Mimarlığın prostetik kurgusu ve beden aracılığıyla inşa etme
Prosthetic fiction of architecture and building through the body
- Tez No: 601254
- Danışmanlar: DOÇ. DR. MELTEM AKSOY
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Mimarlık, Architecture
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2019
- Dil: Türkçe
- Üniversite: İstanbul Teknik Üniversitesi
- Enstitü: Fen Bilimleri Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Mimarlık Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Mimari Tasarım Bilim Dalı
- Sayfa Sayısı: 108
Özet
Tarih boyunca insan bedeni, konuyu yaratan bir varlık olarak gündeme gelirken bu ilişkide ölçeği ve oranı tanımlamış, tektonik ve sembolik olan mimarlığın diline ilham vermiştir. Mimarlık bedenden aldığı referansla, insanların deneyimlerini şekillendiren oldukça somutlaşmış bir temsil biçimidir. Bedenle birlikte yaşayan hayati bir organ olarak yaşanabilir ortamlar yaratırken bu durumda mimarlık ve beden sadece birbirleri için değil aynı zamanda sosyal ve ekolojik olarak da simbiyotik protezler gibi davranır. Mimarlık, bedenle kurduğu ilişkide fiziksel bir etkileşime bağlı olarak zaman içinde tüm bireysel deneyimlerle ilgili anılara sahip olan ortamın kendisi haline gelir. Bu yaklaşım ile ilişkili olarak tez çalışmasında, mimarlık ve beden arasındaki döngüsel süreç içerisinde birbirlerine bağlanma durumlarını, protez kavramı ve prostetik ilişkileri üzerinden ortaya çıkarılmak istenmiştir. Bedenin konumu özerk ve ayrı bir varlık değildir; biyolojik, psikolojik ve sosyolojik bir varlıktır. Oranların, eylemlerin, davranışların, algılama biçiminin ve bunlara bağlı olarak deneyimin; çeşitli mekanizmalarla birlikte çevreyle iç içe olan dinamik ve karmaşık varlığıyla ortaya çıkar. Bedenin çeşitliliği, yapısal olarak mimarlığın çeşitliliğini de etkilemektedir. Mimarlık ve beden arasındaki prostetik ilişki kendilerine ait sınırların sorgulanmasına olanak sağlar. Özne ve nesne bağlamında bakıldığında mimarlık ve beden, yeniden yapılanmaya müsait olma durumlarını ve buna bağlı olarak birbirlerinin yerine geçme halini açığa çıkartır. Bu durumda beden, tasarımın melez bir objesidir ve mimarlığın nesnesi bedenin ikinci ve üçüncü bir cildi olarak uzanabilir olasılıklarına dair temas edilen yüzeyler gündeme gelmektedir. Bedenin dönüştürülebilir olmasını ve yeniden keşfedilmesini olanak sağlayan önemli etkenlerden biri de günümüz çevrelerde insanı konu alan bilimler ve teknoloji alanındaki çalışmalarla birlikte insan bedenine dair aşamaların fiziksel ve bilgi temelli modifikasyonların makinelerle birlikte üretildiği bir tür sibernetik organizma dönüşmesinin kurgusallığında yatmaktadır. Klasik bir beden tanımı olarak yola çıkılmadan insanlığın bugün içinde bulunduğu konumu makineler ve medya ortamları tarafından sorgulanmaktadır. Bedenin duyusal kapasitelerini alan ve artıran ve dijital ağla bağlanan gelişmiş makinelere aktarılmıştır. Bu durumun etkisiyle bedenler ve mimarlık arasındaki bir tür melezleşme hali ile nasıl bir çevre tarafında çevrilmiş olunur sorusu üzerinden etkileşimi ortaya çıkarmak önemlidir. Çalışmada insan bedeni, kendi fiziksel doğasının yanı sıra diyalektik bir özne olarak kavramsallaştırılırken, fiziksel ve maddi dünyadaki mimarlık paradigmasını aşmak için epistemolojik bir nitel özelliğe dönüşür. Bu durumda klasik bir figürün oranlarını takip etmek yerine, bedeni teknolojik araç eklentisiyle dönüştürülebilir bir nesne olarak yeniden keşfedilmeye imkân verme olasılıkları araştırılır. Malzeme bilimindeki, taşınabilir bilgisayarlardaki ve algılama teknolojilerindeki son gelişmeler, beden ile çevresi arasında daha derin bir etkileşimi ve etkileşim seviyesi için çeşitli olanaklar yaratmıştır. Kablosuz iletişim, kişisel ve küresel alan arasındaki sınırları bulanıklaştırmaya devam ettikçe hem samimi malzeme arayüzlerini hem de daha geniş organizasyonel çerçeveleri kapsayan yeni diyaloglar ortaya çıkmaktadır.“Giyilebilirlik”kavramını ortaya koyarak, moda tasarımı ve mimarlık arasındaki yakın ilişkilerle beden, giysi ve mimarlık arasındaki ilişkiyi yeniden incelemenin bir aracı olarak gündeme getirilmek istenir, mimarlık nesnesinin bedenin birinci, ikinci ve üçüncü cildi olma potansiyelleri araştırılır. Beden, mimarlığın en temel parametrelerinden birisidir ve bedene dair mimarlık ortamında tanımlanan klasik, standart bir ortak anlayışı sorgulamak gerekirse; mimarlık ortamı, insan bedeninin oranlarını taklit edilmesini gerektiren klasik ve normatif bir bakış açısına dayandırılmadan mimarlık ve beden ilişkisini yeniden düşünmek nasıl mümkün olabilir? Yaratılan mevcut alanlarda ne gibi eylemlerle karşılaşılmaktadır? Statik bir mimari yapılanmanın aksine, bedenlerin davranışlarına bağlı olarak cevap verebilen kullanıcıyla sürekli bir devinim içinde olan mimarlığın bedeni durumları araştırılır. Tez çalışması, bedenin teknolojik gelişmelere bağlı olarak anatomisinin varsayımsal değişimi ve bu yeni tasarlanabilen beden modellerine dönüşümü, kişiselleştirme ve toplu kişiselleştirme kavramlarının etkisini, mimarlığın bedeni ile etkileşimini, duyarlı bir mimarlığın geleceği hakkında daha geniş soruların sorulmasına olanak sağlayabilir. Tezde niyet bedenle etkileşim içinde olan mimarlığın bedenselliğini ortaya çıkarmaktır. Bu amaca yönelik olarak duyarlı ve uyarlanabilir yapısal beden hakkında inşa etme süreçlerine odaklanmak istenilir. Mimarlığın insan bedenine bağlanmasına dair olanakları açarak beden ve mekânın karşılıklı olarak düşünüldüğü yeni tektonik ve mekânsal olanaklar ortaya çıkabilir. Bedenin protezi olarak gündeme gelen mekân ve teknoloji etkileşimi fizikselliğinden çok akışkan yeni ortamlar yaratabilir. Çalışma literatür araştırması aracılığıyla beden-mekân etkileşimine“beden hakkında inşa etme”yaklaşımı ile incelerken tarihsel kısa bir kesit aralığında bu ilişki; beden, mimarlık, giyim ve teknoloji etkileşimine bağlı süreçler konu edilerek araştırılmaktadır. Bu tarihsel kayıt içinde Tarih öncesi, Antikite, Ortaçağ, Rönesans, Modern ve Modern sonrası dönemlerine dair bedenin yapılanma ilişkilerinin uzantısı olarak Fiziksel, Klasik, Geometrik, Mekanik ve Cyborg bedenleri; mimarlık, giyim ve teknoloji ilişkilerinin geçişlerine bağlı olarak bedenin farklı kavramlarla yeniden yapılandırılma olanakları incelenmiştir. Bu kavramlar üzerine üretilen“ağ”beden oluşumu ile mimarlıkta statik bir yapılanmanın yerine, bedenlerin davranışlarına bağlı olarak cevap verebilen, kullanıcıyla sürekli bir devinim içinde olan mimarlığın prostetik düşüncesi ve nesnesinin duyarlı bir çevirisi olarak konu edilir. Teknolojik gelişmelere bağlı olarak insan-makine ilişkisine dair bedenin kavramsallaşması ile mimarlığın yapısal olan bedeninde bir performans eleştirmeni olarak inceleme imkânı araştırılmaktadır.
Özet (Çeviri)
Throughout history, the human body has emerged as an entity that created the subject and defined the scale and proportion in this relationship and inspired the language of tectonic and symbolic architecture. Architecture is a very embodied form of representation that shapes people's experiences with reference to the body. While creating a habitable environment as a vital organ living with the body, architecture and body behave as symbiotic prostheses not only for each other but also socially and ecologically. Architecture becomes the environment itself, which has memories of all individual experiences over time, due to a physical interaction in its relationship with the body. In connection with this approach, in the thesis study, it is aimed to reveal the interconnected states between architecture and body through the concept of prosthesis and prosthetic relations. The position of the body is not an autonomous and separate entity; is a biological, psychological and sociological entity. Proportions, actions, behaviors, perception, and experience; It emerges with its dynamic and complex existence which is intertwined with the environment along with various mechanisms. The diversity of the body also structurally affects the diversity of architecture. The prosthetic relationship between architecture and the body makes it possible to question their boundaries. From the context of the subject and object, architecture and body reveal situations of availability for reconstruction and consequently the substitution of each other. In this case, the body is a hybrid object of design, and the surfaces of contact with which the object of architecture can extend as the second and third volumes of the body come into question. One of the important factors that enable the body to be transformed and rediscovered lies in the fictionality of the transformation of a kind of cybernetic organism in which physical and knowledge-based modifications of the stages of the human body are produced together with the studies in the field of human sciences and technology in contemporary environments. Without setting out as a classic definition of the body, the position of humanity today is questioned by machines and media. It has been transferred to advanced machines that receive and enhance the sensory capacities of the body and are connected to the digital network. Under the influence of this situation, it is important to uncover the interaction between the form of hybridization between bodies and architecture and the question of how to be surrounded by an environment. In the study, while the human body is conceptualized as a dialectical subject as well as its physical nature, it becomes an epistemological qualitative feature to overcome the architectural paradigm in the physical and material world. In this case, instead of following the proportions of a classical figure, the possibilities of rediscovering the body as an object that can be transformed by means of technological means are explored. Recent advances in materials science, portable computers, and sensing technologies have created various possibilities for a deeper level of interaction and interaction between the body and its environment. As wireless communication continues to blur the boundaries between the personal and the global sphere, new dialogues emerge that involve both intimate material interfaces and broader organizational frameworks. By introducing the concept of wearable architecture, the parallels between fashion and architecture are drawn as a means of reexamining the relationship between body, clothing and architecture; the first, second and third skins of the body. In the study, while the human body is conceptualized as a dialectical subject as well as its physical nature, it becomes an epistemological qualitative feature to overcome the architectural paradigm in the physical and material world. In this case, instead of following the proportions of a classical figure, the possibilities of rediscovering the body as an object that can be transformed by means of technological means are explored. Recent advances in materials science, portable computers, and sensing technologies have created various possibilities for a deeper interaction and level of interaction between the body and its environment. As wireless communication continues to blur the boundaries between the personal and global sphere, new dialogues emerge that involve both intimate material interfaces and broader organizational frameworks. By introducing the concept of“wearability”, it is intended to be brought to the agenda as a means of re-examining the relationship between fashion design and architecture and the relationship between body, clothing and architecture. The body is one of the most fundamental parameters of architecture, and to question a classic, standard common understanding of the body defined in the architectural environment; how is it possible to rethink the relationship between architecture and the body without being based on a classical and normative perspective that requires the mimicking of the proportions of the human body? What actions are being taken in existing created areas? Contrary to a static architectural structure, the body of the architecture which is in constant motion with the user who can respond depending on the behavior of the bodies is investigated. The thesis study may allow the wider questions about the future of a sensitive architecture, the effect of the concepts of personalization and collective personalization, the interaction of the body with architecture, the hypothetical change of the anatomy of the body depending on technological developments and its transformation into these newly designed body models. The intention in the thesis is to reveal the physicality of architecture that interacts with the body. For this purpose, it is desirable to focus on the processes of building about the sensitive and adaptable structural body. By opening up the possibilities of connecting architecture to the human body, new tectonic and spatial possibilities in which the body and space are reciprocated may emerge. The interaction of space and technology, which becomes the prosthesis of the body, can create new fluid environments rather than physicality. The study examines the body-space interaction with“the building about the body”approach through the literature research; body, architecture, clothing and technology. In this historical record; the physical, spirituel, classical, geometric, mechanical and cyborg bodies as extensions of the structure relations of the prehistoric, antiquity, medieval, renaissance, modern and postmodern periods; the possibilities of the body to be restructured with different concepts depending on the transitions of architecture, clothing and technology relations were examined. The network produced on these concepts is the subject of prosthetic thought and object of architecture, which is able to respond depending on the behavior of the bodies and is constantly in motion with the user. With the conceptualization of the human-machine relationship depending on technological developments, the possibility of examining as a performance critic in the structural body of architecture is being investigated.
Benzer Tezler
- Mimari temsilde eleştiri oluş farklanmalarını sorunsallaştırmak
Problematizing the differentiations of becoming-critique in architectural representation
MUSTAFA MORTAŞ
Doktora
Türkçe
2022
Mimarlıkİstanbul Teknik ÜniversitesiMimarlık Ana Bilim Dalı
PROF. DR. PELİN DURSUN ÇEBİ
- Accumulating architectural knowledge through practice-based engagement: Experiential learning modules
Pratiğe dayalı mimari bilgi birikimi: Deneyimsel öğrenme modülleri
BERNA TANVERDİ
- Performansa dayalı mimari tasarım stratejileri bağlamında çağdaş sanat mekanları: Serpentine galeri pavyonları
Contemporary art spaces in the context of performance-based architectural design strategies: Serpentine gallery pavilions
HAZAL KAYDU
Yüksek Lisans
Türkçe
2019
MimarlıkGebze Teknik ÜniversitesiMimarlık Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. LEVENT ARIDAĞ
- A Critical approach: The correlation of architecture and commercial image
Mimarlık ve ticari imaj ilişkisine eleştirel bir yaklaşım
MURAT BURAK ALTINIŞIK
Yüksek Lisans
İngilizce
1998
MimarlıkOrta Doğu Teknik ÜniversitesiMimarlık Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. ABDİ GÜZER
- A multidisciplinary sound design framework for architectural design
Mimari tasarım için disipliner bir ses tasarım modeli
DOĞUKAN ÖZDEMİR
Yüksek Lisans
İngilizce
2023
MimarlıkÇankaya Üniversitesiİç Mimarlık Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ KIVANÇ KİTAPCI