Geri Dön

Fotoğraf ve ideoloji

Başlık çevirisi mevcut değil.

  1. Tez No: 41377
  2. Yazar: ÖNDER ERKARSLAN
  3. Danışmanlar: PROF.DR. OĞUZ ADANIR
  4. Tez Türü: Doktora
  5. Konular: Sahne ve Görüntü Sanatları, Performing and Visual Arts
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 1995
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Dokuz Eylül Üniversitesi
  10. Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
  11. Ana Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 133

Özet

ÖZET Genellikle bir toplumsal sınıfın, siyasal partinin ya da hükümetin sosyo-politik inançları doğrultusunda biçimlenerek açık anlatımını bulan ideoloji, ekonomik ilişkilere bağlı olarak ortaya çıkan, toplumsal ve fiziksel gerçekliğin niteliğini belirleyen inançlar bütünü ya da fikirler sistemidir. Bir toplumsal yapının varolabilmesinin olduğu kadar, yıkılmasının da ön koşulu olan ideoloji, son çözümlemede üretim biçimini yansıtır. Sosyo-ekonomik alanda (para, iş, refah) daha az güçlü olanlar üzerinde bir denetimin varlığı kabul edildiğinde, iktidarın uygulanmasında ve sürdürülmesinde temel bileşkenin ideolojik olduğu ve bunun da çeşitli onaylama, reddetme ve uzlaşma olgularına dayandığı söylenebilir. İdeolojiler herzaman, maddi özgüllüğü olan verili bir ideolojinin etkin iletişim araçları ve diğer uygulamaları aracılığıyla üretilir, taşınır ve algılanırlar. Bu ideolojinin başlıca taşıyıcıları ve üreticileri ise entellektüeller, başka bir deyişle, kültür üreticileridir. Bu anlamda, bir sınıfın ya da bir grubun politik fikirleri ve inançları ile bunlarla eklemlenmiş kültürel üretimler arasında sıkı bir bağ bulunmaktadır. Buna ilişkin en yaygın görüş ise, toplumsal düzenin genel bir ideoloji ürettiği ve bu düzenin bu genel ideoloji tarafından yeniden üretildiğidir. Dolayısıyla bu sosyo-ekonomiko- kültürel ilişkiler içinde belirlenen birey, bahsi geçen ideolojik süreç içinde yaşamak ve anlam üretmek zorundadır. Genelde ideoloji için geçerli olan olguların görsel ideoloji içinde aynı şekilde geçerli olması gerekir. Ancak durum, uygulamada biraz farklılıklar göstermektedir. Çünkü en başta, bazı sınıfların tarihsel olarak kendilerine ait gelişmiş bir görsel ideolojileri olmamıştır. Bunlar kimi durumlarda belli bir resim tipini hiç üretmemişler, sözgelimi hiç tablo yapmamışlardır. Bu durum da, bazı imge tiplerini üretme gereksinimininözgül bir ideolojiyi ve belli bir toplumsal konumu gerektirdiğini göstermekledir. Egemen sınıfların ideolojisi egemenlik altındaki sınıfların ideolojisine, bu ideolojiyi tümüyle çarpıtabileceği bir noktaya kadar nüfuz edebilir. Örneğin Hıristiyanlık dünyasının resmin yasaklanması konusundaki ciddi tartışmaları ve İslamiyelin tasviri yasaklaması rastlantısal bir olgu olarak değerlendirilemez. İdeolojik süreçleri çözümleme çabası kaçınılmaz olarak dil sorununa gelip takılmaktadır. Dil, ideolojik pratik tarafından işlenir. Kitlelere özgül bir toplumsal durum, belli bir dünya görüşü, üsluplar ve retoriklerle yüklü olan dil aracılığıyla empoze edilir. Bu ideolojik söylemler, ideolojinin dilde eklemlenmesinin ürünüdür. Dil Saussure' ün de belirttiği gibi, temelde toplumsaldır. Birey, düşünme ve konuşma fonksiyonlarını yerine getirebilmek için kendisini dil sistemi içine yerleştirmek zorundadır. Toplumsal hayatın ve toplumsal pratiğin her yönü (kodlar tarafından düzenlenen ve çeşitli söylemler aracılığıyla eklemlenen bir göstergeler sistemi olan) dil tarafından tanımlanmaktadır. Dolayısıyla dil bu anlamda maddi ve toplumsal pratikle içice geçmektedir. Fotoğrafın insan deneyimini aktaran bir dil olduğu söylenmektedir. Deneyim, ruhbilim, budunbilim, ve fiziği ilgilendirdiği kadar, dilbilimi de aynı ölçüde ilgilendirmektedir. İnsan deneyimi kişinin duyumsayabileceği ve algılayabileceği herşeydir. Ancak deneyim hiçbir zaman aktarılamaz. Bu görmeyen birine görme olgusunu anlatmaya benzemektedir. Bu anlamda hiç bir dil sisteminde betimleme ve anlatım düzeyinin dışında, böyle bir deneyimin tümüyle aktarılmasına hemen hemen olanak yoktur. Fotoğraf ise, betimleme düzeyinde de sorunlarla karşılaşmaktadır. Betimlemeden anlatıma, tek bir fotoğraftan çok, birden fazla sayıda fotoğrafa gereksinim duyulduğunda geçilmektedir. Böyle bir anlatım biçimi ise, sinematografik anlatım biçimine öykünme süreci olarak da nitelendirilebilir.Berlin Dadacıları ise, fotoğrafı parçalanmış gerçekliği yansıtmak için gazete, dergi ve çeşitli çizimlerden kestikleri parçalarla yapıştırarak bir ready-made imge olarak kullanmışlardır. Zamansal önceliği konusunda anlaşmazlık içinde olmalarına rağmen, fotoğrafla aşağı yukarı aynı zamanda tanışan Rus Konstrüktivistler de benzer nedenlerden (figüratif resme dönmeden avant-garde sanatın baskın tavırlarından ve soyutlamanın getirdiği sınırlamalardan uzaklaşmak amacıyla) dolayı fotomontajı kullanmışlardır. Berlin Dadacıları ve Rus Konstrüktivistler, fotoğrafı bir yaratım malzemesi olarak kullanmalarının yanısıra, çağdaşlarına oranla yöntemlerinin bir propaganda gücüne sahip olduklarının da farkındaydılar. Bu bağlamda, fotomontajın gelişiminde iki genel eğilimin varlığından sözedilebilir. Biri Amerikan reklam anlayışından gelen ve çoğunlukla Dadacılar ve Dışavurumcular tarafından kullanılan formun fotomontajıdır. İkinci eğilim ise, SSCB' de içeriksiz sanatın bittiği bir dönemde Konstrüktivistler tarafından kullanılan, askeri ve politik nitelikli fotomontajdır. Fotoğraf 1970' li yıllarda da avant-garde sanat akımları tarafından oldukça sık başvurulan ve yoğun biçimde kullanılan bir dışavurum aracı olma özelliğini sürdürmüştür. Örneğin nesnelerden çok düşüncelere inanan Kavramsalcıların, sanatı metalaşmaktan, fiziksel nesneye olan bağımlılığından kurtarmak amacıyla başvurduğu alternatiflerin arasında, fotoğraf önemli bir yer tutmuştur. Bu sanatçılardan bazıları kurgusal hikayeler yaratmayı seçerken, bazıları fotoğrafik anlamı sözcükler ile genişletmeyi, kimileri de içinde bulundukları sanat ortamının belgesel açıdan eksik yönlerini fotoğraf ile kapatmaya çalışmışlardır. Postmodern sanatçılar ise, fotoğrafik imgeleri bağlamından çekip alarak ya da içeriğini boşaltarak onları, belirsiz işaretler ve farklı anlam taşıyıcıları olarak kullanmışlardır. Kendilerinietkileyen Kavramsal sanat akımından geldikleri için Postmodern sanatçıların, fotoğrafçı olmak ya da sanat fotoğrafçılığının kriterlerine bağlı kalmak gibi bir sorunları olmamıştır. Bu anlamda fotoğraf, bu sanatçılar için sadece bir seçenek aracıdır. Ancak bu sanatçılar üzerindeki etkinin çoğu, insan ilişkileri ve kitle iletişim endüstrisinde olduğu gibi, yaşamın kendi deneyiminden kaynaklandığı söylenebilir. Dolayısıyla sanatta Postmodernizm aynı zamanda, bizim dünyayı nasıl algıladığımız konusuyla bağlantılı olarak gelişen bir süreçtir.

Özet (Çeviri)

SUMMARY Ideology consist of a system of beliefs and thoughts that determine physical and social realities and is something that can only be clarified according to the the socio-political state of mind of a particular social class, a political party or government. Ideology can also explain production systems, besides it is the precondution for the existance of a social formation and for also its decadence. One can also and that sustaining power always reflects and ideological attitude by the means of approval, ignorance and compromise mechanisms of a society. However this statement can only be valid as long as it is assumed that there is always pressure on the less dominant groups in social and economic fields (money, employment and wealth...). It is fair to say that ideologies do not occur in chronical order, as opposed to the tradional approach of the historyof idea. This fact becomes a sine qua non for an understanding of contemporary capitalist system and its ideology. Hence ideologies should only be conceived as ongoing processes and not as possessions, properties or texts. Intellectuals who are the architects of ideologies also carry the people with them and in this sense, it is always possible to talk about a close relation between the political beliefs of a social group and its cultural products. It is a common opinion that a social system produces a general ideology and following this step that social system is perpetuated by ideology. The individual, who is defined under these social, economic and cultural circumstances has to legitimate himself and interpret the facts around him in this ideological process. It is supposed that the facts concerning ideology in general would be valid for visual ideology as well. However, the situation in practice seems somehow different, sincesome social groups have neither had a perfectly developed visual ideology linked to their past nor even experienced some particular kind of visual representations (As an example, some cultures have never produced paintings at all). Therefore, it is imperative to say that, production of particular images requires a specific ideology and social formation. The ideology of ruling classes can penetrate into the ideology of the defeated classes, and can even lead to the destruction of it, as same as the example of this inhibition of painting in Christianity and the inhibition of depiction in muslim societies. During the analysis of the ideological process, it is inevitable to consider the issue of language is embellisted by ideological practice. The specific conditions of a culture or certain ideas are conveyed by that language which has different options in style and rhetoric. These ideological discorses are the outcome of the articulation of ideology in language. According to Saussure, language is always social and the individual is obliged to put himself in a language system in order to think and speak. It is also obvious that all the aspects of social life and its practice defined by language which is a system of signs and representations articulated by various discorses and codes. Hence, language very well overlaps with the physical and social behavioral patterns. Photography is an appropriate language for reflecting so called human experience, that can be defined as everything which mankind can perceive and feel. However, experience itself can never be conveyed. Such an attempt would be akin to explain sight to a blind man. With this in mind one can say that in any language system it is virtually impossible to translate any experience except to the level of description and narration. Besides, photography has some difficulties in that level as well: that is to say, description can only be transformed into narration when there is a need for a fewphotographs rather than one. Such a process, in any a way, can be called as an imitation of cinematographic narration. The intention behind collected images has to be defined rationally. Photography artist is in a position to explicit the meanings which are already exist in the nature of appearances. From this point view, the practice of taking photographs contain a causation relation. The one behind the camera has to know what photographs he is going to take. During the process of choosing particular images from the real world it is necessary to decide which ones are going to be dismissed besides the question of how the chosen images but also those which are taken out of view play an important role in the message. Photography and media create the 'meaning' (by preferring this image to the other), a critical and judgary approach and 'a way of look' to the literary world. Ideology, in this discourse, plays a role in circumscribing the meaningful area not in convincing a particular idea. As an evidentary instrument photography is not so strong in creating meanings. Thus meaning is usually formed and supported by words which can themselves only be used for generalizations. In a way words become powerful in another level under the undeniable trust to the photographic truths. This double-sided relation between the words and photographic truth creates a strong effect which allow us to tell perfect lies because of that trust to the photographic 'truth'. In photography, the word 'truth' needs to be redefined. For instance, an image of an image of a house on a two-dimensional photo can not be compared with the house itself. Because this image neither can be experienced with our senses nor can be seen completely. In comparison with the cinematographic image, photographical image isalso weak in terms of representing the spatial relations of the image. For this reason, photography again needs words for one more time. Although there is not a logical link between the object end the words (indicators), one can talk about a causative relation between the image and the object. However, if it is intended that this relation to be more than an 'appearance' (photograph) and reach to the level of 'narration' (cinema), it has to define a meaningful area within the events and the facts it concerns. Otherwise, image can not go beyond an appearance. In order to express disintegrated truth, Berlin Dadaists used photography as a ready- made image by sticking the pieces cut from newspapers, magazines and drawings onto photographs. Russian Constructivists met photography at the same time and used photomontage because of similiar reasons, although there is not an aggreement among experts on which group used the technique first. Actually, one might talk about two basic tendencies for the development of photomontage: the first one is photomontage of form which is originally coming from American way of advertising and mostly used by Dadaists and Expressionist, and the second one is military and political photomontage emerged in SSCB synchronically with the end of non-objective art. Photography continued to be well-known medium for avant-garde artists in 1970's as well. Conceptualists who aim at disintegrating physical reality from art, mostly used photography as an alternative art medium. Some of them prefered creating fictional narratives while the others were either combining photographs with words or using photography for documental purposes. Hence, some Postmodern artists turned photographs into undefined symbols and by using them out of context.

Benzer Tezler

  1. Tez No

    679347

    Fotoğraf ve ideoolji: Yeni medyanın haber pratiklerinde işçi fotoğrafları

    Photography and ideology: Workers photos in new media news practices

    ÖZGÜR ŞENER

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2021

    GazetecilikEge Üniversitesi

    Radyo Televizyon ve Sinema Ana Bilim Dalı

    DR. ÖĞR. ÜYESİ ALAHATTİN KANLIOĞLU

  2. Tez No

    188330

    Fotoğraf ve ideoloji: Ülkü Dergisi örneği (1941-1950)

    Photography and ideology: ÜIku Magazine case (1941 -1950)

    SARPER DOST

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2007

    Siyasal BilimlerHacettepe Üniversitesi

    Siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi Ana Bilim Dalı

    YRD. DOÇ. DR. METE KAAN KAYNAR

  3. Tez No

    407439

    Fotoğraf ve ideoloji: 17 Aralık süreciyle ilgili Türk yazılı basınında kullanılan fotoğrafların göstergebilimsel çözümlemesi

    Photos and ideology: Semiotic analysis of the photos used in the Turkish press, relevant to the 17. december process

    FARUK AKSEL

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2015

    GazetecilikAkdeniz Üniversitesi

    Radyo Televizyon ve Sinema Ana Bilim Dalı

    YRD. DOÇ. DR. SİBEL KARADUMAN

  4. Tez No

    691202

    Teknolojik olanaklar ışığında post-fotoğraf ve gerçeklik sorunu

    Post-photography and reality problematic in the light of tecnological opportunities

    DUYGU BEHİCE KAPLAN

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2021

    Güzel SanatlarEskişehir Osmangazi Üniversitesi

    Sanat ve Tasarım Ana Sanat Dalı

    DOÇ. DR. ŞİRİN ŞENGEL

  5. Tez No

    261429

    Savaş fotoğraflarının kullanımı bağlamında propaganda ve manipülasyon

    Photo war in context and use of propaganda and manipulation

    NAZIM SERHAT FIRAT

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2008

    Sahne ve Görüntü SanatlarıMarmara Üniversitesi

    Fotoğraf Ana Sanat Dalı

    YRD. DOÇ. BÜLENT ERUTKU

Geri Dön