Transitions from authoritarian rule: A comparative analysis between Tunisia and Egypt in post-Arab Spring
Otoriter rejimlerden geçiş: Arap Baharı sonrası Tunus ve Mısır arasında karşılaştırmalı bir analiz
- Tez No: 534577
- Danışmanlar: PROF. DR. ÖZDEN ZEYNEP OKTAV
- Tez Türü: Doktora
- Konular: Siyasal Bilimler, Uluslararası İlişkiler, Political Science, International Relations
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2018
- Dil: İngilizce
- Üniversite: Yıldız Teknik Üniversitesi
- Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Siyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Siyaset ve Uluslararası İlişkiler Bilim Dalı
- Sayfa Sayısı: 403
Özet
Arap dünyasında demokrasiye geçiş uzun zamandır pek olası görülmeyen bir gelişme olarak değerlendirilmiştir. 1970'lerden bu yana demokrasiye geçiş konusunda görülen küresel eğilime karşın, Orta Doğu ve Kuzey Afrika bölgesinde tek bir Arap ülkesi bile demokratik bir sistem kurmayı başaramamıştır. Gözlemlenen otoriter dirençle ilgili olarak, pek çok siyaset bilimci İslam'la ve Orta Doğu'daki politik ekonomi ve siyasi kültürle bağdaştırılan bölgeye özgü istisnai özelliklere dikkat çekmiştir. Diğer yandan, Aralık 2010'da Tunus'ta patlak veren ayaklanmalar, uzun zamandır kemikleşmiş otoriter rejimler tarafından yönetilen diğer ülkeler için yeni bir dönemin başlangıcı olmuştur. Protestolar kısa sürede Mısır, Libya, Suriye, Yemen ve Bahreyn'e yayılmıştır, fakat isyan hareketleri sonrasında otoriter rejimlerin çöküşüne sahne olan diğer ülkeler uzun süreli iç savaşlara saplanırken, yalnızca Tunus ve Mısır'da geçiş sürecine yönelik anlamlı adımlar atılmıştır. Otoriter rejimlerin çöküşünü izleyen iki senenin sonunda, Mısır 2013'de ordunun yönetime el koymasıyla birlikte yeniden eski rejime dönüş yaşarken, Tunus başarılı bir şekilde demokrasiye geçen tek ülke olmuştur. Bu bağlamda, önceki otoriter yönetimlerin nitelikleri, isyanların başlangıç noktaları, geçiş sürecinin ilk aşamaları arasındaki çarpıcı benzerlikleri ile Tunus ve Mısır, karşılaştırmalı bir analiz için dikkate değer iki ülke olarak ön plana çıkmıştır. Rejim değişimi ve demokrasiye geçişler konusundaki literatür, rejimin çöküşünü takip eden süreçteki gözlemlenen farklılıkları açıklamak için ya zenginlik, ekonomik büyüme, sanayileşme gibi yapısal faktörlere ya da siyasi elitlerin kararları, etkileşimleri, fayda ve maliyet hesaplamaları gibi aktör temelli faktörlere vurgu yapmıştır. Bu araştırma, yapısal faktörlerin demokratikleşmeye daha uygun bir ortam yarattığı savını kabul ederken, demokrasiye geçişi asıl olarak aktör temelli faktörlerin belirlediği hipotezi üzerine kurulmuştur. Bu araştırmada, Tunus ve Mısır'daki geçiş süreçlerinin ve geçiş sürecinde yer alan aktörlerin derinlemesine analizi yapıldıktan sonra, demokratikleşme sürecinin Tunus'ta başarıyla sonuçlanırken Mısır'da neden başarısızlıkla sonuçlandığı sorunsalını açıklamak için yedi faktör ortaya konulmuştur. Bu faktörler siyasi elitler tarafından alınan stratejik kararları, seçimlerin ve anayasal sürecin zamanlamasını ve sıralanışını, siyasi elitler arasında sağlanan uzlaşmayı, siyasal İslamcı partilerin geçiş sürecini yönetme şekillerini, siyasi güçler arasındaki güç dağılımını, kurumsal yapıları, sivil toplumun siyasi süreçlere dahil oluşunu ve dış aktörlerin etkisini içermektedir.
Özet (Çeviri)
The idea of democratic transition in the Arab World has long been considered an unlikely development. Despite the global trend towards democratization since the 1970s, no Arab country in the Middle East and North Africa region was able to establish a democratic rule. Regarding the authoritarian resilience observed, numerous political scientists pointed to the exceptional characteristics inherent in the region, most of which were associated with Islam, the political economy or the political culture in the Middle East. On the other hand, popular protests that broke out in Tunisia in December 2010, marked a new era for the countries that had been ruled by long-entrenched autocrats in the region. The uprisings quickly spread to Egypt, Libya, Syria, Yemen and Bahrain. However, regime breakdowns initiated meaningful steps towards transitional processes only in Tunisia and Egypt while other countries swept by popular protests plunged into protracted civil war. Two years after the downfall of the authoritarian regimes, it was only Tunisia which successfully transitioned to democracy while Egypt reverted to ancien regime with the military takeover in 2013. Against this backdrop, with their outstanding similarities in the characteristics of their former authoritarian regimes, the origins of the uprisings and the initial phase of their transitional process, Tunisia and Egypt deserve particular attention for cross-comparative analysis. Literature on regime change and democratic transitions puts emphasis on either structural factors such as wealth, economic growth, industrialization or actor-oriented factors such as political elite's decisions, their strategic interactions and cost-benefit calculations to account for the divergence observed in the transitional phase following regime breakdowns. This research has been built on the hypothesis that it is the actor-oriented factors that largely determine the likelihood of a smooth and successful transition while it also concedes that structural factors could create an environment that is more conducive to democratization. Upon an in-depth analysis of the transitional processes in the respective countries and the role of the transitional actors, this research propounds seven factors to account for why democracy took hold in Tunisia but not in Egypt. These factors involve critical decisions taken by political elite, timing and sequencing of the elections and the constitutional process, the degree of elite consensus achieved, the leadership styles of the political Islamist groups, the distribution of power among political forces, institutional endowment, the level of engagement of the civil society in political processes and the influence of the external actors.
Benzer Tezler
- State and civil society in Turkey and Argentina: A comparative analysis
Türkiye ve Arjantin'de devlet ve sivil toplum: Karşılaştırmalı analiz
BENEDİCT PİLLONEL
- Political cycles and transitional justice: Evidence from Uruguay and Chile
Siyasi döngüler ve geçiş adaleti: Uruguay ve Şili'den kanıtlar
TUÇE GENÇ
Yüksek Lisans
İngilizce
2023
Siyasal BilimlerYeditepe ÜniversitesiSiyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ RUKİYE EBRU İLTER AKARÇAY
- Türk siyasal hayatında yeniden Milli Mücadele hareketi
National Struggle movement again in Turkish political life
EYÜP ENSAR DEMİR
Yüksek Lisans
Türkçe
2011
Siyasal BilimlerKocaeli ÜniversitesiSiyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi Ana Bilim Dalı
PROF. DR. YILMAZ BİNGÖL
- Otoriter sistemlerden çıkış modelleri çerçevesinde Türkiye'de demokrasiye geçiş
Transition to democracy in Turkey within the framework of exit practices from authoritarian systems
BİLAL ŞAHİN
Yüksek Lisans
Türkçe
2021
Siyasal BilimlerGümüşhane ÜniversitesiSiyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ BÜLENT BAL
- Cumhuriyet dönemi Kırgızistan'da demokrasi
Democracy in independent Kyrgyzstan.
AİCHUROK AKZHOLOVA
Yüksek Lisans
Türkçe
2022
Siyasal BilimlerKocaeli ÜniversitesiSiyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. ABDULVAHAP AKINCI