Soğuk savaş sonrası Fransa'nın uluslararası müdahale pratiğinin mali müdahalesi özelinde incelenmesi
Başlık çevirisi mevcut değil.
- Tez No: 417861
- Danışmanlar: PROF. DR. BURAK SAMİH GÜLBOY
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Uluslararası İlişkiler, International Relations
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2015
- Dil: Türkçe
- Üniversite: İstanbul Üniversitesi
- Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Siyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 160
Özet
Fransa, Mali'de gerçekleştirdiği askeri müdahaleyi yasal olarak meşrulaştırmak için dört argüman öne sürmüştür: Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi'nin (BMGK) 2085 sayılı kararı ile verdiği yetkilendirme (20 Aralık 2012), Mali hükümeti tarafından yapılan davet (davet ile müdahale), kolektif meşru müdafaa hakkı (51. Madde) ve Koruma Sorumluluğu'na (R2P) başvurma.İlk bakışta, Fransa'nın Mali'de gerçekleştirdiği müdahaleyi meşrulaştırmak için yasal olarak Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi'nin (BMGK) 2085 sayılı kararına başvurabileceğini söyleyebiliriz. Fakat, Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi'nin (BMGK) 2085 sayılı kararına baktığımızda, kuvvet kullanımıda dahil“tüm gerekli araçların”kullanımı yetkisinin yalnızca Afrika öncülüğündeki askeri misyona verildiğini görmekteyiz.Fransız hükümeti tarafından ortaya koyulan, Mali hükümetinin daveti argümanı (davet ile müdahale) geçerli değildir. Davet ile müdahalenin uluslararası hukuk açısından geçerli olabilmesi için bir takım şekli unsurları sağlaması gerekmektedir. Bu temel unsurlar meşruiyet, etkililik ve tanınmadan oluşan üç unsurdur. Mali geçici hükümeti yukarıda sayılan unsurları sağlayamadığı için Fransa'nın“davet ile askeri müdahalesi”yasal sayılmamaktadır. Kolektif meşru müdafaa hakkına ilişkin Birleşmiş Milletler Şartı'nın 51. maddesine gelince, Fransız müdahalesi bu madde ile alakasız görünmektedir. Mali müdahalesinde, iki unsur sağlanamamıştır:“silahlı saldırı koşulu”ve“Güvenlik Konseyi barış ve güvenliği korumak için önlemler aldığı”zaman meşru müdafaa askıya alınır. Son olarak, Fransa müdahalenin Koruma Sorumluluğu (R2P) uyarınca gerçekleştiğini savunmuştur. Koruma Sorumluluğu (R2P) ilkesinin gereksinimleri karşılanmadığı için bu argüman geçersizdir.Yukarıda tartışılan nedenlerden dolayı, uluslararası hukuka göre Mali'de düzenlenen Fransız askeri müdahalesi için hiçbir geçerli dayanak bulunmamaktadır.
Özet (Çeviri)
In order to justify legally the military intervention in Mali, France put forward four arguments: the authorization given by the United Nations Security Council (UNSC) in Resolution 2085 (20 December 2012), an invitation by the Malian government (intervention by invitation), its right of collective self-defense (51th Article),and the application of Responsibility to Protect (R2P). At first view, France could legitimately invitethe resolution 2085 to justify its intervention in Mali. As a matter of fact Resolution 2085 authorizes the use of“all necessary means”, including force, only in relation to the African-led mission. The argument of an invitation by the Malian government (intervention by invitation), put forward by the French government, also fails to hold. Under international law, several formal conditions must be met in order to apply intervention by invitation. These formal conditions required to meet the party who invited are the legitimacy, effectiveness and recognition. The provisional government failed to provide the conditions listed above, France's“military intervention by invitation”legally are not allowed. As to the mention of article 51 of the Charter of the United Nations concerning the right of collective self-defence, it seems irrelevant to the subject of French intervention. In the case of Mali, two were not fulfilled: the“armed attack condition”and the suspension of the exercise of self-defense once“the Security Council has taken measures to maintain peace and security.”Finally, France argued that the intervention was based pursuant to the norm of Responsibility to Protect (R2P).The argument in favor of Responsibility to Protect (R2P) is unsatisfactory since it does not satisfy the requirements of Responsibility to Protect (R2P).For the reasons discussed above, there is no valid basis under international law for the French intervention in Mali.
Benzer Tezler
- NATO'nun değişen tehdit algısında terör örgütlerinin yeri: PKK uluslararası terör örgütü özelinde değerlendirilmesi
The place of terrorist organizations in NATO's new perception of threats: PKK international terrorist organization
EROL DEMİR
Yüksek Lisans
Türkçe
2024
Uluslararası İlişkilerİstinye ÜniversitesiSiyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler Ana Bilim Dalı
PROF. DR. FAHRİ ERENEL
- Politics of humanitarian intervention in Europe: Britain, France, Germany, and intervention in Libya
Başlık çevirisi yok
ALPASLAN OĞUZ
Yüksek Lisans
İngilizce
2016
Siyasal BilimlerUniversity of Dublin (Trinity College)DOÇ. DR. WILLIAM PHELAN
- Soğuk savaş sonrası NATO-AGSP/OGSP işbirliğinin analizi - Afganistan örneği
The analysis of post-cold War Cooperation Between ESDP/CSDP - the Afghanistan case
MUSTAFA KOCABAŞ
Doktora
Türkçe
2013
Uluslararası İlişkilerDokuz Eylül ÜniversitesiAvrupa Birliği Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ZEHRA NİLÜFER KARACASULU
- Balkanların jeopolitiği üzerine bir inceleme
An investigation about geopolitics of Balkans
İLKER LİMON
Yüksek Lisans
Türkçe
2013
Uluslararası İlişkilerTrakya ÜniversitesiUluslararası İlişkiler Bölümü
PROF. DR. SİBEL TURAN
- Türkiye'nin NATO'ya girişi ve sonrasının Türk iç ve dış politikasına yansımaları
Turkey's NATO membership and subsequentreflections on the Turkish domestic and foreign policy
ARİF ZENGİN