Geri Dön

Çocukların mekan algısı ve katılımcı tasarım yöntemlerinde rolü: Muş ve Harran yerleşimleri

Children's space perception and the role in participatory design methods:Muş and Harran settlements

PDF İndir

  1. Tez No: 512051
  2. Yazar: BAŞAK İNCEKARA
  3. Danışmanlar: DOÇ. DR. GÜLŞEN AYTAÇ
  4. Tez Türü: Yüksek Lisans
  5. Konular: Peyzaj Mimarlığı, Şehircilik ve Bölge Planlama, Landscape Architecture, Urban and Regional Planning
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2018
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: İstanbul Teknik Üniversitesi
  10. Enstitü: Fen Bilimleri Enstitüsü
  11. Ana Bilim Dalı: Peyzaj Mimarlığı Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Peyzaj Mimarlığı Bilim Dalı
  13. Sayfa Sayısı: 135

Özet

Mekansal tasarım süreçlerinde çocuğun varlığı ve etkin rol alışı mekanın kalite kriterleri adına büyük önem taşımaktadır. Bir mekan çocuklar için uygun tasarlandığı zaman aslında birçok farklı grubun ortak yararına hizmet edebilir nitelikte olmaktadır. Öte yandan sürekli değişen ve dönüşen mekanda geleceğin yetişkinleri olarak bugünün çocuklarını dahil etmeden yapılacak müdahaleler eksik kalacaktır. Çocuklar mekânsal anlamda ülkemizde birçok sorunla karşı karşıya kalmaktadır. Bu sorunlar yaşanılan yerin kendi dinamiklerine göre değişiklik göstermekte ve her yerde eşit yaşanan bir çocukluk deneyiminden bahsetmek mümkün olmamaktadır. Çocukların mekan tasarım süreçlerine dahil olabilmeleri adına mekan ile kurdukları ilişkinin, ihtiyaçlarının, sorunlarının anlaşılması gerekmektedir. Yetişkinler ile çocuklarının deneyimledikleri mekan birbirinden farklılaşmaktadır. Bu farklardan bir tanesi kullanım amacı ve şeklidir. Çocuk ile yetişkin aynı mekanı farklı işlevler ve ihtiyaçlar üzerinden kullanmaktadır. Farklardan bir diğeri ise ölçektir. Yetişkin ile çocuk arasındaki ölçek farkı mekânsal sınırlar anlamında, mekanı algılamak anlamında, mekandaki hareketlilik anlamında etkili olmaktadır. Mekandaki sınırlar fiziksel olarak karşımıza çıkabileceği gibi görünmez sınırlar olarak da karşımıza çıkabilmektedir. Ancak görünmez sınırlar yine yetişkin ve çocuk arasında farklılık göstermektedir. Yetişkinlerin normlar üzerinden kurdukları görünmez sınırlar çocuklarda deneyime bağlı olarak gelişmektedir. Çocuklar mekanı yetişkinlerden farklı kullanmaktadırlar. Dolayısı ile günümüz çocuklarının mekânla nasıl ilişki kurduklarını ne tür mekânsal ihtiyaçlarının olacağını yetişkinler ve profesyoneller olarak tahmin etmek ve mekan tasarımına çocuk fikirlerini dahil etmek yetişkin bakış açısı ile mümkün değildir. Bu noktada katılım kavramı ön plana çıkmaktadır. Birleşmiş Milletler Çocuk Hakları Sözleşmesi eşitlik ilkesi ile 18 yaşına kadar bütün bireyleri kapsayan hakları tanımlamaktadır. Katılım hakkı da sözleşmenin 12. Ve 13. Maddelerinde açıkça ifade edilmektedir. Günümüz mekan disiplinlerinde yapılan projeler incelendiğinde çocuk odaklı çalışmaların kentlerde yoğunlaştığını görmekteyiz. Çocuk, kentlerde var olan sorunlara yönelik çözüm getirmek amacı ile gerçekleştirilen projelerle ön plana çıkmakla beraber piyasada üretilen projeler dahilinde de bir reklam değeri taşımaktadır. Bu durum uygulama aşamasında katılımcı süreçlerin hem sürat hem de maddi nedenler ile yüzeysel bir şekilde yapılmasına sebep olmakta ve katılımcı tasarım anlam kaybına uğramaktadır. Bu durum katılımcı süreçlerin uygulanmasına yönelik kriterlerin belirlenmesi gerekliliğini getirmektedir. Kırsal mekanın ölçek, fiziksel sınırlar, hareketlilik anlamında kentsel mekanın sağlayamadığı imkanları sağlaması çocukların kendi yaşam alanları ile çok daha rahat iletişim kurmalarına imkan sağlamaktadır. Kırsal mekanda çocuklar yetişkinlerden bağımsız bir kullanım ağına sahiptir. Bu durum özellikle katılımcı tasarım bağlamında ve saha çalışması anlamında büyük bir avantaja dönüşmektedir. Bu çalışma özellikle katılım hakkının mekânsal projeler dahilinde nasıl uygulanabileceğine ilişkin kırsal mekanda bir deneyim birikimi yaratmaktadır. Çalışma katılımcı tasarım içerisinde bir yöntem olarak oyunun 6-12 yaş grubu çocuklar ile nasıl kullanılacağına ilişkin inceleme ve alan çalışması içermektedir.

Özet (Çeviri)

To consider the presence and usage of children in the process of spatial design is fundamentally important among the quality criteria of spaces. When a space is designed based on considering the usage of children, it also makes that space accessible to many different groups. On the other hand in spaces that constantly change and evolve, it would be a mistake not to include the presence of children who would become the adults of tomorrow. Children face many obstacles space-wise in our country. These obstacles differ based on the dynamics of different localities, therefore it makes it impossible to talk about a homogenous childhood experience. To be able to include children in the spatial design process, it is essential to understand their relationship to the space, their needs and their obstacles. In order to understand the expectations and desires of the children from design, it is necessary to understand the development periods and needs of the children.Age ranges are determinative in children's communication with the environment. The child first communicates with the private space (house) and then with the public space. This circle is expanding simultaneously with age ranges. The age of 6-12 years is an important period for children to connect with the city. Children start to think both forward and backward, focus on several dimensions of a process and see situations from someone else's eyes in this period, which also known as the concrete operational stage. At the same time children at this ages start to go to school and connect with public spaces and city life which means they affect the city and they are influenced by the city. Age ranges for children refer to physical and cognitive changes. For this reason, different methods are needed for studies for different age groups. This thesis focuses on children aged 6-12 years. The perception and experience of space is different for children and adults. Children and adults use same spaces for different needs and practices. One of the major differences is the scale. The scale difference between the adult and child impacts the perception of borders and mobility. The borders can appear as physical things as well as invisible – socio-psychological – borders. Moreover, those invisible borders show a variety between the adult and child. While adults set the invisible borders on social norms, children set it based on experience. Children use the space differently than the adults. Therefore it is not possible to guess how contemporary children establish their relationships with the space, what they might need from a space, or to include“ideas”of children based on assumptions of adults. At this point, notion of participation comes forward. United Nations's Convention on the Rights of the Child defines all the rights through the principle of equality until the age of 18. The right to participate for children is openly declared in articles number 12 and 13 of this convention. Today, especially with the popularization of alternative education models that contributed to the increase of child-centered spatial designs; the importance of the relationship between space and children, and this relationship's contribution to child development has been underlined by many disciplines. Despite this, in majority of the human settlements it can be observed that the current spatial design criteria has not been enough to produce spaces for children's use. Considering that today we are in an age of fast spatial change; spatial identity, belonging and mobility becomes obstacles to be solved for new space creations. When children are taken to account in this framework, it is clear that children's relationship to space is fundamentally important for social structure and – indirectly – impactful for the child development. Especially in the urban planning and landscape architecture scales, the notion of accessibility has to be tested by different approaches and needs to be controlled with a variety of mechanisms. It is not possible to talk about a one-sided relationship between children and space. It is important to notice that just as space has an impact on the child, the child has an impact on the space. This phenomenon appears in two occasions in particular. The first one can be summarized as a real estate advertisement method, which underlines that the spaces are designed for children, where the primary goal is to serve the market economy. When we look through the projects that center around children in the space-based disciplines, we can see that these designs's main foci are urban landscapes. The concept of designing pro-child usage spaces are important in projects that are trying to find solutions to urban problems, but also this concept has an advertisement value for projects that are designed for the market. This reality brings forth the needs of establishing some criteria for the applications of children's participation to design processes. The second aspect of the previously mentioned phenomenon is realizing the agency of children over the spatial design process, which not only improves the designs, but also makes the participatory processes easier and has the uniting power for much broader sections of society. When the spatial developments of our contemporary age are analyzed, the difference of availabilities and opportunities in rural and urban spaces become visible. The opportunities that rural area provides for children, – such as scale, physical borders and mobility, – helps the children of the rural areas establish stronger bonds to their environments compared to urban children. In the rural areas children have a usage network of the space independent of the adults. This becomes a great advantage in the contexts of participatory design and field research. In rural spaces, unlike urban spaces, the relationship between children and settlement is invisible. This situation creates some questions for fast growing and developing rural spaces. In the literature review part of this study the previous works on the relationship between space and children are collected and reviewed. To be able to produce spaces centering children, it is fundamental to understand the physical and cognitive characteristics of children and to grasp the contemporary experience of childhood and its obstacles. The concept of childhood has changed and evolved throughout the history, has been affected by all the new developments and changed its meaning over time. Therefore living spaces of children and their relationships to those spaces, and occasions where their rights are abused, need to be be contextualized with the sociopolitical dynamics of the period. Secondly the relationship that the child establishes with the space and the factors defining that relationship has to be analyzed. Thirdly the concepts of participation and participatory design are analyzed, and the child is contextualized in the participatory design process. After the literature review, the field study was conducted in rural spaces, particularly in six different villages. The main purpose of this research is to understand how children between ages of 6 and 12 perceive the space and establish their relationships with the space, to determine the factors that establish their relationship to the space, and to experience (and document) how children can participate in the spatial design process through plays and games. In this study, playing – which is children's own experiential language of perception, – is used as the participatory methodology for their inclusion to the design process. The most efficient way to understand children is playing. Playing is not a methodology only used for children. Playing, – or the concept of play –, through its universal quality has the power to include everyone. But it is important to differentiate between the plays that are designed for adults and plays that are targeting children from different age groups. Children do not only use playing to reflect on their expectations from the spatial design, but also use it as a language. The workshops are designed taking this aspect into consideration, which once again proved the importance of observation. To be able to provide the opportunity of inclusion for children in the design project, every stage of the design (starting from analysis, sketching, preliminary design, and finally to construction project) has been made into different games and plays. The central goal of this thesis project is to experiment with the participatory process of children through playing; and to develop these findings. Through the documentation of the workshop process, the pre-conditions and necessities to improve the participation of children will be presented.

Benzer Tezler

  1. Tez No

    705466

    Çocuk koruma merkezlerinin mekânsal tasarım düzeninin kullanıcı algısı ile değerlendirilmesi: Türk Kızılay Bağcılar Çocuk Koruma Merkezi örneği

    The evaluation of the spatial design order of child protection centers with user perception: The case of Turkish Kizilay Bagcilar Child Protection Center

    BÜŞRA GİZEM YILMAZ

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2021

    Mimarlıkİstanbul Teknik Üniversitesi

    Kentsel Tasarım Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. HATİCE AYATAÇ

  2. Tez No

    537478

    Eğitim alanlarının çocukların mekân algısı ve yaratıcılığı üzerindeki etkisi

    Influence of school environment on children's environmental perception and creativity

    GÜLNUR ÇEVİKAYAK

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2019

    Şehircilik ve Bölge PlanlamaDokuz Eylül Üniversitesi

    Şehir ve Bölge Planlama Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. EBRU ÇUBUKÇU

  3. Tez No

    597125

    Konutta esneklik kavramının çocuk ve mekan ilişkisi üzerinden incelenmesi

    Examining the concept of flexibility through child and space relationship

    MERVE ÇAKMAKÇI YILDIZ

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2019

    MimarlıkYıldız Teknik Üniversitesi

    Mimarlık Ana Bilim Dalı

    DR. ÖĞR. ÜYESİ SELİN YILDIZ

  4. Tez No

    647389

    İstanbul Beyoğlu-Hasköy sokaklarında morfolojik ve dizimsel özelliklerin kullanıcı algısına etkisi

    Effect of morphologial and sequential features on user perception in Istanbul Beyoglu-Haskoy streets

    FATMA YILMAZ

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2020

    MimarlıkFatih Sultan Mehmet Vakıf Üniversitesi

    Mimarlık Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. EMİNE KÖSEOĞLU ÇAMAŞ

  5. Tez No

    511592

    Urban regeneration projects from the perspective of social sustainability and public participation: Belgium and Turkey

    Sosyal sürdürülebilirlik ve halk katılımı persfektifi ile kentsel yenileme projeleri: Belçika ve Türkiye

    İZEL BEŞİKCİ

    Yüksek Lisans

    İngilizce

    İngilizce

    2018

    Şehircilik ve Bölge Planlamaİstanbul Teknik Üniversitesi

    Kentsel Tasarım Ana Bilim Dalı

    DR. ÖĞR. ÜYESİ EBRU ERBAŞ GÜRLER

Geri Dön