基于汉语国际教育的汉土语序类型研究（a typology study on chinese and Turkish word order based on Chinese international education）
Uluslararası Çince öğretimine(eğitimine)yönelik Çince ve Türkçe söz diziminin tipolojik açıdan incelenmesi
- Tez No: 731520
- Danışmanlar: PROF. DR. LİXİN JİN
- Tez Türü: Doktora
- Konular: Dilbilim, Linguistics
- Anahtar Kelimeler: Dil Tipolojisi, Söz Dizimi, Morfolojik Konumlar, İsim Cümleleri, Fiil Cümleleri, linguistic typology, word order, morphological position, noun phrases, verb phrases
- Yıl: 2020
- Dil: Çince
- Üniversite: Shanghai International Studies University {Shanghai Municipality 上海市}
- Enstitü: Yurtdışı Enstitü
- Ana Bilim Dalı: Dilbilim Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 314
Özet
Uluslararası Çince öğretim alanının kesintisiz bir şekilde gelişmesi beraberinde uluslararası öğrencilerin ana dilleri ile Çin dili arasında yapılan karşılaştırmalı incelemelere günbegün daha fazla önem verilmesini sağlamıştır. Ayrıntılı bir karşılaştırma yöntemiyle, yalnızca Çin dilinin diğer diller ile benzer ve farklı olduğu yönler keşfedilmekle kalınmaz, bunun yanı sıra Çin dilinin genel karakteristik yapısı yansıtılabilir, kullanımına has olan birtakım özelliğe ulaşılabilir. Çince ile yapılan karşılaştırmalar, Çinli öğrenci ve bilim adamlarının yabancı öğrencilerin ana dillerinin gramer özelliklerini anlamalarına da olanak sağlamaktadır. Bu nedenle, Çin dili ile yabancı dillerin karşılaştırılıp incelenmesi çok önemlidir. Özellikle söz dizimi açısından yapılan incelemeler ayrı bir öneme sahiptir. Çünkü söz dizimi Çin dili gramerindeki en önemli dil bilgisi araçlarındandır. Çin dilinde dil bilgisi ile söz dizimi doğrudan ilişkilidir. Söz dizimine hâkim olmak, Çin dilini (hatta diğer dilleri) anlamak için aktif bir rol oynamaktadır. Çin dili ile diğer dillerin söz dizim biçimlerine ilişkin çok fazla çalışma olmasına rağmen Çin dili ile Türk dilinin söz dizimine ilişkin yapılmış olan çalışma neredeyse yok denecek kadar azdır, dolayısıyla çalışmamızın konusu teori ve kullanım değeri açısından çok önemlidir. Bir dilin söz dizimi, özellikle temel cümlelerindeki söz dizimi, o dili diğer dillerden ayıran en önemli argümandır. Çin dili söz dizimini önemli bir gramer aracı olarak kullanan bir dildir. Çin dilinde söz dizimi özel bir yere sahiptir. Türkçe morfolojik açıdan gelişmiş olan, tipik sondan eklemeli bir dildir. Dil bilgisel ifadelerin oluşumu için morfolojik değişimlerden yararlanmaktadır. Geçmişte Türkçe ve Çince arasında karşılaştırma yapılmış olmasına rağmen, söz dizimine ilişkin neredeyse hiçbir çalışma yapılmamıştır. Aslında Türkçenin söz dizim özelliklerine gerekli önem verilmemiş, tam olarak ortaya koyulmamıştır. Bu çalışmada daha önce yapılmış olan çalışmalar temel alınarak, dil tipolojisi ile ilişkili kuramlar kullanılmış, Çince ve Türkçenin temel söz dizim özellikleri sistemli bir şekilde tasvir edilmiştir. Bu tasvir, Çince ve Türkçenin temel söz dizimi, dil bilgisel morfoloji veya diğer bir ifade ile dil bilgisi açısından işlevsel olan ögelerin cümlelerdeki konumları, isim ve fiil cümlelerinde kullanılan sıralamalar gibi içerikleri barındırmaktadır. Dil gerçeklikleri ve büyük miktarda örneğin incelenerek tasvir edilmesi ile kullanılan konumlara ilişkin kural ve koşullar saptanmıştır. Çağdaş dil araştırma bilimlerinin dallarından biri olan dil tipolojisi diller arası incelemelerde işlev, sınıflandırma ve söz dizimi şeklindeki çalışmalar yönünden etkili sonuçlar elde etmiştir. Çalışmamız daha önce elde edilen veriler ışığında Çince ve Türkçeyi söz dizimsel açıdan karşılaştırarak sistemli ve derinlemesine bir şekilde incelemiştir. Böylece Çince ve Türk dillerinin temel cümle sıralamaları, dil bilimsel açılardan morfolojik özellikleri veya işleve sahip olan birimlerin ifadelerde kullandıkları konumlar, isim ve fiil cümlelerinin tipolojik sıralamaları açısından sahip oldukları özellikler ve de dillerde sıralamaları yönünden evrensellik taşıyan kalıplar, koşullar ve içsel sebeplerin keşfine katkı sağlanmıştır. Umarız çalışmamız uluslararası Çince öğretimi alanında Çin dilinin öğretimi için referans, Türk dili incelemelerine ise kaynak ve dil örneği yönünden katkı sağlar. Tam metin yedi bölümden oluşmaktadır, detaylar aşağıdaki gibidir: İlk bölüm tanıtım kısmıdır. Çalışmanın konusu, anlam ve önemi, kullanılan teorilerin geçmişi, kullanılan inceleme yöntemleri ve de çözüme ulaştırılması gereken temel sorunlar ile yapılan araştırmanın genel çerçevesi bu alanda belirtilmiştir. İkinci bölüm teorik alt yapı ve literatür taramasıdır. Geçmişten günümüze değin Türkçenin tipolojik söz dizimi açısından yapılmış olan karşılaştırmalı incelemelerin neticeleri derlenmiş, Çin içi ve Çin dışında Türkçe ve Çince söz diziminin karşılaştırılarak incelendiği çalışmalar gözden geçirilmiştir. Bunun dışında, şimdiye kadar Çin dili ile diğer dillerin söz dizimleri açısından karşılaştırıldıkları incelemelerin neticeleri derlenmiş, çalışmalardan elde edilen yarar ve çözümlerin beraberinde bu tür çalışmaların eksiklikleri ile hali hazırda halen çözüme ulaştırılması gereken problemleri de bu kısımda belirtilmiştir. Üçüncü bölümde Çince ve Türkçenin temel cümle sıralamaları tasvir edilmiştir. Örneğin S, V ve O ögelerinin sıralamaları. Greenberg'in 1963 yılında ortaya çıkartmış olduğu dil evrensellikleri ve Dryer'in 1992 yılında oluşturduğu tipolojik sıralamanın dallanarak belirli bir yöne doğru oluştuğunu ifade eden dallanma yönü teorisi ile Çince ve Türkçedeki ögeler söz dizimleri yönünden teker teker incelendi, Greenberg'in 1963 yılındaki dil evrenselliklerinden doğrudan söz dizimi ile ilgili olanlar ve Dryer tarafından 1992' de oluşturulan dallanma yönü teorisi test edilip Çince ve Türkçenin temel cümle sıralamalarındaki yönelimler ortaya çıkartılmıştır. Gözlem neticesinde temel cümle sıralamaları yönünden Çince ve Türkçenin çok fazla benzerliğe sahip olduğu fark edilmiştir. Bunlar: Çin dilindeki“İsimler ve Çoğulluk Durumu Oluşturan Ögeler (Ekler)”,“İlgi Zamirleri ve İsimler”,“Cümle ve Soru Sözcükleri”,“İsimler ve İyelik Ekleri”kullandıkları sıralamalar açısından OV dillerin cümle yapılarını kullanmaktadır. Bu dört cümle yapısı Türkçe ile tamamen aynıdır.“Fiiller ve Olumsuzluk Durumu Oluşturan Ögeler”,“Fiiller ve Yöntem Zarfları”,“Fiiller ve Ekler (Edatlar)”,“İsimler ve Ekler (Edatlar)”,“Sıfatlar ve Karşılaştırma Unsurları”şeklindeki bu beş cümle sıralamaları açısından aynı anda VO ve OV tip dillerin sıralamalarını değişimli olarak kullanabilmektedir.“İstek Belirten Fiiller ve Fiiller”,“Bağlantı Zarfları ve Cümleler”,“İsimler ve Tanımlayıcılar”cümle yapıları açısından VO tip dillerin sıralamalarını kullanmaktadır. Temel cümle yapısı açısından Çin dilinde OV tip dil sıralamasını kullanan ögelerin VO tip dillerden daha fazla olduğu net bir şekilde görülmektedir. Çin dilinde OV ve VO dil yapısının aynı anda mevcut olduğunu söyleyebiliriz. Türk dilinde aynı anda OV ve VO tip sıralamasını kullanabilen dört adet kalıp mevcuttur. Ancak bu kalıplarda da fiilleri sonda olan OV dillerin kullanımı daha baskındır. Diğer ifade biçimleri genel olarak OV dillerin özelliğini sergilemektedir. Türkçenin tipik bir OV dil olduğunu göstermektedir. Dördüncü bölümde Çince ve Türkçenin dil bilgisel morfolojisi ile dil bilgisel işlev birimleri karşılaştırılmıştır. Temel olarak Çince ve Türkçedeki morfolojik konumlar tasvir edilerek açıklanmıştır. Bunlar: Edatlar, bağlaçlar, durum belirteçleri, tamamlayıcılar, çoğul ekleri, sınıflandırma ögeleri, tanımlayıcılar, tekrarlanarak kullanıma sahip olan ögeler (İsimler, Fiiller, Sıfatlar) şeklindedir. Karşılaştırma neticesinde Çince ve Türkçede bağlaçlar, çoğul ekleri, sınıflandırma ögeleri, durum belirteçleri ve tanımlayıcıların morfolojik konumları açısından büyük oranda benzerlik taşıdığı tespit edilmiştir. Çincedeki edatlar birden çok morfolojik konuma sahiptir. Çin dilindeki edatlar isim cümleleri NP ve fiil cümleleri VP den önce, isim cümleleri NP den sonra ve de bölünerek ögelerin her iki yönünde yer alarak sarmal bir biçimde kullanılabilmektedir. Türkçede edatlar temel olarak isim cümleleri NP den sonra fiil cümleleri VP den önce yer almaktadır. Tekrarlı kullanım niteliği açısından Çin dilinde isimler, sıfatlar ve fiiller birbirinden farklı çok fazla tekrar biçimine sahiptir. Türkçe bu açıdan yalnızca AA şeklinde oldukça basit bir tekrarlama sistemine sahiptir. Çince ve Türkçede tamamlayıcılar tamamen zıt bir sıralamaya sahiptir. Beşinci bölümde Çince ve Türkçe isim cümlelerinin tipolojik sıralamaları yer almaktadır. Temel olarak ana öge olarak kabul edilen nitelenen isimler ile çeşitli niteleyici ögelerin sıralamaları karşılaştırılarak tasvir edilmiştir. Bunlar: İsimler ve isimler, işaret ögeleri (işaret sıfatları) ve isimler, sayılar ve isimler, sıfatlar ve isimler, iyelik durumu oluşturan ögeler ve isimler, ilgi cümleleri ve isimler, çoğul ekleri ve isimler, birden çok niteleme unsurunun aynı anda kullanıldığı ifadede isimler şeklindedir. Çince ve Türkçede isimler ve isimler, sayılar ve isimler, sıfatlar ve isimler, niteleyici kısa ifadeler ve isimler, çoğul ekleri ve isimler şeklindeki kullanımlar tamamen benzer bir sonuç göstermiştir. Ancak işaret ögeleri ve isimler, iyelik ögeleri ve isimler şeklindeki kullanımlar farklı sonuçlar göstermiştir. İsimler ve isimlerin (NN) oluşturduğu cümlelerinin sıralamaları yönünden yapılan karşılaştırma ile dillerde isim ve isim ifadelerinin iç yapıları açısından kurallı bir biçimde oluştuğu fark edilmiş, OV-VO diller ile doğrudan ilişkili olan iki adet evrensellik ve bir adet oldukça güçlü bir yönelim elde edilmiştir. Çin dilinin bu açıdan fiili sonda olan OV tip diller ile aynı olduğu kanıtlanmıştır. Çincede işaret ögesi yalnızca isimlerin önlerinde yer alabilmektedir. Türkçede genelde önde olmasına karşın, bazen isimlerden sonra da yer alabilmektedir. Çin dilinde iyelik oluşturan öge yalnızca sahip olana eklenebilmektedir. Her zaman isimlerden önce yer almaktadır. Türkçede sahip olanı ve sahip olunanı belirtmek için aynı anda kullanılan iki adet iyelik eki mevcuttur. Sahip olanı belirten iyelik eki sahip olunanı belirten ögeden önce, sahip olunanın iyelik durumunu belirten iyelik eki ise sahip olunanı belirten isimden veya isimden sonra kullanılmaktadır. Türkçede bu iki tip iyelik eki tekil ya da birlikte kullanılabilmektedir. Belirli bir sınırlamaya tabii değildir. Çoklu niteleyici öge ile nitelenen isimlerin oluşturdukları ifadeler yönünden Türkçede çok fazla sıralama biçimi gözlemlenmiştir. Ancak temel kullanım şekilleri yönünden Çince ile benzerdir. Bu yönden dünyadaki diller benzer bir kullanıma sahiptir. Aynı zamanda tanımlanabilirlik oranı yüksek olan öge önde olur kuramı ve anlamda yakınlık ilkelerine de uygunluk sağlamıştır. Altıncı bölüm Çince ve Türkçede fiil kullanan cümlelerin tipolojik sıralamaları yönünden incelenmesidir. Temelde kısa eylem cümlelerinde ana öge olarak değerlendirilen fiiller ile fiilleri niteleme özelliği taşıyan her türden niteleyici öge arasındaki sıralama biçimleridir. Ağırlıklı olarak şunları içermektedir: birden fazla fiilin art arda kullanıldığı sıralama, çeşitli niteleme ögesi ile filler, niteleyici kısa edat cümleleri ve fiiller, zarf türündeki niteleyici ögeler ile fiiller, isim türündeki niteleme unsurları (araç gereç isimleri, zaman belirten isimler, yer ve konum belirten isimler, betimleyici isimler vb.) ile fiiller arasındaki tipolojik sıralama şekilleri. Birden çok fiilin birlikte kullanıldığı ifadelerde Çince ve Türkçe eylem zamanında sıralama ve ortak nesne kullanılmaz ilkelerine uyum sergilemektedir. Her iki dilde de ilk fiil ilk gerçekleşen eylemi, sonraki fiil ise sonra gerçekleşmiş olan eylemi belirtmektedir. Her iki fiilin aynı nesne ile bağlanarak etkileşime geçtiği kullanımlar gibi, her iki fiilin farklı nesneler ile bağlanarak etkileşime geçtiği kullanımlar da mevcuttur. Çince ve Türkçede her iki fiilin farklı nesne ile bağlanarak oluşturduğu ifadelerde Çince VO dillerle uygun olan“S+VP1+NP1+VP2+NP2”şeklinde sık görülen bir kullanıma sahiptir. Türkçe bu açıdan OV dillerle uygun olan“S+NP1+VP1+NP2+VP2”sık görülen bir kullanıma sahiptir. Edatların oluşturduğu niteleyici ifadelerin sıralamalarında Çince ile Türkçe farklılık göstermektedir. Çincenin Edat kullanan ifadeleri ne OV dillerin tipolojik özelliklerine, ne de VO dillerin tipolojik özelliklerine uygun değildir. Türkçenin edat kullanan ifadeleri sıralamaları açısından bağlantı birimi ortada kuramına tam bir uyum göstermektedir. Genel olarak“NP + PP + VP”şeklinde sık kulanılan bir sıralamaya sahiptir. Zarf türü niteleyici ögelerin kullanıldığı ifadelerdeki sıralamalar açısından, Çince ve Türkçe büyük bir benzerliğe sahiptir. Zarf görevi üstlenen ögeler hemen hemen tamamen fiillerin önlerinde yer alırlar. Yalnızca bir kaç çeşit zarfın fiilden sonra kullanımına müsade edilir. Bu zarflar fiillerden sonra kullanıldıklarında bazı koşulların yerine getirilmiş olması gereklidir. İsim türündeki niteleyici ögelerin fiiller ile kullanıldığı ifadelerdeki sıralamalar yönünden, Çince ile Türkçe benzerlik ve uyum sergilemesine karşın, bir takım farklar da mevcuttur. Çin dilinde isimler genel olarak hiç bir yardımcı ögeye gerek duyulmaksızın fiiller ile etkileşime geçebilirler. Türkçede zaman belirten isimler dışında böyle bir kullanım mümkün değildir. Genelde edat veya bu türdeki ögelerin yardımı ile bu tür ifadeler mümkün olabilmektedir. Çin dilinde niteleme görevi üstlenen isimler ile fiillerin konumları oldukça sabit, niteleyici isimler fiillerin önlerinde yer alma eğilimi gösterirler. Türkçede zaman ve konum belirten niteleyici isimler fiillerin ön ve arkalarında yer alabilmektedir. Oldukça hareketli bir yapıya sahiptirler. Yedinci bölümde sonuç ve düşüncelere yer verilmiştir. Araştırma tezinin içeriği genel olarak derlenmiş ve değerlendirilmiştir. Özellikle Çince ile Türkçenin ortaklık sergilediği yönler ve kurallı bir şekilde uyum sağladıkları koşullar, bunun yanı sıra çalışmada yer alan eksiklikler ve güçlükler, ayrıca gelecekte devam niteliğinde yapılabilecek çalışmalara değinilmiştir. Çalışmanın en son kısmı kaynakça bölümüdür.
Özet (Çeviri)
The study of Chinese international education for international students require comparative studies of the Chinese language and the mother tongues of foreign students, and the similarities and differences between Chinese and other languages are explored through detailed comparison. Therefore, a comparative study of word order between Chinese and other languages is very important. Although there have been many studies on word order comparisons between Chinese and other languages, there are few studies on Chinese and Turkish word order and Turkish grammar. The word order of a language, especially the basic word order of a sentence, is an important parameter different from other foreign languages. Chinese is a language that uses word order as an important grammatical device. Word order in Chinese is particularly important. Turkish is a typical morphologically developed agglutinative language, expressing grammatical relationships through morphological changes. Although there have been some comparative studies of Chinese and Turkish in the past, there are almost no word order involved. In fact, the features of word order in Turkish are not valued and fully revealed. On the basis of previous studies, this dissertation attempts to systematically describe the characteristics of word order in Chinese and Turkish using related theories of linguistic typology, mainly focuses on the basic word order, grammatical forms or functional units of Chinese and Turkish, word order of noun phrases, word order of verb phrases, etc. The basic rules of these orders are discovered and explained through the description of linguistic facts and the analysis of a large number of example sentences. As one of the important branches in the field of linguistics, linguistic typology has achieved considerable results in cross-language functions, categories, and word order. On this basis, this dissertation will help to systematize and deepen the comparative study of word order between Chinese and Turkish, and help to explore the characteristics of basic word order, grammatical forms or functional units of Chinese and Turkish, noun phrases, verb phrases and the cross-linguistic universe of word order, regularity and internal cause. It is hoped that this dissertation not only provides a reference for Chinese grammar teaching in the field of Chinese international education, but also provides language samples and materials for Turkish grammar research in China. The whole dissertation consists of seven chapters, as follows: The first chapter is the introduction, which introduced the research object, research significance, theoretical background and research methods of this dissertation, as well as the main problems to be solved. It also introduced the overall framework of this dissertation. The second chapter is the theoretical background and literature review. It summarized the previous studies of Turkish word order types and comparative analysis, reviewed the studies on Chinese and Turkish word order of foreign and domestic scholars. In addition, the research results of the word order comparison between Chinese and other languages were summarized and analyzed, the contributions and the shortcomings of previous studies were stated briefly. The third chapter describes the basic word order of Chinese and Turkish, that is, the relative word order between S, V, and O. Based on Implicational Universals of Greenberg (1963) and Branch Theory of Dryer (1992), the Chinese and Turkish word order parameters were examined one by one, part of Implicational Universals and Branch Theory were verified, the tendency of Chinese and Turkish basic word order were indicated. The fourth chapter is the comparison of grammatical forms or functional units between Chinese and Turkish. It mainly described and explained the morphological position of Chinese and Turkish. This includes prepositions, conjunctions, aspect markers, complementizer, plural markers (men), quantifiers (classifiers), articles (this, that, one), reduplication (nouns, verbs, adjectives), etc. Through comparative analysis, conjunctions, plural marks, quantifiers, aspect markers, articles and other syntactic positions in Chinese and Turkish are roughly the same. There are quite a lot of morphological positions of Chinese prepositions. Chinese prepositions come in the front of NP and VP, in the back of NP, and in the middle of NP and VP. Turkish prepositions are mainly before VP and after NP. In terms of overlapping, Chinese nouns, adjectives, and verbs have multiple forms; however, Turkish basically uses only AA to overlap, and its form is relatively single. The Chinese standard sentence is between the main sentence and the partial sentence, after the main sentence and before the partial sentence; in Turkish, the word order is completely reversed, using the“partial sentence + complementizer + main sentence”structure. The fifth Chapter is the word order types of noun phrases in Chinese and Turkish. It mainly compared and described the word order between the head noun and the modifiers at the noun phrase. The word order related to noun phrases includes nouns and nouns, demonstratives and nouns, numerals and nouns, adjectives and nouns, possessives and nouns, relational clauses and nouns, plurals and nouns, etc. In Chinese and Turkish, the order structures of noun and noun, numeral and noun, adjective and noun, clause and noun, plural and noun are consistent, while demonstrative and noun, possessive component and noun structure are not consistent. The comparison of the order structure of noun and noun (NN) could reveal that there is an internal rule of the order structure of noun and noun in human languages. It also pointed out that two implied similarities and a strong tendency are directly related to the basic word order of OV-VO. It showed that Chinese is consistent with the OV language, that is, using the structure of modifier-head construction. Demonstratives in Chinese tend to be prepositioned, and Turkish can be prepositioned or postpositioned. The possessive mark“de(的)”in Chinese corresponds to the possessive, preceded by a noun, and is deeply limited by vitality. In Turkish, there are two kinds of possessive forms: possessive and genitive. The possessive marker tends to be placed before the noun and the genitive marker is placed after the noun, and these two kinds of possessive markers can appear at the same time or can be used alone. Turkish possessive markers are not limited by animacy. Among various attributive and noun structures, Turkish presents a variety of permutations, but the regular word order is consistent with Chinese, conforming to the universal characteristics of human language, and meeting the principle of distinguishability and semantic proximity. The sixth Chapter deals with the word order types of verb phrases in Chinese and Turkish. It mainly compares and describes the word order between the head verb and the modifiers at the verb phrase. It includes the order of each conjunction, the order between adverbials and verbs, the order between prepositional phrases and verbs, the order between adverbial adverbs and verbs, and the order between noun adverbs and verbs (tool nouns, time nouns, place nouns, adverbial nouns, etc.). Both Chinese and Turkish follow the principle of chronological order and the principle of omitting the same object in the conjunction structure. There are two cases where two verbs are connected to the same object at the same time, and two cases where two verbs are connected to different objects. When the two verbs in Chinese and Turkish are connected with different nouns, Chinese uses VO as the“S + VP1 + NP1 + VP2 + NP2”word order as its normal, and Turkish uses OV as“S + NP1 + VP1 + NP2+ VP2”word order is normal. Chinese and Turkish are inconsistent in the order of prepositional adverbial phrases. Chinese prepositions tend to be first at sentence, and Turkish prepositions tend to be centered at sentence. The order of Chinese prepositional adverbial phrases does not conform to the characteristics of OV language or the characteristics of VO language. The Turkish prepositional adverbial phrase order satisfies the principle of centering the connection items, and the“NP + PP + VP”word order is the convention. In terms of the order of adverbial adverbials, Chinese and Turkish are almost the same. Almost all adverbs have the form of verbs, but only some adverbs are allowed to appear after verbs. When adverbs appear after verbs, some rules must be followed. In terms of order of noun adverbials and verb, although Chinese and Turkish noun adverbials can correspond, there are also differences. Nouns in Chinese can modify verbs in most cases, but in Turkish, except for time nouns as adverbials, other nouns can not directly modify verbs. Structure prepositions which are similar to prepositions can be used to modify verbs. Noun adverbials and verb structures are relatively stable in Chinese. Noun adverbials tend to use the form of verbs that precede them. In Turkey, time adverbials and place adverbs can be preceded by verbs or followed by verbs, which is more flexible. The seventh chapter is the conclusion and consideration. It summarized the main content of this dissertation, especially emphasizing the universals and rules between Chinese and Turkish word order. At the same time, the difficulties, the shortcoming, deficiencies, and follow-up issues to be explored in the future were stated. The final part of this dissertation are references.
Benzer Tezler
- 土耳其留学生学习汉语教学中的声调问题研究
A study on the tone problem of Turkishstudents studying Chinese in teaching
EMRULLAH SEVİM
- 汉语与土耳其语定语类型比较与习得研究
Comparative Study of Chinese and Turkish Attributive Types and Acquisition
KÜBRA DEMİR JIANG
Yüksek Lisans
Çince
2019
Karşılaştırmalı EdebiyatShanghai International Studies University {Shanghai Municipality 上海市}YRD. DOÇ. DR. ZHU QİNGXİANG
