Burdur Yüreğil Köyü kültür varlıkları ve koruma sorunlarının irdelenmesi
Cultural heritage and conservation problems of Burdur Yüreğil village
- Tez No: 571221
- Danışmanlar: PROF. DR. DENİZ MAZLUM
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Mimarlık, Architecture
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2019
- Dil: Türkçe
- Üniversite: İstanbul Teknik Üniversitesi
- Enstitü: Fen Bilimleri Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Mimarlık Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Restorasyon Bilim Dalı
- Sayfa Sayısı: 333
Özet
Kırsal mimarlık mirası günümüzde dünyanın pek çok yerinde hızla bozulmakta olup; sosyal, ekonomik, fiziksel ve yasal sorunlarına uluslararası bir çaba ve farklı disiplinlerin ortaklığıyla çözüm aranmaktadır. Kaybolmakta olan bu mirasın belgelenmesi, sorunlarının ortaya konması ve bu sorunlar için bütüncül öneriler geliştirilmesi halkın ortak değerleri ve birikiminin gün yüzüne çıkmasını, korunmasını ve geçmişe ışık tutarken geleceğin de aydınlatılmasını sağlayacaktır. Çalışma kapsamında Burdur İli, Bucak İlçesi'nde bulunan Yüreğil Köyü ele alınmıştır. Bulunduğu çevreyle ilişkisini analiz edebilmek ve daha geniş bir ölçekte değerlendirme yapabilmek için öncelikle Burdur kırsalı belli başlıklarda incelenmiştir. Coğrafi ve iklimsel özellikleri, sosyo-ekonomik ve kültürel özellikleri, tarihsel gelişimi ve yapısal özellikleri bakımından Burdur kırsalının nitelikleri ve mevcut durumu ortaya konmuştur. Burdur kırsalı incelendikten sonra Yüreğil Köyü özelinde detaylı bir inceleme yapılmıştır. Literatür araştırmasında, Burdur kırsalıyla ilgili yapılan çalışmaların daha çok jeoloji, arkeoloji, ziraat, biyoloji gibi disiplinlerde ve sınırlı sayıda olduğu görülmüştür. Doğrudan Yüreğil Köyü ya da çevresi hakkında ise hiçbir akademik çalışma yapılmadığı anlaşılmıştır. 2017-2019 yılları arasında köy düzenli olarak ziyaret edilip fotoğraflanmış, alan çalışması ve drone çekimi ile köyün kadastral haritası güncellenmiş, Harita Genel Müdürlüğü'nden eski yıllara ait hava fotoğrafları temin edilmiş, köyün bütün yapıları numaralandırılıp listelenerek farklı başlıklarda özellikleri irdelenmiş, seçilen yapılar geleneksel yöntemlerle ölçülerek ölçekli çizime aktarılmış ve farklı yaş ve meslek gruplarından, köyde düzenli yaşayan ya da köye gidip gelen Yüreğillilerle çok sayıda yüz yüze görüşme gerçekleştirilmiştir. Yüreğil Köyü Torosların Katrancık Dağı eteklerinde yer alan tipik bir Yörük-Türkmen yerleşimidir. Göller Yöresi'nde bulunan köyün çevresinde geçmiş yıllarda pek çok göl ve bataklık bulunurken, sulak alanlar zaman içinde kurumuş ya da devlet politikasıyla kurutularak tarım arazisi olarak köylülere dağıtılmıştır. Karasal iklimin hakim olduğu Burdur genelinin aksine Antalya-Burdur sınırında bulunan köyde daha yumuşak bir iklim hakimdir. Maki, çam, meşe ve ardıç doğal bitki örtüsü olup çok çeşitli meyve ağaçları da vardır. Köy, yurtdışına, çevre il ve ilçelere göç vermiş; nüfusu yıllar içinde azalmıştır. 2018 yılında nüfusu 422 olup, yaş ortalaması oldukça yüksektir. Köyde yaşayan anaokulu ve ilkokul çağındaki az sayıda çocuk taşımalı eğitim ile komşu köy Ürkütlü'ye götürülmektedir. Son yıllarda emeklilerin sıcak mevsimlerde köye dönmesiyle köyde belli aylarda daha canlı günler yaşanmaktadır. Köyün başlıca geçim kaynağı tarım ve hayvancılıktır. Buğday-arpa, tütün, haşhaş ve üzüm başta olmak üzere geniş bir yelpazede kaliteli ve bol ürün yetiştirilirken günümüzde tarımsal faaliyetlerle uğraşanların sayısı azalmıştır. Hayvancılık da tarımsal faaliyetler gibi geçmişteki önemini yitirmiştir. Eskiden her evde manda, at, eşek, inek, gibi birkaç farklı çeşitte hayvan bulunurken günümüzde hayvancılık daha az aile tarafından, tek tipte ama çok sayıda hayvanla yapılmaktadır ve süt üretip satma ya da hayvanları satma üzerinden temellenen bir iş koluna dönmüştür. Köyün sırtını yasladığı dağdaki yaylalarda yapılan geleneksel keçi yetiştiriciliği de bitmiş ve bunlara bağlı olarak geleneksel yağ, peynir, yoğurt yapma süreçleri ve dokumacılık yok olma noktasına gelmiştir. Köyün sosyo-ekonomik yapısındaki dönüşüm, verdiği yoğun göç ve değişen dünyanın dinamikleri günlük ritüeller ve özel günlere ait geleneklerin de değişimine yol açmıştır. Çalışma kapsamında fiziksel çevrenin, orada sürdürülen hayatın ayrılmaz bir parçası olduğu ve kültür varlıklarının somut değerlerle sınırlı olmadığı düşünülerek bir kısmı sürdürülen bir kısmı ise yok olan adetler kayıt altına alınmıştır. Ayrıca yazılı olmayıp nesilden nesile aktarılan yapı ustalığı ve zanaatkarlık da da yapı kültürüyle ilgili birikim ve değerler olarak adlandırılmış ve çalışmada yer bulmuştur. Yüreğil Köyü ve çevre köylerin zengin bir tarihçesi olduğu anlaşılmıştır. Bir Pisidia kenti olan Kretepolis'in Yüreğil Köyü'nde yer aldığı düşünülmektedir. Köyün yakın çevresinde de çok sayıda tescilli ve tescil edilmeyi bekleyen yerleşim izi ve höyük bulunmaktadır. Ürkütlü'de yer alan Komama Antik Kenti ve Şeref Höyük ile Komama'nın yazlık yerleşimi olduğu düşünülen Kestel'deki Kodrula Antik Kenti bunlar arasında en iyi bilinenlerdir. Hristiyanlık öncesi Pisidia'nın ruhani merkezi olan Komama'da yaşayanlar kendi inanç ve geleneklerini korumak için Hristiyan otoriteye karşı ilk isyanı başlatmıştır. İsyanlar bununla sınırlı kalmamış, 1500 yıl sonra aynı noktada Osmanlı otoritesine karşı Anadolu'nun en büyük isyanlarından olan Şahkulu Baba Tekeli İsyanı ortaya çıkmış, geniş bir alanda etki gösterip uzun süre bastırılamamıştır. Günümüzde Yörük-Türkmen yerleşimi olarak bilinen köyün adının Oğuzların Yüregir Boyu'ndan geldiğine inanılmaktadır. 16. yüzyılda Yüreğil adlı 44 yerleşim varken günümüze dokuz tanesinin geldiği görülmektedir. Bu yer adları Yüreğil, Yüreğir, Üregil gibi farklı şekillerde söylenmektedir. Halk arasında anlatılan bir başka söylenceye göre ise köyün ilk kurulduğu yer köyün batısında yer alan Büğdüz denen bölgededir ve 19. yüzyılın başlarında köy, gür ormanları sebebiyle Güre-gir denen bölgeye kaymıştır. Büğdüz'deki eski yerleşime ait olduğu düşünülen taşlar ve bir su sarnıcı tarlaların arasında görülebilmektedir. Köyün yapısal özellikleri yerleşim dokusu ve mimari özellikleri bağlamında incelenmiştir. Geleneksel yerleşim Katrancık Dağı'nın eteklerinde 1,5 km çaplı bir alandadır. Geçmişte yapıların çoğunlukla eğimli bir topoğrafya üzerinde yer aldığı ve köyün çevresindeki düz alanların tarım arazisi olarak kullanıldığı bilinmektedir. Zamanla yerleşim iki ana aksta genişleyerek 2,5 km çaplı bir alana yayılmış ve yeni yapılaşma tarım arazilerinin üzerinde gelişmiştir. Yazı adlı köy meydanı, harman yerleri ve yaylalar köylünün ortak değeridir. Köyde konutlar dışında ahır, samanlık, dükkan, depo, ambar, cami, okul, sağlık evi, köy konağı ve odalar vardır. Yüreğil Köyü'nde mevcut durumu anlayıp değerlendirebilmek için 11 farklı başlıkta analiz yapılmıştır. Alan çalışmasında yapılan listeleme ve tespitler, drone çekimi, eski hava fotoğrafları ve köylülerle yapılan görüşmelerin yardımıyla kadastral harita güncellenmiş, üzerine çevresel değerler ve elde edilen veriler işlenmiş ve analiz sonuçları tablolaştırılarak grafik anlatıma dönüştürülmüştür. Bir bahçe içinde aynı haneye dahil olan konut, ahır, samanlık, depo gibi birimler tek bir grup olarak değerlendirilmiş ve 138 geleneksel tipte, 121 yeni tipte yapı grubu olduğu anlaşılmıştır. Geleneksel evler için bir katalog oluşturulmuştur. Ayrıca alanın kırsal yapısı göz önünde bulundurularak, analizlere dahil edilmese de 33 harabe, 56 sera ve 17 örtülü samanlık haritalara işlenmiştir. Konutlar köyde en çok rastlanan yapı grubu olması ve köyün karakterini belirlemesi sebebiyle plan ve cephe, yapım yöntemi ve malzeme özelinde daha detaylı incelenmiştir. Çoğunlukla bir avlu ya da bahçe içinde, iki katlı, zemin katı ahır ya da samanlık, üst katı ise yaşam alanı olan konutlar dış sofalı plan tipinde olup, oldukça sade ve işlevsel bir kurguya sahiptir. Cepheyi köşkü adı verilen çıkmalar ve ahşap geçitle ulaşılan hela hareketlendirir. Malzemeler çevreden kolay temin edilebilen taş, kerpiç ve ahşaptır. Ahşap malzemenin çoğunlukla köyün arkasındaki ormandan getirildiği ve ana taşıyıcılar için ardıç türlerinin kullanıldığı bilinmektedir. Cins tayini için farklı konutlardan alınan altı ahşap örneği İBB KUDEB Laboratuvarları'nda analiz edilmiş ve ardıç oldukları teyit edilmiştir. Yapıların ahşap dikme, hatıl ve kirişlerle desteklenerek zemin katta yığma moloz taş ile, üst katta yığma kerpiç tuğla ile inşa edildiği görülmüştür. Dikmelerin pozisyonuna göre yapım yöntemi üç farklı tipe ayrılmaktadır; dikmeler beden duvarının iç yüzünde, beden duvarının içine gömülü ya da beden duvarlarının dış yüzünde olmaktadır. Özgün çatı örtüsü olan düz dam çok az yapıda korunabilmiştir. Çalışma kapsamında geleneksel Yüreğil konut mimarisinin özelliklerini ortaya koyabilecek üç örnek seçilmiş, geleneksel rölöve teknikleriyle ölçülmüş ve ölçekli çizime aktarılmıştır. Bu örnekler müdahale görmesine rağmen özgün plan şemasını koruyabilmiş, malzeme ve yapım tekniklerinin okunduğu ve ocak, ıraf, delik, bacabaşı, yüklük gibi yöreye özgü detayların mevcut olduğu evlerdir. Son olarak Yüreğil Köyü'nün koruma sorunları ortaya konmuş ve öneriler geliştirilmiştir. Tespit edilen sorunların birçoğunun farklı kırsal alanlarda da karşılaşılan problemler olduğu görülerek ulusal ve uluslararası düzeyde yapılan çalışmalar incelenmiştir. Nüfusu yıllar içinde azalan köyde sosyo-ekonomik hayatın bel kemiği olan tarım, hayvancılık ve dokumacılık önemini yitirmiştir. Buna bağlı olarak geleneksel yaşayışa ait değerlerin çoğu sürdürülememiş ve yeni nesillere aktarılamamıştır. Eğitim ve sağlık hizmetleri ile kültürel olanaklara ulaşımın zorluğu köy hayatının bir diğer sorunudur. Köyde yeni yapılaşmanın tarım arazilerini işgal etmesi, açık besi ahırlarının geleneksel dokuyu bozması, içme suyu ve sulama suyu teminindeki sıkıntılar, çöp, kanalizasyon, kirlilik ve koku problemi köy ölçeğindeki başlıca problemlerdir. Yapı ölçeğinde ise geleneksel yapıların terk edilmesine ve işlevsiz kalarak kullanılmamasına bağlı problemler, bakım ve kullanım zorlukları, uygunsuz onarım ve ekler ile dokuya uyumlu olmayan yeni yapılaşma en çok karşılaşılan problemlerdir. Yüreğil Köyü ve benzer özellikleri taşıyan çevre köylerin kırsal sit değeri taşımasına rağmen ihmal edilmiş olması, kültürel ve doğal değerleri için herhangi bir tescil çalışması yapılmamış olması ve çevredeki arkeolojik yerleşimlerden bir kısmının tescil edilmiş olmasına rağmen korunamaması ise önemli yasal sorunlardandır. Karşılaşılan sorunların çok yönlü ve birbiriyle bağlantılı olması, getirilecek önerilerin de bütüncül bir yaklaşımla ele alınması gerektiğini göstermektedir. Kamu kurum ve kuruluşları, farklı disiplinlerden uzmanlar, akademi, meslek odaları ve kamuoyunun karar alma ve uygulama süreçlerine dahil olacağı önerilerle, yörede birbirinden bağımsız olarak ele alınamayacak olan kırsal kalkınma ile kültürel ve doğal mirasın korunması hedeflenmiştir.
Özet (Çeviri)
Rural architectural heritage is rapidly deteriorating in many parts of the world. Hence there is an effort to solve social, economic, physical and legal problems related to this heritage with an international effort and partnership of different disciplines. Documentation of this fragile heritage, revealing its problems and developing appropriate suggestions for these problems will discover and protect the common cultural values and illuminate the future while shedding light on the past. As the scope of the study, Yüreğil Village located in Bucak District of Burdur Province was examined. First of all, in order to analyze its relationship with the environment and to evaluate the question on a larger scale, the rural area of Burdur was examined under certain headings. In this context, geographical, climatic, socio-economic, cultural and physical characteristics, historical development and the current status of the rural area of Burdur were investigated. Burdur, located in the Göller Region of southwestern Anatolia, is a transition region between the Mediterranean, Aegean and Central Anatolia with its geographical and climatic characteristics. A vibrant rural life and a wide range of production have been observed with different vegetation and climatic characteristics resulting from different geographical shapes. There is no more tradition of nomads in the rural area of Burdur, where the majority of the people define themselves as Türkmen or Yörük. When the population distribution in urban and rural areas is analyzed, it is seen that while the majority of Burdur population was living in rural areas, this ratio has decreased gradually in the last fifty years and today the population living in urban centers is more than the population living in rural areas. It is understood that the most important source of livelihood of the rural area of Burdur is farming which affects the culture. However, it has lost its importance over the years. Moreover, many of the elements of intangible cultural heritage cannot be transferred to the new generations and are removed from special day activities and daily practices. The region has a rich history. The archaeological finds discovered in Burdur, date back to 40.000 BC. There are many ancient cities, settlement traces and mounds belonging to different civilizations such as Luwians, Hittites, Phrygians, Lydians, Persians, Macedonians, Romans and Byzantines. The Oghuzes, which are called Türkmen since the 16th century, are believed to have existed in the region since ancient times. In the following years, the region was dominated by Seljuks and Ottomans, and some monumental buildings from these years can be seen even today. One of the most important events of this period is undoubtedly the Şahkulu Rebellion. The rebellion began under Sultan Bayezid II's reign, in the rural area of Burdur and could not be suppressed for a long time. Lastly, Burdur was occupied by the Italians in 1919 just like neighboring provinces. In 1921, with the retreat of the Italians, it regained its freedom. Finally, the structural characteristics of the rural area of Burdur are presented in this study. It is seen that even though the materials used in the buildings varies depending on the geographical shape and vegetation, the basic materials are mudbrick, stone and wood. The construction method is mostly stone masonry or mudbrick masonry systems supported by wooden beams and columns. The type of plan with an external hall is the most common plan scheme. It is seen that the elements like ocak (fireplace), delik (niche), ıraf (shelf) or the furnitures such as sütlük (a type of pantry) and yüklük (a type of closet) in the houses are the common elements in the buildings in different parts of the region. Among many earthquakes happened in the region, the earthquake that occurred on May 12, 1971 and its afterschocks for two months were significant in the rural areas as well as in the city center. Five villages were completely destroyed and moved to new settlements due to this earthquake. After examining the rural area of Burdur, a detailed study was conducted in Yüreğil Village. The literature research revealed that even though a limited number of sources related to Burdur can be accessed in the disciplines such as geology, archaeology, agriculture, biology; there is no academic study directly related to Yüreğil Village or its surroundings. The village was regularly visited and photographed, the cadastral map of the village was updated through field work and photos taken by drone and many face-to-face interviews were conducted with Yüreğil people from different ages and occupations for this study between 2017-2019. Yüreğil Village is a typical Yörük-Türkmen settlement located at the skirts of Katrancık Mountain of Taurus Mountains, 70 kilometers away from Burdur city center. While there were many lakes and swamps around the village in the past years, they were dried over time and were distributed to the villagers as agricultural land by state policy. The stream flowing through many branches in the village with a high flow rate also dried up and emerges from time to time only in rainy days. The village and its surroundings are mostly dry. In contrast to the general climate of Burdur, a temperate climate prevails in the village, which is on the Antalya-Burdur border. Maki, pine, oak and juniper are the natural flora, and many different fruit trees grow in the village. The local people of the village moved abroad, to neighboring provinces and districts; and population has declined over the years. The population is 422 people in 2018 and the average age is quite high. A small number of kindergarten and elementary school children living in the village are transported to the neighboring village Ürkütlü. In recent years, with the return of retirees in the warmer seasons, there are more vibrant days in certain months. The main livelihood of the village was agriculture and animal husbandry. However, nowadays farming is not profitable anymore. There are only a few families interested in farming. Once the village was well-known for a variety of local produce, especially for its tobacco, poppy, grapes, wheat-barley and melon. The amount and the varietes of crops have decreased. Every family used to have different kinds of animals such as horses, donkeys, cows, sheeps or goats. Animal husbandry is carried out by fewer families with a large number of one type of animal, it turned into a business based on producing and selling milk or selling animals. As a result, traditional processes of making fat, cheese and yoghurt and weaving have come to an end. The transformation of farming, the immense migration and the dynamics of the changing world, which are at the center of the social, cultural and economic life of the village, have led to the change of daily routines and special day rituals. Since the traditional routines and rituals are the inseparable part of the physical environment and culture, they were recorded within the scope of this study. In addition, the mastery of craftsmanship, which is not written but transferred from generation to generation, was icluded in the study. It is understood that Yüreğil Village and surrounding villages have a rich history. Kretepolis, a Pisidian city, is believed to be located in Yüreğil Village. A wide range of finds, such as an inscription about Kretepolis, sarcophagus and olive stone can be found in different parts of the village. Also around the village, there are a lot of registered and non registered settlement traces and mounds. Among these settlements, Comama Antique City and Şeref Höyük in Ürkütlü and Codrula Antique City in Kestel, which is thought to be the summer settlement of Comama, are the best known. The people of Comama which is the spiritual center of pre-Christian Pisidia, initiated the first rebellion against Christian authority to preserve their beliefs and traditions. At the same point after 1500 years, the Şahkulu Baba Tekeli Rebellion, one of the biggest rebellions of Anatolia against the Ottoman authority, emerged, affected a wide area and was not suppressed for a long time. It is believed that the name of the village, now known as the Yörük-Türkmen settlement, comes from the sub-branch of Oghuz Turks called“Yüregir”. There were 44 settlements named Yüreğil in the 16th century, while nine of them have survived. These place names are pronounced in different ways such as Yüreğil, Yüreğir and Üregil. According to another myth, the establishment of the village is in the area called Büğdüz to the west of the village and in the early 19th century the village shifted to the Güre-gir region which got its name after its lush forests. Stones that are considered to belong to the old settlement in Büğdüz and a water cistern can be seen in the fields. The built heritage of the village and its features have been investigated in terms of rural settlement and buildings. Old settlement is located in the foothills of Katrancık Mountain, in an area of 1.5 km diameter. The traditional buildings were mostly located on a sloping topography, while the flat areas around the village were considered as agricultural areas. Apart from the houses; there are stables, haylofts, stores, depots, granarys, mosques, a clinic, a school, a townhall and temporary accommodation units called oda. The temporary accommodation units could be built by a rich family or using the common budget of a neighborhood. These buildings were built to accommodate the guests coming to the village. In traditional Yüreğil architecture, the building materials are wood, stone and compacted earth, which are all locally available. The building system is stone and mudbrick masonry supported by wooden beams and columns. Although the original roof type is flat roof, it has only been preserved in a few buildings. In order to understand and evaluate the current situation, the characteristics of Yüreğil Village were analyzed in eleven different sections. The cadastral map was updated with the help of the field work, surveys, photos taken by drone, old aerial photographs and interviews with the residents. Environmental values and the obtained data were shown on the map and the analysis results were represented by graphics. The places such as depot, granary, stable and hayloft which belong to the same household in a garden were considered as a single group. It was understood that there were 138 traditional type and 121 new type of building groups. A catalog for traditional houses has been created. In addition, 33 ruins, 56 greenhouses and 17 covered haystacks were shown on the maps, even though they were not included in the analysis results. As the houses are the most common type among building groups in the village and define the character of the village, they were examined in more detail in terms of the plan and façade, construction method and material. Today the oldest Yüreğil houses date back to the end of the 19th century. They generally have a ground floor consisting in a depot, a granary, a stable and a hayloft and an upper floor consisting of an open hall, rooms and a toilet adjoined to the facade, that can be reached by a timber bridge. Traditional production processes, which are the most important part of the socio-cultural and economic life of the village, continue actively in the courtyard and open hall of the houses. The building materials are wood, stone and earth. The foundation and the ground floor have been built of stone; the upper floor has been built with the adobe bricks and all the system has been supported by the wooden beams and columns. The construction method is divided into three different types according to the position of the wooden columns: the columns may be on the inner face of the load bearing wall, embedded in the load bearing wall, or on the outer face of the load bearing wall. The wooden columns situated on the outer face of façade are detached from the timber frame system and bearing only the load of the traditional flat roof. Partition walls called Iskiyet, are formed by nailing wood pieces between the wooden columns and covered by mud plaster. The earth used in mudbrick, mud plaster-mortar and stones used to be obtained from the surrounding gardens and fields. In the following years, inhabitants started to bring the earth from the surrounding villages. Wood material was often carried from the forest behind the village. Juniper was used for the load bearing elements. Six wood samples taken from different houses were analyzed in IBB KUDEB Laboratories for the determination of genus and were confirmed as juniper. Three examples that can reveal the characteristics of traditional Yüreğil houses were chosen within the scope of the study, measured with traditional survey techniques and transferred to scale drawings. Although they were interfered with, the examples were able to conserve the original plan scheme, materials and construction techniques and a lot of local architectural details can be observed. Finally, the conservation problems of Yüreğil Village and suggestions against these problems have been identified. Since most of the problems of Yüreğil Village were also seen in other rural areas, national and international examples were examined. Agriculture, animal husbandry and weaving activities, which are the backbone of the socio-economic life has decreased over the years along with the population. As a result, most of the values about traditional life could not be sustained and transferred to new generations. The difficulty of access to education, health services and cultural facilities is another problem of village life. New buildings occupying the agricultural lands, the deterioration of the traditional pattern because of new buildings and open stables, the problems in the supply of drinking water and irrigation water, insufficient collection of waste, the lack of sewage infrastructure and the problem of pollution and smell due to animal husbandry are the main problems of the settlement. Problems related to abandonment of traditional buildings, difficulties in maintenance and use, improper repair and additions, and poor quality in new constructions are the most common problems about buildings. The fact that Yüreğil Village and surrounding villages with similar characteristics have been neglected despite their rural site values and that no registration studies for their cultural and natural values have been carried out are the legal problems. Not only the traditional built environment but also the surrounding archaeological settlements have problems. Although some of them have been registered, they have not been preserved. The multidisciplinary and interrelated problems of the village show that the proposals to be addressed should be handled with a holistic approach. In addition, public institutions and organizations, experts from different disciplines, academia, professional organizations and public opinion should be involved in decision-making and implementation processes. As in other rural areas, conservation of the cultural and natural heritage and rural development are connected to each other in Yüreğil Village. In order to regain the population, it is necessary to revive weakened sources of income and create sustainable new sources. With proper planning and raising awareness, drought problem should be solved and the production of the local seeds and local animals should be encouraged again. Inadequate education and health services should be improved. In addition, tourism can be encouraged as a new line of business with careful planning provided that it does not demolish traditional life. Poppy, which is an important part of Yüreğil culture, even though its production is diminishing, can be revived to recall an economic and cultural value almost forgotten and to create a symbol for tourism. There are two different routes for the visitors.“Traditional Production, Life and Architecture Route”is about poppy field tours, sale of poppy products, workshops on local production processes such as baking bread, drying tarhana-vegetables and presentation of the history and architecture of the region. In the“Nature and Archeology Route”, tours of plateaus and nearby archaeological sites, hiking and cycling can be included. Various suggestions have been proposed at the settlement and building scale. Restricting the new building construction expanding towards agricultural lands, moving large animal herds out of the village, limiting the location and dimensions of open stables, establishing sewage infrastructure, collecting waste more frequently and raising the awareness of the inhabitants about recycling and throwing trash, improving the supply and distribution of drinking water and irrigation water are the suggestions about the settlement. Moreover, encouraging the use of traditional buildings instead of new ones, removing inappropriate repairs and additions from traditional buildings, increasing comfort conditions, providing technical support to the inhabitants for repair and regular maintenance, recording the traditional techniques in detail and raising new builders and craftsmen are the main suggestions developed at the scale of the building. It is obvious that it is not possible to complete all this without a legal basis. First of all, the gap in the law should be removed by defining the concept of rural landscapes and sites and by making laws to solve specific problems of rural areas and by eliminating the separation of authority. Then, the cultural inventory system should be completed and the fragile rural heritage should be documented. Yüreğil Village and surrounding villages with similar characteristics should be included in this system. In addition, the archaeological sites in the surrounding area, which cannot be protected even if they are registered, should be surveilled. Those who destroy the site and the finds should be penalized and local people should be made aware.
Benzer Tezler
- Eğirdir bölgesinde bazı üzüm çeşitlerinin ampelografik-moleküler tanımlamaları, verim ve kalite özellikleri ile fenolik içeriklerinin belirlenmesi üzerine araştırmalar
Researches on some grape varieties of eğirdir region for ampelographic-moleculer identification and determination of phenolic compositions yield and quality traits
SEÇKİN GARĞIN
- Burdur (Gölhisar-Yusufça) yöresinde yetiştirilen havuçlarda farklı hasat tarihlerinin kalite değişimlerine etkisi
Effect of different harvesting dates on quality variation in carrots growing in Burdur (Gölhisar-Yusufça) surroundings
ADEM ATASAY
Yüksek Lisans
Türkçe
1999
ZiraatSüleyman Demirel ÜniversitesiBahçe Bitkileri Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. HÜSEYİN PADEM
- Burdur ili sığırcılığı işletmelerinde sürü yönetiminin verimliliğe etkisi
The Influence of herd management on productivity in Burdur milk cattle farms
ŞULE DOĞAN
- Burdur yöresi Türk-İslam yapılarında süsleme sanatı
Art of decoration of Turkish-Islamic constructions in Burdur province
NİLÜFER ERKAN
Yüksek Lisans
Türkçe
1998
Sanat TarihiPamukkale ÜniversitesiResim-İş Eğitimi Ana Bilim Dalı
PROF. DR. TAHSİN HANCIOĞLU
- Büyük Doğu ideolojisinin yakın dönem Türkiye siyasetine etkisi: İdeolojik ve sistemsel bir inceleme
The effect of the Great East ideology on recent period Turkish politics: An ideoligal and systematic review
HAYRİ MELİH KURT
Yüksek Lisans
Türkçe
2022
Kamu YönetimiBurdur Mehmet Akif Ersoy ÜniversitesiSiyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ EMRE SAVUT