Turkey's new humanitarianism and aid effectiveness
Türkiye'nin yeni insani yardımları ve yardımların etkililiği
- Tez No: 530521
- Danışmanlar: PROF. DR. EMİN FUAT KEYMAN
- Tez Türü: Doktora
- Konular: Siyasal Bilimler, Uluslararası İlişkiler, Political Science, International Relations
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2018
- Dil: İngilizce
- Üniversite: Sabancı Üniversitesi
- Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Siyaset Bilimi Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 145
Özet
Geleneksel bağışçıların insani yardım ve insani müdahale alanlarındaki hakimiyeti son yirmi yılda ciddi eleştiri ve incelemelere konu olmuştur. G7 gibi ülkeleri içine alan“Büyük Güçler”in, Birleşmiş Milletler gibi devletlerarası örgütlerin ve OXFAM, CARE ve benzeri uluslararası insani yardım kuruluşlarının insani müdahalelerini kendi siyasi, güvenlik ve ekonomik çıkarlarına uygun yaptıklarına, fayda-sağlayıcının ihtiyaçlarını ise gözetmediklerine dair yaygın bir görüş oluşmuştur. 2000'li yılların ortasından itibaren bazı“yükselen güçler”geleneksel bağışçıların insani yardıma konvansiyonel yaklaşımlarını reddederek alternatif uygulamalar geliştirmişler ve bunları yaymaya çalışmışlardır. Bu alternatif yaklaşımlar bağışçının siyasi, güvenlik, ekonomik çıkarları yerine, fayda-sağlayıcının ihtiyaçlarını merkeze almaktadır. Brezilya, Hindistan, Çin ve Güney Afrika gibi, Türkiye de bu yükselen küresel aktörlerden biridir ve alternatif insani yardım prensip ve politikalarına sahiptir. Bu tez çalışması, Türkiye'nin insani müdahale konusunda yeni ve alternatif yaklaşımlarına odaklanmaktadır. Tez çalışması özellikle, Türkiye'nin insani müdahaleye dair bazı ilke ve uygulamalarının tesis ettiği yardımlarını, geleneksel bağışçılar ve diğer gelişen güçler tarafından yapılan yardımlara oranla, daha etkili kılıp kılmadığını araştırmaktadır. Çalışma, Türkiye'nin yardımlarını birebir, fayda-sağlayıcının menfaatini gözeterek, herhangi bir şart ya da çıkar gözetmeden, etik ve ahlaki sorumluluktan yola çıkarak yapması ile Türkiye'nin yardımlarının sert çatışma alanlarına erişimi ve kalıcılığı arasında pozitif bir ilişki olduğunu göstermiş; fakat aynı zamanda Türkiye'nin yardımlarının sürdürebilirliğinin, geleneksel bağışçıların yardımlarının etkisini olumsuz etkileyen risk ve zorluklara karşı açık olduğunu kaydetmiştir.
Özet (Çeviri)
Traditional donor dominance in humanitarian intervention has come under greater criticism and scrutiny in the last two decades. The humanitarian aid deployed to conflict-affected countries over the last half century by the Great Powers such as the majority of G7 nations, as well as the post war intergovernmental organizations such as the United Nations, or international nongovernmental organizations like OXFAM and CARE, are deemed politicized, interest-driven, and negligent of beneficiary's needs. In the middle 2000s, several rising powers challenged the conventional traditional donor approach to humanitarian aid and attempted to introduce alternative methods of humanitarian intervention, which would prioritize the needs of the beneficiary and which would be free of the donor's political, economic, and security interests. In addition to Brazil, India, China, and South Africa, Turkey has been one of these rising global actors with an alternative approach to humanitarian intervention. This dissertation studies Turkey's new and alternative take on humanitarianism. It explores whether Turkey's certain principles and practices make its aid more effective, when compared to that of traditional donors and other emerging actors. The dissertation especially focuses on the relationship between Turkey's opting for ethical, bilateral, unconditional, and beneficiary-driven humanitarian intervention and the effectiveness of its aid. Based on two case studies, the dissertation finds that while unconditionality, prioritizing beneficiary's interest, bilateral engagement, and moral obligation enhance Turkey's access to conflict-affected communities and durability of its operations, the sustainability of Turkey's humanitarian engagement is still exposed to the same challenges experienced by traditional donor; and therefore, these challenges should be further studied.
Benzer Tezler
- Humanitarian assistance policies of the European Union towards syrian refugees in Turkey
Avrupa Birliği'nin Türkiye'deki Suriyeli mültecilere yönelik insani yardım politikaları
CANSU ÇELİKER
Yüksek Lisans
İngilizce
2018
Siyasal BilimlerOrta Doğu Teknik ÜniversitesiSiyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. BAŞAK KALE LACK
- Local and national level humanitarian diplomacy in Turkey in the context of Syrian civil war
Suriye iç savaşı bağlamında Türkiye'de yerel ve ulusal düzeydeki insani diplomasi
ALİ BERKER KANDEMİR
Yüksek Lisans
İngilizce
2021
AntropolojiOrta Doğu Teknik ÜniversitesiOrtadoğu Araştırmaları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. RECEP BOZTEMUR
- The analysis of Turkey as a non-Western and emerging humanitarian actor
Türkiye'nin Batı-dışı ve yükselen insani aktör olarak analizi
EFSER RANA COŞKUN TÜRKMEN
Doktora
İngilizce
2020
Uluslararası İlişkilerİhsan Doğramacı Bilkent ÜniversitesiUluslararası İlişkiler Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ BERK ESEN
- From recipient to 'emerging' donor: The new trajectory of Turkish foreign aid
Yardım alan ülkeden 'yeni donör' ülkeye: Türkiye dış yardımının yeni yörüngesi
BÜŞRA MAHMUTOĞLU
Yüksek Lisans
İngilizce
2019
Kamu YönetimiSabancı ÜniversitesiSiyaset Bilimi Ana Bilim Dalı
PROF. DR. EMİN FUAT KEYMAN
- Perceptions of the foreign policies of France and Turkey in francophone Africa: An elite perspective of cameroon and cote d'ivoire
Frankofon Afrika ülkelerinde Fransa ve Türkiye dış politikası algıları: Kamerun ve Fildişi Sahili Elitleri'nın bakışı
NKWAH AKONGNWI NGWA
Doktora
İngilizce
2019
Uluslararası İlişkilerAnkara Yıldırım Beyazıt ÜniversitesiUluslararası İlişkiler Ana Bilim Dalı
PROF. DR. BİROL AKGÜN