Cumhuriyetin sürgünleri yüzellilikler
Exiles of the Republic one hundred fifty people
- Tez No: 726287
- Danışmanlar: PROF. DR. TEVFİK ERDEM
- Tez Türü: Doktora
- Konular: Siyasal Bilimler, Tarih, Political Science, History
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2022
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi
- Enstitü: Lisansüstü Eğitim Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Siyaset ve Sosyal Bilimler Bilim Dalı
- Sayfa Sayısı: 322
Özet
Lozan Barış Antlaşması, Türkiye Cumhuriyeti'nin temelini kuran, sınırlarını belirleyen uluslararası bir antlaşmadır. Ankara Hükûmeti, 1919-1923 yılları arasındaki süreçte millî birliğe karşı koyan isyancıları, İstanbul Hükûmeti'nde ileri gelen yöneticileri yeni kurulan devlete kabul etmeme fikrini benimsemiştir. Ülkede yaşanan rejim değişikliğini korumak için; yeni devletin oluşumu esnasında ihanet içinde olduğu düşünülenler yurt dışına sürgün edilmiştir. Bu kişiler, mütareke döneminde İstanbul Hükûmeti tarafında yer almışlar, isyanlara katılmışlar veya işgalci devletlerle iş birliği içerisinde olmuşlardır. Mütareke dönemi boyunca Ankara Hükûmeti ile İstanbul Hükûmeti; birbirlerinden ayrı politikalar izlemişlerdir. İstanbul Hükûmeti, İtilaf kuvvetlerinin işgallerine karşı koyan Kuvayımillîye direnişini engellemek için, çeşitli bölgelerde isyanlar çıkartmış ve Ankara hareketini yok etmeye çalışmıştır. Kuvayımillîye hareketinde yer alanlar, işgalci devletlere karşı savaşmakla beraber isyancılara karşı da mücadele vermiştir. Bu mücadeleden zaferle çıkan Ankara Hükûmeti, İtilaf Devletleri ile Lozan Barış Antlaşmasını imzalamıştır. Ankara Hükûmeti, mücadele sürecinde İstanbul Hükûmeti bürokratlarının ve isyancıların kendilerine çıkardıkları zorlukları cezalandırma kararı almış ve Lozan Antlaşmasına ek bir protokolle Yüz elli kişiye vatandaşlık verilmemesi hususu eklenmiştir. Daha sonra mecliste süren tartışmalarla Yüz elli kişiyi belirlenerek bu kişilerin Türkiye Cumhuriyeti'nden çıkarılması kararlaştırılmıştır. Tezde, ulus-devlet inşa sürecinde devlet aklının ve devletin karar mekanizmalarının hareket ediş süreci izlenmiştir. Devletin kurucuları, yeni kurulan devlete zarar verebilecek kişileri bertaraf etmişlerdir. Devletin kurulmasının üzerinden on dört yıl geçince devletin yöneticileri, eski rejim taraftarlarının devlete artık zarar veremeyeceği düşünmüş ve sürgün edilen kişiler üzerindeki yasakları ortadan kaldırmıştır. Bu tezde Yüzelliliklerin nasıl tespit edildiği, 1924 yılında ülkeden çıkarılışları, gurbet hayatları ve nihayet 1938 yılında affedilmeleri gibi konular devlet, millî kütüphane arşivleri taranarak ele alınmıştır.
Özet (Çeviri)
Lausanne Peace Treaty was international treaty that set the borders and established the Republic of Turkey. Ankara Government adopted the idea of not accepting as citizens to the newly established state who were the rebels who opposed the national unity during the period of 1919-1923, leading administrators of the Istanbul Government. Those who were betrayed during the formation of the new state so they were exiled abroad. These people took part in the side of the Istanbul Government during the armistice period, participated in the riots or cooperated with the Entente States. During the armistice period, the Ankara Government and Istanbul Government followed separate policies from each other. The Government of Istanbul, in order to prevent the resistance of the National Forces against the invasions of the Allied forces, started riots in various regions and tried to destroy the Ankara-based movement. National Forces movement fought against the rebels as well as against the Entente States. The Ankara Government won this struggle and signed the Lausanne Peace Treaty with the Entente States. The Ankara Government decided to punish the difficulties the Istanbul Government bureaucrats and rebels brought to them during the struggle, and added the issue of denying citizenship to one hundred fifty people with an additional protocol to the Lausanne Treaty. Then remove these people from the Republic of Turkey by setting discussion in parliament. In the thesis, the movement process of the state mind and the state's decision mechanisms in the process of nation-state building had been followed. The founders of the state have eliminated who could harm for newly established state. Fourteen years after the establishment of the state, the rulers of the state thought that the supporters of the old regime could no longer harm the state and removed the prohibitions on the one hundred fifty people. In this thesis, how the one hundred fifty people were determined, their expulsion from the country in 1924, their expatriate life and finally their forgiveness in 1938 were discussed by scanning the state and national library archives.
Benzer Tezler
- Yunanistan'ın uyguladığı Türk sürgünleri (1919-1923)
Turkish exiles carried out by Greece (1919-1923)
SERDAR SARISIR
- Azerbaycan'dan Orta Asya'ya sürülen Azeri Türkleri: 1937-1938
The exile of Azerbaijani Turks 1937 and 1938 to Central Asia between
SABİNA ASSANOVA
Yüksek Lisans
Türkçe
2013
Tarihİstanbul ÜniversitesiTarih Ana Bilim Dalı
YRD. DOÇ. DR. FATİH MEHMET SANCAKTAR
- Orgeneral Cevat Çobanlı'nın askeri ve siyasi faaliyetleri
Military and political deeds of General Cevat Çobanlı
NURDAN BAŞ
- Atatürk Dönemi sürgün politikası ve uygulamaları: 1923 - 1938
Exile politics and aplications of Atatürk's term
ŞÜKRÜ ŞUR
Doktora
Türkçe
2015
Türk İnkılap TarihiAnkara ÜniversitesiAtatürk İlkeleri ve İnkılap Tarihi Ana Bilim Dalı
PROF. DR. TEMUÇİN FAİK ERTAN