Geri Dön

Tip 2 diabetes mellitus ve hipertansiyonu olan hastalarda anjiotensin converting enzim (ACE) inhibitörü kinaprilin gastroparezi üzerine etkisi

Effect of angiotensin converting enzyme (ACE) inhibitor quinapril on gastroparesis at patients with type 2 diabetes mellitus and hypertension

  1. Tez No: 349545
  2. Yazar: OYKUN KOLAĞASI
  3. Danışmanlar: DOÇ. DR. RAMAZAN SARI
  4. Tez Türü: Tıpta Yan Dal Uzmanlık
  5. Konular: Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıkları, Endocrinology and Metabolic Diseases
  6. Anahtar Kelimeler: Diabetes mellitus, nöropati, gastroparezi, ACE inhibitörü, kinapril, Diabetes mellitus, neuropathy, gastroparesis, ACE inhibitor, quinapril
  7. Yıl: 2010
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Akdeniz Üniversitesi
  10. Enstitü: Tıp Fakültesi
  11. Ana Bilim Dalı: İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Endokrinoloji ve Metabolizma Bilim Dalı
  13. Sayfa Sayısı: 56

Özet

Diabetik nöropati etyolojisinde endonöronal perfüzyon bozukluğu önemli bir yer tutmaktadır. Diabetik hastalarda hiperglisemi nedeni ile anjiotensin sistemini fazla çalışmaktadır ve lokal vasküler ile dolaşan ACE miktarı artmıştır. Bu nedenle ACE inhibitörleri ve anjiotensin II reseptör antagonistleri gibi anjiotensin sistem üzerine etkili ilaçların diabetik nöropatiden korunmada ve tedavisinde etkili olması beklenmektedir. Bu bilgilere dayanarak otonom nöropatide olumlu etkileri gösterilmiş ACEİ'lerinden kinaprilin gastroparezi tedavisinde etkinliğini araştırmayı amaçladık ve lipofilik yapısı nedeni ile doku penetrasyonunun yüksek olduğu bilinen kinapril kullanmayı planladık. Tip 2 diabetes mellitus tanısı olan, diabet süresi en az 10 yıl ve tedavi gerektiren hipertansiyonu olan hastalar çalışmaya dahil edildi. Daha önceden ACEİ veya ARB kullanımı ile nöropati nedeni ile tedavi alan hastalar çalışmaya alınmadı. Katı gıdalar ile 12 hastaya, sıvı gıdalar ile 14 hastaya tedavi öncesi ve sonrası mide boşalma sintigrafisi yapıldı. Sintigrafi sonrası hastaların tedavilerine ACEİ kinapril 20 mg günde tek doz eklendi. Hastaların DM tedavilerinde değişiklik yapılmadı. Tedavi başlangıcından 6 ay sonra mide boşalma sintigrafisi tekrarlanarak mide boşalma zamanlarındaki değişikliklere bakıldı. Katı ve sıvı gıda ile yapılan mide boşalma sintigrafisi sonuçlarında MBZ'nda düzelme olan tüm hastalarda HbA1c düzeylerinde de iyileşme olduğu görüldü, fakat HbA1c iyileşmesi olan her hastada MBZ'nda düzelme gözlenmedi. Katı ve sıvı gıda ile yapılan sintigrafilerin tedavi öncesi ve sonrası sonuçları karşılaştırıldığında hastaların yaklaşık yarısında ilk 60 dakikadaki mide boşalma yüzdelerinde artış, MBZ'nda düzelme ve lag faz sürelerinde kısalma tespit edildi. 12 hastadan başlangıçta MBZ uzamış 9 hasta (T ½ > 40 dakika) ayrı olarak değerlendirildiğinde tedavi sonrası MBZ'nda düzelme olan tüm hastalar başlangıçta MBZ uzun olan hastalardı. Çalışmamızdan elde ettiğimiz sonuçlar MBZ üzerinde şeker regülasyonunun önemli bir faktör olduğunu fakat tek etken olmadığını, ACEİ tedavisinin otonom nöropatisi gelişmiş olan hastalarda daha etkili olduğunu ve otonom nöropati gelişimindeki tek faktörün vasküler disfonksiyon olmadığını göstermektedir. Literatürdeki sonuçlar ile karşılaştırıldığında ACEİ'lerinin nöropati üzerine etkisi diğer çalışmaların aksine çalışmamızda tedaviden fayda gören hastalar olmasına rağmen istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır. Hasta sayısının az olmasının ve/veya tedavi süresinin buna etken olabileceğini düşünmekteyiz. ACE inhibitörlerinin gastroparezi üzerine etkisini araştıran daha geniş çalışmalara ihtiyaç vardır.

Özet (Çeviri)

Endoneural perfusion impairment takes an important role at ethiology of diabetic neuropathy. Angiotensin system overwork at diabetic patients due to hyperglisemia, and amount of local vascular and circulating ACE is increased. For this reason, drugs effective on angiotensin system such as ACE inhibitors and angiotensin II receptor antagonists (ARBs) are expected to be efficient at prevention and treatment of diabetic neuropathy. Depending on these data, we aimed to investigate efficacy of quinapril -as an ACE inhibitor with favourable effects on autonomic neuropathy- on treatment of gastroparesis and we planned to use quinapril with wellknown high tissue penetration due to its lipophilic structure. Patients with type 2 diabetes mellitus with a diabetes history of at least 10 years, and hypertension requiring therapy were included into the study. Patients who have been treated with ACE inhibitors or ARBs, or treated for neuropathy weren't included. Gastric emptying scintigraphy was performed with solids at 12 patients, and liquids at 14 patients before and after the study. After scintigraphy, ACE inhibitor quinapril 20 mg/day at single dose was added to treatment regimens of patients. No change was performed at diabetic treatment regimens. Six months after the initiation of treatment, gastric emptying scintigraphy was performed again and changes at gastric emptying times were evaluated. All patients with improved gastrik emptying time at gastric emptying scintigraphies with solids and liquids had improved HbA1c levels, but every patient with improved HbA1c didn't have improved gastrik emptying time. When results of scintigraphies with solids and liquids before and after the treatment were compared, nearly half of the patients had an increase at gastric emptying percentage at first 60 minutes, improvement at gastric emptying time and decrease at lag phase duration. When 9 patients with initially prolonged gastric emptying time (T ½ > 40 minutes) among 12 patients were evaluated seperately, all patients with improved gastric emptying time after the treatment were patients with initially prolonged gastric emptying time. Results from our study indicate that glucose regulation is an important factor at with gastric emptying time, but it's not the unique factor; treatment with ACE inhibitors is more effective at patients with autonomic neuropathy and vascular disfunction is not the only factor responsible at development of autonomic neuropathy. When compared with results from literature, like other studies there were patients utilising the treatment at our study but discordantly results weren't statistically significant. We believe that low number of patients and/or short duration of treatment may have an impact on this. Extended studies investigating effects of ACE inhibitors on gastroparesis are required.

Benzer Tezler

  1. Normoalbuminurik tip 2 Diabetes Mellitus'u olan hastalarda enalaprilin diyabetik nefropatinin seyrine etkisi

    The Effect of enalapril to progression of diabetic nephropathy in type 2 diabetes mellitus

    SAMİ EMEKLİOĞLU

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    1998

    Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıErciyes Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. CENGİZ UTAŞ

  2. Normotansif diyabetik albuminürili olgularda enalapril ile losartan tedavisinin karşılaştırılması

    Başlık çevirisi yok

    AYDIN MAZLUM

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    1999

    Hematolojiİstanbul Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. SADİ GÜNDOĞDU

  3. Tip 1 ve tip 2 diabetes mellituslu hastalarda anjiotensin konverting enzim (ACE) inhibitörlerinin insülin hormonuna ve fibrinolitik sistem üzerine etkileri

    Angiotensin converting enzym inhibitors effects of insulin hormon and fibrinolytic system on patient with type 1 and type 2 diabetes mellitus

    ŞULE BEYHAN ÖZDAŞ

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    1998

    Tıbbi Biyolojiİstanbul Üniversitesi

    Tıbbi Biyoloji Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. TURGUT ULUTİN

  4. Hipertansiyon ve antihipertansif tedavinin serebrovasküler hastalık ortaya çıkışına ve klinik tabloya etkisi

    Başlık çevirisi yok

    H. AYLA ÖCAL SİFOĞLU

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    1998

    Nörolojiİstanbul Üniversitesi

    Nöroloji Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. HAYRÜNÜSA DENKTAŞ