Geri Dön

Türkiye'de anesteziyoloji ve reanimasyon uzmanlık eğitimi: Uzmanlık öğrencilerinin bakış açısı

Anesthesiology and reanimation training in Turkey: Perspective of residents

  1. Tez No: 448809
  2. Yazar: LEVENT ONAT
  3. Danışmanlar: DOÇ. DR. VOLKAN HANCI
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Anestezi ve Reanimasyon, Anesthesiology and Reanimation
  6. Anahtar Kelimeler: Anestezi, anesteziyolog, eğitim, asistan, anaestheisa, anesthesiologists, resident, education
  7. Yıl: 2016
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Dokuz Eylül Üniversitesi
  10. Enstitü: Tıp Fakültesi
  11. Ana Bilim Dalı: Anesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 88

Özet

Amaç: Bu çalışmada ülkemizdeki Anestezi ve Reanimasyon uzmanlık eğitimi alan Tıpta Uzmanlık Öğrencilerinin (TUÖ) bakış açısı ile, eğitim gördükleri kurumlarda mevcut bulunan donanım, uzmanlık eğitimi programı, uygulamaları, çalışma koşulları ve nöbet sistemlerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışmamız Türkiye'deki Eğitim ve Araştırma Hastaneleri ve Üniversite Hastanelerinde, Anesteziyoloji ve Reanimasyon Uzmanlık Öğrencilerine web bazlı anketin; bilgisayar ortamında e-mail ile gönderilmesi ile gerçekleştirildi. Anket formu; demografik özellikler, kişisel memnuniyet, kurumdan ve eğitimden memnuniyet, uzmanlıkla ilgili temel bilgi, gelecek ile ilgili kaygı ve motivasyonu sorgulayan 73 sorudan oluşmaktaydı. Bulgular: Bu çalışmaya %21.5'i Sağlık Bakanlığı Eğitim Araştırma hastaneleri'nde, %74.4'ü Üniversite hastaneleri'nde, %4.1'i ise afiliye hastaneler olmak üzere toplam 270 kişi katıldı. Katılımcıların %82.2'i alanını isteyerek seçtiğini bildirdi. Katılımcılar, Tıpta uzmanlaşmanın %66.7 oranında birinci basamak ve pratisyen hekimliğin doğru uygulanmadığı için gerekli olduğu belirtti. TUÖ'nin haftalık çalışma saatleri ortalama 91.69±36.69 bulundu. Ayda ortalama nöbet sayısı 7.49±1.99 idi. Katılımcıların %61.9 Tıpta Uzmanlık eğitimi için öngörülen beş yıllık süreyi uzun bulduğunu belirtti. Yoğun bakım eğitim süresi %71.1 oranında, Algoloji eğitim süresi ise %26.3 oranında yeterli olarak ifade edildi. İlk spinal blok ortalama 4.00±2.66 ayda, ilk epidural blok 7.88±2.47 ayda, ilk santral venöz kateter 4.60±3.37, ilk aksiller blok 5.43±3.35 ayda ve ilk trakeostominin de 6.67±1.15 yapıldığı bulundu. Kurumda ön planda hizmet verildiğini belirtenlerin oranı %57.0, asistan temsilcisi bulunma oranı %63.7, bir uzmanlık derneğine üye olma oranı %11.9 bulundu. Sonuç: Bu çalışma sonuçlarına göre, asistanlarının sayısının yetersiz olduğu saptanırken; iş yükünün ağır olduğu, çalışma sürelerinin uzun olduğu, nöbet sayılarının yüksek olmasına karşın nöbet sonrası izin kullanılamadığı tespit edildi. Olumsuzluklar ve asistanların memnuniyetsizliği yüksek olmasına rağmen katılımcıların çoğunun bölümlerini isteyerek seçtikleri ve bir şans daha verilse yine branşlarını tercih edecekleri belirlendi. Katılımcıların çalıştıkları kurumlarda; eğitim ve araştırmanın ön planda tutulması yerine hizmete öncelik verildiğini ve eğiticilerin de artan hizmet yükü sebebiyle asistanlar açısından daha az ulaşılır konuma geldiğini düşündükleri öğrenildi. Pek çok sorunla karşı karşıya kalan asistan hekimlerin çoğunun asistan temsilcilerinin olmadığı, meslek örgütleri ile asistanlar arasında sağlıklı ve sürekli bir iletişim kurulamadığı, uzmanlık derneklerinin ve Tabip Odaları'nın asistanlara ulaşmada yetersiz kaldığı tespit edildi.

Özet (Çeviri)

Aim: This study aimed to determine opinions of the current equipment, specialization training program, applications, study conditions and shift system in their training institutions from the perspective of medical residents in Anesthesia and Reanimation specialization training. Material and Method: A web-based survey was sent by email to residents in Anesthesiology and Reanimation at Education and Research hospitals in Turkey. The survey form comprised 73 questions about demographic characteristics, personal satisfaction, satisfaction with their institution and training, basic knowledge related to specialization, anxiety about the future and motivation. Results: The study included a total of 270 individuals with 21.5% from Ministry of Health Education and Research hospitals, 74.4% from university hospitals and 4.1% from affiliated hospitals. Of participants 82.2% reported they willingly chose this field. Participants stated at a rate of 66.7% that medical specialization was necessary as primary care and general practice care was not correctly applied. Mean weekly working hours for medical specialization residents was 91.69±36.69 hours. Monthly mean number of shifts on-call was 7.49±1.99. Of participants, 61.9% stated that the predicted five year duration for medical specialization training was long. Intensive care training duration was sufficient for 71.1% of participants, while 26.3% found algology training duration sufficient. Mean duration to first application of spinal block was 4.00±2.66 months, first epidural block was performed at 7.88±2.47 months, first central venous catheter was 4.60±3.37 months, first axillary block was 5.43±3.35 and first tracheotomy was at 6.67±1.15 months. Fifty-seven percent stated that their organization emphasized service, with 63.7% stating there was an assistant representative and 11.9% were members of a specialization association. Conclusion: According to the results of the study, the number of residents is insufficient; the workload is heavy, working hours long and high numbers of shifts are worked while leave is not taken after shifts. In spite of the negatives and high lack of satisfaction among residents, the majority stated they willing chose their departments and if given the chance would once again choose the same branch. Participants stated that their organizations gave precedence to services rather than education and research and due to increasing service loads educators became less accessible to residents in the eyes of the residents. Faced with many problems, the majority of residents did not have resident representatives, there was no healthy and continuous communication between professional organizations and residents, and Medical Chambers did not sufficiently reach residents.

Benzer Tezler

  1. Türkiye'deki anesteziyoloji ve reanimasyon uzmanlık öğrencilerinin kapnometre kullanım alışkanlıkları ve bilgi düzeyinin değerlendirilmesi

    Evaluation of capnometer usage habits and knowledge levels of anesthesiology and reanimation medical residency students in turkey

    MEHMET ERSİN TOK

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2024

    Anestezi ve ReanimasyonDokuz Eylül Üniversitesi

    Anesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. FİKRET MALTEPE

  2. Türkiye'de rejyonal anestezi uygulamalarının kullanımı ve yaygınlığı ile deneyimlerin ve eğitim koşullarının değerlendirilmesi

    The use and prevalence of regional anesthesia performances with the evaluation of experiences and educational conditions in Turkey

    MEHMET ZİNCİRCİ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2020

    Anestezi ve Reanimasyonİstanbul Üniversitesi

    Anesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. EMİNE AYSU ŞALVIZ

  3. COVİD-19 pandemisi sürecinde anesteziyoloji ve reanimasyon hekimlerinin rejyonal anestezi uygulamalarının değerlendirilmesi

    Başlık çevirisi yok

    CANER GÖKDEMİR

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2023

    Anestezi ve ReanimasyonManisa Celal Bayar Üniversitesi

    Anesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. İSMET TOPÇU

  4. Türkiye'de anesteziyoloji ve reanimasyon hekimlerinin lokal anestezik toksisitesi ile ilgili farkındalık ve hazırlık düzeyleri

    Awareness and preparations for last among anesthesia physicians in Turkey

    SÜMEYYE KILINÇ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2019

    Anestezi ve ReanimasyonBalıkesir Üniversitesi

    Anesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı

    DR. ÖĞR. ÜYESİ HAFİZE FİSUN DEMİR