TFRS 9 standardı kapsamında karşılık uygulamalarının Türk bankacılık sektörüne etkisinin incelenmesi

Investigation of the impact of provision applications on the Turkish banking sector within the scope of TFRS 9 standards

PDF İndir

Tez No: 639854
Yazar: TEVFİK AYDIN
Danışmanlar: DOÇ. DR. BANU DİNCER
Tez Türü: Yüksek Lisans
Konular: Bankacılık, İşletme, Banking, Business Administration
Anahtar Kelimeler: Beklenen Kredi Zararı, Karşılıklar
Yıl: 2020
Dil: Türkçe
Üniversite: Galatasaray Üniversitesi
Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
Ana Bilim Dalı: İşletme Ana Bilim Dalı
Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
Sayfa Sayısı: 118

Özet

Teknolojik gelişmeler ve küreselleşmenin etkisiyle bilgiye erişimin kolaylaşması, ülkelerin para ve sermaye piyasalarının global ölçekte birbirleriyle etkileşiminin hızlanması ve çok uluslu şirketlerin sayısının artması muhasebe sistemlerinde ortak bir finansal raporlama dili kullanılmasını gerekli kılmıştır. Nitekim, ülkelerin yerel mevzuatının ve kültürlerinin farklı olması muhasebe sistemlerinin ve muhasebe politikalarının da farklı olması sonucunu yaratabilmekte, bu durum işletmeler ile ilişki içinde bulunan paydaşlar açısından finansal raporlamalar sonucu üretilen bilgilerin karşılaştırılması ve analiz edilmesi hususlarında zorluklara neden olabilmektedir. Finansal tabloların, kullanıcıların ihtiyaçlarını karşılayacak makul bilgiyi sunma, şeffaf, raporlama sonucu üretilen bilgilerin tutarlı ve karşılaştırılabilirliğini sağlama amacıyla 1973 yılında Uluslararası Muhasebe Standartları Komitesi (UMSK, International Accounting Standards Committee - IASC) Londra'da faaliyetine başlamış, komitenin uzantısı olan Uluslararası Muhasebe Standartları Kurulu (International Accounting Standards Board - IASB) bağımsız bir düzenleyici otorite olarak Uluslararası Muhasebe Standartları (UMS- International Accounting Standards- IAS) ve Uluslararası Finansal Raporlama Standartlarını (UFRS, International Financial Reporting Standards - IFRS) geliştiren ve yayımlayan kurul olarak faaliyet göstermektedir. IASB tarafından Uluslararası Muhasebe Standardı 39 (IAS 39) adıyla yayımlanan ve finansal araçların ölçümü muhasebeleştirmesi ve sınıflandırılması konularını içeren standardın güncellenmesi 2008 küresel finans krizi ile birlikte hız kazanmıştır. Nitekim, özellikle Amerika Birleşik Devletleri başta olmak üzere finans sektöründe derinlik kazanan 2008 krizi ile birlikte finansal kuruluşların kredi risklerine ilişkin ayırdıkları kredi karşılıkları yetersiz kalmış, sermayeleri erimiş ve uygulanan muhasebe yöntemleri tartışılmaya başlanmıştır. Bu kapsamda, IAS 39 standardının güncellenmesine yönelik çalışmalar neticesinde; Uluslararası Finansal Raporlama Standardını (IFRS 9) taslak metni 2014 yılında yayımlanmıştır. Finansal varlıkların ölçümü, sınıflandırılması, finansal tablolara alınma, finansal tablo dışı bırakma ve riskten korunma muhasebesine ilişkin konularını içeren IFRS 9 standardı özellikle varlıkların değer düşüklüğünün ölçülmesi ve sınıflandırılması konularına yönelik getirdiği yeniliklerle IAS 39'dan farklılaşmaktadır. Uluslararası alanda düzenleyici otorite olarak faaliyet gösteren adı geçen kurullar tarafından yayımlanan muhasebe ve finansal raporlama standartlarının Türkiye'de uyumlaştırılması ve uygulanmasından denetleyici ve düzenleyici otorite olarak kurulan Kamu Gözetimi, Muhasebe ve Denetim Standartları Kurumu (KGK) sorumludur. Ülkemizde halihazırda KGK tarafından, 16 tanesi finansal raporlama standardı ve 25 tanesi muhasebe standardı olmak üzere 41 adet standart yayımlanmış olup, IFRS 9 a geçiş kapsamında KGK tarafından 01.01.2018 tarihinde Türkiye Finansal Raporlama Standardı 9 (TFRS 9) yürürlüğe konulmuştur. TFRS 9 Standardı, IFRS 9 standardının birebir Türkçe çevirisi olarak yayımlanmıştır. Öte yandan, Türk bankacılık sektöründe faaliyet gösteren bankalar, Bankaların Muhasebe Uygulamalarına ve Belgelerin Saklanmasına İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmelik uyarınca KGK'nın yayımladığı muhasebe standartlarıyla uyumlu olarak varlık ve yükümlülüklerini muhasebeleştirmektedir. Diğer taraftan, bankaların kredi karşılıklarına ilişkin uygulamalar muhasebe standartları haricinde ilgili bankacılık mevzuatlarında ayrıca düzenlemiştir. Nitekim Türkiye Muhasebe Standardı 39 da (TMS 39), kredi zarar karşılıklarının hesaplanmasına ve uygulamasına ilişkin somut bir hüküm bulunmamakta olup, bu açıdan bankalar gerçekleşen zarar yaklaşımı çerçevesinde BDDK tarafından belirlenen kriterler uyarınca kredilere zarar karşılığı ayırmakta ve sınıflandırmaktadırlar. Bu kapsamda 01.01.2018 tarihinde TFRS 9 a geçiş ile birlikte, kredi karşılıklarının düzenlendiği Bankalarca Kredilerin ve Diğer Alacakların Niteliklerinin Belirlenmesi ve Bunlar için Ayrılacak Karşılıklara İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmelik (Mülga Yönetmelik) yerine Kredilerin Sınıflandırılması ve Bunlar için Ayrılacak Karşılıklara İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmelik (Yeni Yönetmelik) 01.01.2018 tarihinde yürürlüğe girmiştir. Bu çerçevede, bankalar tarafından kredi karşılık uygulamaları TFRS 9 öncesi Mülga Yönetmelik çerçevesinde yürütülmekteyken, TFRS 9 'a geçiş ile birlikte, TFRS 9 ile uyumlu Yeni Yönetmelik kapsamında kredilerine karşılık ayrılmaktadır. TFRS 9 uygulamaları öncesi bankalar gerçekleşen zarar yaklaşımı çerçevesinde sınıflandırılan gruba karşılık gelen sabit oranlar üzerinden kredilere genel ve özel karşılık ayırmaktaydılar. Diğer taraftan, TFRS 9 ile birlikte genel karşılıklar yerini, on iki aylık beklenen kredi zarar karşılığı ile borçlunun kredi riskinde önemli sayılabilecek artış nedeniyle ayrılan ömür boyu beklenen kredi zarar karşılığı tutarlarına; özel karşılık ise yerini, borçlunun temerrüde düşmüş olması dolayısıyla ayrılan ömür boyu beklenen kredi zarar karşılığı tutarlarına bırakmıştır. Ayrıca kredilerin sınıflandırılmasında ilişkin kriterler açısından TFRS9 öncesi ve sonrasında yönetmelikte önemli bir farklılık bulunmamaktadır Kredilerin sınıflandırmasında en temel kriter olarak objektif süre kriteri kabul edilmiş olup, bu minvalde, kredi taksit ödemelerinde 90 gün, 180 gün ve 1 yıldan fazla gecikme yaşanan krediler sırasıyla 3. 4. ve 5. Grupta izlenerek özel karşılığa tabi tutulmakta ve anılan krediler donuk alacak olarak adlandırılmaktadır. Kredi taksit ödemelerinde gecikme olmayan krediler ile gecikme gün sayısı 30 günden fazla olan ancak 90 günü aşmayan krediler ise sırasıyla 1. ve 2. Grupta izlenerek genel karşılığa tabi tutulmakta ve bu ilk iki grupta izlenen krediler canlı krediler olarak adlandırılmaktadır. TFRS 9 ile birlikte beklenen kredi zarar yaklaşımı çerçevesinde bankalar, geliştirdikleri içsel modeller kapsamında kredilerinin temerrütlerine ilişkin olasılık hesaplamaları yapmakta ve beklenen kredi zararı karşılığı hesaplayarak kredilerine karşılık ayırmaktadırlar. Bankalar tarafından geliştirilen içsel modellerde geleceğe yönelik yönelik tahminler ve makro değişkenler kullanılmaktadır. Bu açıdan, beklenen kredi zararı, mümkün sonuçlar dikkate alınarak olasılıklara göre ağırlıklandırılmış tutar, makul ve desteklenebilir bilgi ve paranın zaman değeri gibi hususları yansıtacak şekilde ölçülmekte olup, beklenen kredi zararı hesaplamasına ilişkin olarak uygulamada basit yaklaşım, genel yaklaşım ve krediye göre düzeltilmiş yaklaşım olmak üzere 3 farklı yaklaşım bulunmaktadır. Bununla birlikte, beklenen kredi zararı hesaplamasına esas teşkil eden dört parametre bulunmakta olup, bu parametreler a) temerrüt olasılığı (Probability of Default, PD), b) temerrüt halinde kayıp (Loss Given Default, LGD) c) temerrüt tutarları ve (Exposure at Default EAD) d) etkin faiz (Effective Interest Rate, EIR) oranıdır. Temerrüt olasılığı, gelecek dönemlere ilişkin temerrüt olasılığını; temerrüt halinde kayıp, gelecek dönemlere ait temerrüt riskinin gerçekleşmesi durumundaki kaybı; temerrüt tutarı ise temerrüt riskinin gerçekleşmesi durumunda tahmini risk tutarını; etkin faiz oranı ise nakit akışlarının bugünkü değere indirgeyen faiz oranıdır. Bankalar tarafından, kurulan modellemeler, modellemelerde kullanılan değişkenler ile bankalara özgü içsel ve dışsal faktörlerin farklılık arz etmesi temerrüt olasılığı (PD) hesaplamalarında farklı sonuçların ortaya çıkmasına neden olmaktadır. Bu durum haliyle beklenen kredi zararı hesaplamasını da etkilemektedir. Diğer taraftan, uluslararası bankacılık düzenlemelerinden sorumlu Basel Komitesi banka portföylerinde kredi riski artışının ve kredi kalitesindeki düşüşün, kredi zararın gerçekleşmesinden çok daha önce başladığı gerçeğinden hareketle, beklenen zarar hesaplamalarına dayanan muhasebe uygulamasını desteklemekte olup, beklenen kredi zararı hesaplamasına ilişkin olarak komite tarafından yayımlanan çalışmalar bankaların beklenen kredi zararı hesaplamalarında rehber olmuştur. Bu kapsamda, Basel çalışmaları da dikkate alınarak bankalar tarafından, kredinin ilk muhasebeleştirmeden sonra kredi kalitesinde yaşanan değişimlere göre krediler için 3 aşamalı değer düşüklüğü modeli öngörülmüştür. Birinci aşamada ilk muhasebeleştirmeden bir sonraki raporlama döneminde kadar kredi riskinde önemli bir artış olmayan veya raporlama tarihinde düşük kredi riski bulunan finansal varlıklara ilişkin 12 aylık beklenen kredi zararı hesaplamaktadır. İkinci aşamada, ilk muhasebeleşmeden sonra kredi riskinde önemli artış olan fakat değer düşüklüğüne ilişkin tarafsız bir kanıt olmayan finansal varlıkları içermektedir. Bu krediler için beklenen kredi zarar karşılığı ömür boyu beklenen kredi zararı yöntemi ile muhasebeleştirilmektedir. Üçüncü aşamada ise, raporlama tarihinde değer düşüklüğü için tarafsız kanıtın olduğu finansal varlıkları içerir. Bu varlıklar için, ömür boyu beklenen kredi zararı muhasebeleştirilmektedir. Yukarıda ifade edildiği üzere, TFRS 9'a geçiş ile birlikte, bankaların kredi karşılık uygulamalarında köklü değişiklikler olmuş ve bankaların kredi zararlarının hesaplanması bankaların tercihine bırakılmıştır. TFRS 9 öncesi bankalar tarafından sabit oranlar uygulanarak kredilere karşılık ayrılırken, TFRS 9 sonrası gelecekte makro ekonomik veriler de dikkate alınarak oluşturulan içsel modellerle bankalar kredilerine beklenen kredi zararı hesaplanması beklenilmektedir. Diğer taraftan, bankaların, kredilerinde oluşan zararların ölçülerek mali tablolarında gösterilmesi ve bu kredilere karşılık ayrılması; beklenmeyen durumlar karşısında sermayelerinin korunması ve aktif kalitesi üzerine değerlendirmemiz açısından önemlidir. Bu açıdan, Türk bankacılık sektörünün TFRS 9 öncesi ve sonrası kredi karşılık uygulamaları incelenmesi önem arz etmektedir. Literatürdeki çalışmaların incelenmesinden, TFRS 9'un henüz yeni bir konu olması ve standardın uygulamasının 2018 sonrası dönemi kapsaması dolayısıyla yeteri kadar analiz edilecek verinin bulunmaması gibi kısıtlar nedeniyle, konu ile ilgili yapılan çalışmaların TFRS 9'un açıklanması ve TMS 39'dan farkı ile bankaların finansal tabloları üzerinden TFRS 9 un etkisine bakılması üzerinde yoğunlaştığı görülmüştür. Çalışmada ilk olarak TFRS 9 muhasebe standardından bahsedilmiştir. Daha sonra TFRS 9 öncesi bankaların kredi risklerine ilişkin ayırdıkları kredi karşılıkları ile TFRS 9 uygulamaları sonrası bankalar tarafından ayrılan beklenen kredi zararı arasındaki farklar örnekler aracılığıyla açıklanmıştır. Son olarak ise TFRS 9 un Türk bankacılık sektörünün kredi karşılıkları üzerinde etkisi, oluşturulan bir regresyon modeli aracılığı ile incelenmiştir. TFRS 9 uygulamalarının yanı sıra kredi karşılıklarını etkileyen diğer göstergeler; bankaların karlılık yönetimleri, makro ekonomik değişkenler ve bankaların kendilerine özgü dinamikleri de oluşturulan modele dahil edilmiştir. Nitekim TFRS 9 sonrasında kredi karşılıklarında bir değişim beklenirken, söz konusu dönemde Türkiye'nin içinde bulunduğu konjonktür ve bankaların mali durumlarının da kredi karşılıklarını etkilediği düşünülmektedir. Oluşturulan model tahmininde 2013-2019 tarihleri arasında Türk Bankacılık Sektöründe sürekli faaliyette bulunan ve TFRS 9'un uygulanmaya başlandığı 2018 tarihinden itibaren kredi karşılıklarını TFRS 9 kapsamında ayıran 33 bankaya ilişkin veri kullanılmıştır. Modelde bağımlı değişen olarak, TFRS 9 uygulamaları öncesi bankaların özel ve genel kredi karşılıkları ile TFRS 9 uygulamaları sonrası bankaların beklenen kredi zarar karşılıkları dikkate alınmıştır. Bağımsız değişken olarak ise literatür taraması kapsamında anlamlı çıkan ve kredi karşılıklarını etkilediğini düşündüğümüz bankalara özgü değişkenler ile makro ekonomik değişkenler kullanılmıştır. Kukla değişken olarak ise, TFRS 9'un uygulanıp uygulanmadığı durumu ile Ağustos 2018 yılından itibaren Türkiye'deki piyasalarda görünen daralma durumu baz alınmıştır. Kukla değişken; TFRS 9 uygulamaları öncesi ve piyasalarda görünen daralma öncesi 0 değerini alırken, TFRS 9 un uygulandığı ve piyasalarda daralmanın yaşandığı dönemde 1 değerini almıştır. Zaman ve yatay kesit verilerinin bir arada kullanılmasında dolayı oluşturulan panel veri modeli stata ekonometri programı kullanılarak panel veri analizi yöntemiyle tahmin edilmiştir. Yapılan analiz sonrasında; 2018 yılı Haziran ayından itibaren ekonomide yaşanan daralmanın bankaların kredi karşılıklarını %8 artırmasına rağmen, kredi karşılıklarının TFRS 9 kapsamında hesaplanmasıyla birlikte kredi karşılıklarında % 9 oranında bir azalma görülmüştür. Ayrıca makro ekonomik değişkenlerden Gayri Safi Yurt İçi Hasılanın kredi karşılıklarını negatif etkilediği sonucuna ulaşılmıştır. Bu açıdan 2018 yılından itibaren ekonomide görülen küçülmenin kredi karşılıklarını artırmasına rağmen, bankaların oluşturdukları içsel modelleri ile kredi karşılıkları daha düşük hesapladıkları; bu açıdan beklenen kredi zararı hesaplama modellerinin yaşanılan ekonomik daralma ile örtüşmediği, makro ekonomik öngörülerin modellerde yeteri kadar dikkate alınmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Diğer taraftan, modele dahil edilen bankalara özgü değişkenlerden kredi ve takipteki krediler ile kredi zarar karşılıkları arasında pozitif yönlü ilişki olduğu diğer bir ifadeyle karşılıkları artırdığı sonucuna ulaşılmış olup, bu açıdan bankaların kredi politikalarının, risklerin yönetilebilirliği açısından önem arz ettiği değerlendirilmiştir.

Özet (Çeviri)

The easiness of reaching knowledge with the impact of technological developments and globalization, the acceleration of interaction between money and capital markets of the countries in a global scale and the increase in the number of multi-national companies have made it obligatory to use a common financial reporting language in the accounting systems. As a matter of fact, the difference between local legislation and cultures of the countries may also lead to differences in the accounting systems and accounting policies, causing difficulties for stakeholders related to the enterprises in the issues of comparison and analyses of the information produced as a result of financial reportings. IASC (International Accounting Standards Committee) went into action in London in 1973 in order to make it possible for financial statements to present rational information that will meet customers' needs, and to provide comparability and consistency of the transparent information produced as a result of reportings. IASB (International Accounting Standards Board), the extension of the committee, serves as the council that develops and publishes International Accounting Standards and International Financial Reporting Standards as a regulatory authority. The updating of the standard that is published as IAS 39 by IASB and is comprised of the measurement, recognition and classification of financial instruments accelerated with the 2008 Global Financial Crisis. Indeed, with the 2018 crisis intensified in financial sector, particularly in the USA, loan provisions requirements allocated by the financial institutions concerning the credit risk turned out to be inadequate, their capitals melted away and the accounting methods in use came under question. Within this framework, in consequence of studies to update the IAS 39 Standards, the exposure draft of International Financial Reporting Standards (IFRS 9) was published in 2014. IFRS 9 which consists of the issues such as measurement and classification of the financial assets, inclusion in financial statements, exclusion from financial statements and hedge accounting differs from IAS 39 especially in that it comes with innovations concerning measurements and classifications of impairment of assets. Public Oversight, Accounting and Auditing Standards Authority (POA), founded as a supervisory and regulatory authority, is in charge of adaptation and application of accounting and financial reporting standards published by the aforesaid committees serving internationally as a regulatory authority in Turkey. In our country, 41 standards has now been published by POA, 16 of these being financial reporting standards and 25 being accounting standards, and TFRS 9 Financial Instruments Standard was brought into force by POA on 01/01/2018 as part of transition to IFRS 9. TFRS 9 Standarts has been published as a Tuskish direct translation of the IFRS 9. TFRS 9 Standarts a été publié en tant que traduction directe en tchèque de l'IFRS 9. On the other hand, the banks operating in Turkish banking sector recognize their assets and obligations in compliance with the accounting standards published by POA as per the Regulation on the Procedures and Principles for Accounting Practices and Retention of Documents by Banks. Besides, applications concerning the loan provision requirements of banks also regulated in respective banking legislations concerned apart from accounting standards. Verily, there is not a concrete judgement regarding the calculations and applications of provision for loan losses in IAS 39 standard, and in this respect, banks allocate and classify provision for loan losses within the scope of incurred loss model and the criteria determined by BRSA (Banking Regulation and Supervision Agency). Within this scope, with transition to TFRS 9 on 01/01/2018 Regulation on Procedures and Principles for Classification of Loans and Provisions to be Set Aside (Current Regulation) came into force on 01/01/2018 instead of Regulation on the Procedures and Principles for Determination of Qualifications of Loans and Other Receivables by Banks and Provisions to be Set Aside (Abrogated Regulation) where loan provision requirements are regulated. In this framework, while loan provision requirement applications by banks were conducted in the scope of Abrogated Regulation prior to TFRS 9, with transition to TFRS 9, banks allocates loan provision requirements within Current Regulation in compliance with TFRS 9. Prior to TFRS 9 applications, banks allocated general and private provision for loans on the basis of fixed rate corresponding to the group classified within the scope of incurred loss model. The provisions coming with TFRS 9, on the other hand, gave way to the sum of 12-month expected credit loss provisions and lifetime expected credit loss provisions due to the increase that can be regarded as significant at debtor's credit risk; and private provisions gave way to the sum of lifetime expected credit loss provisions allocated because of debtor's lapsing into default. Moreover, in terms of the criteria concerning the classification of loans, there is not a significant difference in regulation either prior to or after TFRS 9. Objective duration criterion is accepted as the most basic criterion for the classification of loans, and in this manner, loans having a delay in loan instalment payments for 90 days, 180 days and for more than a year are subjected to private provisions by being followed in the 3rd, 4th and 5th groups respectively, and the aforesaid loans are called as frozen receivables. The loans not having any delays in loan instalment payments and the ones with 30-day delay but not exceeding 90 days are subjected to general provisions by being followed in the 1st and 2nd groups respectively, and the loansfollowed in these two groups are called as performing loans. With TFRS 9, banks within the framework of expected credit loss model estimate the possibilities concerning their loan defaults within the internal models they develop and allocate provisions for themselves by calculating expected credit loss provisions. In the internal models developed by banks predictions and macro variables are used. For this reason, expected credit loss is measured in a way that will represent such issues as weighted sum according to possibilities by considering possible results, rational and supportable information and time value of money, and there are 3 different approaches in use including basic model, general model and adjusted to credit approach concerning the calculation of expected loan loss. Besides, there are four parameters that serve as the basis for calculation of expected loan loss: a) probability default (PD), b) Loss Given Default (LGD), c) Exposure at Default (EAD), d) Effective Interest Rate (EIR). Probability Default describes the probability default concerning prospective periods; Loss Given Default describes the losses in the case of materialisation of default risk regarding prospective periods; Exposure at Default describes the estimated risk exposure in the case of materialisation of default risk; finally Effective Interest Rate is the interest rate that reduces cash flow into the current value. The fact that the modellings developed by banks and the variables used in the modellings differ from internal and external factors exclusive to banks leads to different results in calculation of Probability Default. This, naturally, has an impact on the calculation of expected loan loss. On the other hand, the Basel Committee that isin charge of international banking regulations supports the accounting practice based on calculations of expected loss considering the fact that credit risk increase in banking portfolios and credit quality decrease started much earlier than materialisation of loan loss. Moreover, studies published by the committee concerning the calculation of expected loan loss has been a guide for banks to calculate their expected loan loss. Within this framework, a three-stage impairment model is predicted by banks — taking Basel studies into account as well— for loans according to the changes in credit quality after initial recognition of the loan. In the first stage, 12-month expected loan loss is calculated concerning financial assets that don't have a significant increase in credit risk from initial recognition to the next reporting period or that have a low credit risk on the reporting date. The second stage includes the financial assets that have a significant increase in credit risk following the initial recognition but not an objective evidence concerning impairment. Expected credit loss provisions for these loans are recognized in the method of lifetime expected credit loss. As for the third stage, it includes the financial assets that have an objective evidence for impairment on the reporting date. For these assets, lifetime expected loan losses are recognized. As mentioned before, with transition to TFRS 9, there has been radical changes in the loan provisions practices of banks, and the calculation of loan losses of banks has been left to the free will of banks. While prior to TFRS 9, provisions for loans were allocated by banks applying the fixed rates, after TFRS 9, banks are supposed to calculate the expected loan losses for their loans with the internal models developed by also considering prospective macroeconomic data. Besides, demonstration of the losses in their loans in their financial statements by banks after measuring these losses and their allocation of provisions for these loans are important in the sense that we can evaluate them on their protection of capitals and their active quality when faced with unexpected situations. Thus, examination of loan provisions practices of Turkish banking sector prior to and following TFRS 9 is of vital importance. It has been made clear from the examination of studies in literature that studies regarding this issue concentrate on the explanation of TFRS 9 and on the examination of the impact of TFRS 9 on the basis of financial statements of banks by contrasting it with TAS 39. This is due to the fact that TFRS 9 is a hot topic and that the practice of the standard comprises post-2018 period, thus making it difficult to find enough data to analyse. In this study of ours, TFRS 9 standard is mentioned firstly. After that, the differences between the loan provisions allocated by banks concerning credit risks prior to TFRS 9 and the expected loan losses allocated by banks following TFRS 9 practices are explained through examples. Finally, the impact of TFRS 9 on the loan provisions in Turkish banking sector is examined by means of a regression model created. As well as TFRS 9 practices, other indicators affecting loan provisions, profitability managements of banks, macroeconomic variables and the exclusive dynamics of banks are also included in the model. As a matter of fact, while there was an expectation of change in loan provisions in the post-TFRS 9 period, it is considered that the circumstances Turkey was in and the financial status of banks in the aforesaid period also affected loan provisions. The data used in the predicted model was in regard to 33 banks which constantly operated in Turkish banking sector between 2013-2019 and allocated loan provisions within TFRS 9 starting from the year 2018 when TFRS 9 came into practice. As the dependent variable in the model, general and private provisions of banks prior to TFRS 9 and expected loan loss provisions of banks following TFRS 9 practices are taken into account. As the independent variable, exclusive variables to banks and macroeconomic variables that, within the literature review, we thought significant and affected the loan provisions are used. As the dummy variable, the cases that TFRS 9 is applied or not applied and the contraction status seen in the markets of Turkey from August 2018 onwards are based on. While the dummy variable has the value of 0 prior to TFRS 9 practices and the contraction status in markets, it has the value of 1 in the period when TFRS 9 was practised and contraction was experienced in markets. The panel data model, created due to the use of time series data and cross sectional data together, is predicted by panel data analysis method using Stata Econometrics Programme. As a result of the analysis, it is seen that there was a 9% decrease in loan provisions with the calculation of loan provisions within TFRS 9 although contraction in the economy from June 2018 onwards increased the loan provisions of banks as much as 8%. Moreover, it is found out that one of the macroeconomic variables, Gross Domestic Product negatively affected loan provisions. In this respect, it is concluded that although economical contraction from 2018 onwards increased loan provisions, banks calculated the loan provisions with their internal models at a lower level; therefore, expected loan provision calculation models did not correspond and macroeconomic anticipations were not paid enough attention to in the models. On the other hand, it is concluded that among the exclusive variables to banks included in the model, there is a positive correlation between loans and nonperforming loans and loan loss provisions; in other words they increase the provisions. Thus, it is considered that credit policies of banks are important in terms of manageability of risks. Key Words TFRS 9 Financial Instrument Standard, International Accounting Standards 39, Expected Credit Lost, Provision Avec la facilité de l'accès à l'information en raison des évolutions technologiques et de la mondialisation, ainsi qu'avec l'accélération de l'interaction des marchés monétaires et financiers des pays entre eux à l'échelle mondiale et l'augmentation du nombre de sociétés multinationales ont rendu nécessaires l'utilisation d'un langage commun de communication de l'information financière dans les systèmes comptables. En effet, les différentes législations locales et cultures des pays peuvent entraîner des systèmes comptables et des politiques comptables différentes. Cette situation peut causer des difficultés de comparaison et d'analyse des information générées à la suite des rapports financiers pour la partie prenantes en contact avec les entreprises. Le comité des normes comptables internationales(International Accounting Standards Commitee – L'IASC) a commencé ses activités à Londres en 1973 afin de fournir avec les états financiers des informations raisonnables pour répondre aux besoins des utilisateurs, assurer la cohérence et la comparabilité des informations produits à la suite des rapports. L'international Accounting Standards Board (IASB)- le prolongement du comité- fonctionne comme une autorité réglementaire indépendante qui élabore et publie des normes comptables internationales et des normes internationales d'information financière. La mise à jour de la norme publiée par l'IASB sous le nom de Norme Comptable Internationale 39, qui comprend la mesure, la comptabilité et la classification des instruments financiers, s'est accélérée avec la crise financière mondiale de 2008. En effet, avec la crise de 2008 qui a pris de l'ampleur dans le secteur financier, notamment aux Etats-Unis, les provisions de crédit allouées par les institutions financières aux risques de crédit étaient insuffisantes, leurs capitaux se sont effondrés et les méthodes comptables appliquées ont été commencé à être discutées. Dans ce cadre, à la suite des travaux de mise en jour de la norme IAS 39, le projet de texte de la norme internationale d'information financière(IFRS9) a été publié en 2014. La norme IFRS9 qui couvre les sujets d'évaluation et de classement des actifs financiers, d'inclusion dans les états financiers, d'exclusion des états financiers et de comptabilité de couverture; différencie d'IAS 39 notamment avec les innovations qu'elle apporte pour l'évaluation et classement des dépréciations d'actifs. L'autorité de surveillance publique de comptabilité et d'audit (KGK) établie en Turquie en tant qu'autorité de surveillance et de réglementation est responsable de l'harmonisation et de la mise en œuvre des normes comptables d'information financière qui ont été déclarées par les comités qui fonctionnent comme une autorité de régulation sur la scène internationale. Actuellement, 41 normes, dont 16 sont des normes d'information financière et 25 sont des normes comptables, ont été traduits et publiées par KGK en Turquie et dans le cadre du passage à IFRS9, la Norme TFRS9 sur les instruments financières a été mis en vigueur par KGK le 01.01.2018. En revanche, les banques opérant dans le secteur bancaire turc comptabilisent leurs actifs et passifs conformément aux normes comptables publiées par l'KGK ainsi qu'au règlement sur les procédures et principes concernant les pratiques comptables des banques et le conservatories des documents. D'un autre côté, les dispositions relatives aux prêts bancaires sont réglementées séparément dans les règlementation bancaires connexes, à l'exception des normes comptables. À cet égard, les banques affectent et classent les provisions de pertes dans le cadre des critères déterminés par l' l'Agence de réglementation et de supervision pour l'approche de pertes réalisées. Dans ce contexte, avec le passage à TFRS 9 le 01.01.2018, « règlement sur les procédures et principes concernant la classification des prêts à leurs disposition » et entré en vigueur au lieu de « règlement sur les détermination des qualifications des prêts et autres créances par les banques et procédures et principes concernant les dispositions». À cet égard, les pratiques des provisions des prêts sont adaptés par les banques dans le cadre du pré-TFRS 9 l'ancien règlement, les provisions des prêts sont allouées au titre du nouveau règlement conformément au TFRS9 avec le passage au TFRS9. Avant les pratiques de TFRS 9, les banques affectaient des provisions générales et spéciales aux emprunts à taux fixe correspondant au groupe classé dans le cadre de l'approche par perte réalisée. En revanche, avec TFRS 9, les provisions générales sont remplacées par la provision pour pertes sur prêts attendues sur douze mois et les montants qui ont été réservé de pertessur créances attendue sur la durée de vie en raison d'une augmentation importante du risque de crédit de l'emprunteur; la provision spéciale a été remplacée par les montants qui ont été réservés la provision pour pertes sur prêts attendues à vie en raison du défaut du débiteur. De plus, il n'y a pas de différence significative dans la réglementation avant et après TFRS 9 en termes de critères de classement des prêts. Le critère de durée objective a été considérée comme critère principal dans la classification des prêts, et à cet égard, les prêts avec un retard de 90 jours, 180 jours et plus d'un an en versements de prêts sont suivis dans les 3ème, 4ème et 5èmegroupes, respectivement, et lesdits prêts sont appelés prêts créances irrécouvrables. Les prêts sans retard dans les versements échelonnés et les prêts avec plus de 30 jours de retard mais n'excédant pas 90 jours sont suivis respectivement dans les premier et deuxième groupes et soumis à des dispositions générales, et les prêts dans ces deux premiers groupes sont appelés prêts vivants. Dans le cadre de l'approche des pertes de crédit attendues avec TFRS 9, les banques effectuent des calculs de probabilité de défaillance de leurs prêts dans le cadre des modèles internes qu'elles ont développés et répartissent les provisions pour leurs prêts en calculant la provision pour pertes de crédit attendue. Dansles modèlesinternes développés par les banques, les prédictions futures et les macro-variables sont utilisées. À cet égard, la perte de crédit attendue est mesurée en tenant compte des résultats possibles pour refléter des questions telles que le montant de pondération selon les probabilités, les informations raisonnables et justifiables, et la valeur temps de l'argent et il existe 3 approches différentes dont l'approche simple, l'approche générale et l'approche ajustée sur les prêts dans la pratique concernant le calcul de la perte de crédit attendue. Cependant, quatre paramètres sont à la base du calcul de la perte de crédit attendue; ce sont a) la probabilité de défaut (Probability of Default, PD), b) la perte en cas de défaut (Loss Given Default, LGD) c) les montants de défaut (Exposure at Default EAD) d) le taux d'intérêt effectif (Effective Interest Rate, EIR). Probabilité de défaut est la probabilité de défaut pour les périodes futures; perte en cas de défaut est la perte en cas de risque de défaut pour les périodes futures; le montant du défaut est Montant du risque estimé en cas de risque de défaut; le taux d'intérêt effectif est le taux d'intérêt qui réduit les flux de trésorerie à la valeur actuelle. Les différences entre les variables utilisées dans les modélisations établies par les banques et les facteurs internes et externes spécifiques aux banques entraînent des résultats différents dans les calculs de probabilité de défaut (PD). Cette situation affecte également le calcul de la perte de crédit attendue. En revanche, le Comité de Bâle, qui est responsable de la réglementation bancaire internationale, soutient la pratique comptable basée sur le calcul des pertes attendues, car l'augmentation du risque de crédit dans les portefeuilles bancaires et la baisse de la qualité du crédit ont commencé bien avant la survenance des pertes de crédit, et les études publiées par le comité sur les calculs de pertes de crédit attendues sont été un guide dans le calcul des pertes. Dans ce contexte, un modèle de dépréciation en 3 étapes a été prevu compte tenu des études de Bâle, par les banques en fonction de changement de la qualité du crédit après la comptabilisation initiale du prêt. Dans un premier temps, depuis la comptabilisation initiale jusqu'à la prochaine période de reporting, une perte de crédit attendue sur 12 mois est calculée sur les actifs financiers qui ne présentent pas d'augmentation significative du risque de crédit ou qui sont faible risque de crédit à la date de reporting. Dans la deuxième étape, après la comptabilisation initiale, il couvre les actifs financiers avec une augmentation significative du risque de crédit et aucune preuve objective sur la déficience. La provision pour pertes sur créances attendue pour ces prêts est comptabilisée selon la méthode de la perte sur créances attendues à vie. La troisième étape comprend des actifs financiers avec une preuve de dépréciation objective à la date de clôture. Pour ces actifs, les pertes de crédit attendues à vie sont comptabilisées. Comme indiqué ci-dessus , avec le passage àTFRS 9, il y a eu des changements radicaux dans les pratiques de provision de prêt des banques et il appartient aux banques de calculer les pertes de crédits des banques. Avant le TFRS 9, les banques déterminaient des provisions pour prêts en appliquant des taux forfaitaires. Après TFRS 9, les banques sont prévu de pouvoir calculer les pertes de crédit attendues sur leurs prêts avec des modèles internes créés en tenant compte des données macroéconomiques futures. En revanche, ce changement est important car il permet aux banques de mesurer les pertes sur leurs prêts et de les montrer dans les états financiers, et aussi d'il fourni que le capital des banques est protégé contre les situations imprévues. À cet égard, il est important d'examiner les pratiques de provision de crédit du secteur bancaire turc avant et après TFRS 9. Avec l'analyse des études dans la littérature, il n'y a pas suffisamment de données à analyser à cause de TFRS 9 est encore un nouveau sujet et les pratiques de la norme couvre la période post-2018, Il a été observé qu'les études se concentraient sur la divulgation de TFRS 9 et sa différence par rapport à TAS 39 et sur l'impact de TFRS 9 sur les états financiers des banques. Dans notre étude, d'abord, la norme comptable TFRS 9 a été mentionnée. Ensuite, les différences entre les provisions de crédit qui ont été allouées par les banques concernant leurs risques de crédit avant le TFRS 9 et la perte de crédit attendue alloué par les banques après les pratiques TFRS 9 sont expliquées par des exemples. Enfin, l'impact de TFRS 9 sur les provisions de crédit du secteur bancaire turc, a été examiné à travers un modèle de régression créé. En plus des pratiques TFRS 9, d'autres indicateurs affectant les dispositions de crédit; la gestion de la rentabilité des banques, les variables macroéconomiques et la dynamique spécifique des banques sont également incluses dans le modèle. En effet, après les TFRS9, un changement de la provision de crédit est attendu; la conjoncture actuelle de la Turquie et aussş la situation financière des banques, sont pensé pour affecter la provision de crédit. Dans l'estimation du modèle, les données sur 33 banques, qui ont opéré en continu dans le secteur bancaire turc entre 2013-2019 et qui ont alloué leurs provisions de prêts dans le cadre de TFRS 9 depuis 2018, l'année où TFRS9 a été commencé à être mis en œuvre, ont été utilisées. La variable dépendante dans la modèle, les provisions de prêts privés et généraux des banques avant les appliques TFRS 9 et les provisions pour pertes sur créances attendues des banques après les pratiques TFRS 9 ont été prises en considération. La variable indépendante dans la modèle, est les variables spécifiques aux banques et les variables macroéconomiques, qui sont considérées comme significatives dans le cadre de la revue de la littérature, qui affectent les provisions de crédit. Dans la variable fixe, la situation que TFRS 9 soit appliqué ou non et la situation de contraction qui est vu dans les marchés turc sont pris comme base. Variable fixe; Alors qu'il était de valeur de 0 avant la mise en œuvre de TFRS 9 et avant la contraction des marchés, il a pris la valeur 1 lorsque TFRS 9 a été appliqué et les marchés se sont contractés. Modèle de données de panneau créé en utilisant ensemble les données de temps et de section horizontale, a été estimé par la méthode d'analyse des données de panel en utilisant le programme d'économétrie stata. Après l'analyse; depuis juin 2018, bien que la contraction de l'économie a augmenté les provisions de prêts des banques de 8%, les provisions de prêts ont diminué de 9% avec le calcul des provisions de prêts dans le cadre de TFRS 9. En outre, il est conclu que les variables macroéconomiques affectent négativement les provisions de prêts au PIB. Bien que la contraction de l'économie ait accru les provisions de crédit depuis 2018, les banques ont calculé leurs provisions de prêts plus bas avec leurs modèles internes. À cet égard, il est conclu que les modèles de calcul des pertes de crédit attendues ne coïncident pas avec la contraction économique et les prévisions macroéconomiques ne sont pas suffisamment prises en compte dans les modèles. En revanche, il est conclu qu'il existe une corrélation positive entre les prêts non performants et les provisions de pertes sur prêts, qui figurent parmi les variables propres aux banques incluses dans le modèle, et à cet égard, il est conclu que les politiques de prêt des banques sont importantes en termes de gestion des risques. Mots clés: 1)Norme D'information Financière de la Turquie 9, 2)Norme Comptable Internationale 39, 3)Crédit Attendu Perdu, 4)Dispositions

Benzer Tezler

Tez No
547395
TFRS 9 finansal araçlar standardı kapsamında beklenen kredi zararı modelinin Türk bankacılık sektöründe uygulanması ve bankaların kârlılık yönetimi eğilimlerine etkisi üzerine bir araştırma
Within the principles of IFRS 9 financial instruments standard application of expected loss loss model in Turkish banking sector and a research on the effect of banks on profitability management
ALİ AKPELVAN
Yüksek Lisans
Türkçe
2019
Bankacılık Galatasaray Üniversitesi
İşletme Ana Bilim Dalı
PROF. DR. İDİL KAYA
Tez No
550240
Türkiye'de bankacılık sektöründe kredilendirme sürecinde TFRS 9 uyarınca beklenen kredi zarar karşılığı ölçümü ve örnek bir uygulama
Calculation of expected credit losses in accordance with TFRS 9 in the crediting process in Turkish banking sector and a case study
EMRAH ÖZEL
Yüksek Lisans
Türkçe
2019
Bankacılık Marmara Üniversitesi
İşletme Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ HAKAN ÇELENK
Tez No
626369
Güncellenmiş TFRS 9 finansal araçlar standardı kapsamında muhasebeleştirilen beklenen kredi zararlarının bankacılık sektörüne etkileri
Başlık çevirisi yok
YAVUZ ÇAKIR
Yüksek Lisans
Türkçe
2020
Bankacılık İstanbul Bilgi Üniversitesi
Muhasebe Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ DERYA ÜÇOĞLU
Tez No
845567
TFRS 9 finansal araçlar standardı'nın geçiş etkisinin işletmelerin finansal durum tablolarına etkisi: BİST'deki imalat işletmeleri üzerine bir uygulama
Impact of pass-through effect of 'TFRS 9 financial instruments standard' on balance sheets of the enterprises: An application performed on the manufacturing businesses in Istanbul Stock Exchange (BIST)
SEMRA ÇAĞLAR
Doktora
Türkçe
2023
İşletme İstanbul Aydın Üniversitesi
Muhasebe ve Finans Yönetimi Anabilim Dalı
DOÇ. DR. GÜNAY DENİZ DURSUN
Tez No
548844
Finansal araçların Türkiye'deki ticari bankaların finansal durum tablosu (Bilanço) üzerindeki etkisine yönelik bir araştırma
A study for effect of financial instruments on statement of financial position (Balance sheet) of commercial banks in Turkey
TUNAHAN BİLGİN
Yüksek Lisans
Türkçe
2019
İşletme Gazi Üniversitesi
İşletme Eğitimi Ana Bilim Dalı
PROF. DR. YILDIZ ÖZERHAN

Geri Dön