Ankara Şehir Hastanesi'nde telesağlık poliklinikleri açılan bölümlerde çalışan hekimlerin teletıp uygulamalarına genel yaklaşımı
Başlık çevirisi mevcut değil.
- Tez No: 719600
- Danışmanlar: DOÇ. DR. TARIK EREN YILMAZ
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Aile Hekimliği, Family Medicine
- Anahtar Kelimeler: Teletıp, Telesağlık, Aile Hekimi, Evde Sağlık Hizmeti, Telemedicine, Telehealth, Family Physician, Home Health Service
- Yıl: 2021
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Sağlık Bilimleri Üniversitesi
- Enstitü: Ankara Bilkent Şehir Hastanesi
- Ana Bilim Dalı: Aile Hekimliği Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 118
Özet
Giriş ve Amaç: Teletıp, farklı konumlardaki hasta-hekim veya hekim-hekim arasında telekomünikasyon altyapısı üzerinden uzaktan bakım sağlamak için teknolojiyi kullanan tıp uygulaması olarak tanımlanabilir iken, telesağlık; uzaktan sağlık hizmeti sunumunu ve hizmetlerini destekleyen tüm telekomünikasyon teknolojilerini ifade eder. Günümüzde telesağlık; özellikle mevcut COVID-19 pandemisi nedeniyle, sağlık hizmetlerine daha güvenli ve hızlı erişim sağlayabilmeye imkân tanıdığı için geleneksel (yüz yüze) yöntemle hasta görüşmelerine göre daha tercih edilir bir yöntem olmuştur. Teletıp, hastaların ve sağlık çalışanlarının güvenliği için fiziksel mesafenin korunmasını sağlayarak, hastalar için hızlı, kaliteli, uygun fiyatlı sağlık bakımına erişimi büyük ölçüde geliştirme potansiyeline sahiptir. Çalışmamızda Ankara Şehir Hastanesi'nde pilot uygulamalar kapsamında telesağlık polikliniği açılan ilgili branşlardaki hekimlerin teletıp yöntemine yaklaşımlarının saptanması amaçlanmıştır. Bu çalışma sayesinde hekim görüşlerinden yola çıkılarak; açılan telesağlık polikliniklerinin ve farklı teletıp yöntemlerinin hangilerinin uygulanabilir olduğu, ne gibi sorunlarla karşılaşıldığının tespit edilmesi hedeflenmektedir. Gereç ve Yöntem: Araştırmamız kesitsel tipte gözlemsel bir çalışmadır. Araştırmamızın evrenini Ankara Şehir Hastanesi'nde pilot uygulamalar kapsamında telesağlık poliklinikleri açılan bölümlerde çalışan hekimler oluşturmaktadır. Özellikle telesağlık polikliniklerinde teletıp yöntemi ile hasta görmüş ve bu bölümlerde çalışan farklı teletıp uygulama yöntemleri ile (evde sağlık hizmetleri kapsamındaki teletıp uygulamaları) hizmet veren hekimler ve yine bu bölümlerde çalışan ancak teletıp yöntemi ile hiç hasta görmemiş olan hekimlerin de ankete katılımları istenmiştir. Çalışmada katılımcı hekimlere araştırmacılar tarafından hazırlanan anket formu uygulanmıştır. Uygulanan anket ile katılımcı hekimlerin teletıp hakkındaki bilgi düzeyleri ve teletıp ile görüşme durumuna, şekline ve diğer sosyodemografik özelliklerine göre teletıbba yaklaşımlarını değerlendirmek amaçlanmıştır. Bulgular: Çalışmamıza Ankara Şehir Hastanesi'nde telesağlık polikliniği şeklinde planlanan (uzaktan görüntülü görüşme ile hizmet verecek) kliniklerde çalışan hekimler ve evde sağlık kliniğinde teletıp ile hizmet vermiş olan toplam 115 hekim katılmıştır. Bu hekimlerin %20'si polikliniklerde ve %24,3'ü evde sağlık hizmeti ile olmak üzere toplam %44,3'ü teletıp yöntemi ile hizmet vermiş olup %55,7'sinin teletıp sistemi ile hiç hasta görüşmesi olmamıştır. Çalışmamıza katılan hekimlerden yalnızca %6,1'i teletıp uygulaması ile ilgili bir eğitim aldığını ifade etmiştir. Hekimlerin çoğunun teletıbbın zaman tasarrufu sağlayacağı, sağlık bakımının kalitesini artıracağı, sağlık bakım maliyetlerini azaltacağı ve sağlık kuruluşlarına ulaşımın zor olduğu bölgelerdeki bireylerin sağlık hizmetlerine kolay erişim sağlayacağını düşündükleri saptanmıştır. Fizik muayene uygulayamıyor olmanın ise doğru tanı ve tedavi düzenlenmesi açısından hekimlerin çoğunda endişeye ve belirsizliğe yol açtığı görülmüştür. Hekimlerin teletıbba yaklaşım puanları incelendiğinde ise teletıp uygulamalarına karşı genel açıdan nötr bir yaklaşım sergiledikleri görülürken, hukuki/etik ve teknik açılardan ise daha çok negatif yönde değerlendirdikleri sonucuna ulaşılmıştır. Teletıp hizmeti veren hekimlerin teletıbbın klinik pratikte yer almasına, hiç teletıp hizmeti vermeyen hekimlere kıyasla daha sıcak baktığı gözlemlenmiş olup pandemi sürecinin hekimlerin teletıbbı benimsemesinde pozitif yönde etkili olduğu saptanmıştır. Sonuç: Çalışmamızda elde edilen bulgulara göre, hekimlerin büyük çoğunluğu teletıp uygulamaları konusunda yeterli eğitim almamıştır. Bu çalışma bize telesağlık eğitiminin hekimlerin bilgi ve farkındalık düzeylerini artırabileceğini, bu konudaki teknik ve yasal kaygılarını azaltabileceğini göstermiştir. Özellikle geçirilen COVİD 19 süreci hekimlerin teletıp yaklaşımlarını olumlu yönde etkileyerek teletıbbın günlük pratikte kullanılabilirliğinin gün geçtikçe artmasını sağlamıştır.
Özet (Çeviri)
Background and Aims: While telemedicine can be defined as the practice of medicine that uses technology to provide remote care, over a telecommunications infrastructure, between a patient and a physician or a physician to a physician located at different locations, telehealth; refers to all telecommunications technologies that support remote healthcare delivery and services. Nowadays, telehealth, especially due to the current COVID-19 pandemic, has become a more preferable method than traditional (face-to-face) patient interviews, as it allows safer and faster access to health services. Telemedicine has the potential to greatly improve physical distancing and access to fast, quality and affordable care for patients for the safety of patients and healthcare professionals. Therefore, in this study, it was aimed to determine the approaches of the physicians in the related branches, which were opened as telehealth Polyclinic within the scope of pilot Applications in Ankara City Hospital, to the Telemedicine. Thanks to this study, based on the opinions of physicians; it is aimed to determine which of the opened telehealth polyclinics are applicable and what problems are encountered in there can provide for us. Materials and Methods: Our research is a cross-sectional observational study. The universe of our research consists of physicians working in the departments where telehealth outpatient clinics were opened within the scope of pilot applications in Ankara City Hospital. Especially, physicians who have seen patients with the telemedicine method in the telehealth outpatient clinics that have been opened, the physicians working in these departments who serve with different telemedicine application methods (telemedicine applications within the scope of home health services), and the physicians who work in these departments but have not seen a patient with the telemedicine method were asked to participate in the survey. In this study, a questionnaire form which was prepared by the researchers was applied to the participating physicians. With the applied questionnaire, it was aimed to measure the participant physicians' approaches and level of knowledge about telemedicine according to their telemedicine application status, type and other sociodemographic characteristics. Findings: A total of 115 physicians working in clinics with remote video examination planned as Telehealth system in Ankara City Hospital and served with telemedicine in home health clinics participated in our study. A total of 44.3% of these physicians examined patients with telemedicine, of which 20% were in polyclinics and 24.3% were through home health care services. 55.7% of them had no patient contact with the any telemedicine system. Only 6.1% of the physicians participating in our study stated that they had received any training about telemedicine. It has been determined that most of the physicians think that telemedicine will save time, increase the quality of health care, reduce health care costs and provide easy access to health services for individuals in regions where access to health institutions is difficult. It has been observed that the inability to perform a physical examination causes uncertainty in most of the physicians in terms of correct diagnosis and treatment arrangement. When the physicians' approach scores to telemedicine are examined, it is seen that they have a neutral approach towards telemedicine applications in general aspect, while it is concluded that they evaluate them more negatively in terms of legal/ethical and technical aspects. It has been observed that physicians who provide telemedicine services are more friendly to the inclusion of telemedicine in clinical practice compared to physicians who do not provide telemedicine services, and it has been determined that the pandemic process has a positive effect on physicians' adoption of telemedicine. Conclusion: According to the findings obtained in our study, the majority of physicians did not receive adequate training on telemedicine applications. This study has shown us that telehealth education can increase the knowledge and awareness levels of physicians and reduce their technical and legal concerns on this subject. Particularly, the COVID 19 process has positively affected the telemedicine approaches of physicians, and the usability of telemedicine in daily practice has increased day by day.
Benzer Tezler
- Ankara Şehir Hastanesi'nde eğitim alan asistan hekimlerin teletıp uygulamalarına genel yaklaşımları
The general approach of assistant doctors receiving training at Ankara City Hospital to telemedicine applications
PINAR ÇEVİKBAŞ ILIK
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2023
Aile HekimliğiSağlık Bilimleri ÜniversitesiAile Hekimliği Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. İSMAİL KASIM
- Ankara Şehir Hastanesi'nde çalışan 40 yaş ve üzeri doktorların kanser tarama ve periyodik sağlık muayenelerini yaptırma durumları
Cancer screening and periodic health examination situation of doctors aged 40 and over working in Ankara City Hospital
MERVE AÇIKGÖZ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2022
Aile HekimliğiSağlık Bilimleri ÜniversitesiAile Hekimliği Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. İSMAİL KASIM
- Ankara Şehir hastanesi'nde 11-14 hafta arası gebelerde, erken başlangıçlı preeklampsi öngörüsünde kullanılan faktörlerin güncel literatür ile karşılaştırılması
Comparison of factors used in predicting early onset preeclampsia with current literature in pregnant women between 11-14 weeks at Ankara City Hospi̇tal
FERİT MORAL
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2020
Kadın Hastalıkları ve DoğumSağlık Bilimleri ÜniversitesiKadın Hastalıkları ve Doğum Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. ELİF GÜL YAPAR EYİ
- Ankara Şehir Hastanesi'nde uzmanlık eğitimi alan aile hekimliği asistanlarının dislipidemi hakkında bilgi, tutum ve uygulamaları
Knowledge, attitudes and practices about dyslipidemia of family medicine assistants who are getting specialization training at Ankara City Hospital
GÖKHAN YAĞIZ GÖKKAYA
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2022
Aile HekimliğiSağlık Bilimleri ÜniversitesiAile Hekimliği Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. PINAR TÜRKER DUYULER
- Ankara Şehir Hastanesi'nde çalışan aile hekimliği asistanlarının kan bağışı hakkındaki bilgi ve tutumları
The knowledge and attitudes of family medicine residents working in Ankara city Hospital towards blood donation
NURDAN YILDIZ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2021
Aile HekimliğiAnkara Yıldırım Beyazıt ÜniversitesiAile Hekimliği Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. AHMET KESKİN