Geri Dön

Esmolol ve deksmedetomidin ile gerçekleştirilen kontrollü hipotansif anestezide optimum koşulları sağlamak üzere klinik etkilerinin ve maliyetinin karşılaştırılması

A comparison of the effects of esmolol and dexmedetomidine on the clinical course and cost for controlled hypotensive anaesthesia

PDF İndir

  1. Tez No: 557519
  2. Yazar: ZEYNEL ABİDİN ERBESLER
  3. Danışmanlar: UZMAN GÜLŞAH KARAÖREN
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Anestezi ve Reanimasyon, Anesthesiology and Reanimation
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2012
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Sağlık Bakanlığı
  10. Enstitü: İstanbul Ümraniye Eğitim ve Araştırma Hastanesi
  11. Ana Bilim Dalı: Anesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 64

Özet

Amaç: Çalışmamızda orta kulak cerrahisi geçirecek hastalarda kontrollü hipotansiyon sağlamak amacıyla bir beta blokör olan esmolol ile bir α2 agonist olan dexmedetomidin kullanılmasının klinik ve maliyet üzerine etkilerinin karşılaştırılması amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Genel anestezi altında, 18-65 yaş arası ASA 1-2 fizik durumunda timpanoplasti veya mastoidektomi operasyonu planlanan 50 hasta çalışmaya dahil edildi. Olgulara eşit olarak iki gruba ayrıldı. Tüm olgulara operasyon odasında standart olarak EKG, non-invazif arteriel basınç monitörizasyonu ile ortalama arter basıncı(OAB), kalp atım hızı(KAH), periferik oksijen satürasyonu(SpO2), bispektral indeks(BİS) ve nöromuskuler monitörizasyon (TOF GUARD-SX) uygulandı. Grup E (Esmolol, n=25): Esmolol indüksiyon öncesi 0,5 mg.kg-1 1 dakikada infüzyon, sonrasında OAB:55-65 mmHg ve BIS 40-50 olacak şekilde titre edilerek 10-200 μg.kg-1.dk-1 doz aralığında verildi. Grup D (dexmedetomidine n=25) indüksiyon öncesinde 0,5 μg.kg-1.10 dakika sonrasında OAB:55-65 mmHg ve BIS 40-50 olacak şekilde 0,2-0,7 μg.kg-1.st-1 titre edilerek verildi. Tüm olgulara, indüksiyonda 2 mg.kg-1 propofol, 1 μg.kg-1 remifentanil, 0,6 mg.kg-1 roküronyum uygulandı. İdamesinde her iki grubada 0.25 μg.kg-1.dk-1 remifentanil infüzyonu yapıldı. Anestezi idamesinde %50 O2, %50 hava karışımında 1 MAC sevofluran olacak şekilde sevofluran kullanıldı ve end tidal CO2 35-40 arasında olacak şekilde ventilasyon sağlandı. İndüksiyon öncesi, indüksiyon sonrası, entübasyonu takiben 1. ve 5. dakika 10.dakika 15.dakika ve takiben operasyon bitimine kadar 15 dk aralıklarla OAB, KAH, SpO2, BİS, EtCO2 kaydedildi. Gerektiğinde ek fentanil 1 μg.kg-1 (çalışma ilaçlarıyla kontrol altına alınamayan OAB veya KAH yüksekliği) yapıldı. İki grubun nöromusküler blokaj üzerine etkileri ((etki başlangıç süresi (EBS); roküronyum uygulamasından maksimum bloğa kadar geçen süre, klinik etki süresi(KES); T1'in maksimum bloktan %25'e geri dönme zamanı, derlenme indeksi (Dİ); T1'in %25'ten %75'e geri dönme zamanı)) olarak kaydedildi. T1>%25 olduğunda antagonizasyon (0,01 mg.kg-1 atropin ve 0,03 mg.kg-1 neostigmin) yapıldı. TOF > %90, spontan solunumu yeterli ve BİS>80 olan hastalar ekstübe edildi. Tüketilen roküronyum miktarı, fentanil uygulanan hasta sayıları kaydedildi. Anestezi süresi (indüksiyon başlangıcı ile ekstübasyona kadar geçen süre) ile cerrahi süre kaydedildi. Vaka süresince kullanılan toplam dexmedetomidin ve esmolol dozu (ml.st-1) kaydedildi ve eşdeğer ilaç dozları hesaplanarak maliyet karşılaştırılması yapıldı. Vaka boyunca yapılan ortalama infüzyon dozu (mg.kg-1) (kullanılan toplam doz.anestezi süresi-1) hesaplandı. Bulgular: Olguların demografik verileri benzerdi. Her iki grubunda EBS benzer olmasına rağmen, KES ve Dİ, Grup D'de anlamlı derecede yüksekti. Gruplara göre kanama skorları ve ek fentanil ihtiyacı açısından fark yoktu. KAH 75. ve 120. dakikalar dışında (Grup E'de anlamlı yüksek) benzerdi. EtCO2'in Grup D'deki indüksiyon sonrası yükseklik dışında, EtCO2 ve SpO2 her iki grupta benzerdi. BİS değerleri her iki grupta da hedef OAB'ını sağlamak üzere titre edilse de, Grup D'de 5., 30., 45., 60., 75., 90., 105., 120. ve 135. dakikalarda anlamlı yüksekti (p

Özet (Çeviri)

Objective: It was aimed to compare the effects of using esmolol, a ß blocker, and dexmedetomidine, an α-2-agonist, for controlled hypotension in patients undergoing middle ear surgery on patient's clinic and cost. Material and method: Fifty patients with ASA I-II (age range: 18-65), who were scheduled to tympanoplasty and mastoidectomy, were enrolled to study and classified into 2 similar groups. Standard ECG, mean arterial pressure (MAP) with non-invasive arterial pressure, heart rate (HR), peripheral oxygen saturation (SpO2), Bispectral index (BIS) and neuromuscular monitoring (TOF GUARD-SX) were applied to all patients at operating room. In group E (Esmolol; n=25), 0.5 mg.kg-1.min-1 esmolol was infused over 1 minute before induction and titrated at a range of 10-200 μg.kg-1.min-1 to maintain MAP between 55 and 65 mmHg after induction. In group D (dexmedetomidine; n=25), 0.5 μg.kg-1 dexmedetomidine was infused over 10 minutes before induction; then titrated at a range of 0,2-0,7 μg.kg-1.hr-1 to maintain MAP between 55 and 65 mmHg after induction. Induction was achieved by using 2 mg.kg-1 propofol, 1 μg.kg-1 remifentanil and 0.6 mg.kg-1 rocuronium in all cases. In both groups, 0.25 μg.kg-1.min-1 remifentanil infusion was used for maintenance. Anesthesia was maintained by 1 MAC sevoflurane in 50% O2 + 50% air mixture as BIS being 40 to 50 and ventilation was performed as end tidal CO2 being in a range of 35-40 mmHg. MAP, HR, SpO2, BIS and EtCO2 were recorded before induction, after induction and at minutes 1, 5, 10, 15 and; thereafter, at every 15 minutes after intubation. When needed (uncontrolled increase in MAP and HR by study drugs), additional fentanyl (1 μg.kg-1) and atropine were given. Effects on neuromuscular blockage were recorded in both groups, including onset of action (OA; time from administration of rocuronium to maximum block), duration of clinic action (DCA; time to conversion from maximum block to 25% for T1), recovery index (RI; time to conversion from 25% to 75% for T1). When T1>25%, 0.01 mg.kg-1 atropine and 0.03 mg.kg-1 neostigmine were administrated to antagonize; and patients with TOF>90%, adequate spontaneous respiration and BIS>80 were extubated. Amount of rocuronium consumption, total doses and numbers of fentanyl administration were recorded. Operative time was recorded by including anesthesia time. Total amount of dexmedetomidine and esmolol doses were recorded during operation and cost estimation was performed by using equivalent drug doses. Mean infusion dose (mg.kg-1 [total consumption/anesthesia time]) was calculated. Findings: Demographic characteristics were similar across cases. Although OA was similar in both groups, DCA and RI were significantly higher in group D. No significant difference was present in bleeding scores between groups. Although BIS values were titrated to maintain MAP at target values, it was significantly higher at minutes 5, 30, 45, 60, 75, 90, 105, 120 and 135 in group D (p

Benzer Tezler

  1. Tez No

    248671

    Ekstübasyona bağlı hemodinamik yanıtın kontrolünde lidokain, esmolol ve deksmedetomidin'in etkinliğinin karşılaştırılması

    Controlling haemodynamic response to extubation; comparison of the effects of lidocaine,esmolol and deksmedetomidin

    DOĞAN AKARCA

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2010

    Anestezi ve ReanimasyonDicle Üniversitesi

    Anesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. GÖNÜL ÖLMEZ KAVAK

  2. Tez No

    230301

    Entübasyonda oluşan hemodinamik ve stres cevapları önlemede deksmedetomidin, esmolol ve fentanil'in kullanımı

    The use of dexmedetomidine, esmolol and fentanyl on the prevention of hemodynamic and stress responses occuring during intubation

    MİNE BALTACIOĞLU

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2008

    Anestezi ve ReanimasyonAtatürk Üniversitesi

    Anesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. ŞAHİN YÜKSEK

  3. Tez No

    272828

    Orta kulak cerrahisi anestezisinde hemodinamik stabilite sağlamada Esmolol HCL ile Deksmedetomidin HCL'ün etkinliklerinin karşılaştırılması

    Comparison between effectiveness of Esmolol HCL and Dexmedetomidine HCL to provide hemodynamic stability during anesthesia of middle ear surgery

    HULUSİ KILIÇ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2011

    Anestezi ve ReanimasyonÇukurova Üniversitesi

    Anesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. MEHMET ÖZALEVLİ

  4. Tez No

    487589

    Hipertansif hastalarda laringoskopi ve entübasyona karşı gelişen hemodinamik yanıtın baskılanmasında deksmedetomidin ve esmololün etkinliğinin karşılaştırılması

    Comparison of dexmedetomidine and esmolol for attenuation of hemodynamic responses to laryngoscopy and tracheal intubation in hypertensive patients

    AHMET SELİM ÖZKAN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2009

    Anestezi ve ReanimasyonSağlık Bakanlığı

    Anesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı

    UZMAN ELİF BOMBACI

  5. Tez No

    164544

    Monitorize anestezi bakımında deksmedetomidin-remifentanil infüzyonuna esmolol eklenmesi

    Addition of esmolol to dexmedetomidine remifentanil infusion in monitored anesthesia care

    PINAR SARAL ÜŞAR

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2005

    Anestezi ve ReanimasyonTrakya Üniversitesi

    Anesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı

    PROF.DR. BEYHAN KARAMANLIOĞLU

Geri Dön