Ankara Şehir Hastanesi'nde eğitim alan asistan hekimlerin teletıp uygulamalarına genel yaklaşımları
The general approach of assistant doctors receiving training at Ankara City Hospital to telemedicine applications
- Tez No: 828402
- Danışmanlar: DOÇ. DR. İSMAİL KASIM
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Aile Hekimliği, Family Medicine
- Anahtar Kelimeler: Telesağlık, Teletıp, e-Sağlık, Telehealth, Telemedicine, e-Health, Remote Health Services
- Yıl: 2023
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Sağlık Bilimleri Üniversitesi
- Enstitü: Ankara Bilkent Şehir Hastanesi
- Ana Bilim Dalı: Aile Hekimliği Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 111
Özet
Amaç: Bilgi ve iletişim teknolojilerinde yaşanan gelişmelere paralel olarak insan yaşamının en temel ilkesi olan sağlığın korunması, sürdürülebilirliği ve eşitliği için yeni hizmet arayışları oluşmuştur. Kullanımı artan akıllı telefonlar, tabletler, görüntü aktarım teknolojileri ve internet sağlık sunumunun mobilize olmasını sağlamış böylece teletıp, telesağlık kavramlarının hayatımıza girmiştir. Çalışmamızda asistan hekimlerin teletıp uygulamaları hakkındaki düşünceleri ve farkındalıklarını tespit ederek asistan hekimlerin teletıp uygulamalarındaki kullanım önerileri varsa endişeleri, uygulamaların kullanım hedeflerinin ne olabileceğinin öğrenilmesi, yapılan yasal düzenlemeler sonrasında varsa fikir farklılıkları ve asistan hekimlerin, sağlık yöneticilerinden beklentilerinin neler olduğu belirlenmeye çalışılmıştır. GEREÇ YÖNTEM: Gözlemsel tipte kesitsel bir anket çalışması olan araştırmamız Asistan hekimlerin teletıp uygulamalarına genel yaklaşımlarının değerlendirilmesi amacı ile yapılmıştır. Anket çalışmamıza Ankara Şehir Hastanesinde eğitim alan asistan doktorlar dahil edilmiştir. Anket formu; dahili, cerrahi ve temel bilimlerde çalışan 398 asistan hekime yüz yüze ve online olarak 15.12.2022 ve 15.05.2023 tarihleri arasında uygulanmıştır. Anket çalışmamız katılımcıları tanımlayan 5 sosyodemografik soru ve katılımcıların teletıp uygulamalarına yaklaşımlarının değerlendirildiği 13 soru olmak üzere iki bölümden oluşmaktadır. BULGULAR: Çalışmaya 398 hekim katılmıştır. Katılımcıların yaş ortalaması 29,26 bulunmuştur. En çok katılım gösteren branşların; aile hekimliği (n = 68, %17.1), daha sonra iç hastalıkları (n = 56, %14,1) ve nöroloji (n =40, %10,1) olduğu görülmektedir. Katılımcıların %77,4'ü Teletıp kavramını daha önce duyduğunu %21,1'i duymadığını belirtmiştir. Dahili branşlar cerrahi branşlardan daha fazla oranda teletıp kavramını duymuştur.“Teletıp uygulaması ile ilgili herhangi bir eğitim aldınız mı?”sorusuna katılımcıların %5'i evet, %93,5'i hayır cevabını vermiştir. Asistan hekimlerin“Sizce Teletıp uygulaması ile aşağıdakilerden hangileri yapılabilir?”sorusuna verdiği ilk 3 cevap (n=247, %62,1)“Tetkik sonuç takibi (laboratuvar/radyoloji)”, (n=247,%61,5)“Tele-konsültasyon ile hasta danışılması”ve (n=215,%54)“Koruyucu sağlık hizmetleri”olmuştur.“Teletıp uygulamalarına ilişkin yeterli yasal düzenlemelerin olmaması hekimlerin endişe düzeyini artırır”önerisine hekimlerin yüksek oranda (%76.9) katıldığı“Hekim yasal olarak kendini güvende hisseder”önerisine ( %50,3) katılmadığı saptanmıştır.“Teletıp uygulamalarına ilişkin yeterli yasal düzenlemelerin olmaması hekimlerin endişe düzeyini artırır”önerisine dahili branş hekimleri cerrahi branş hekimlerinden daha fazla katılırken,“Hekim yasal olarak kendini güvende hisseder”önerisi hakkında dahili ve cerrahi branş hekimlerinin benzer şekilde düşündüğü tespit edilmiştir. Katılımcılar teknik konularda yeterli internet ve teknoloji altyapısının sağlanması gerektiğini (%77,4), hem hekim hem de hastaların teknolojiye erişme ve bu teknolojiyi kullanabilme becerisine sahip olmaları gerektiğini (%75,9) ve ücretlendirme hususunda gerekli düzenlemelerin yapılması gerektiğini düşünmektedir (%75,9). Katılımcılar, teletıp uygulamasına geçiş öncesinde (n=350, %87,9)“Yasal düzenlemeler”, (n= 346, %87)“Teknik konular (Sistem kullanımı vb.)”ve (n= 327,%82,2)“Etik yaklaşımlar”hakkında eğitim verilmesi gerektiğini düşündükleri tespit edilmiştir. Dahili, cerrahi ve aile hekimliği branşlarında çalışan doktorların teletıp uygulamasının kendi branşlarında kullanılabilir olduğu konusunda farklı düşündükleri görülmüştür, p < 0,001. Aile hekimleri en çok, daha sonra, dahili branşlar hekimleri kendi branşlarında uygulanabilir olduğunu düşünürken cerrahi branş hekimlerinin kendi branşlarında uygulanabilir olduğunu düşünmedikleri tespit edilmiştir. Katılımcılar teletıbbın aile hekimliği en çok olmak üzere dahili branşlar ve ruh sağlığı ve hastalıkları bölümlerinde uygulanabilir olduğunu düşündükleri tespit edilmiştir. SONUÇ: Çalışmamızda elde ettiğimiz bulgulara göre teletıp kullanımının önünde teknik ve hukuki engeller olduğu asistan hekimlerin bu konuda eğitim alma oranının düşük olduğu görülmüştür. Asistan hekimlere yasal düzenlemeler, teknik konular ve etik yaklaşımlar hakkında eğitim verilmesi hekimlerin bu konulardaki endişelerini giderebilir ve teletıp kullanımını arttırabilir. Teletıp uygulamalarına yaklaşım hekimlerin branşlarına, hedef hastaya ve amaca göre farklılık göstermektedir. Yapılan yasal düzenlemenin etkisi az olup teletıp eğitimleri ile desteklenebilir.
Özet (Çeviri)
The General Approach of Assistant Doctors Receiving Training at Ankara City Hospital to Telemedicine Applications Background and Aims: Alongside advancements in information and communication technologies, new service approaches have emerged for the preservation, sustainability, and equality of health, which is the fundamental principle of human life. The increasing use of smartphones, tablets, image transfer technologies, and internet has mobilized the delivery of healthcare, introducing concepts like telemedicine and telehealth into our lives. Our study aims to identify the thoughts and awareness of assistant doctors regarding telemedicine applications, and if there are any recommendations for their usage in this context. Additionally, it seeks to ascertain any concerns assistant doctors may have, determine potential goals for the utilization of these applications, and to learn the differences of opinion among physicians after legal regulations, and to determine what the expectations of assistant physicians are from health managers. Materials and Methods: Our research is an observational cross-sectional survey conducted with the aim of evaluating the general approach of assistant doctors towards telemedicine applications. Assistant doctors receiving training at Ankara City Hospital were included in the survey. The questionnaire was administered face-to-face and online to a total of 398 assistant doctors working in internal medicine, surgery, and basic sciences, between December 15, 2022, and May 15, 2023. The survey consists of two sections: one containing 5 socio-demographic questions identifying the participants, and the other containing 13 questions assessing the participants' approaches to telemedicine applications. Resulst: A total of 398 physicians participated in the study. The average age of the participants was 29.26. The branches with the highest participation were family medicine (n = 68, 17.1%), followed by internal medicine (n = 56, 14.1%), and neurology (n = 40, 10.1%). Of the participants, 77.4% stated that they had previously heard of the concept of telemedicine, while 21.1% had not. Internal medicine specialists reported a higher awareness of the telemedicine concept compared to surgical specialists. Regarding the question“Have you received any training related to telemedicine applications?”, 5% of participants answered“Yes”, while 93.5% answered“No”. It is observed that only 5% of participants received any training related to telemedicine applications, while 93.5% did not. When asked about what can be done with telemedicine applications, the top three answers among assistant doctors (n=247, 62.1%) were“Monitoring test results (laboratory/radiology)”, (n=247, 61.5%)“Consulting with patients through tele-consultation”, and (n=215, 54%)“Providing preventive health services”. The suggestion that“The lack of sufficient legal regulations for telemedicine applications increases the level of concern for physicians”was strongly agreed upon by a high percentage of physicians (76.9%), while the suggestion that“Physicians feel legally secure”was not agreed upon as much (50.3%). It was observed that internal and surgical specialty physicians had similar perspectives. Participants believe that it is necessary to provide adequate internet and technological infrastructure (77.4%), both physicians and patients should have access to and be able to use technology (75.9%), and necessary regulations should be made regarding pricing (75.9%). Participants indicated that before transitioning to telemedicine applications, training should be provided on“Legal regulations”(n=350, 87.9%),“Technical issues (System usage, etc.)”(n=346, 87%), and“Ethical approaches”(n=327, 82.2%). It was observed that doctors working in internal medicine, surgery, and family medicine branches had different opinions on the applicability of telemedicine in their own branches, p < 0.001. While family physicians and internal medicine specialists believed that telemedicine was applicable in their respective branches, surgical specialists did not share the same belief. Participants believed that telemedicine could be applied most in family medicine, followed by internal medicine and psychiatry departments. Conclusion: According to the findings obtained in our study, it has been observed that there are technical and legal barriers to the use of telemedicine, and the rate of training among assistant doctors in this regard is low. Providing education to assistant doctors about legal regulations, technical issues, and ethical approaches can alleviate their concerns and promote the use of telemedicine. The approach to telemedicine applications varies among physicians based on their specialties, target patients, and objectives.
Benzer Tezler
- Asistan hekimlerin sağlık alanında yapay zekâ kullanımı hakkındaki görüş ve beklentileri ile tıbbi yapay zekâ hazır bulunuşluklarının değerlendirilmesi
Evaluation of resident physicians' opinions and expectations of artificial intelligence in medicine and their medical artificial intelligence readiness
MEHMET ŞAHİN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2024
Aile HekimliğiSağlık Bilimleri ÜniversitesiAile Hekimliği Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. AYLİN BAYDAR ARTANTAŞ
- Aile Hekimliği tıpta uzmanlık öğrencilerinin ilk yardım konusundaki farkındalıklarının ve bilgi düzeylerinin değerlendirilmesi: Ankara Şehir Hastanesi örneği
Evaluation of first aid awareness and knowledge levels of family medicine residents: The case of Ankara City Hospital
ÖZGE GÜREL
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2023
Aile HekimliğiSağlık Bilimleri ÜniversitesiAile Hekimliği Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. AYLİN BAYDAR ARTANTAŞ
- Ankara Şehir Hastanesi'nde uzmanlık eğitimi alan aile hekimliği asistanlarının dislipidemi hakkında bilgi, tutum ve uygulamaları
Knowledge, attitudes and practices about dyslipidemia of family medicine assistants who are getting specialization training at Ankara City Hospital
GÖKHAN YAĞIZ GÖKKAYA
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2022
Aile HekimliğiSağlık Bilimleri ÜniversitesiAile Hekimliği Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. PINAR TÜRKER DUYULER
- Enneagram tipolojisine göre hekimlerin sahip olduğu kişilik tipinin tıpta uzmanlık branş tercihine etkisi
The effect of physician's personality type according to enneagram typology on the preference of specialization in medicine
FATMA BACIK
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2022
Aile HekimliğiSağlık Bilimleri ÜniversitesiAile Hekimliği Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. TARIK EREN YILMAZ
DOÇ. DR. KENAN TAŞTAN
- Türkiye'de Aile Hekimliği anabilim dalları ve kliniklerinde yapılmış olan anne sütü ile ilgili tezlerin içerik analizi
Content analysis of thesis related to breast milkwhich was done in family medicine departments andclinics in Turkey
ÖMER ELKIRAN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2022
Aile HekimliğiSağlık Bilimleri ÜniversitesiAile Hekimliği Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. İSMAİL KASIM