıstı. Diger taraftan Müslümanlar Yahudileri asla dıslamamıs; aksine slam toplumuyla kaynasan Yahudiler o dönemin en iyi bürokratları ve tüccarları olmustur. Yahudilerin tarihten beri süregelen kırsal kültürden sehir kültürüne geçisi Abbasîler döneminde gerçeklesmistir. Bugünkü dünya ekonomisi, siyaseti ve kültürel hayatındaki Yahudi katkısında bu dönemde kazanılan bilgi ve tecrübenin önemli bir katkısının oldugunu söylemek yanlıs olmayacaktır. Günümüzde özelde Müslüman-Arap genelde ise slâm dünyasının bazı kesimlerinde Yahudi karsıtlıgının çok modern bir olgu oldugunu belirtmek gerekir. Abbasîler ve Fatımîler döneminde Yahudilere karsı büyük bir müsamaha vardı. Arastırılan dönemde karsılıklı saygı, yardım ve dayanısmaya dair pek çok örnek vardır. slam dünyası özelde Yahudiler genelde ise diger din mensuplarıyla yasayabilecek iyi bir tarihi tecrübeye ve yeterli dinamiklere sahiptir. Son zamanlarda özellikle Batı'da baslayan ?yabancı? ve ?Müslüman? karsıtlarının, bu tecrübeden alması gereken pek çok ders vardır.
Özet (Çeviri)
With the Muslim conquests, which started during the lifetime of Prophet Muhammed and accelerated during the rule of Rightly Guided caliphs, considerable parts of the world were incorporated into the Abode of Islam. And this expansion had its peak during the Umayyad Empire. The Jews, who gained a legal status through a guarantee called dhimma (zımma), were given not only a guarantee for their lives but also freedom of religion, language, and culture. This legal status were based on Holy Quran and the tradition of the Prophet Muhammad and the Jews were in comfort as long as they fulfilled their responsibilities and did not act at the expense of the Islamic state. Since, in the Islamic law, there was no restriction for the settlement, mobility and travel of non-Muslims, the Jewish community spread geographically throughout the Islamic State. Their worshiping places, graves and things that were regarded as sacred had legal immunity. The Jews, who were equal before law, could bring their case to Islamic court, if they do not wish to bring it to their communal court. In the early Islamic period, the Jews kept a certain distance in their relations with the Muslims; however, in the course of time this distance disappeared. Nevertheless, the long tradition of being vigilant against ?others? continued all the time. During the Abbasid and Fatimid periods, they lived in their own district, which centered on synagogue. In this sense, they lived in ghettos, which could be regarded as ?state within the state?. The representatives of the non-Muslim communities were appointed by their religious and political authorities. The local communities also supported institutions through a particular payment. This was a practical application of the Islamic administration. However, the Jews were given the right to have an autonomous structure and resolve their cases in their own courts. On the other hand, Muslims never externalized the Jews; on the contrary, the Jews, who integrated themselves well with the Muslim community, came to be the leading merchants and even bureaucrats of their time. Jewish community?s transition from rural culture to urban culture occurred during the Abbasid period. It would not be wrong to argue that the knowledge and experience gained during this period has had significant roles in the Jewish contribution to culture, politics and economy in our contemporary world. We should also notice that anti-Semitism, that is seen in Islamic world in general and in Arab world in particular, is a modern incident. During the Abbasid and Fatimid periods, there was great tolerance towards Jewish people, whose co-religions were exposed to various misbehaviors and persecution in other parts of the world. There were countless examples of mutual respect, aid and solidarity in the period under study. In a nutshell, the Islamic world has had the necessary philosophical background and historical experience to live and co-exist peacefully with non-Muslims in general and Jewish community in particular. The Western societies, where xenophobic and anti- Islamic trends have recently gained impetus, should learn lessons from the Muslim experience in this regard.
Benzer Tezler
- İsrail'in bölgesel varlığının politik ve stratejik önemi: Bölgesel ve küresel aktörlerin çıkarları ve politikaları üzerinden bir inceleme
Israel's regional presence's political importance: Analizing on the interest's and politics of regional and global agents
SERKAN ÖZKAN
Yüksek Lisans
Türkçe
2018
Uluslararası İlişkilerDüzce ÜniversitesiToplam Kalite Yönetimi Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ AHMET HÜSREV ÇELİK
- Halil şehrinde İsrail'in kurduğu yerleşim birimleri ve şehri yahudileştirme çabaları
Israeli settlements in Hebron city (Al-Khalil) and ongoing judaization efforts
ŞEYMA NUR ENES
Yüksek Lisans
Türkçe
2019
Siyasal BilimlerMarmara ÜniversitesiOrtadoğu Sosyolojisi ve Antropolojisi Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. OSMAN AYDINLI
- Türk kültüründe dini törenler ve mevlid kutlamaları
Religious ceremonies in Turkish culture and celebrations of mawlid
R. BAHAR AKARPINAR
Doktora
Türkçe
1999
Halk Bilimi (Folklor)Hacettepe ÜniversitesiTürk Dili ve Edebiyatı Ana Bilim Dalı
PROF. DR. DURSUN YILDIRIM
- Halifelik ve Şeyhülislamlık Kurumu'nun tarihsel arka planı
Historical background of the Caliphate and Sheikhulislamic Institution
ENES SADAN
Yüksek Lisans
Türkçe
2021
DinOndokuz Mayıs Üniversitesiİslam Tarihi ve Sanatları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. İSRAFİL BALCI
- Tripoli and Barqa in the Fatimid Era from the third century to the beginning of the sixth century AH in the period from 297 - 515 / 909 - 1121
Fatımi Döneminde Trablus ve Barka üçüncü yüzyıldan altıncı yüzyılın başına 297 - 515 / 909 - 1121 döneminde
ABDALBASET ABDARABBA MOHAMMED IDRIS
