Antik ve modern demokraside siyasetin kişiselleşmesi: Devlet adamı figürü
Personalisation of politics in ancient and modern democracy: The figure of statesman
- Tez No: 602307
- Danışmanlar: PROF. DR. ARİF BURHANETTİN KOCAMAN
- Tez Türü: Doktora
- Konular: Siyasal Bilimler, Political Science
- Anahtar Kelimeler: devlet adamı, demagog, dolayım düzeneği, demokrasi, kriz, statesman, demagogue, mediation mechanism, democracy, crisis
- Yıl: 2019
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Ankara Üniversitesi
- Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 458
Özet
Bu çalışma, devlet adamı kavramını tarihsel ve kuramsal bir çerçeveye oturtarak ele almayı amaçlamaktadır. Devlet adamı hakkındaki idealist ve tarih-dışı yorumları reddederek onu ortaya çıkaran etmenleri aydınlatmaya çalışmaktadır. Bu çerçevede devlet adamının esasen bir kriz figürü olduğunu iddia eden bu çalışma, onun özellikle demokratik rejimlerde nasıl bir bağlam içinde ortaya çıktığını irdelemektedir. Devlet adamının başka siyasetçi tiplerinden farkı, onu yaratan özgün krizle açıklanmaktadır. Dolayım düzeneği krizi adı verilen bu kriz, hukuksal ve kurumsal yapının rutin işleyişinin ciddi bir biçimde tıkanmasıyla ortaya çıkmaktadır. Bu durumda farklı toplumsal gruplar uzlaşmacı bir siyasal zemin bulamayıp kendi varoluşlarını ve kaderlerini kurtarıcı bir figürle özdeşleşerek koruma yoluna gitmektedirler. İşte devlet adamı, bu olağanüstü koşullarda iktidarı kişiselleştiren, hukuken sorumsuz bir figür olarak belirmektedir. Çalışmanın bölümlenmesi, devlet adamı kavramının çözümlenmesi, kuramsal çerçevenin oturtulması ve tarihsel örneklerin incelenmesi sırasını izlemektedir. Birinci bölümde devlet adamı kavramının anlamı netleştirilerek benzer tek adam yönetimlerinden ayrıştırılmış ve Platon'dan itibaren kuramsal gelişimi tartışılmıştır. İkinci bölümde, olağan dönemlerde devlet adamının belirmesini önleyen demokratik dolayım düzeneği ortaya konmaya çalışılmıştır. Bir yönetim biçimi olarak demokrasi ile dolayım düzeneği arasındaki bağlantı incelenmiştir. Üçüncü bölümde dolayım düzeneği krizleriyle devlet adamının yükselişi arasındaki ilişki tarihsel örnekler üzerinden incelenmiş; Antikçağ ile modern dönemler arasında yapılan ana ayrım ve bu ana ayrımın altındaki diğer örneklerle farklı dolayım düzeneklerinin başarısı karşılaştırmalı biçimde çözümlenmiştir. Tarihsel örnekler üzerinden ulaşılan sonuç, hipotezi doğrulamakta, dolayım düzeneğinin gelişkinliği ile devlet adamının ortaya çıkışı arasındaki ters ilişkiyi göstermektedir.
Özet (Çeviri)
This study aims to address the concept of statesman within a historical and theoretical framework. It rejects idealist and ahistorical interpretations of statesman and intends to elucidate the factors that reveal him. In this framework, this study, which claims that the statesman is essentially a crisis figure, examines the context in which he emerged, especially in democratic regimes. The difference of statesman from other types of politicians is explained by the original crisis that created it. This crisis, called the mediation mechanism crisis, arises when the routine functioning of the legal and institutional structure is seriously blocked. In this case, different social groups cannot find a conciliatory political ground and seek to protect their own existence and destiny by identifying with a savior figure. The statesman appears as a legally irresponsible figure who personalizes power under these extraordinary circumstances. The division of the study follows the order of analyzing the concept of statesman, establishing the theoretical framework and examining the historical examples. In the first chapter, the meaning of the concept of statesman is clarified and separated from similar single man administrations and its theoretical development from Plato is discussed. In the second part, it is tried to put forward the democratic mediation mechanism which prevents the appearance of statesman in ordinary periods. The link between democracy as a form of government and the mediation mechanism is examined. In the third chapter, the relationship between mediation crises and the rise of statesman is examined through historical examples. The main distinction between the antiquity and the modern periods and the success of the different mediation mechanism with other examples under this main distinction have been comparatively analyzed. The conclusion reached by historical examples confirms the hypothesis and shows the inverse relationship between the development of mediation mechanism and the emergence of statesman.
Benzer Tezler
- Siyasetin iki yüzü: Popülizm ve demokrasi dikotomisi
The two sides of politics: Populism and democracy dichotomy
KEREM BARIŞ ALTINTAŞ
Yüksek Lisans
Türkçe
2019
Kamu YönetimiDumlupınar ÜniversitesiKamu Yönetimi Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ÖZGÜR ÖNDER
- Demokratik sistemde baskı grupları (Türkiye örneği)
Oppression groups in democratic system
HALİL GÖZEL
Yüksek Lisans
Türkçe
1998
Siyasal BilimlerMarmara ÜniversitesiSosyoloji ve Antropoloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. YÜMNİ SEZEN
- Modern demokraside popülizmin yükselişi
The rise of populism in modern democracy
ZEYNEP TEKİN
Yüksek Lisans
Türkçe
2024
Siyasal BilimlerAnkara Hacı Bayram Veli ÜniversitesiSiyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. METİN ÖZKAN
- Tommaso Campanella ve Thomas More'un ütopyalarının karşılaştırılması
Comparing Thomas More and Tommaso Campanella's utopias
MAHMUT AVCI
Yüksek Lisans
Türkçe
2006
FelsefeAtatürk ÜniversitesiFelsefe ve Din Bilimleri Ana Bilim Dalı
YRD. DOÇ. DR. OSMAN ELMALI
- Anayasa yargısında yargısal sınırlılık doktrini
The doctrine of judicial self-restraint in Constitutional adjudication
ENDER TÜRK
Doktora
Türkçe
2022
HukukGalatasaray ÜniversitesiKamu Hukuku Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ŞULE ÖZSOY BOYUNSUZ